Brand new.. [Dylan]

Met een beetje tegenzin liep de jongen over het grindpad richting de grote academie die boven de bomen uit torende. Het zag er erg bedreigend uit en zorgde ervoor dat Kyte zich ook meteen een stuk ongemakkelijker voelde. Sowieso zag hij er sterk tegen op. Het was zijn eerste keer op de academie. Een geheel nieuwe start in zijn school carrière. Echter was hij niet helemaal nieuw voor de academie. Zijn oudere broer zat er ook al op. Het was een broer waar iedere kleine broer van droomde om te hebben. Ook al was Kyte geadopteerd in de familie, hij kreeg meteen een band met zijn broer. Echter werd het voor Kyte meer dan een band. Ja, hij werd verliefd op zijn oudere broer. Echter wist hij donders goed dat het niet kon en dat zijn broer waarschijnlijk niet het zelfde zou voelen als hem. Dat was de reden waarom Kyte zijn gevoelens al zijn jaren voor zichzelf had gehouden. Hij wist niet hoelang dat zou gaan duren. Misschien zou het lot eens toeslaan en ervoor zorgen dat Kyte zijn gevoelens wel moest uiten, maar tot die tijd bleef Kyte daar lekker mee op de achtergrond.

Inmiddels was Kyte bij de grote academie aangekomen. Hij gokte dat het pauze was, aangezien er veel leerlingen waren die door de grote hal heen liepen. Voorzichtig, langzaam en bijna geluidloos deed hij de grote glazen deur open en stapte hij naar binnen. Hij hoorde hoe de deur achter hem dicht viel. Hij zette de koptelefoon van zijn hoofd af en legde die om zijn hals. Hij greep de band van zijn schoudertas wat strakker vast, terwijl hij rond keek. Hij was zo'n iemand die alles eerst bekeek voordat hij over ging tot actie. Hij deed zijn tas open en haalde het rooster eruit die hij had gekregen van de hoofdmeester toen hij bij hem op gesprek ging. Daarbij een plattegrond, maar daar snapte hij niet veel van. Hij begon te zoeken, maar het was hopeloos. Uiteindelijk gaf hij het op en liep hij naar een student toe die hem misschien kon helpen. Zijn broer had hem gezegd dat hij gewoon Engels kon praten tegen de studenten, ze begrepen je wel. Dus dat deed Kyte vervolgens ook. "Erh.., Can you help me, please?" vroeg Kyte met een wat onzekere stem. De jongen draait zich om, kijkt eerst wat verbaasd, maar al snel kwam er een brede glimlach rond zijn lippen. Nu zag Kyte dan ook dat de jongen ouder was dan hem en waarschijnlijk een paar klassen hoger zat dan hem. "You're the lil'bro of Dylan, aren't you?" vroeg de jongen. Kyte knikte kort. Hoe wist hij wie zijn broer was? Hij wou ernaar vragen, maar al snel genoeg hoorde hij hoe Dylan's naam regelmatig werd herhaald en ook de welbekende stem van Dylan te horen was.

Met een kalme stap, een brede grijns zichtbaar op zijn gezicht en zijn handen die een sigaret klaar maakte voor buiten liep hij de trap af. Het was niemand minder dan Dylan. Een jongen die in het leven meer plezier zag dan dat hij er echt serieus mee om ging. Hij was dan ook wel regelmatig bij het hoofd te vinden. Maar Dylan had zich elke keer nog niets aangetrokken van de waarschuwingen. Ze werden strenger iedere keer. Maar hij luisterde niet, en dat zou ook nooit gebeuren ook. Het was dan ook een wonder dat hij nog niet van school af getrapt was. Dat zijn ouders nog niet kwaad waren, maar nee. Hij probeerde contact tussen zijn ouders en hoofd wel te vermijden. Zo wie zo ging dat al moeilijker. Zijn ouders waren hard werkende mensen, verdienden genoeg maar waren daarom ook wel minder thuis. Niet dat Dylan daar moeite mee had. Hij vermaakte zich wel met zijn vrienden. En als hij thuis was, was hij met zijn broertje. Zijn Aziatische broertje. In het begin was het vreemd geweest. Maar uiteindelijk had het hem niets meer uit gemaakt. Of hij nou van andere ouders kwam, en van een ander land. Dat maakte niet uit. Hij had een familie nodig. En nu was Kyte, zoals zijn broertje noemde, zijn familie en hij zou hem hoe dan ook beschermen. Bij Kyte in de buurt voerde hij dan ook wel minder slechts uit. Als hij met zijn vrienden was, en dan vooral als ze uit gingen, dan was dat wel een ander verhaal. Dan waren ze merendeels dronken en als ze even geluk hadden gingen ze nog aan de drugs ook. Van goeie prestaties op school kwam dus ook niet veel terecht. De enige goeie prestatie waar hij voor had moeten leren was zijn motor rijbewijs. Het duurde niet lang of hij kwam in aankomst hal aan. Daar ontdekte hij al gauw zijn vrienden.
''Hé Dylan!'' Werd hij al gauw begroet door zijn vrienden die bestonden uit enkele jongens en meisjes. Hij was wat dat betreft dan ook wel populair en een leuke verschijning om te zien; Kort blond haar, een oorbel in zijn linker oor, gespierd lichaam, moderne maar kleding bij zijn toch wel wat stoere image paste en blauwe ogen die altijd die plezierig twinkeling droegen. ''Look who has arrived'' Zei een van zijn vrienden plots waarna deze dan ook opzij stapte zodat Kyte zichtbaar werd. Voor een moment had Dylan met een wat opgetrokken vragende blik gekeken, maar zodra hij Kyte ontdekte verscheen er al snel een brede grijns op zijn mond. Hij legde de sigaret achter zijn oor waarna hij op zijn broertje af liep. Hij legde zijn armen om hem heen en omhelsde hem zo even stevig, maar het was dan ook als vriendschappelijk bedoelt. Hij deed het immers ook wel eens voor de grap met zijn vrienden. ''Welcome little bro, on the most boring but yet excited place ever'' Sprak Dylan met een flauwe grijns terwijl hij naast Kyte kwam staan en een arm nog om zijn schouders heen hield. Al snel kwamen de meisjes van zijn vriendengroep voor hen staan. ''He's sooo cutee'' Sprak een meisje glimlachend terwijl de andere twee instemmend knikte. Het meisje ging dan ook even met haar hand langs een wang van Kyte. Dylan grijnsde wat breder. ''Well you already have the girls falling for you'' Zei Dylan met een flauwe grijns terwijl hij kalm omlaag naar zijn broertje keek. Vervolgens ging zijn blik naar de meiden die wat begonnen te lachen. Dylan grinnikte wat waarna hij zich dan ook echt op zijn broertje richtte weer. ''Well you need to go the head now right? You want a tour trough the school from your big bro?'' Vroeg Dylan met een kalme grijns aan Kyte terwijl zijn arm nog steeds om zijn schouders heen hing. Dylan had er ook geen moeite mee om zo bij hem te staan, hij wist immers nog niets van de gevoelens die zijn broertje voor hem had.

Nieuwsgierigheid bekroop Kyte toen hij vaker de naam van zijn broer voorbij hoorde komen en dan ook uiteindelijk de stem van Dylan hoorde. ''Look who has arrived'' sprak de jongen voor hem waar Kyte net nog aan had gevraagd of die hem kon helpen. De jongen zette een stap opzij en Dylan kwam tevoorschijn. Bij het zien van het o zo perfecte uiterlijk van zijn broer ging zijn hart weer harder slaan. Hij hield zich even stil, terwijl hij om zich heen keek waar plots allemaal jongens en meiden waren rond de leeftijd van Dylan. Kyte gokte dat dit vrienden van hem waren, maar het waren er zoveel. Dylan was dus kennelijk erg populair. Had Dylan dan nog wel tijd voor Kyte? Kyte voelde zich bij de gedachte op een negatief antwoord een beetje naarig. Hij hoopte nou zo dat Dylan en Kyte elke dag met elkaar om konden gaan. Zoveel vrienden had Kyte niet en nu hij op een nieuwe school zat had hij eigenlijk helemaal geen vrienden. Hij hoopte dat dat snel ging veranderen, maar hij nam ook genoegen met alleen Dylan. Een brede grijns lag rond de lippen van Dylan en Kyte glimlachte wat terug. Dylan legde zijn arme om Kyte heen en gaf hem een stevige knuffel. Kyte sloot heel kort zijn ogen en genoot van het warme lichaam van Dylan. God, wat hield hij van hem. De warmte van Dylan zorgde ervoor dat er een warm gevoel door zijn aderen begon te lopen. Het gaf een fijn gevoel. Een gevoel dat Kyte nog niet weg wou hebben. Jammer genoeg kwam aan alles een eind en liet Dylan hem dan uiteindelijk los om naast hem te komen staan. Gelukkig liet hij nog wel een arm om zich heen. Een arm die hem haast bescherming bood en Kyte veilig liet voelen. ''Welcome little bro, on the most boring but yet excited place ever'' sprak Dylan met een flauwe grijns. Kyte grinnikte kort. "Well, now you made me curious," zei Kyte tegen zijn broer, terwijl hij naar hem op keek. Plots kwamen er meisjes voor hem staan en trokken zo zijn aandacht weer. Kyte keek eerst wat verbaasd. ''He's sooo cutee'' sprak één van de meisjes opgewekt, terwijl de andere instemmend knikte. Kyte voelde hoe hij lichtjes begon te blozen en hij dan ook even weg keek. Hij voelde hoe één van de meisjes een hand op zijn wang legde en hem zo weer deed opkijken. "T-thanks," sprak Kyte, nog een beetje overdondert van de plotselinge aandacht die hij kreeg. ''Well you already have the girls falling for you'' hoorde hij Dylan zeggen. Kyte keek op naar Dylan en glimlachte wat flauw, terwijl hij keek naar de perfecte lippen van Dylan die zich vormde tot een brede grijns. Hij hoorde de meisjes lachen en richtte zo zijn blik weer op hen. Hij glimlachte nogmaals, waarna hij zich weer op Dylan richtte die wat grinnikte. Dylan richtte zich ook weer op Kyte en Kyte moest moeite doen om niet te gaan staren naar het perfecte gezicht. ''Well you need to go the head now right? You want a tour trough the school from your big bro?'' vroeg Dylan met een kalme grijns. Kyte knikte kort, terwijl hij het warme gevoel nog steeds door zijn aderen voelde stromen. Het kwam waarschijnlijk door de arm die nog steeds rond zijn schouders lag. Hij glimlachte wat. "Yes! Of course, arigatou gosimasu," zei Kyte in het Japans. Dylan wist wel wat het betekende. Kyte had het immers al zo vaak gezegd en gezegd wat het betekende. Een brede glimlach rustte rond de lippen van Kyte, terwijl hij afwachtte waar ze heen gingen.

Kyte zei hem dat hij hem nu nieuwsgierig had gemaakt. Nieuwsgierig naar school? Hij kon het zich haast niet voorstellen. Tenminste niet als het om de school zelf ging. Wel als het om de docenten ging waar je iets bij uit kon halen. Automatisch bleef de plezierige grijns zichtbaar op zijn mond. Ja op die manier wist hij zijn schooldagen wel te overleven. Immers wist hij nu ook wel hoe hij welke docent moest behandelen. De één had je zo overstuur. De ander moest je net weer wat meer moeite voor doen, maar die uitdaging ging hij maar al te graag aan. Nee zoals het nu leek zou hij niet de perfecte zoon met een goede baan worden zoals zijn ouders hem zagen maar dat maakte hem niet uit. Zeker nu ze toch nog niets van zijn streken wisten. Echter zou dat vast snel genoeg wel gebeuren maar daar dacht hij nu niet aan. Eigenlijk dacht hij daar nooit aan, aan de consequenties van zijn daden. Nu was zijn aandacht echter wel bij een familielid maar zeker niet zijn ouders. Nee het was zijn jongere broertje die voor zijn eerste dag op de academie kwam. Al snel had hij de aandacht getrokken van de drie meisjes die bij Dylan zijn vriendengroep hoorde. Met een kalme grijns keek hij toe hoe de meisjes zijn schattige aziatische broertje bewonderde. Ja dat hij Aziatisch was had heel wat voordeel. Want meestal waren het schattige mensen. Dylan grinnikte even lichtjes, zijn broertje zou zo aan een vriendin kunnen komen. Hij zei hem vervolgens dan ook dat de meisjes al voor hem vielen. Hij merkte hoe overdondert Kyte was en zijn wangen kleurde er dan ook rood bij. Zolang Dylan en zijn vrienden bij Kyte in de buurt waren hoefde Kyte zich nergens zorgen om te maken. Zij zouden hem wel beschermen mochten anderen leerlingen slechtte bedoelingen met hem hebben. Dylan hoopte dan ook wel dat Kyte een beetje een chille klas zou krijgen. Mocht dat niet zo wezen dan zou Dylan ze anderzijds wel duidelijk maken dat ze Kyte niets moesten flikken. Ook al leek de academie meer dan perfect. Op elke school werd er wel gepest, en nouja, Dylan was ook niet altijd een van de liefsten. Maar zijn broertje en vrienden zou hij hoe dan ook verdedigen.
Zodra de meisjes klaar waren met hun mening over hoe schattig Kyte wel niet was begon Dylan weer te praten. Kyte zou vast nog naar het hoofd moeten en daarbij de school ook nog verkennen. Dylan zou dat wel op zich nemen. Wie kon nou een betere rondleiding geven dan hij? Hij gaf er natuurlijk wel een eigen draai aan. Kyte gaf hem een glimlachje waarna hij hem dan ook antwoord gaf dat hij half in het japans uit sprak. Gelijk hoorde hij fangirl gilletjes bij de meisjes vandaan komen. Voor een moment keek hij dan ook met een grijns naar hen. De meisjes keken even lachend op naar hem. ''Je hebt echt een schattig broertje'' Zeiden ze tegelijk. Dylan knikte eens waarna hij Kyte in de ogen aan keek. ''I know'' Sprak hij kalm waarbij hij even kort naar hem knipoogde. ''Lets go'' Zei hij vervolgens waarna hij hem dan ook met zich mee trok zijn vrienden groep uit richting het hoofd. Ze gingen daar wel eerst heen, dan had Kyte dat in ieder geval gehad. Eenmaal bij de deur van het kantoor bleef hij staan. ''The place of hell'' Sprak Dylan met een diepe zucht waarna hij kort zijn ogen sloot alsof het echt een hel was daar binnen. Maar al snel keek hij breed grijnzend op zij naar Kyte. ''But you will be save'' Zei hij flauwtjes waarna hij hem los liet. ''Now go in there, how faster you can go the better'' Sprak Dylan kalm tegen hem waarna hij zich op het vensterbank neer zette bij een raam tegenover de deur van het hoofd. Hij was benieuwd waar Kyte zou slapen in de dorm. Als hij een kamer alleen had konden ze daar ook mooi chillen.

Kyte reageerde enthousiast op het aanbod van Dylan om Kyte een rondleiding te geven. Niks liever. Dan kon hij nog langer bij hem blijven en hem bewonderen terwijl zijn hart hard tekeer ging. Hij stemde dan er ook mee in, maar zodra hij in het Japans had gesproken hoorde hij hoe achter hem meiden begonnen te fangirlen. Wat verbaasd keek hij om, maar glimlachte al snel weer. ''Je hebt echt een schattig broertje'' zeiden ze tegelijk tegen Dylan. Kyte glimlachte nogmaals. Zo erg vond hij het niet om het te horen, maar hij hoorde het liever van Dylan. Hij knikte kort naar de meiden, om zijn korte dankbaarheid te tonen, waarna hij zijn blik weer richtte op zijn grote broer. Die knikte eens waarna hij Kyte aankeek. Kyte voelde hoe zijn hart nog sneller ging. Hij moest moeite doen om niet te verdrinken in de mooie blauwe ogen van Dylan. ''I know'' stemde Dylan in en gaf Kyte een knipoog. Kyte's zijn hart leek er wel uit te kloppen. Het ging zo snel en als anderen het niet konden horen dan vond hij het knap. Lichte blosjes vormde zich rond de wangen van Kyte, waardoor hij dan ook even weg keek om ze te verbergen. De woorden van Dylan gonsde nog wat door Kyte heen en ook de beelden bleven nog lang over zijn netvlies heen glijden. Maar ook aan dit kwam een eind. ''Lets go'' hoorde hij Dylan weer zeggen en deed Kyte zo opkijken. Kyte keek even vlug naar hem, maar voor dat hij het wist werd hij uit de vriendenkring getrokken richting de trappen. Kyte liep iets sneller zodat hij uiteindelijk naast Dylan liep. Hij keek even op naar Dylan, waarna hij zich concentreerde op de trappen die hij op liep. Al snel hadden ze alle trappen opgelopen en waren ze aangekomen voor een deur aan het einde van de derde verdieping. ''The place of hell'' sprak Dylan met een diepe zucht waarna hij kort zijn ogen sloot alsof het echt een hel was daar binnen. Kyte grinnikte kort. Ja humor had Dylan ook wel. Een van zijn vele pluspunten. Dylan richtte zich al snel breed grijnzend weer op Kyte. ''But you will be save'' sprak Dylan flauwtjes waarna hij Kyte los liet. Kyte voelde zich wat leger toen Dylan hem los liet. Alsof hij iets heel belangrijks miste. Dat was ook zo. Hij kon zich geen leven in beelden zonder Dylan. Kyte was immers met hem opgegroeid. ''Now go in there, how faster you can go the better'' sprak Dylan kalm tegen Kyte, waarna hij zich plantte op de vensterbank tegenover het kantoor. Kyte knikte kort. "Yosh!" zei hij opgetogen en balde enthousiast een vuist. "Wish me good luck, onii-chan!" zei Kyte nog, met daarin de Japanse benadering van 'broer'. Hij keek Dylan nog eens aan, waarna hij de deur open deed en naar binnen stapte, helemaal vergeten om te kloppen. Toen hij zich dan ook richtte op het hoofd, keek die geïrriteerd op. Kyte slikte kort. "Erh.. I-I'm sorry, sir," sprak Kyte wat hakkelig. Het hoofd trok een wenkbrauw op, maar leek de excuses te aanvaarden. Kyte ging zitten op de stoel en luisterde naar wat het hoofd te zeggen had. Veel boeiends was het niet. Hij had al veel gehoord van zijn broer en zo ook dat er een nightclass en een dayclass was. Gelukkig werd hij net zoals zijn broer bij de dayclass ingedeeld. Aangezien hij net nieuw was, kreeg hij een kamer die nauwelijks gebruikt werd. Gelukkig wel een kamer voor hem alleen. Hij zei het hoofd gedag, waarna hij weer het kantoor uit liep. Hij zuchtte even opgelucht. Het hoofd had de hele tijd heel ernstig naar hem gekeken. Het was alsof als hij één ding verkeerd deed hij gelijk ernstig zou worden bestraft. Hij durfde nauwelijks adem te halen, maar nu wel weer. Hij richtte zichzelf echter al snel weer op Dylan. "The headmaster is kowaii," zei Kyte en trok even een puppy gezicht om Dylan vervolgens met puppy ogen aan te kijken.

Na Kyte te hebben gezegd dat hij naar binnen moest gaan, want hoe sneller hij er in was hoe sneller hij terug zou zijn, zette Dylan zich op de vensterbank neer bij een raam dat zich tegenover het kantoor van het hoofd bevond. Daar zou hij wel wachten tot dat zijn broertje terug zou komen. Kalm richtte Dylan zijn blik op Kyte, om te zien hoe hij het kantoor in zou verdwijnen. Echter bleef hij nog even staan en richtte hij zich op zijn grote broer. Opgetogen en met een balde vuist gaf hij hem een reactie waarna hij hem zei dat hij hem succes moest wensen waarbij hij de Japanse benaming voor broer uit sprak. Dylan grinnikte even wat. Het altijd wel grappig geklonken en dat zou het dan ook wel blijven doen. Dylan knikte vervolgens eens. ''Good luck lil bro'' Reageerde Dylan met een lichte grijns. Vervolgens opende Kyte gelijk al de deur, zonder te kloppen, en stapte hij het kantoor binnen. Even keek Dylan wat verbaasd maar nog net kon hij de excuses aan het schoolhoofd horen die Kyte uit sprak. Dylan grinnikte gelijk dan ook weer wat. Die Kyte.. Af en toe. Ach het gaf ook niet. Het had wel weer wat grappigs. Uiteindelijk was de deur dicht en was Kyte verdwenen. Nu was het aan Dylan om geduldig te wachten. Dylan keek langzaam aan om naar buiten via het raam terwijl hij eens gaapte. Hij verveelde zich vaak snel genoeg, maar voor zijn broertje kon hij het geduld nog wel op brengen om even te wachten. Langzaam aan viel zijn blik op een klein raampje boven het grote raam die geopend kon worden. Vaak werden die open gedaan voor frisse lucht in de ochtend. Dylan grijnsde langzaam aan wat waarna hij zich al snel recht om hoog werkte op de vensterbank. Hij opende het raampje waarna hij zijn sigaret achter zijn oor weg nam en een aansteker uit zijn broekzak nam. Hij stak de sigaret aan en nam er een trekje van. Even roken in de school kon toch niet erg wezen als hij het raampje er bij open had? Dacht hij wat flauwtjes. Hij wist donders goed wat wel en niet mocht maar daar trok hij zich ook gewoon niets van aan.
Na even was er niets meer over van zijn sigaret. Het restante waarbij je de sigaret vast nam had hij via het raampje weg gegooid naar buiten. Hij trok het raampje vervolgens dicht waarna hij van de vensterbank af sprong en zijn blik naar de deur ging. Net toen hij zich wilde afvragen wanneer zijn broertje nu weer eens terug zou komen werd de deur geopend. Kyte werd zichtbaar en stoof al snel op hem af. Dylan legde zijn armen over elkaar heen en trok een wenkbrauw zodra Kyte over de hoofdmeester begon. Hij keek hem daarbij met een puppy uitdrukking op zijn gezicht in de ogen aan. Iets waar hij totaal niet tegen kon als het om Kyte ging. Hij kon er zoveel dingen mee voor elkaar krijgen. Hij was er schattig genoeg voor. Maar nu begon Dylan zich te herinneren wat 'Kowaii' in hield. Langzaam aan begon een brede grijns terug te komen en zijn lippen te sieren. Dylan liet zijn armen zakken en legde vervolgens een er van om Kyte zijn schouders heen waarna hij hem dicht tegen zijn lichaam aan drukte. ''No worries brother, i will protect you with my life'' Sprak hij uit met zijn borst naar voren alsof hij superman was. Vervolgens keek hij terug omlaag naar hem en grinnikte dan ook even, waarbij hij met zijn vrije hand even door het haar van Kyte heen ging en daarbij zijn hoofd dan ook lichtjes wat omlaag duwde. Zijn haar ging zo dan ook wel wat wilder zitten. Tja ze zaten in ieder geval op een lijn nu als het om het hoofd ging, leek het erop. Beide hadden ze niets met die vent. Uiteindelijk liet Dylan Kyte weer los. ''Come ill show you the school'' Zei hij met een grijns waarna hij dan ook al begon te lopen. Hij liet de lokalen zien, de bieb en de kantine. En natuurlijk ook het zwembad. Waar hij overigens halt hielt. Hij greep een arm van Kyte terwijl hij tegelijkertijd een deur van het zwembad open trok en vervolgens Kyte mee naar binnen trok. Daarna sloot hij de deur al snel weer. Vandaag waren er geen lessen bij het zwembad en daar wilde Dylan maar al te graag gebruik van maken. Hij pakte de rand van shirt vast en trok deze over zijn hoofd heen. Een gespierd maar mooi boven lichaam werd zichtbaar. ''So which room do you have?'' Vroeg Dylan ondertussen aan Kyte. Hij keek hem ondertussen dan ook even met een grijns aan. Hij begon verder niet over het zwembad, alsof hij er al standaard vanuit ging dat Kyte wel zou begrijpen dat zijn broer met hem wilde gaan zwemmen.

Met grote puppy oogjes keek Kyte Dylan aan, wetend dat hij daar niet tegen kon. Misschien was het wat overdreven, want zo eng was de hoofdmeester ook weer niet, maar wat humor hier en daar kon toch zeker ook niet kwaad en Dylan zou het toch wel begrijpen. Toen Kyte bij Dylan was aangekomen sloeg die zijn armen over elkaar. Even keek Kyte verlangend naar zijn arm. Hij wou weer dat die om hem heen lag. Het was dan alsof een kasteel om hem heen lag waar niemand door heen kon komen. Alleen Kyte en Dylan niemand meer. Het voelde zo fijn. Daarom keek hij Dylan ook nog maar een keer aan met zijn grote puppy ogen. Een brede grijns begon rond de lippen van Dylan te sieren, wat hem uiterst perfect stond. Hij zag hoe Dylan een arm op hief en hij belandde rond de schouder van Kyte. Een glimlach begon automatisch op het gezicht van Kyte te sieren. Het warme gevoel bekroop hem weer en maakte hem zo gelukkig en blij. ''No worries brother, i will protect you with my life'' sprak Dylan heldhaftig en deed dan ook even zijn borst vooruit alsof hij een superman was. Kyte grinnikte kort, maar knikte daarna even kort, met nog steeds een grijns rond zijn lippen. Kyte keek weer Dylan in de ogen aan, moeite doen om er niet in te verdrinken, en hoorde hoe hij grinnikte. Hij voelde hoe Dylan zijn arm op hief, even was Kyte bang dat hij helemaal weg zou gaan, maar al snel voelde hij hoe Dylan met zijn hand door zijn haar heen ging. Een bredere glimlach verscheen rond zijn lippen. Dit versterkte alleen nog maar meer dat gevoel. Ja, verliefd zijn op Dylan maakte hem zo blij. Alleen was er altijd nog die hoop dat Dylan misschien het zelfde zou voelen. Dat Dylan Kyte misschien expres zo liet voelen. Ook al leek Kyte het sterk, alsnog had hij die hoop. ''Come ill show you the school'' zei Dylan plots waarna hij Kyte los liet. Even keek Kyte wat betreurd, maar deed maar alsof dat voor zijn haar was die door de war zat door Dylan. Hij deed het vlug goed, waarna hij met een korte sprint weer naast Dylan liep. Ze gingen de trappen af en kwamen zo bij alle plaatsen die er waren. De bieb, lokalen, kantine en uiteindelijk het zwembad. Waar Dylan plots tot halt kwam. Kyte keek hem even wat licht verbaasd aan toen hij plots zijn arm vast pakte. Kyte keek naar de hand die zijn arm vast had en voelde opnieuw het warme gevoel versterken. Plots deed Dylan de deur open. Eenmaal binnen deed hij die ook weer dicht. "Are you sur-..." begon Kyte wat onzeker maar stopte plots zijn zin toen zijn broer zijn shirt uit trok. Kyte had zijn broer wel vaker shirtless gezien, maar elke keer weer stokte zijn adem even als hij het perfecte lichaam zag. Hij keek dan ook even weg om zijn blosjes te verbergen. Hij keek maar even rond het zwembad. Hij merkte op dat ze alleen waren en het er leeg uit zag. Nu pas besefte Kyte dan ook dat Dylan waarschijnlijk wou zwemmen. Hij wou zijn vraag herhalen en afmaken, maar Dylan was hem voor. ''So which room do you have?'' vroeg hij. Kyte dacht even na, maar gaf het toen uiteindelijk op. "Gimme a sec," zei Kyte terwijl hij in zijn schoudertas begon te rommelen. Hij had zoveel papieren gekregen welke was de goeie? Uiteindelijk zag hij het papier en haalde hij het uit zijn tas. Hij keek er kort naar, om het antwoord te vinden. "Room 14, it's an one-person room," antwoordde Kyte uiteindelijk, waarna hij zijn blik weer durfde te leggen op zijn broer. Het viel hem mee dat Dylan geen vriendin had. Plots schoot er een gedachte door hem heen. Misschien had hij wel een vriendin, maar zei hij er gewoon niks over. Hield hij het geheim voor Kyte. Ook al leek het Kyte misschien wat vreemd, het zorgde er wel voor dat Kyte zich knap beroerd ging voelen. Hij kon er nauwelijks aan denken bij de gedachte dat Dylan stond te zoenen met een ander. Maar ooit zou dat wel gebeuren. Als Kyte zijn gevoelens niet voor hem vertelde, dan was het einde verhaal en zou Kyte met een gebroken hart verder moeten leven. Hij zou blijven glimlachen zodat Dylan niks door zou krijgen, maar diep van binnen was hij beetje bij beetje kapot aan het gaan. Kyte balde een vuist. Nee, dat wou hij niet. Hij ging Dylan zijn gevoelens vertellen, voordat het te laat was. Als Kyte werd af gewezen, dan kon hij zich er misschien nog over heen zetten, ook al had hij daar niet veel moed voor. Hij richtte zijn ogen dan ook weer vast besloten op Dylan, maar besefte plots waar ze waren en dat het besluit die hij net had gemaakt hier niet aan bod kwam. Hij zou het wel tegen hem zeggen, wanneer ze alleen waren. In de avond, zodat hij zeker wist dat niemand hen ging storen. Kyte was inmiddels al even stil geweest, maar zette nu een paar stappen richting het water. Hij legde zijn tas neer bij de tribune, waarna hij zich weer richtte tot Dylan. "And you're sure that we can be here?" vroeg Kyte met een licht onzekere stem. Hij wou immers geen problemen krijgen op zijn eerste dag.

Kyte was bij het hoofd geweest. Die hij zogenaamd nog eng had gevonden ook. Althans dat had hij hem gezegd met die grote glimmende ogen van hem. Iets waar Dylan niet tegen kon. Het was alsof je tegenover een puppy stond die je wel iets aan kon doen maar die ogen smeekten je om het niet te doen en dan uiteindelijk verslapte je lichaam waardoor je echt niets meer kon. Al snel kwam Dylan dan ook bij hem staan en had een hand op zijn hoofd gedrukt waarmee hij wat wild door zijn blonde langige haren was gegaan. Maar het was zijn broertje die tegen over hem stond. En van hem kon hij het hebben. Zo beleefde hij dan ook wel wat lol met hem. Maar nu dat Kyte klaar was met het hoofd kon de rondleiding beginnen. En Dylan wist al precies waar ze konden eindigen. Dylan grinnikte door de betreurde uitdrukking op Kyte zijn gezicht. Dit omdat hij dan ook echt dacht dat het door zijn haar kwam die nu door de war zat. Maar het was alles behalve dat. Nee hij moest eens weten wat er allemaal in Kyte om ging. Maar zo snel zou hij daar nu niet achter komen waarschijnlijk. Dylan richtte zich nu dan ook op de rondleiding. Hij liet de plekken in de school zien die het belangrijkst waren. Dan zat er toch nog iets wijs in hem. Maar goed hij deed het voor Kyte. Uiteindelijk kwamen ze uit bij het zwembad. Gelijk had hij Kyte bij de arm vast gepakt en hem mee de ruimte in getrokken waarna hij de deur al snel weer sloot. Het was wat donker binnen maar via de ramen was er toch nog wat licht. Dylan gooide zijn tas bij een ligstoel neer en al gauw volgde zijn shirt. Ondertussen vroeg hij Kyte naar zijn kamer.
Zodra hij zijn shirt uit had richtte hij zijn blik op Kyte die een nadenkende uitdrukking op zijn gezicht droeg. Dylan grinnikte wat en kreeg dan ook wel een vermoeden wat er nu ging gebeuren. En ja hoor daar was het al. Kyte kon het zich niet herinneren en dus zocht hij in zijn tas naar het papier waar op aangegeven stond wat zijn kamer was. Het gebeurde wel vaker dat het even duurde voordat Kyte zich iets herinnerde, vooral als het bij iets nieuws was. Maar dat gaf dan ook niet. Dylan vond het wel grappig om die nadenkende uitdrukking te zien op zijn gezicht. Uiteindelijk leek Kyte het papier gevonden te hebben dat hij nodig had. Dylan grijnsde lichtjes waarna hij dan ook naar hem toe liep en bij hem kwam staan. Hij keek met hem mee op het papier. Kamer 14 had hij, een een-persoonskamer. Dat was nog eens interessant. Gelijk sierde een grijns zijn lippen dan ook. ''Well that's a good think, means i can visit you often for a party'' Reageerde Dylan dan ook gelijk met een wat flauwe grijns. Dylan had zelf namelijk een kamergenoot, helaas geen van zijn vrienden en dus ook geen leuke. Nee het was een nerd, kon Dylan dus al helemaal niet mee opschieten. Misschien zou hij wel bij Kyte intrekken. Was in ieder geval beter gezelschap dan die nerd.
Nu dat duidelijk was waar Kyte sliep, zette Kyte zijn tas weg op de tribune. Dylan volgde hem even met zijn ogen. Vervolgens begon Kyte over het feit dat ze hier nu stonden bij het zwembad en dat dat eigenlijk niet mocht. Maar daar trok Dylan zich niets van aan. Hij grinnikte even terwijl hij voor Kyte kwam staan. ''No one comes here today, so who cares?'' Reageerde hij kalm waarna hij het shirt van Kyte vast pakte bij zijn borst. Hij trok er eens aan waarna hij het los liet en het shirt zo terug sloeg tegen Kyte zijn borst. ''Dont think to much, were just gonna have some fun'' Sprak Dylan met een lichte grijns tegen hem waarna hij hem een knipoog gaf. Hij draaide zich daarna om. Trok zijn broek en sokken uit zodat hij alleen nog in zijn lange zwarte short stond en rende op het water af. Met een duik sprong hij er in waarna hij al gauw weer boven kwam, eens met zijn hoofd schudde waardoor de druppels zijn korte blonde haren uit vlogen en vervolgens keek hij Kyte met een brede plezierige glimlach in de ogen aan.

Het duurde even, maar uiteindelijk wist Kyte weer welke kamer hij had. Hij vertelde dat ook dan tegen zijn broer. Hij reageerde er uiterst goed op en zei hem met een grijns dat hij wel langs kon komen voor een party. Kyte grinnikte kort. Dat zou leuk zijn, als Dylan bij hem langs kon komen. Hij had gehoord van Dylan dat hij niet zo'n leuke kamergenoot had, dus misschien kon Dylan wel bij hem intrekken. Maar Kyte hield zichzelf tegen. Nu niet te hard van stapel lopen, sprak hij tegen zichzelf. Waarschijnlijk had Dylan er helemaal geen behoefte aan om het hele school jaar bij hem in één kamer te slapen. Kyte zag er geen problemen mee, maar misschien dacht Dylan er wel anders over. Dat was dan ook de reden waarom Kyte alleen maar even knikte. Hij vroeg Dylan al snel of ze hier wel mochten zijn. Hij keek nogmaals rond, waarna zijn blik bleef hangen op het mooie gespierde bovenlichaam van Dylan. Het was een leeg zwembad, maar misschien kwamen er nog klassen voor lessen. Maar aan Dylan te zien was die vast besloten om te gaan zwemmen. Kyte daarin tegen was wel even wat aan het twijfelen. Hij wou immers niet op z'n eerste dag al in de problemen komen en daarbij kwam kijken dat hij na de pauze, wat het nu was, hij naar zijn eerste les moest gaan. Zo lang had hij niet en om met natte haren de klas in te gaan is ook niet alles, ook al kon hij gewoon zeggen dat hij had gedoucht. Eigenlijk maakte het ook niks uit. Dylan deed het vast vaker, dus waarom Kyte niet? Een lichte grijns begon rond de lippen van Kyte te sieren bij die gedachtes. Hij hoorde hoe Dylan grinnikte en zo trok hij Kyte's aandacht weer. Dylan ging voor hem staan en omdat Dylan een kop groter was dan Kyte keek Kyte recht tegen het gespierde lichaam aan van zijn broer. Hij slikte nogmaals, deed dit wat over dreven zodat het als een grap over kwam. ''No one comes here today, so who cares?'' zei Dylan en deed Kyte zo weer opkijken naar hem. Zijn hart ging als een gek tekeer. Hij kon haast de warmte voelen van Dylan. Hij hoefde maar een klein stapje naar voren te zetten en hij stond tegen hem aan. Plots greep Dylan zijn shirt vast en trok die kort naar achter om hem vervolgens weer los te laten en tegen zijn borst aan kwam. Kyte keek naar de handelingen, terwijl hij heel veel moeite moest doen om niet te gaan blozen. Hij probeerde zijn gedachte daarom op iets anders te richtte maar dat lukte niet. Zijn hart ging als een gek tekeer en hij had zoveel zin om zichzelf tegen hem aan te drukken. Om zijn warmte te voelen, maar hij hield zich in. ''Dont think to much, were just gonna have some fun'' sprak Dylan en Kyte keek weer naar hem op. Dylan gaf hem een knipoog en deed hem zo weer even blozen. Kyte keek dan ook meteen weg en probeerde zijn hartslag weer normaal te krijgen. Toen hij zichzelf eenmaal weer onder controle had, richtte hij zijn aandacht weer op Dylan die net het water in sprong. Kyte sloeg kort zijn armen voor zijn gezicht om de druppels op te vangen, waarna hij naar het grijnzende gezicht keek van Dylan. Kort keek Kyte naar zijn shirt, die nu een beetje nat was. Hij keek Dylan even beschuldigend aan, waarna hij dan ook uiteindelijk zijn shirt uit trok. Veel bijzonders zat er niet onder, maar toch was het een mooi bovenlichaam. Al snel volgde dan ook zijn broek en sokken. Hij rende richting het zwembad en sprong uiteindelijk over Dylan heen het water in. Met een plons kwam hij in het water terecht. Door het vele water in één keer kreeg hij wat water binnen, waardoor hij proestend boven kwam. Hij werkte zichzelf een weg naar de kant van het zwembad waar hij nog wat na proestte.

Het was duidelijk te zien aan Kyte dat hij onzeker was over het feit dat ze hier waren en of dat dan wel mocht. Nee dat mocht niet. Maar wat maakte het uit? Op dit moment zou er toch niemand komen. De eerste dag van de week waren er nooit geen lessen in het zwembad. Het zou raar zijn als dat nu ineens wel zo was. Het was zo wie zo ook niet de eerste keer dat Dylan hier kwam om te zwemmen. Of hij was met zijn vrienden of hij was alleen. Het zou niet snel gebeuren, maar af en toe vond hij het wel eens fijn om alleen te zijn. Dan dreef hij op zijn rug over het water, sloot hij zijn ogen en liet hij zijn gedachten weg varen. Want zelfs hij, ook al zou je het niet zeggen. Wilde wel eens wat tijd helemaal voor zichzelf. En het zwembad, op maandag morgen was daar een mooie tijd voor. Hij skipte dan wel wat lessen maar hij ging er niet vanuit dat iemand hem zou missen, op zijn vrienden na dan. En enkele meiden misschien, die hem wel zagen zitten. Maar daar had hij de helft van de tijd geen aandacht voor. Zeker nu niet meer nu zijn broertje ook op de academie was gekomen. Dylan sprak nu dan ook tegen Kyte dat het goed was om hier te zijn, hij moest er niet teveel over nadenken en gewoon plezier maken. En wel met zijn grote broer die zijn shirt dan ook allang uit had getrokken. Na Kyte zijn shirt los te hebben gelaten en hem een knipoog te hebben gegeven draaide hij zich gelijk om en rende hij naar het zwembad toe waarna hij er met een duik in sprong. Al snel kwam hij boven en lachte hij eens naar Kyte. Hij had dan ook niet gemerkt dat Kyte had moeten blozen. Misschien maar goed ook anders had hij niet geweten wat hij er van had moeten denken. Al wist hij wel dat zijn broertje erg verlegen kon zijn. Maar goed als je bloosde door je broer kon dat toch wel wat vreemd zijn.
Dylan zijn blik bleef bij Kyte hangen die een hand voor zijn gezicht had gehouden door het water. Vervolgens keek hij hem wat beschuldigend in de ogen aan. Dylan grinnikte eens. ''Well hurry up you'' Zei Dylan dan ook gelijk tegen hem terwijl hij eens naar zijn kleren knikte. Maar nu begon Kyte zijn kleren dan ook wel uit te trekken. Waarbij zijn slanke lichaam gelijk op viel. Dylan grijnsde even flauwtjes. Daar moest ook maar eens verandering in komen. Het duurde niet lang of Kyte rende dan ook op het zwembad af. Hij sprong over hem heen en kwam achter hem met een plons in het water terecht. Dylan volgde hem met zijn ogen terwijl de grijns zichtbaar bleef op zijn mond. Al snel kwam Kyte weer boven maar niet zo rustig als hij. Nee hij begon gelijk te proesten. Dylan lachte eens. ''Smartass..'' Reageerde hij flauwtjes waarna hij een slag water Kyte achterna sloeg. Kyte ging ondertussen naar de kant van het zwembad toe om bij te komen. Dylan dook onder water en zwom naar Kyte toe. Plots pakte hij Kyte zijn boven benen vast met zijn handen en kwam hij daarna ook met zijn hoofd tussen zijn benen. Dylan hield Kyte goed vast terwijl hij zijn voeten op de bodem plantte, ze stonden dan ook op een nog ondiep stuk, en recht stond. Zo kwam Kyte op zijn schouders te zitten. Met een brede grijns keek Dylan omhoog naar zijn broertje. '"Boo'' Sprak hij met een uitdagende grijns tegen hem, terwijl hij hem aan bleef kijken. Benieuwd of hij was geschrokken door zijn actie. Dylan hield er dan ook wel van om te stoeien met zijn broertje. Nu zeker aangezien ze dat een hele tijd niet meer hadden kunnen doen. Kyte had al die tijd thuis gezeten en Dylan op de academie dus veel hadden ze elkaar niet kunnen zien. Die tijd moest dan maar weer in gehaald worden dacht hij zo.

Kyte had alweer de blosjes op zijn wangen staan, door de handelingen die Dylan had gedaan. Hij richtte zichzelf echter al snel weer op Dylan, maar sloeg snel zijn armen voor zijn gezicht toen Dylan in het water sprong. Water viel op zijn shirt en maakte het zo nat. Kyte keek er even naar, waarna hij Dylan beschuldigend aan keek. Die lachte allen maar, wat al meer dan genoeg was, en zei hem op te moeten schieten. Kyte trok dan ook zijn kleren uit en rende toen het water in. Echter deed hij dit allemaal te snel, waardoor hij een scheut water binnen kreeg. Hij kwam dan ook proestend boven water. Hij hoorde Dylan lachen, maar zelf schoot hij naar de kant van het zwembad heen. Daar proestte hij nog wat verder, maar gelukkig was het allemaal weer goed. ''Smartass..'' hoorde hij Dylan zeggen en vervolgens voelde hij hoe golf water tegen hem aan klapte. Kyte lachte wat, waarna hij zich omdraaide naar Dylan. Tenminste, dat dacht hij. Plots was Dylan nergens meer te bekennen. Waar was hij? Was er iets gebeurd? Gonsde de vragen meteen door hem heen. Hij richtte zijn ogen dan ook op het heldere water om hem te zoeken in het water. Plots merkte hij Dylan op. Even dacht Kyte dat hij aan het verdrinken was, maar al snel bleek dat Dylan hem benaderde. Kyte deed van schrik een stap naar achter, maar de wand van het zwembad hield hem tegen. Plots voelde hij de twee warme handen van Dylan op zijn bovenbenen. Een scheut van het warme gevoel schoot door zijn aderen heen, willend om meer. Hij sloot dan even zijn ogen om er van te genieten, maar plots voelde hij ook zijn hoofd tussen zijn benen. Verbaasd opende hij zijn ogen en richtte die op Dylan. Plots ging Dylan rechtop staan, waardoor Kyte met een klein gilletje uit het water schoot op de schouders van Dylan. '"Boo'' zei Dylan met een uitdagende grijns. Kyte had in een reflex zijn handen geplaatst op het hoofd van Dylan om wat grip te krijgen, maar zodra hij de uitdagende grijns van Dylan zag sloeg hij even wat speels op het hoofd van Dylan. "Onii-chan, Baka!" riep hij als een klein kind door het zwembad heen, terwijl hij even met zijn benen zwaaide in een poging er vanaf te komen, wat niet lukte. Hij bolde zijn wangen even, waarna hij Dylan toch weer grijnzend aankeek. Het was zo lang geleden sinds Kyte en Dylan hadden gestoeid. Hij miste die oude tijd. In de tijd dat Dylan hier was en Kyte thuis besefte Kyte dan ook wat voor gevoelens had voor Dylan. Hij was er trots op, maar ook bang voor. Hij schudde kort zijn hoofd, deed maar alsof hij het deed om zijn haar uit te schudde. Hij moest daar nu niet aan denken. Hij moest met volle teugen genieten van de momenten die ze nu samen hadden. Hij liet zijn handen naar beneden glijden naar de oren van Dylan. Hierbij gingen zijn handen door de haren van Dylan, wat zo fijn aanvoelde. Hij wou het gewoon even voelen, echter genoot hij er onopvallend van en rustte uiteindelijk zijn handen op de oren van Dylan. Die greep hij vast en deed alsof het de handvatten waren van een motor. "Go go go!! Super onii-chan!" zei Kyte opgetogen terwijl hij aan zijn linkeroor trok alsof hij gas gaf.

Hij had zijn broertje met zijn ogen gevolgd. Zelfs toen hij over hem heen was gesprongen en uiteindelijk met een plons in het water terecht was gekomen. Echter was dat niet zo soepel gegaan. Nee zodra Kyte boven kwam begon hij gelijk te proesten. Dylan kon het niet laten en grinnikte dan ook even waarbij hij hem 'smartass' had genoemd. Tja je had hem niet snel bezorgd of iets. Enkel als er echt een probleem was. En zelfs dan zag hij het soms niet. Maar bij Kyte normaal gezien wel aangezien hij altijd wel goed op zijn broertje had gelet toen hij nog thuis woonde. En nu zou hij het dan ook weer zo goed mogelijk doen. Al waren ze nu natuurlijk wel wat ouder en konden ze voor zichzelf zorgen. Maar in tegendeel tot hem was Kyte wel wat gevoeliger. Maar zolang Kyte dat wilde mocht hij ook gewoon bij Dylan zijn vrienden groep in de buurt blijven. Zij zouden hem wel beschermen. De meisjes waren immers ook helemaal gek van Kyte. En bovendien was Kyte ook geen broertje waar voor je je zou kunnen schamen. Hij haalde geen beschamende dingen uit dus dat scheelde wel. Nee hij zou gewoon in de groep opgenomen worden. En dat was ook hoe Dylan het wilde. Niemand mocht zijn broertje iets flikken. En gebeurde dat wel dan zouden diegene die Kyte wat hadden gedaan er behoorlijk spijt van krijgen. Zeker Dylan, maar ook zijn vrienden waren de leukste niet als je te ver bij hen ging. Maar nu hoefde hij daar niet over na te denken. Nu was Kyte veilig bij hem en konden ze lol maken.
Zo kwam Dylan dan ook bij zijn volgende zet aan. Hij dook onder water en zwom op Kyte af. Eenmaal bij hem aangekomen pakte hij hem bij zijn benen vast, niet wetend wat daardoor in zijn broertjes hoofd om ging. Vervolgens bracht hij zijn hoofd en hals tussen de benen en plantte hij zijn voeten onder zich op de grond. Algauw kwam hij recht te staan waardoor Kyte op zijn schouders kwam te zitten. Dylan lachte even door het gilletje dat Kyte gaf. Het had grappig geklonken. Vervolgens keek Dylan dan ook omhoog naar Kyte terwijl hij 'Boo' uit sprak. Gelijk kreeg hij bestraffend, althans zo voelde het voor hem, een speelse klap op zijn hoofd, een niet al te harde maar goed hij voelde hem wel. Hij kneep zijn ogen dan ook kort dicht waarna hij al gauw weer met een grijns om hoog naar Kyte keek die begon te praten. Dit keer weer in het Japans. Maar het was te verstaan. Het waren van die woorden die Dylan al wel eens eerder had gehoord en dan ook nog wel kon verstaan. Onbewust leerde hij zo ook nog wat Japans, al zou hij zelf nooit zo praten. Maar het was wel handig bij Kyte. Dan kon hij af en toe ook nog wat in zijn eigen taal blijven praten. Hij kon zich wel voorstellen dat dat misschien fijner voelde voor zijn broertje. Dylan lachte. ''Yes but at least im your idi..'' Hij stopte gelijk zijn woorden zodra Kyte begon te zwaaien met zijn benen. Hij moest zorgen dat Kyte niet van hem af zou vallen want achter hen was nog steeds de rand van het zwembad. Hij liep voor de veiligheid dan ook gelijk maar even een stukje verder het water in tot dat er genoeg ruimte tussen hen en de zwembad rand was. Dylan keek weer omhoog naar Kyte en zag hoe hij zijn wangen bol maakte. ''Childish little brother you are'' Reageerde Dylan flauwtjes op hem waarna hij dan ook ineens een beweging maakte alsof hij Kyte zou laten vallen. Echter hield hij hem wel goed vast. Plots schudde Kyte met zijn hoofd zodra ze weer recht stonden. Even keek Dylan wat vragend naar hem maar zodra de druppels water uit zijn haar in de rondte vlogen dacht hij dan ook dat het om zijn haar ging wat Kyte dus had gewild. Dylan grijnsde dan ook even lichtjes wat flauwtjes naar hem terwijl hij een oog dicht had gehouden vanwege de druppels. Kalm opende hij dat oog weer zodra het rustig was. Plots liet Kyte zijn handen omlaag door zijn haar heen glijden waarna hij bij zijn oren eindigde. Het duurde niet lang of Kyte pakte zijn oren beet. Gelijk keek Dylan dan ook weer wat vragend. ''Do i have sexy ears?'' Vroeg hij met een flauwe grijns aan zijn broertje maar op dat moment werd duidelijk wat Kyte zijn bedoeling was door wat hij riep. Dylan keek even verbaasd maar begon daarna al gauw te lachen. Vervolgens begon hij van het ene been op het andere been raar te huppen. ''broem broem.. cough cough oh no i thinks something is wrong with this motor!'' Riep hij voor de grap terwijl hij expres begon te wankelen alsof er echt iets niet klopte. Plots liet hij zich achterover in het water vallen waardoor Kyte dus ook naar achteren viel. Hij liet zijn benen los en kneep zijn ogen dicht zodra hij onder water kwam. Daarna draaide hij zich al gauw breed grijnzend om naar Kyte met een uitdagende blik in zijn ogen. Het was leuk zo met Kyte in het zwembad, al moesten ze er zo waarschijnlijk wel echt weer uit.

Dylan had Kyte zijn 'Childish little brother' genoemd. Kort had Kyte gegrinnikt, maar stond er ook wel even bij stil. Zouden ze ooit anders worden dan dat? Of bleef Dylan hem als zijn kleine broer zien. Kyte hoopte het eerste. Hij was dan ook vast besloten om daar verandering in te brengen. Hij wou Dylan laten in zien wat voor gevoelens Kyte voor Dylan had, maar dat zou hij doen met woorden en niet met gebaren. Hij wou Dylan echter niet op een druk zetten, tenzij hij zichzelf echt niet meer kon inhouden. Eerst was het nog makkelijk om zich in te houden, aangezien hij Dylan niet vaak zag, maar nu zag hij hem elke dag en wist hij niet hoelang hij het nog vol kon houden. Maar dat zag hij vanzelf wel. Inmiddels liet Kyte zijn handen door het haar van Dylan glijden naar beneden en eindigde ze uiteindelijk bij zijn oren. ''Do i have sexy ears?'' vroeg Dylan, Kyte grinnikte kort, maar genoot eigenlijk meer van het zachte natte haar waar hij kort door heen gleed met zijn handen. God, wat hield hij van hem. Alles van hem. Het deed hem beter voelen en zijn hart te keer gaan. Hij was gewoon perfect. Echter kon hij er niet te lang bij blijven slijmen en moest hij zichzelf proberen af te leiden. Daarom deed hij maar alsof Dylan een motor was en sprak hem daarom aanmoedigend toe om te gaan rijden. Eerst had Dylan wat verbaasd geleken, maar al snel begon hij te lachen en ook zo begon er een glimlach rond de lippen van Kyte te sieren. Hij was immers blij wanneer Dylan blij was en zo ging het met elke emotie. Dylan begon van het ene been op het andere te huppen en Kyte legde zijn armen om de hals van zijn broer om een betere hou vast te krijgen. Zo liggen voelde trouwens veel fijner. Hij had haast de neiging om Dylan te gaan kussen, maar hield zich in. ''broem broem.. cough cough oh no i thinks something is wrong with this motor!'' riep Dylan en haalde Kyte zo uit zijn dagdroom. Dylan begon te wankelen en Kyte liet een paar kreetjes los, maar de grootste kreet kwam toen Dylan zich plots achter over liet vallen en Kyte met zich mee nam. Met een plons viel hij achter over in het water. Dit keer was hij wel verstandig en hield hij zijn mond dicht. Al snel kwam hij boven en keek hij in het uitdagende gezicht van Dylan. Opnieuw bolde hij zijn wangen als een klein kind. Hij wou op Dylan springen, om hem terug te pakken, maar precies opdat moment ging de bel. Kyte keek op en liet zijn blik vallen op de bel, alsof het een buitenaards wezen was. Maar al snel kreeg hij door wat het betekende. Hij snelde zich door het water, wat niet zo snel ging, en klom uiteindelijk uit het zwembad. "Sorry Bro, but I don't wanna be late on my first day," zei Kyte, terwijl hij zijn kleren bij elkaar zocht. "Thanks for the tour," bedankte Kyte Dylan en knikte eens, waarna hij zich snelde richting de kleedkamers, waar hij hoopte om handdoeken te vinden. "Bye bye!" zei Kyte nog en zwaaide wat onhandig naar hem.

[the flut end x'D]