Trying to find you again, when do the problems stop? [&Nurea]

Dit keer had hij geen schets boek met zich mee genomen zoals gewoonlijk, ook Hareng had hij niet mee voor de veiligheid. Dit keer was hij alleen en voor iets anders gekomen. Hij moest een persoon zoeken. Een leerling van de academie, van de nightclass. Er was weer een incident geweest, en dit keer nog wel met de neef van het hoofd oftewel Xuan. Gelijk gingen zijn gedachten even naar Xuan bij de gedachten aan hem. Hij zag het gezicht van Xuan voor zich, elk belangrijk detail dat voor die geweldige uitstraling van hem zorgde kon hij zich in beelden. Een zucht ontsnapte zijn mond. Maar het had geen zin meer om op die manier over hem te denken. Hij had al geliefde blijkbaar, de jonge Dallas. Mick zou hem niet meer lastig vallen, enkel en alleen als het voor zaken van school was. Xuan was immers het hoofd en hij was nog steeds de dormhead die voor hem werkte. Dat moest hij onthouden en niets anders. Zijn liefde voor hem. Delete. De liefdes verklaring. Delete. De kus. Total Delete.
Mick sloot zijn ogen even, hij haalde eens diep adem waarna hij terug voor zich uit keek. Hij moest zijn hoofd er bij houden. Hoe dan ook. Hij was hier dus voor de persoon die de neef van Xuan had aangevallen. Hij had niemand anders daar bij kunnen bedenken dan de jonge Nurea. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze voor problemen zorgde. Nu moest hij haar vinden, en de geschikte plek daar voor was het woud. Het meer. De hele natuur omgeving hier. Want dat was ook vaak de plek waar de klachten vandaan kwamen. Mick keek voor een moment in het rond om te zien of hij ergens misschien al een teken van haar zag. maar tot nu toe was het nog stil.
Na even lopen kwam Mick bij het meer aan. Hij had hier wel eens vaker gezeten, om te tekenen vooral. Het gaf rust en inspiratie. Er kwamen rond het meer dan ook niet heel veel mensen aangezien het wat verborgen zat. Mick kwam bij de rand van het meer staan. Hij keek omlaag naar zijn spiegel beeld. Voor een moment ging hij met een hand door zijn haar dat wat warrig zat. Hij liet zijn hand vervolgens weer zakken en draaide zich om zodra hij geritsel meende te horen. ''Nurea?'' Zei hij plots.

Nurea zat diep in de shit. Dan natuurlijk niet letterlijk, maar figuurlijk. Het kwam allemaal doordat de dayclass studenten op excursie waren gegaan en zij zich simpel weg niet had kunnen bedwingen. Ze had er verder ook niet bij nagedacht. Het enige waar ze toen aan had gedacht was het bloed van de jongeman, niet wetend dat die een staak bij zich had. Nadat de jongen de staak in haar zij had gestoken was ze weg gegaan, wat ook beter was. Ze had er behoorlijk last van gehad, maar uiteindelijk was het weer geheeld. Maar natuurlijk hielt die jongen zich niet stil. Nurea gokte dat hij van het bestaan van vampieren afwist, aangezien hij de hoofd's zijn neef was (iets wat Nurea nog dieper in de shit bracht) en aangezien hij een staak bij zich had. En niet elke jongen had die bij zich. Om precies te zijn had Nurea dat nog nooit mee gemaakt. In haar hele 100 jaar (als het niet langer was) had ze dat nog niet mee gemaakt. Maar ja, voor alles een eerste keer. Nurea grijnsde kort, waarna ze omhoog keek. Ze was in het bos en het bladerdak zorgde ervoor dat er weinig licht het bos in kwam. Een lichte grijns vormde zich rond haar lippen. Ja, de dormhead zou nu wel opzoek zijn naar haar en ze zou vast weer straf krijgen of zo. Ach ja, ze had tijd genoeg. Maar ze ging er wel iets leuks van maken. Gemakkelijk en soepel sprong Nurea in de boom. Op een brede tak bleef ze staan en keek zo over het bos uit. Al snel zag ze hem: de dormhead. Ze grijnsde kort en bleef geduldig wachten totdat de dormhead langs kwam. Hij leek niks te merken, maar Nurea was dan ook wel stil. Hij stopte, keek om zich heen en liep verder. Nurea sprong geluidloos van tak naar tak en volgde hem zo. Ze leek te zweven over de takken heen, terwijl haar handen soms gleden over de riggeltjes in de barst van de stam. Uiteindelijk liep de dormhead het bos uit en kwam hij bij het meer. Nurea kwam hier vaker, haar vaste plekje, dat wist hij dus ook. Nurea sprong uit de boom, dit zonder moeite te doen om stil te zijn. Daardoor hoorde je geritsel. ''Nurea?'' klonk het plots. Nurea stapte de bosjes uit en verscheen zo in het zicht van de dormhead. Een grijns sierde rond haar lippen. "Well well, what a suprise," sprak Nurea met een zoete stem en zette een paar stappen richting de dormhead. Wat spelen zou toch zeker geen kwaad kunnen? Ze zette nog een paar stappen en was nu nog maar een meter van de dormhead verwijdert. "And what are you doing here?" begon Nurea. Haar donkerblauwe ogen twinkelde eens. "Going for a swim?" zei Nurea en knikte eens in de richting van het water. In een seconde stond ze vlak voor de dormhead. Ze kon haast zijn adem voelen. "Or do you want something from me?" fluisterde ze.

Mick wachtte geduldig af na haar naam te hebben uitgesproken. Hij wist dat zij het was. Natuurlijk had hij daarvoor geen bewijs. Maar zijn vermoedens zeiden genoeg, en elke keer hadden ze het juist als het om Nurea ging. Mick bleef bij het meer staan. Terwijl een lichte bries door zijn donkere haren streek bleef hij de kant op kijken waar hij het geritsel vandaan had horen komen. Het duurde niet lang of Nurea werd zichtbaar. Een grijns bracht haar mondhoek omhoog. Ze had dezelfde uitstraling zoals tijd. Het zou maar eens veranderen, haar houding en manier van doen. Maar hij wist uit ervaring wel dat dat een moeilijke klus zou worden. Hij moest Nurea nu dan ook wel bestraffen, zorgen dat het niet weer zou gebeuren. Mick stopte zijn handen in zijn broekzakken en luisterde naar de manier van hoe Nurea hem begroette. Sprak het me een zoete toon in haar stem uit. Hij zag het al wel weer aan komen. Dat ze van dit bezoek een spelletje maakte, terwijl ze waarschijnlijk al wel wist waarvoor hij kwam. Hij kwam niet voor zijn lol bij hem. En na het gebeuren met Xuan en Dallas had hij eigenlijk al helemaal geen zin in teveel gedoe. Maar goed, hij was nou eenmaal dormhead en hij moest zich rustig en geconcentreerd blijven houden. Als hij geen goede houding had, zou het bij Nurea al helemaal niet veel beter worden.
Mick volgde Nurea met zijn ogen terwijl ze op hem af kwam. Een meter van hem vandaan kwam ze tot stil stand. Mick bleef haar met zijn kalme blik in de ogen aan kijken terwijl zij hem een vraag stelde. Hij zag hoe haar donkere ogen er bij twinkelde. ''Ik neem aan dat je dat wel weet Nurea'' Reageerde Mick kalm op haar. Ze vroeg hem vervolgens of hij zou gaan zwemmen. Voor een moment keek Mick naar het water achter zich waar hij nog maar een paar centimeters van verwijderd was. Vervolgens keek hij Nurea in de ogen aan. Plots was ze wel heel dichtbij hem gekomen. Mick keek op haar neer terwijl hij op zijn gemak bleef staan. Haar gezicht was nu erg dichtbij, maar hij trok zich er niets van aan. Hij zou zich niet over zich heen laten lopen door haar, zeker niet door haar. ''No swimming today'' Reageerde hij met een kalme glimlach. Hij keek voor een moment omlaag naar haar mond zodra ze met een fluisterende toon vroeg of hij wat van haar moest. Vervolgens keek hij haar weer in de ogen aan. ''Je straf voor het aanvallen van de hoofdmeesters neef'' Reageerde Mick op haar waarna hij een hand op een schouder van haar legde en haar wat naar achteren duwde. ''Je gaat terug naar je dorm, nu'' Zei hij vervolgens dan ook. Zijn blik was nu serieus maar straalde toch ook nog steeds kalmte uit. Hij zou nooit heel erg kwaad worden, omdat hij wist dat leerlingen zoals Nurea dat toch alleen maar grappig vonden. Voor een moment keek hij weer in het rond waarna hij Nurea weer in de ogen aan keek. ''Je blijft daar voor laten we zeggen een paar maanden, tot dat je het eens af leert om dayclass studenten aan te vallen'' Zei Mick dan ook tegen haar. Hij bleef serieus ondanks haar houding tegen hem.

De dormhead, genaamd Mick, reageerde vies kalm. Iets wat Nurea niet veel plezier gunde. Je ging er bijna van 'buh buh' zeggen. Ach ja, Nurea had ook niet anders verwacht. Hij was immers de dormhead. Ze had eigenlijk gehoopt dat dit nog leuk kon uitpakken, maar dat ging waarschijnlijk niet door. Mick zei dan ook dat hij niet ging zwemmen. Nurea keek even teleurstellend, alsof ze had verwacht dat hij het wel ging doen. Uiteindelijk bewoog Nurea zich tot vlak voor Mick en vroeg of hij dan iets van haar moest. Mick reageerde nog steeds droog: ''Je straf voor het aanvallen van de hoofdmeesters neef'' en duwde haar naar achter. Nurea keek hem opnieuw teleurstellend aan. "Was dat zijn neef?" vroeg Nurea overdreven verbaasd. "Dat had ik nou echt niet door," zei Nurea en trok een pruillipje, wetend dat het niet veel zou veranderen. ''Je gaat terug naar je dorm, nu'' sprak Mick. Nurea zuchtte eens over dreven. "Geen alsjeblieft?" vroeg ze en glimlachte eens. Mick keek eens rond, waarna hij zijn aandacht weer vestigde op Nurea. ''Je blijft daar voor laten we zeggen een paar maanden, tot dat je het eens af leert om dayclass studenten aan te vallen'' sprak hij. Nurea zuchtte eens. Dit had ze natuurlijk kunnen verwachten. Hij was ook geen leuk typ, wou geen eens met haar een spelletje spelen. Ze zou hoe dan ook haar plezier krijgen. Was het geen spelletje? Dan word het een wedstrijd. Bij die gedachtes vormde een grijns rond haar lippen. Opnieuw stond ze vlak voor hem. "I'm not giving in so fast, " fluisterde ze en ging eens met haar hand langs zijn wang. "Try to get me." Met die woorden sprong Nurea ver naar achter, gaf hem een knipoog en snelde weg. Ze ging snel. Een mens zal haar niet zien. Haar voetstappen waren niet te horen, ze leek over de grond te zweven. Een klein gegrinnik was te horen, waarna ze nog sneller aanpootte. Ja, het plezier zou ze krijgen. Nurea was een oude vampier, was sneller en sterker dan de andere, maar ze wist ook dat Mick niet de jongste was, dit kon nog leuk worden. Ze grijnsde kort, waarna plots een over heerlijke geur haar neus binnen kwam: een jongen. Ze twijfelde niet en stoof meteen op de geur af. Ze had waarschijnlijk een voorsprong op Mick en kon dus nog wel even snel een tussendoortje nemen. Ze sprong in een boom en keek op haar prooi neer: een jongen. Ze likte kort haar lippen. Ze ging niet met haar eten spelen dit keer, wist wat de gevolgen daarvan waren. Ze kon ook niet te lang treuzelen met de dormhead achter haar aan. Ze sprong soepel uit de boom en stond in een paar seconden achter de jongen. Haar ogen bloed rood, voordat de jongen ook nog maar om kon kijken greep Nurea naar de nek met haar handen en hielt deze in een ijzeren greep. Vervolgens boog ze zich naar de hals toe en zette haar tanden erin. Goddelijk.

Dallas liep met een eenzaam gevoel in het bos. Zijn armen had hij om zichzelf heen geslagen. Zijn gezicht was naar de grond gericht. Hij staarde er naar terwijl hij verzonken was in zijn gedachten. Hij had zijn tas van de excursie weg gebracht na dat hij bij Xuan was geweest. Alles speelde opnieuw in zijn hoofd af. Voor een moment kneep hij zijn ogen dicht en slikte hij eens. Hij kon niet geloven dat hem dit nu overkwam. Net nu hij terug was. Voor een moment balde Dallas zijn handen zich even tot vuisten. Maar al snel liet hij dat weer stoppen. Hij keek voor zich uit. Hij moest zich groot houden. Hun liefde was zo sterk. Xuan zou uiteindelijk bij hem komen. Dat was wat hij nu vast hield, om het beetje moed die hij nu nog had vast te houden.
Langzaam aan liet Dallas zijn armen zakken en keek hij even om zich heen. Het was in ieder geval mooi weer en een rustig boswandeling zou hem dan ook vast en zeker wel even goed doen. Echter zou de rust niet bij hem blijven, al weer niet. Dallas glimlachte even lichtjes door de rust om hem heen en de vogels die hun vrolijke liederen zongen. Plots werd het doodstil en vlogen er een aantal op. Dallas keek richting de groep die zo ineens weg vloog alsof ze opgejaagd werden. Hij slaakte even een lichte zucht. De zucht had hij nog niet afgemaakt of hij werd totaal onverwachts van achteren bij zijn nek gegrepen. Dallas zijn ogen verwijdde, ze zouden er nog net iet uit vallen. Dallas wilde zich los trekken uit de greep maar kon niets beginnen. Hij voelde zich benauwd worden. Wie? Wie stond er achter hem!? Dacht hij uit pure angst. Hij wist dat hij om kon kijken maar hij kon zijn lichaam met geen mogelijkheid omgedraaid krijgen. ''Laat me los!'' Sprak hij dan ook gelijk angstig uit. Plots voelde hij een ademhaling bij zijn hals. Dallas probeerde vanuit zijn ooghoeken te zien wie het was. Hij meende licht blonde lokken te zien. Maar lang kon hij daar niet over nadenken want op dat moment voelde hij een stekende pijn in zijn hals. Gelijk liet Dallas een pijnlijke schreeuw horen terwijl zijn ogen zich dicht knepen. Gelijk flitste blikken van de jongens door zijn gedachten heen. Zij hadden hem net zo benaderd. De persoon achter hem? Zou die een van hen zijn? Nog meer angst drong zijn lichaam binnen bij die gedachten.

Mick bleef Nurea kalm aan kijken, hij reageerde niet op haar geflirt en zo moest het haar uiteindelijk ook wel gaan vervelen. Mick vertelde haar wat haar straf was. Voorlopig zou hij haar wel vast houden in de dorm. Tot dat ze zich realiseerde dat de school waar ze op zat het niet accepteerde dat een vampier een mens aan viel. Ergens verbaasde het hem dan ook wel dat ze nog niet geschorst was. Maar goed WPM was de enige plek waar ze terecht kon. Waar moest je anders heen als vampier in deze wereld? Hij hoorde Nurea zuchten. Een lichte glimlach verscheen voor een moment op zijn mond. Hij hoopte dat ze besefte dat ze nu in een niet bepaald goeie positie zat. Echter was Nurea nog wel in voor een spelletje en daar kwam hij dan ook snel genoeg achter.
Weer kwam ze dicht op hem staan en zei ze hem nu dat ze niet zo snel zou opgeven. Mick slaakte onhoorbaar al een lichte zucht. Hij kon wel zien aan komen waar dit naar toe ging. Ze liet haar hand langs zijn wang glijden en sprak vervolgens de woorden 'Come and get me' uit. Mick keek voor een moment naar haar hand waarna hij haar weer in de ogen aan keek. Op dat moment sprong ze naar achteren een aantal meters van hem vandaan zodat er weer een aardige ruimte tussen hen werd gecreeërd. Mick zijn blik werd voor een moment wat serieuzer terwijl hij zich dan ook wat schrap zette. Waarom kon ze nou niet gewoon eens gehoorzamen en op de makkelijke manier mee gaan? Het draaide telkens op deze manier uit. Ze gaf hem een laatste knipoog waarna ze er dan ook vandoor ging. Gelijk snelde Mick er achteraan. Hij moest haar te pakken zien te krijgen, en dit keer zou ze voorlopig dan ook in de dorm blijven. Daarbij zou hij dan ook wel even met Xuan er over gaan praten. Helaas had Nurea een grote voorsprong op hem. Hij begon haar dan ook kwijt te raken. Zodra het wel heel stil voor hem werd keek hij voor een moment richting de bomen om te zien of ze daar ergens was. Tot dat hij plots een schreeuw hoorde. Gelijk keek hij de kant op waar de schreeuw vandaan was gekomen. Meteen schoot Nurea door zijn gedachten heen, ze zou toch niet weer.. Ach ja wie kon het ook weer anders zijn?
Uiteindelijk kwam Mick bij de plek aan waar Nurea was. Hij stond een paar meter van haar vandaan achter haar en zag dat ze iemand vast had al kon hij niet zien wie op deze manier. Maar de persoon maakte ze het vast niet makkelijk. Gelijk schoot Mick er op af. Hij greep Nurea bij haar boven armen vast en trok haar met een ruk bij de persoon weg. Hij duwde haar ruw weg waarna hij de persoon die een jongen bleek te zijn gelijk ondersteunde door middel van zijn armen om zijn middel heen te slaan en hem vervolgens tegen zich aan te houden. Mick keek even omlaag naar de jongen. Zijn blik werd al gauw wat verrast. De jongen.. Het was Dallas. Mick sloot zijn ogen voor een moment even half waarna hij algauw op keek. Nee! Hou je kop er bij! Dacht hij gelijk waarna hij zich tot Nurea richtte. ''Jij hebt een groot probleem'' Zei Mick tegen haar. Ja zijn humeur werd er zo niet veel beter op. Dat juist nu bij een streek van Nurea ook nog eens Dallas er in mee getrokken werd.

De jongen had nog wanhopig gereageerd, maar zonder succes. Nurea zette zonder genade haar tanden in zijn hals. Een bange schreeuw was toen te horen. Nurea sloot haar ogen en genoot van het bloed dat haar mond in vloeide, niet wetend dat Mick haar naderde. Het voelde fijn om weer eens wat te drinken. En deze jongen kon toch niet kwaad. Hij was niet aziatisch dus kon geen familie zijn van de hoofdmeester, maar was eigenlijk net zo belangrijk, maar dat wist Nurea niet. Nurea wou net haar tanden er verder in boren toen ze plots naar achter werd getrokken. Haar tanden verlieten zijn hals en een paar meter verder kwam ze uiteindelijk tot een halt. Ze was even wat overdondert door de kracht en de plotselingheid, maar wierp al snel een geïrriteerde blik op de persoon die haar van haar prooi had gehaald. Mick. O fuck. Dit maakte het er vast niet beter. Ze zag hoe hij de jongen ondersteunde en zijn ogen eens sloot. Nurea fronste even, maar al snel werd zijn aandacht weer op haar gericht. ''Jij hebt een groot probleem'' sprak Mick en Nurea leek het nu voor elkaar te hebben om hem pissig te maken. "Oeee, now I'll get the final award, yeah," sprak Nurea sarcastisch en grinnikte kort. "Succes hea," zei ze en knikte eens in de richting van de jongen, waarna ze weg rende. Ze was echt niet zo dom om daar te blijven, maar ze had haar plezier gehad. Jammer genoeg zou ze wel diep in de shit raken hierdoor. Ze besloot daarom om ook maar braaf richting de dorm te gaan. Ze zou geduldig wachten in de kamer van de dormhead totdat hij terug kwam. Misschien ging ze tot die tijd nog wel even een feestje houden in de dorm. Zoveel dingen waren mogelijk als de dormhead er niet was. Ze grijnsde kort. Ja, ze had het weer mooi voor elkaar.

Dallas voelde hoe op twee plekken in zijn hals iets scherps er in stak. Het steekten enorm en hij probeerde dan ook los te komen maar dat ging met geen mogelijkheid. Hij was dan ook niet bepaald een van de sterkste. Dallas greep de handen van de persoon achter hem vast en probeerde ze los te trekken maar ook dit was een mislukte poging. Dallas zijn greep begon langzaam aan dan ook wat te verslappen. Door de sterke greep kreeg hij haast geen lucht meer. Zijn hartslag ging enorm snel. Hij voelde zoveel angst op komen. Net zoals de vorige keer, maar nu werd het alleen nog maar erger want de persoon achter hem had gewoon lekker zijn of haar tanden in zijn vel staan. En daarbij dronk diegene ook nog eens zijn bloed. Dallas opende voor een moment zijn ogen en keek voor zich uit. Zijn blik werd van wazig weer wat scherper. Hij kreeg het gevoel dat hij een paniekaanval zou krijgen. Hij wilde dan ook weer schreeuwen. Dit keer voor hulp. Maar dat ging niet. Door dat hij zijn lucht begon te verliezen kwam er enkel een schorre zachte help uit. Dallas kneep zijn ogen weer terug dicht. Waarom was hij ook zo'n slappeling? Hij kon zichzelf niet eens redden als het om zijn leven ging. Als Xuan hem de vorige keer niet gered had.. Oh Xuan. Was hij hier nu maar. Kon hij hem maar weg halen van deze hel maar het zou wel heel toevallig zijn als Xuan op dit moment in de buurt was. Hij verwachtte dan ook niet dat hij nu al op zoek naar hem zou zijn. Al hoopte hij dat ergens natuurlijk stiekem van wel. Echter was er andere hulp onder weg.
Plots werd diegene die hem vast hield bij hem weg getrokken. Net op tijd ook, want het begon er op te lijken dat hij zijn bewustzijn al aan het verliezen was. Zodra de handen zich loste van zijn hals voelde hij zich licht en slap. Hij voelde zichzelf al wel op de grond terecht komen. Echter gebeurde dat niet. Nee twee armen hielden hem recht. Was het dan toch.. Zou Xuan toch gekomen zijn? Langzaam aan keek Dallas met half open ogen omhoog naar de persoon. Maar nee.. Het was zeker geen Xuan die hem vast had. Het was Mick! Voor een moment werden zijn ogen wat groter. Wat deed Mick hier? Mick keek voor een moment op hem neer waarna hij zich op de persoon richtte die hem had aangevallen. Nu kon Dallas dan ook zien. Het was een meisje, met inderdaad licht blond haar. Dallas staarde voor een moment naar haar waarna ze er uiteindelijk van door ging na nog even gesproken te hebben tegen Mick. Dallas hoorde echter niet goed meer wat. Hij voelde zich behoorlijk misselijk door de aanval van het meisje. Zijn ogen vielen vanzelf dan ook dicht. Het liefst was hij niet zo dicht bij de jongeman die zijn vriend had gekust. Maar hij had de kracht niet meer om zich te verzetten.

Mick ving de jongen op. De jongen die niemand minder dan Dallas was. Voor een moment had hij dan ook wat verrast naar hem gekeken. Dallas was wel de laatste die hij verwacht had tegen te komen. Maar het liefst had hij dat dan ook voorkomen. Normaal gezien moest je neutraal denken over de leerlingen. Je mocht niet te close zijn met ze maar ze ook niet haten. Echter kon Mick het niet helpen, hij had wel degelijk wat hatelijke gevoelens voor Dallas. Dat was ook niet zo gek na wat er gebeurt was tussen en Xuan. Maar natuurlijk moest een van Nurea haar streken hem natuurlijk weer opschepen met Dallas. Mick richtte zijn blik uiteindelijk dan ook op Nurea. Hij keek haar nu lang niet meer zo kalm uit. Nu was het een gemeende serieuze blik. Die blik alleen al kon haar dan ook wel vertellen dat ze een probleem had. Terwijl Mick Dallas zo goed mogelijk bij zich en recht probeerde te houden begon hij tegen Nurea te spreken. Uiteraard had ze nu helemaal een probleem. Ze had weer een dayclass student te pakken gekregen. En hij kon haast wel raden dat Xuan er helemaal niet blij mee was als hij er achter kwam dat het Dallas was die ze te pakken had gekregen, daar zou hij dan hoe dan ook wel achter komen want Mick moest het hier zeker met hem over hebben.
Nurea reageerde met een sarcastische toon op hem. Natuurlijk boeide het haar totaal niet. Nee als het aan haar lag gingen ze alleen nog maar verder op in haar spelletje. Mick snoof lichtjes. Hij kon nu ook gewoon helemaal niks nu hij Dallas moest ondersteunen. En dat zorgde dan ook voor de volgende actie van Nurea. Ze wenste hem succes terwijl ze richting de jongen knikte. ''Of je nou blijft of weg gaat, je maakt het voor jezelf alleen maar erger'' Zei Mick haar dan ook gelijk na zodra ze er vandoor ging. Hij slaakte een diepe zucht terwijl zijn blik voor een moment nog de kant op bleef gericht waar Nurea was verdwenen. Uiteindelijk richtte hij zich op Dallas die aan het weg vallen. Mick sloot zijn ogen even half waarna hij de jongen maar in zijn armen tilde. Ze kwamen anders ook niet veel verder. Vervolgens begon hij met hem in zijn armen terug te lopen richting de academie. Daar zou hij gelijk Xuan op zoeken. Het zou nog een vreemde verrassing voor hem worden als hij hem en Dallas zo samen zou zien.