Are you still here? My dear friend.. [&Myron]

Al snel was Myron weer terug, met twee glazen. Hij zette de Bacardi cola voor Keisuke en ging zelf zitten met zijn biertje in zijn hand. Die hij al snel op had. Hij bleef even zitten en zuchtte eens tevreden. Hij liet zijn blik glijden op Keisuke, die ook zijn glas al snel leeg had. Myron grinnikte kort. Vroeger kon Keisuke niet zo goed tegen alcohol, hij was benieuwd of dat verandert. "Hm lekker" zei Keisuke en Myron grinnikte kort. "Graag gedaan," zei Myron met grijns. Al snel besefte Myron dat Keisuke graag wou dansen en Myron had hem beloofd om dat te gaan doen. Hij stond dan ook al snel op en liep richting Keisuke heen om die aan zijn hand mee te trekken de dansvloer op. Even had Keisuke wat verbaasd gekeken, maar al snel kwam er een glimlach rond zijn lippen toen Myron begon te bewegen op de maat van de muziek. Keisuke begon langzamerhand ook mee te dansen en met een glimlach keek Myron naar Keisuke. Al snel begonnen de twee naar elkaar toe te dansen en stonden ze dan ook behoorlijk dicht bij elkaar. Iets wat Myron totaal niet erg vond en Keisuke leek er ook geen bezwaar tegen te hebben. Myron glimlachte langzaam. Een maand geleden had hij nooit verwacht om nog ooit zo te kunnen dansen met de jongen die zijn hart had gestolen. Keisuke had nooit meer zijn hart los gelaten, waardoor Myron kapot was toen hij erachter kwam dat Keisuke niet van hem hield maar van zijn broer. Wist Keisuke het al? Of was dit nog allemaal heel vriendschappelijk. Keisuke was altijd al knuffelig geweest, dus zeker wist je het nooit. Hij liet die gedachtes links liggen en concentreerde zich volledig op Keisuke die voor hem stond te dansen. "Ben blij dat ik terug bij je ben heb je echt heel erg gemist." zei Keisuke. Myron glimlachte kort en grinnikte toen hij de blosjes zag op zijn wangen. Hij gokte door de alcohol kwam, het zag er in ieder geval heel schattig uit. Maar dat was Keisuke sowieso wel. "Ik ben ook blij dat jij bij mij bent," zei Myron iets aan de zachte kant, maar wist dat Keisuke het kon horen. "Je hebt geen idee hoe erg ik je heb gemist," zei Myron zachtjes en liet nog eens zijn hand door Keisuke's haren gaan. Dit keer op een langzamer en tedere manier dan voorheen. Hij glimlachte, maar besefte toen dat Keisuke het misschien wel niet prettig vond omdat hij waarschijnlijk niks voor Myron voelde. Hij liet zijn hand dan ook weer zakken en danste verder op de muziek.

Keisuke werd door Myron mee de dansvloer op getrokken nadat ze beide wat hadden gedronken. Beide alcohol. Maar op een van hen had het de meeste werking. Namelijk Keisuke. Keisuke wist dat Myron er wel goed tegen kon, vroeger al. Maar nu zou hij dat helemaal kunnen natuurlijk. Keisuke niet. Die was zo na een paar glazen al aardig dronken. Zeker als hij door ging met die bacardi. Maar hij vond het dan ook gewoon lekker en het probleem was dat hij geen rem op zichzelf kon zetten. Hij wist niet waar zijn grens zat. Echter was het nog altijd goed gegaan dus verwachtte hij dat nu niet anders af zou lopen. Zo wie zo was hij nu samen met Myron die dan toch wel op hem lette. Vroeger deed hij dat ook al als hij weer eens te gek deed. Eenmaal op de dansvloer was het Keisuke nog niet eens die als eerste begon te dansen. Nee het was Myron. Keisuke was nog wat verzonken in zijn gedachten. Gedachten over Myron nog wel terwijl hij gewoon tegenover hem stond te dansen. Maar het gewoon zo dat hij steeds meer begon te beseffen waar dat vreemde gevoel dat zich afspeelde in zijn buik naar toe leidde. Hij wilde nu dan ook gewoon wel weten wat het te betekende. Maar nu hij wat langer stil stond besefte hij dat hij moest gaan dansen. Dat hij wilde dansen. Want dat had hij al gewild sinds dat ze het café binnen waren gekomen. Keisuke richtte zich nu dan ook weer helemaal op de echte Myron die voor hem stond en liet zijn gedachten's weg varen. Hij kwam er vast vanzelf wel achter wat het betekende.
Keisuke maakte Myron dan ook al snel met woorden duidelijk dat hij hem had gemist, en dat hij blij was weer terug bij hem te zijn. Dat was hij zeker. Zijn leven wilde hij nu echt niet meer zonder Myron. Het was gewoon Myron en hij tegen de wereld. Zo zag hij het nu voor zich. Ondertussen begon de drank zijn werk al wat te doen en vormde deze blosjes op zijn wangen. Ondertussen begon Myron tegen hem te spreken. Keisuke luisterde er naar. Het waren lieve woorden. Woorden die zijn hart opnieuw dat snelle tikkende gevoel gaf. Ze klonken zacht. Niemand anders zou ze kunnen horen. Maar hij hoorde ze. Luid en duidelijk. Keisuke wilde reageren maar op dat moment voelde hij een hand van Myron door zijn haar ging. Maar dit keer niet op de manier zoals gewoonlijk. Nee nu was het langzamer en teder. Het voelde erg fijn aan. Keisuke wilde niet dat het stopte maar tot zijn teleurstelling deed dat het wel. Keisuke keek even omlaag naar de hand van Myron waarna hij hem algauw met glinsterende ogen in zijn mooie donkere diepe ogen aan keek. Zonder er over na te hoeven denken plaatste Keisuke zijn armen om Myron zijn hals. Zachtjes legde hij zijn voorhoofd tegen die van hem en sloten zijn ogen zich. ''Beloof me dat je niet meer weg gaat Myron..'' Sprak Keisuke tegen hem. ''Ik zal altijd bij jou blijven, altijd. Dat beloof ik jou'' Kwam er algauw achteraan. Hij meende zijn woorden dan ook. Het was ook net alsof hij de andere mensen niet meer zag. Alsof het enkel Myron, hij en de muziek was die in de ruimte waren. Hij bleef dan ook zo bij Myron staan. Net zo lang tot dat hij zou aangeven of hij het wel of niet wou.

Myron had Keisuke worden toegefluisterd die alleen maar voor hem waren bestemd. Daarom had hij de woorden ook zachtjes gezegd, maar hij wist zeker dat Keisuke ze kon horen. Hij liet nogmaals een hand door Keisuke's haren gaan. Dit keer op een tedere en langzamere manier dan voorheen. Hij besefte dat Keisuke hier misschien niet op stond te wachten, aangezien hij waarschijnlijk niks voor Myron voelde en liet dus al snel weer zijn hand zakken. Hij zag hoe Keisuke zijn hand volgde en kreeg daarbij de hoop dat Keisuke het misschien toch niet erg vond. Hij ging het snel genoeg merken. Als hij het erg vond, ging hij over iets anders beginnen. Als Keisuke het niet erg vond, ging hij verder. Geduldig wachtte Myron af op wat komen zal. Een kalme glimlach rustte rond zijn lippen. Keisuke's blik ving al snel die van Myron en plots legde Keisuke zijn armen om Myron's hals heen. Even was Myron wat verbaasd door de plotselinge handeling, maar al snel kwam er een glimlach rond zijn lippen en voelde hij hoe het voorhoofd van Keisuke tegen die van hem aanleunde. Het voelde fijn om Keisuke zo bij hem te weten. Hij had dan ook allang door dat dit liefde was. Hij hoopte dat Keisuke het zelfde dacht en dat niet allemaal eenzijdig was. Hij kon goed begrijpen dat Keisuke nu even geen relatie wou aangezien het net uit was met de broer van Myron. Myron liet zijn gedachtes weg varen en concentreerde zich helemaal op Keisuke. ''Beloof me dat je niet meer weg gaat Myron..'' sprak Keisuke. Myron's ogen werden even wat groter bij die worden. ''Ik zal altijd bij jou blijven, altijd. Dat beloof ik jou'' vervolgde Keisuke al snel. Een glimlach verscheen rond Myron's lippen. Hij werd blij van die woorden. Keisuke zal altijd bij hem blijven. Myron wou niks liever. Zonder er verder bij na te denken sloeg Myron zijn armen om Keisuke heen en duwde hij hem stevig tegen zich aan. "Ik beloof het," fluisterde Myron in Keisuke's oor. "Ik zal altijd bij je blijven," vervolgde Myron op dezelfde zachte toon. Het voelde zo fijn om Keisuke zo dichtbij hem te hebben. Volgens hem had hij nog nooit Keisuke zo dichtbij hem gehad. Hij had altijd van een afstandje zijn liefde geuit, wetend dat Keisuke toch niks voor hem voelde. Nu ging het anders. Hij zou geen gebroken hart krijgen. Hij zou Keisuke's hart veroveren. Hij drukte Keisuke nog een beetje steviger tegen hem aan, waarna hij uiteindelijk zijn greep verslapte en zich langzaam van Keisuke af trok. Hij keek hem even glimlachend aan. "Wil je nog wat te drinken?" vroeg Myron en keek naar de bar. Ze zouden er een leuke tijd van maken Ook al wist hij niet of het nog beter kon dan dit.

Eenmaal samen dansend ging Keisuke helemaal op in het moment samen met Myron. Echter was het alsof hij niemand anders meer zag. Alsof ze midden op een eenzaam veld stonden waar de muziek op mysterieuze wijze over en nergens vandaan kwam. Keisuke zag enkel Myron nog voor zich. Hij was ook het enigste wat hij wilde zien. De rest kon hem niets meer schelen. Keisuke kwam al snel dichter bij Myron na dat Myron zijn zachte woorden tegen hem had uit gesproken. Keisuke plaatste zijn armen om zijn hals en zijn voorhoofd tegen die van hem. Hij sloot zijn ogen. Hij luisterde naar de muziek en danste nog lichtjes mee terwijl hij Myron zijn ademhaling tegen zijn lippen voelde. Een licht glimlachje sierde zijn mond. Beter dan dit kon hij zich nu dan ook gewoon niet voelen. Myron was alles wat hij wilde. Hij zou Myron niet weer laten gaan zoals toen. Na zijn voorhoofd tegen die van hem gelegd te hebben vroeg Keisuke hem dan ook te beloven dat hij niet meer weg zou gaan van hem. Waarna de woorden volgde dat Keisuke zo wie zo niet meer weg zou gaan bij Myron. Ja Myron zou nu echt niet meer van hem af komen. Niet nu hij hem eindelijk terug had. Langzaam aan opende Keisuke zijn ogen nadat hij zijn woorden had gezegd. Hij hield ze half open en keek zo Myron in de ogen aan. Op dat moment drukte Myron zijn lichaam ineens tegen dichter tegen die van hemzelf aan en kreeg hij de woorden te horen waar hij dan ook op gehoopt had. Myron beloofd het hem. Keisuke zijn ogen werden voor een moment wat groter door de plotse handeling maar hij glimlachte al snel weer. Hij vond het dan ook wel erg fijn aanvoelen dat Myron hem zo dicht bij zich nam. Myron gaf nog een gevolg op zijn woorden. Keisuke knikte even lichtjes alsof hij het goed wilde keuren. ''Ik zal je ook niet meer laten gaan, als je het probeert sluit ik je op in me dorm'' Zei Keisuke met een flauw glimlachje tegen Myron.
Ondertussen drukte Myron hem nog wat meer tegen zich aan. Keisuke zijn ogen sloten zich zo vanzelf weer. ''Je voelt zo warm aan..'' Zei Keisuke plots wat zachter tegen hem. Helemaal bewust ging dat dan ook niet. Zachtjes pakte hij de stof van de kleding van Myron bij zijn hals in de buurt wat vast. Maar het was waar. De stof van zijn kleding voelde warm tegen zijn huid aan, wat dan ook weer net zo fijn aanvoelde. Keisuke was dan ook gewoon gek op knuffelen. Al had dit knuffelen toch wel een speciaal effect. Echter werd Keisuke al snel wakker geschud door Myron die zijn greep verslapte en hem zo uiteindelijk los liet. Keisuke opende gelijk zijn ogen en keek Myron zo aan met een vrolijke en lieve glimlach. Myron vroeg hem of hij nog wat te drinken wilde. Even keek Keisuke richting de bar. Tja waarom ook niet, nog een drankje kon er natuurlijk wel bij in. Gelijk pakte Keisuke een hand van Myron vast waarna hij hem dan ook mee naar de bar toe trok. ''Oke maar dit keer trakteer ik!'' Reageerde Keisuke vrolijk op. Even keek hij lachend om naar hem waarna hij voor zich uit keek en vervolgens halt hield bij de bar. Daar bestelde hij voor zichzelf weer een bacardi cola en bestelde vervolgens ook het geen wat Myron wilde hebben. Keisuke begon te drinken. Maar het duurde niet heel erg of hij had het glas al weer op waardoor er al een derde volgde. Hij kreeg er dan ook gewoon meer dorst van door dat het zo lekker was. Zodra hij zijn derde had richtte hij zich weer op Myron. Hij kwam wat tegen hem aan staan door zijn hoofd op een schouder van hem te leggen. Glimlachend keek hij omhoog naar hem. Hij tilde langzaam aan zijn vrije hand op en plaatste die tegen het gezicht van Myron. Zijn duim streek over zijn zachte huid bij zijn wang heen. ''Toen ik in de hal stond vroeg ik me al af wie die knappe jongen was waar ik mee stond te praten. En jij bent het, heb ik even geluk'' Fluisterde Keisuke speels in Myron zijn oor. Een wat flauw glimlachje bleef zijn lippen nu dan ook sieren terwijl de drank zijn verdere werk begon te doen. Hij liet zich er gewoon in mee gaan. En zolang hij zo fijn met Myron was kon het toch niet verkeerd zijn dacht hij zo.

Myron had Keisuke steviger tegen zich aan gedrukt. Het voelde gewoon zo fijn en vertrouwd om Keisuke zo dicht tegen zich aan te hebben. Hij zei dan ook dat hij hem nooit meer zou laten gaan. Hij zou nooit meer weg van Keisuke gaan, wetend dat hij het zonder Keisuke niet kon overleven. ''Ik zal je ook niet meer laten gaan, als je het probeert sluit ik je op in me dorm'' reageerde Keisuke flauw op de woorden van Myron. Myron glimlachte kort. Hij hield Keisuke nog wat steviger vast. Het voelde zo fijn. Zijn warmte, zijn geur, het voelde allemaal zo vertrouwd. Hij wou het liefste eeuwig zo blijven staan. Het leek dan ook alsof de muziek hun twee wegvoer in een ruimte waar alleen hun twee waren en de muziek. ''Je voelt zo warm aan..'' zei Keisuke plots. Even keek Myron wat op, waarna een glimlach rond zijn lippen kwam. Hij voelde hoe Keisuke het stof van zijn shirt steviger vast pakte, waardoor de glimlach breder werd rond zijn lippen. Zijn hart ging als een wilde tekeer en wilde maar niet stoppen. Hij wou eeuwig zo blijven staan, maar wist dat dat moeilijk ging. Ze kwamen hier ook niet alleen om te dansen. Nou ja, misschien wou Keisuke dat wel, maar dan hadden ze wel wat aanvoer nodig. Langzaam aan koppelde Myron zich dan ook los van Keisuke. Hij glimlachte naar hem en zag hoe de blosjes nog op zijn wangen lagen. Het zag er schattig uit, maar was waarschijnlijk door de drank. Hij grinnikte om die reden even kort. Keisuke glimlachte vrolijk zoals altijd naar Myron. Myron vroeg dan ook al snel of hij nog wat te drinken wou. Keisuke keek even naar de bar, waarna hij plots zijn hand vast pakte en hem mee trok naar de bar. Myron was even wat verbaasd door deze plotselinge handeling, maar al snel was er gegrinnik te horen. ''Oke maar dit keer trakteer ik!'' zei Keisuke vrolijk. Myron wou er tegen in gaan, maar voordat hij het wist had Keisuke al wat te drinken voor hem opgehaald. Hij grinnikte nogmaals. Net zoals Keisuke had hij zijn biertje al snel weer op, maar hij zag bij Keisuke dat de drank al zijn werk begon te doen. Hij grijnsde kort, waarna hij nog een derde glas nam, net zoals Keisuke. Ook deze was snel op en al snel begaven de twee zich weer op de dansvloer. Keisuke kwam al snel weer naar hem toe, waarna hij zijn hoofd legde op Myron's schouder. Myron glimlachte kort, maar wist niet zeker of hij dit allemaal bewust deed. Daardoor kwam er een grijns rond zijn lippen. Keisuke tilde zijn hand op en plaatste deze op de wang van Myron. Zachtjes streelde hij met zijn duim zijn wang. Iets wat Myron weer deed glimlachen. ''Toen ik in de hal stond vroeg ik me al af wie die knappe jongen was waar ik mee stond te praten. En jij bent het, heb ik even geluk'' fluisterde Keisuke in zijn oor. Een flauwe glimlach rustte op Keisuke's lippen. Myron grinnikte kort, maar vond het lief dat Keisuke zo over hem dacht. Maar ach ja, zo dachten alle mensen waarschijnlijk over hem. Hij was dan ook gewoon onuitstaanbaar qua uiterlijk. Myron gokte dat de drank nu al sterk zijn werking begon te doen op Keisuke en sloeg dus zijn armen weer om Keisuke heen. Dit meer om hem te steunen dan als een lief gebaar. Hij glimlachte naar Keisuke, waarna hij kort grijnsde. "Je hebt zoveel geluk met mij," sprak hij met een grijns en zijn ego was weer lekker hoog. Myron keek hem even wat uitdagend aan, waarna hij Keisuke weer tegen zich aan drukte. Misschien was het nu zijn ego ook wel weer. Het had gewoon zo fijn aangevoeld om Keisuke zo dichtbij hem te hebben. Hij kon er geen genoeg van krijgen. Daarom had hij dan ook beloofd om nooit meer weg te gaan van Keisuke. Even had Myron zijn ogen gesloten, maar opende deze al snel weer. Hij keek kort op naar de klok die aan de muur hing. Ongeveer vijf uur. Ze konden beter zo naar de dorm gaan, want Myron nam aan dat Keisuke nog met de dormhead moest praten en die deed dat alleen voor zes uur. Dan moesten ze nog terug lopen, wat ongeveer een half uur duurde. Myron grinnikte kort, maar liet Keisuke dus uiteindelijk weer los. Eens even peilen hoe dronken Keisuke is. "Keisuke, hoe laat is het?" vroeg hij alsof hij het aan een klein kind vroeg. Hij grinnikte dan ook even kort.

Lichtelijk had het eerste glas al wat werking op hem gehad. Maar een glas was natuurlijk nooit genoeg om hem voluit dronken te laten worden. Hij kon niet veel hebben, maar van één glas werd hij nou ook weer al bezopen. Zodra Myron over nog wat te drinken begon twijfelde Keisuke geen moment. Hij pakte gelijk Myron zijn hand vast waarna hij hem mee sleurde naar de bar toe. Eenmaal daar bestelde hij algauw wat te drinken voor hen beide. Waarbij het niet lang duurde of zijn drinken was al weer op. Iets wat dan ook niet bepaald goed was, drank te snel op drinken. Maar daar zou Keisuke toch niet meer bij stil staan. Hij was zo hyper, enthousiast en vrolijk dat hij zo wie zo aan weinig dacht. Het enige waar hij nog wel aan kon denken was Myron. Enkel Myron. En wel misschien een klein beetje drank dan ook. want na zijn tweede kwam er dan ook al snel een derde achteraan die hij binnen de kortste tijd al weer op had. Zodra ze klaar waren met het drinken gingen ze terug naar de dansvloer. Daar werd Keisuke dan ook gelijk al weer een stuk aanhaliger bij Myron. Hij plaatste zijn hoofd op Myron zijn schouder en een hand op zijn wang waarna hij vertelde wat voor een geluk hij met hem had. De mannelijke schoonheid bleek zijn beste vriend te zijn. Ja daar ging zijn hart nog wel even een stukje sneller van slaan. Alsof die al niet snel genoeg ging. Het zou dan waarschijnlijk ook niet heel lang meer duren of Keisuke zou beseffen wat voor gevoel het was bij Myron dat hem zo liet voelen. Hij hoorde Myron even grinniken na zijn woorden en glimlachte dan ook nog steeds wat flauwtjes naar hem. Ondertussen voelde hij hoe Myron zijn armen weer om hem heen legde en hem zo dicht tegen zich aan hield. Iets wat Keisuke natuurlijk niet erg vond. Hij hoorde wat Myron tegen hem zei en grijnsde langzaam aan even wat naar Myron. "Ik voel me de gelukkigste jongen van de wereld" reageerde Keisuke al gauw op hem. De blosjes op zijn wangen werden alleen maar groter en sterker. Terwijl ze zo fijn samen stonden liet hij zijn vingers zachtjes wat door het haar van Myron heen gaan. Plots liet Myron hem wat los en vroeg hij hem hoelaat het was. Keisuke had nog niet eens aan de tijd gedacht. Hij kwam recht voor zover dat lukte tenminste en glimlachte wat flauwtjes. " hmm misschien tijd voor wat meer drinken of.." Begon Keisuke terwijl hij zich wankelend weer op Myron richtte. Hij plaatste zijn handen op Myron zijn schouders en kwam met zijn mond bij zijn oor. "Meer tijd voor ons samen?" Fluisterde Keisuke met een warme zachte stem in het oor van Myron. Hij liet daarbij zijn hand zachtjes langs Myron zijn hals gaan. Zijn vingers gleden teder over zijn huid. Keisuke dacht er niet aan om terug te gaan. Alles behalve dat. Nee hij vond het wel goed zo bij Myron en hij hield dat graag nog even vol.

Myron had gezegd dat Keisuke inderdaad geluk had gehad en daarbij speelde zijn ego een grote rol. Keisuke kon er echter wel om lachen zei al snel dat hij de gelukkigste jongen van de wereld was. Myron grinnikte kort. Besefte toen dat Keisuke nog naar de dormhead moest en liet dus zijn greep van Keisuke af varen. Hij keek naar de tijd, ze moesten zo maar eens gaan. Eerst wou hij nog even peilen hoe dronken Keisuke was en vroeg dus aan Keisuke hoe laat het was. Hij grinnikte kort. Keisuke ging rechtop staan, wat niet al te makkelijk ging en Myron al snel weer geneigd was om hem te ondersteunen. Keisuke glimlachte flauwtjes, maar Myron wachtte op antwoord. " hmm misschien tijd voor wat meer drinken of.." begon Keisuke. Strompelend kwam hij weer tegen Myron aan staan en legde hij zijn handen op zijn schouders. "Meer tijd voor ons samen?" Fluisterde Keisuke met een warme zachte stem in het oor van Myron. Myron glimlachte en die glimlach werd groter toen hij de hand van Keisuke langs zijn hals voelde. Jup, die was dronken. Normaal zou hij nooit zo reageren. Wacht, betekende dit dat Keisuke niks voor hem voelde en dit alles kwam doordat hij dronken was. Ach ja, Myron had ervan genoten en dat kon nooit kwaad, maar nu moest er toch een einde aan komen. Even overwoog hij om nog even zo te blijven, dan kon hij nog meer hiervan profiteren, maar besefte al snel dat dat niet het juiste was. "Laten we eens gaan wandelen," stelde Myron voor en liet zo dan ook Keisuke uiteindelijk weer los. Hij ondersteunde Keisuke nog steeds en begeleidden hem zo uiteindelijk naar buiten. Dat was onhandig. Zo'n dronken jongen aan je arm. Dit kon toch handiger? Plots kreeg Myron een idee. Zonder iets te zeggen tilde hij Keisuke op en droeg hij hem in zijn armen door de straten van het dorp. "Op naar je dorm," zei Myron en grijnsde even naar Keisuke. "Mijn prinsesje," zei hij plagend en grinnikte eens. Hij kon Keisuke gemakkelijk tillen aangezien zijn kracht veel groter was dan die van een mens.

Keisuke kon wel door het ego van Myron heen kijken. Hij vond het dan ook juist wel wat grappigs hebben. En naja, nu hij dronken was kon hij helemaal wel veel hebben. Je had mensen die er woede aanvallen van kregen. Maar in zijn geval werd hij er nog plezieriger en knuffeliger van. Hij vond het dan ook zeker niet echt erg om zo close met Myron te staan. In feiten wilde hij juist dat het niet meer zou stoppen. Dat kwam grotendeels door dat hij dronken was. Maar toch was er ook iets in hem. Zijn bewuste zelf die dit zo wilde. Daardoor was het ook niet moeilijk om zich zo te laten gaan bij Myron. Myron leek het dan ook niet bepaald erg te vinden. Uiteindelijk vroeg Myron hem naar de tijd. Dit om te testen hoe ver heen hij eigenlijk al was. Echter had Keisuke weinig aandacht gehad voor de tijd en dat had hij nu nog steeds niet. Hij wilde dan ook niet aan de tijd denken. Hij wilde door gaan tot dat ze echt niet meer konden. Eerst wilde hij weer gaan drinken maar dan moest hij Myron los laten, iets wat hij niet wilde. Hij plaatste zijn handen dan ook algauw weer op Myron zijn schouders en fluisterde hem toe in zijn oor dat ze meer tijd samen konden hebben. Keisuke liet zijn hoofd daarna iets naar achteren gaan zodat hij de reactie van Myron kon zien, terwijl zijn vingers over de huid van Myron zijn hals heen gleden. Myron zijn glimlach leek alsmaar breder te worden. Zachtjes lachte Keisuke dan ook even. Zo te zien maakte hij Myron er blij mee. Daar werd hij dan ook vrolijk van. Myron blij, hij blij. Zo simpel lag het gewoon.
Voor een moment bleef het stil tussen hen waardoor Keisuke dan ook wel verwachtte dat hij en Myron gewoon zo fijn tegen elkaar aan zouden blijven staan. Beetje meer drinken, beetje dansen. Gewoon gezelligheid. Tot dat Myron plotseling voorstelde om te gaan wandelen. Keisuke keek licht verrast richting hem. ''Vind.. Vind je het niet meer leuk met mij?'' Vroeg Keisuke zacht aan hem. Zijn stem begon wat weg te sterven zodra Myron hem al los liet maar wel bleef ondersteunen waarna ze zo het café verlieten. Keisuke probeerde zo goed mogelijk met hem mee te lopen maar makkelijk ging dat niet. Elke pas die hij zette ging wankel. Keisuke keek af en toe wat wazig om zich heen. ''Waarom kronkelt de weg zo..'' Mompelde hij met een zucht. Alsof hij er moe van werd. Plotseling pakte Myron hem op. Voor dat hij het wist lag hij bij zijn beste vriend in de ogen. Keisuke keek even snel omlaag naar de grond alsof hij hoogtevrees had en dit al te hoog was waarna hij Myron al snel terug in de ogen aan keek. Keisuke glimlachte daarna al snel naar hem. Myron maakte hem al snel duidelijk dat ze richting zijn dorm zouden gaan. Waarna hij hem ineens zijn prinsesje noemen. Daardoor moest Keisuke gelijk al wel lachen. ''Nou.. zou mijn prins dan..'' Begon Keisuke terwijl hij hij even richting Myron zijn kraag keek en die zachtjes wat vast pakte. ''Bij zijn prinsesje willen blijven?'' Vroeg Keisuke al snel aan hem terwijl hij terug omhoog naar hem keek met glinsterende ogen. ''Please..'' Zei hij er dan ook zachtjes wat smekend achteraan met een lichte onderlip die hij wat omhoog trok om nog zieliger te lijken. Keisuke legde zijn hoofd uiteindelijk tegen Myron zijn schouder terwijl zijn hand terug naar Myron zijn hals ging. Hij liet zijn vingers over Myron zijn huid heen gaan, net zoals eerder. ''Je hebt een zachte huid, het is net dons..'' Mompelde Keisuke waarna hij weer wat glimlachte. Tja nu dat hij dronken was kon er van alles aan woorden bij hem weg komen. Maar hij vermaakte zich zo dan ook wel met Myron.

Myron stelde voor om een stukje te gaan wandelen, aangezien Keisuke behoorlijk dronken was en Keisuke nog langs moest bij de dorm head, waar ze niet al te veel tijd voor hadden. ''Vind.. Vind je het niet meer leuk met mij?'' reagerde Keisuke zacht. Myron grinnikte, maar ondersteunde Keisuke al snel op de weg naar buiten. Hij wou zo verder gaan lopen, maar dat ging nogal moeilijk omdat Keisuke wankel liep. ''Waarom kronkelt de weg zo..'' zei hij dan ook al gauw. Myron grinnikte kort, waarna een idee hem te binnen schoot. Zonder wat te zeggen tilde hij Keisuke op en droeg hem verder in zijn armen. Even keek Keisuke wat angstig naar beneden alsof hij hoogtevrees had, maar al snel richtte hij zijn aandacht weer op Myron. Myron glimlachte kalm naar Keisuke. Aangezien hij geen mens was, was het gemakkelijk om Keisuke te tillen. Hij wist dan ook zeker dat hij het ging volhouden tot aan de dorm. Hij moest nog even breder glimlachen toen Keisuke naar hem glimlachte. Hij deelde hem al snel mee dat ze naar de dorm gingen en noemde hem dan uiteindelijk zijn prinsesje waarbij een grijns rond zijn lippen verscheen. ''Nou.. zou mijn prins dan..'' begon Keisuke wat traag en zacht. Keisuke greep dan uiteindelijk ook zijn kraag vast zachtjes vast, iets waardoor Myron kort moest glimlachen. ''Bij zijn prinsesje willen blijven?'' vervolgde Keisuke uiteindelijk. Even keek Myron hem aan, waarbij hij even in de twinkelende ogen keek van zijn vriend. Hij grinnikte kort, wat was hij toch schattig. ''Please..'' zei Keisuke al snel en trok zijn bovenlip wat op om zijn smekende blik te versterken. Myron dacht even na. Hij kon moeilijk bij Keisuke blijven. Ten eerste, hij had drinken nodig en ten tweede, de dormhead van de nightclass zou ook zeker wel naar hem op zoek zijn. Hij was immers een nieuweling en stond dus nog op scherp. "Ik zal bij je blijven," antwoordde Myron uiteindelijk en gunde Keisuke een glimlach. Hij zou waarschijnlijk blijven totdat Keisuke in slaap viel, dan zou hij wel sneaky weg gaan. Keisuke zou zich waarschijnlijk toch niks herinneren. Hij voelde hoe Keisuke zijn hoofd liet rusten op zijn schouder en moest daardoor even glimlachen. Het voelde zo fijn om Keisuke zo bij hem te hebben. Hij voelde hoe Keisuke weer zijn hals streelde, het was een fijn gevoel. ''Je hebt een zachte huid, het is net dons..'' mompelde Keisuke en lachte langzaam. Myron grinnikte. "Helemaal voor jouw," zei Myron, terwijl hij zijn blik richtte naar voren. Hij liep op zijn gemak over het grindpaadje heen en deed rustig aan. Geen reden om zich te haasten. Plots schoot hem iets te binnen. Hij kon niet zomaar de dayclass dorm in wandelen alsof hij een gewone jongen was. Hij zuchtte kort. Hij had het weer lekker voor elkaar. De dorm van de dayclass doemde al snel op. Zijn blik werd ietwat kil en hij speurde de omgeving af op mensen. Niks. Hij rook kort de lucht, zijn zintuigen stonden op scherp. Weer niks. Langzaam liep hij naar de dorm toe. Hij gokte dat alle leerlingen nu aan het eten waren. In doodse stilte liep hij de dorm binnen. Hij was geruisloos en snel. Je kon hem niet zien of horen. Dit allemaal doordat hij gewoon betere vaardigheden had doordat hij een vampier was. Zodra hij voorbij de eetzaal was, ging hij naar het gedeelte waar de slaap plaatsen waren. Hij ging de deur langs, met nog steeds Keisuke in zijn armen, en kwam uiteindelijk aan bij de deur waarop Keisuke's naam stond. Geluidloos deed hij de deur open. Hij liep naar binnen en liep rechtstreeks naar het bed toe. Hij legde Keisuke op het bed neer en deed vervolgens de deur dicht en op slot. Hij zuchtte kort, gelukt. Hij pakte een stoel en zette die naast het bed neer. Hij ging daarop zitten en glimlachte wat flauwtjes naar Keisuke. "Ik denk dat je het beste kan gaan slapen," stelde Myron voor. Hij was eerder van plan om Keisuke aan de dormhead voor te stellen, maar dat ging niet door in de staat hoe Keisuke nu was.

Myron had Keisuke in zijn armen genomen. Iets wat Keisuke totaal niet onprettig vond. Myron deelde nu dan ook wel mee dat hij hem naar zijn dorm zou brengen. Ergens was Keisuke het daar niet mee eens. Hij had graag nog gezellig in het café gebleven. Maar aan de andere kant, met Myron naar zijn dorm? Hopelijk wilde Myron dan blijven slapen. Dan viel het wel te overleven. Hij glimlachte lichtjes bij de gedachten. Echter was Myron van Nightclass en mocht het dus niet. De hoofdmeester had hem duidelijk genoeg uitgelegd dat de nightclass en dayclass zo wie zo niet bij elkaar in de buurt mochten komen. Hij vond dat wel wat vreemd maar goed hij had er maar niet op gereageerd. Toch wilde Keisuke niet dat Myron van hem weg zou gaan en zette hij zijn beste smeek gezicht op om Myron over te halen bij hem te blijven. Met glinsterende ogen een pruillipje leek hij Myron over te halen. Maar het was al snel zeker zodra Myron dan ook verwoordde dat hij zou blijven, dit sprak hij uit met een glimlach. Gelijk glimlachte Keisuke blij terug naar hem. Ja het voelde goed dat Myron nog bij hem zou blijven. ''Yey'' Had Keisuke dan ook nog even vrolijk tegen hem gezegd. Hij had zijn hoofd uiteindelijk tegen Myron zijn schouder geplaatst en liet zijn vingers opnieuw de huid van zijn hals strelen. Zijn huid voelde zo zacht aan dat hij er vanzelf al over begon te spreken. Myron reageerde daarop dat het helemaal van hem was. Daardoor moest Keisuke dan ook wel weer even lachen. ''Ik was ook niet van plan het weg te geven'' Reageerde Keisuke gelijk op hem terwijl hij voor een moment naar zijn hand bij Myron zijn hals keek. Plots drukte hij er zachtjes een kusje op. ''Je bent nu bestempeld tot mijn eigendom'' Zei Keisuke met een speels glimlachje tegen hem. Hij keek hem met een plezierige blik in de ogen aan waarna hij uiteindelijk zijn hoofd weer stil op zijn schouder plaatste en voor zich uit keek. Uiteindelijk liet hij zijn hand dan stil liggen. Hij begon nu dan ook wel wat moe te worden aangezien hij steeds zo hyper en enthousiast had gedaan. En nu lag hij zo stil en fijn warm in Myron zijn armen. Dat gaf dan ook gelijk een hoop rust.
Eenmaal bij de academie aangekomen had Keisuke zijn ogen al dicht. Hij merkte maar half van wat er om hem heen gebeurde. Maar het interesseerde hem niet zo. Zolang hij Myron nog maar bij zich voelde. Dan was er verder niets om zich zorgen over te maken. Echter zat het bij Myron wel anders. Hij moest de dormhead van de dayclass zien te ontlopen. Maar uiteindelijk was het hem dat ook nog gelukt ook en waren ze aangekomen in Keisuke zijn dorm. Zodra Keisuke op zijn bed werd gelegd schoten zijn ogen gelijk open, natuurlijk omdat Myron hem los liet en dat viel hem wel gelijk op. Hij volgde Myron met zijn ogen die naar de deur van zijn kamer liep. Ging hij weg? Keisuke wilde niet dat hij weg zou gaan! Hij wilde hem dan ook tegen houden maar op dat moment werd duidelijk dat Myron niet weg zou gaan, nog niet in ieder geval. Hij sloot de deur van zijn kamer en kwam daarna terug bij zijn bed zitten via een stoel. Keisuke zuchtte even lichtjes. ''Wil je niet gezellig bij me op bed komen liggen?'' Vroeg hij hem gelijk met een licht flauw glimlachje. Hij keek van de stoel dan ook terug naar Myron. Myron zei hem vervolgens dat hij maar moest gaan slapen. Keisuke haalde lichtjes zijn schouders op. ''Zo moe ben ik nog niet, ik wil tijd met jou besteden'' Reageerde Keisuke gelijk met een brede glimlach maar zijn woorden werden al snel bestraft want gelijk daarna moest hij gapen. Keisuke kneep zijn ogen even dicht en drukte al snel een hand voor zijn mond. ''Sorry..'' Zei hij met een flauw en onschuldig glimlachje tegen Myron waarna hij dan ook lichtjes even lachte. Vervolgens kwam hij langzaam aan wat rechter zitten. Hij spreidde zijn armen open richting Myron. ''Krijg ik nog wel een knuffel?'' Vroeg hij hem terwijl hij zo richting Myron bleef zitten. Het liefst wilde hij dan ook dat Myron bij hem in bed zou komen liggen. Wat zou het fijn aan voelen om tegen hem aan te slapen. Ja dat wist hij nu al zeker. Hij was nu dan ook gewoon al helemaal in de wolken van Myron, dat was overduidelijk. En de drank uitte dat steeds meer. Echter moest hij het nu nog helemaal gaan beseffen.

Toen Myron eenmaal veilig de slaap kamer van Keisuke had gehaald, legde hij Keisuke voorzichtig neer op het bed en liep toen vervolgens naar de deur om die dicht en op slot te doen. Hij liep daarna in een kalm tempo weer naar het bed toe, waar hij een stoel pakte en er op ging zitten. ''Wil je niet gezellig bij me op bed komen liggen?'' vroeg Keisuke flauwtjes nadat hij licht had gezucht. Myron grijnsde kort. "Bedankt voor het aanbod, maar nee," zei Myron. Hij had opgemerkt dat Keisuke zijn ogen eerder had gesloten en hieruit maakte hij dan ook op dat Keisuke moe was. Hij stelde dan ook al snel voor dat Keisuke maar moest gaan slapen. Myron kon hier toch niet al te lang blijven. Hij moest weg gaan zodra het kon. Hij wist sowieso al dat hij problemen zou krijgen, maar die wou hij niet erger maken. Hij had een leuke tijd gehad met Keisuke, wat ongeveer drie uur had geduurd. Binnen kort zou hij weer dorst krijgen en als zijn menselijke vriend dan lag te slapen, was het waarschijnlijk veel te verleidelijk om zijn tanden in de hals te plaatsen. Dat was iets wat Myron absoluut niet wou. Myron zag hoe Keisuke lichtjes zijn schouders ophaalde. ''Zo moe ben ik nog niet, ik wil tijd met jou besteden'' zei hij met een brede glimlach, maar voordat Myron er ook maar tegen in kon gaan, gaapte Keisuke al luid. Myron trok kort een wenkbrauw op,waarna hij kort grinnikte. ''Sorry..'' zei hij met een flauw glimlachje. Myron grijnsde even kort, waarmee hij duidelijk maakte dat het al wel goed was. Langzaam aan ging Keisuke rechter op zitten. Myron wou hem tegen houden, maar toen Keisuke zijn armen spreidde snapte hij wat hij wou. ''Krijg ik nog wel een knuffel?'' drukte hij in woorden uit. Myron grijnsde even kort, waarna die grijns even kort in een glimlach veranderde. "Als je me beloofd dat je daarna gaat slapen," zei Myron en hij keek hem even serieus aan. Alsof hij een vader was die zijn kind iets wou opleggen. Hij grijnsde kort bij die gedachtes, waardoor zijn serieuze blik al een stuk minder werd. Uiteindelijk boog hij zich dan ook naar Keisuke toe en liet hij zijn armen om Keisuke's lichaam vallen. Het voelde nog steeds fijn om Keisuke zo bij zich te hebben. Ook al wist hij dat het waarschijnlijk van korte duur zou zijn. Morgen zou Keisuke zich waarschijnlijk niks meer herinneren en dan was het voor Myron alleen maar een vage droom die even was uitgekomen. Langzaam aan koppelde hij zich weer los van Keisuke. Hij glimlachte even naar hem, waarna hij zijn handen op zijn schouders zette en langzaam naar beneden duwde zodat hij ging liggen. Hij boog zich nog even naar Keisuke toe en plantte langzaam een kusje op zijn voorhoofd. Waarna hij weer naar achter ging en nog even met zijn hand door de blonde haren van Keisuke ging. "Slaap lekker, Keisuke," zei hij op een zachte toon.

Keisuke liet gauw genoeg merken dat hij nog niet wilde slapen. Nee hij wilde nog meer plezier beleven met Myron. Echter verklapte een gaap al gauw hoe moe hij eigenlijk al wel niet was. Als hij nu zou gaan liggen op bed was hij in no time in slaap vertrokken maar dat feit had hij zelf dan ook al wel in de gaten. Dat gaf hem dan ook de wil om wakker te blijven. Als hij zijn ogen dicht zou doen dan zou Myron weg zijn. Hij wilde niet dat Myron zou gaan. Hij wilde dat hij bij hem zou blijven. Het liefst wilde hij dat hij bij hem in bed zou komen ligge. Zodat hij in zijn armen in slaap kon vallen. Echter had Myron dat aanbod al geweigerd. Daardoor wist Keisuke zeker dat Myron in zijn slaap weg zou gaan. Keisuke begon iets te bedenken om tijd te rekken al was het maar een beetje meer tijd. Plots ging hij wat rechter zitten en spreidde hij ineens zijn armen. Hij vroeg Myron om een knuffel. Dat verwoordde hij dan ook al snel zodat hij zeker wist dat Myron het begreep. Met een glimlach keek hij hem aan hopend natuurlijk dat hij een knuffel zou krijgen. Het was niet alleen om tijd te rekken. Hij vond het ook gewoon fijn om Myron tegen zich aan te voelen. Myron stemde in met d knuffel maar gaf hem daarbij ook een serieuze blik. Als hij de knuffel gaf moest hij daarna gelijk gaan slapen. Het voelde bijna alsof zijn ouders tegenover hem zaten n ze hem naar bed stuurden. Keisuke gaf Myron dan ook al snel een wat flauw glimlachje. Maar hij kon Myron nog niet goed in de ogen aan kijken of Myron had zijn armen al om hem heen geslagen. Een zacht lachje was hoorbaar uit de mond van Keisuke waarna hij dan ook zijn armen om Myron heen sloeg.
Zo zaten ze in een fijn omhelzing. Keisuke had zijn ogen gesloten. Weer voelde Myron zo fijn warm aan. "Dankje Myron" fluisterde Keisuke in zijn oor. Daarna liet Myron hem tot zijn teleurstelling al gauw weer los. Echter kreeg hij daar plotseling al gauw iets voor terug. Myron drukte een kusje op zijn voorhoofd en ging met zij. Hand nog wat door zijn haar heen. Daarbij sloot hij dan ook weer zijn ogen. Het voelde zo fijn en gerustellend aan. Echter kwam aan alles een eind, helaas. Myron zei hem welteruste. Slaperig keek Keisuke hem aan terwijl hij terug op het bed gelegd werd. Zachtjes pakte Keisuke een hand van Myron vast. "Myron.. Ik wil nie." Maar hij kon er niet langer meer tegen vechten en zo sloten zijn ogen zich helemaal en loste de grip bij Myron zijn hand. Zo viel hij langzaam in een diepe maar rustige slaap terwijl zijn hand die van Myron nog lichtelijk vast had.

Terwijl Myron de belovende knuffel gaf aan Keisuke, bedankte hij hem. Myron glimlachte, waarna hij zich toch uiteindelijk van Keisuke los koppelde. Hij zette zijn handen op Keisuke's schouders en duwde hem zachtjes naar beneden zodat hij lag. Vervolgens boog hij zich naar Keisuke toe en plantte een kusje op zijn voorhoofd. Vervolgens ging hij even met zijn hand door de blonde haren van Keisuke heen. Hij zag hoe Keisuke zijn ogen sloot en wist dat het dan ook niet lang meer zou duren voordat Keisuke zou slapen. Hij wenste hem dan ook welterusten. Zachtjes pakte Keisuke zijn hand vast. Myron moest glimlachen om dat gebaar. "Myron.. Ik wil nie." zei Keisuke nog zacht, maar langzamerhand stierf zijn stem al weg en sloten zijn ogen zich. In een paar seconden wist Myron dat Keisuke in slaap was gevallen. De greep rond zijn hand verslapte en zo kon hij zich gemakkelijk van Keisuke rond koppelen. Hij wierp nog eens een blik op Keisuke. "Het spijt me," fluisterde hij, waarna hij op stond. Hij kon er moeilijk tegen dat hij zijn belofte verbrak. Hij had immers beloofd om bij Keisuke te blijven en nu ging hij er vandoor. Maar hij kon niet blijven, dat wist hij donders goed. Keisuke zou het zich toch niet herinneren. Myron gaf hem nog een laatste glimlach, waarna hij richting het raam liep. Deze deed hij geluidloos open en langzaam sprong hij uit het raam om op zijn voeten op de grond terecht te komen. Hij keek nog even naar het open raam, waarna hij zich al snel snelde naar zijn dorm. Al snel doemde zijn dorm op. Op een veilige afstand bleef hij staan. Tussen de bomen en bosjes hield hij zich school. Zodat de dormhead, die buiten op hem stond te wachten, hem niet kon zien maar hij hem wel. Als een jager die zijn prooi bestudeerde, begon Myron een patroon te vinden in de handelingen van de dormhead. Hij keek 20 seconden om zich heen, vervolgens 10 seconden naar de dorm en vervolgens herhaalde zich het weer. Myron had dus precies 10 seconden om naar de achterkant van de dorm te sprinten. Moest lukken. Hij spande zijn spieren aan en toen de dormhead weg keek zette hij het op een rennen. Hij was snel erg snel. Een mens zou hem niet zien. Hij was ook geluidloos. Het enige wat je hoorde waren blaadjes die ritselde. Uiteindelijk kwam hij veilig en wel aan bij de achterkant van zijn dorm. Daar zocht hij naar zijn raam en klom behendig naar boven om via zijn raam in zijn slaap kamer te komen. Eenmaal daar ging hij op zijn bed liggen en bleef hij verveeld naar het plafond staren, alsof hij er altijd al had gelegen.