Try moving on for once [&Xuan]

Het kostte Xuan een week om te beseffen wat hij had gedaan. Hij had Mick ontslagen en het uit gemaakt met Dallas. Elk ander had hem een bruut genoemd, hij had inmiddels dan ook wel een grondige hekel aan hemzelf gekregen. Ergens probeerde hij de rust te vinden die hij al die tijd wou. Rust, die zei dat hij niet hoefde te kiezen tussen Dallas of Mick, maar ergens voelde dat zo verkeerd. Zo egoïstisch was het en daarbij kwam dat Xuan hen altijd zou missen. Hij had Dallas en Mick niet meer gezien sinds die dag. Zijn koffie probleem was alleen nog maar erger geworden en hij was nog meer dan eerst gefreesd door de leerlingen, dit ook vooral omdat hij een paar leerlingen had aangesproken op hun gedrag. Dat ging om de 'roddel' die rond ging over hem en Mick. Maar weinig leerlingen geloofden het en maar weinig leerlingen durfde het door te vertellen, dus dat probleem was al snel de wereld uit geholpen. Xuan had ergens gehoopt dat hij nu weer een rustig leventje kon leven, maar dat lukte niet. Nee, sterker nog. Hij had nu minder rust dan toen hij met Dallas had. Moest hij dan nu terug gaan naar Dallas? Nee. Hij moest eerst dingen goed maken met Mick. Hij wou hem terug hebben op de academie. Ook al was het nog maar de vraag of Mick weer terug wou komen op White Paper Moon. Misschien was Mick wel heel boos op Xuan, wat Xuan zou begrijpen.

Xuan liep naar zijn bureau toe en begon te rommelen in zijn la. Uiteindelijk haalde hij een sollicitatiebrief eruit van Mick. Zijn adres stond erop. Het was nog altijd de vraag of Mick er nog steeds woonde, maar het was het proberen waard. Xuan liep zijn kantoor uit en deed die op slot. Hij zei tegen zijn secretaresse dat hij een wandeling ging maken en begon toen zijn weg richting het dorp. Terwijl hij liep begon hij in zijn hoofd woorden te vinden om tegen Mick te zeggen. Hij wist niet hoe Mick op hem ging reageren, maar hij hoopte dat hij het allemaal goed opvatte, ook al begreep Xuan donders goed als Mick boos op hem was. Hij had alle recht om boos op Xuan te zijn. Xuan kon het idee gewoon niet aan dat hij Mick nooit meer zou zien. Xuan liep de hoek om en was dan ook al bijna bij het huis van Mick aangekomen, maar hij was nog maar net de hoek om of hij botste tegen iemand op. Hij deed in een reflex een stap naar achter zodat hij zichzelf in evenwicht kon houden. ''Sorry'' verontschuldigde zich een bekende stem. Xuan had zijn ogen even kort dicht geknepen, maar opende deze dan nu verbaasd. Zijn blik gleed omhoog en hij keek recht in de ogen van die gene die hij wou spreken, Mick. "Nee, t'is mijn schuld om niet uit te kijken, Mick," sprak Xuan wat overdondert en ging langzamerhand wat rechter op staan. Xuan merkte het mobieltje op dat Mick vast had. Hij hoorde een stem er vandaan komen, waarschijnlijk had Mick iemand aan de telefoon. Xuan wees kort naar de telefoon, als teken dat hij verder mocht gaan praten. Xuan ging nergens heen, hij zou wel even wachten. Hij hurkte neer bij Hareng en begon die langzaam aan te aaien.

Mick liep een paar stappen weg en ging bellen, terwijl Xuan zich naar de hond Hareng boog en die begon te aaien. Al snel was Mick klaar met bellen en kwam hij weer bij hem staan. Xuan stopte met aaien en ging weer recht op staan. Mick keek hem met een serieuze blik aan en Xuan kreeg door dat Mick niet stond te springen op zijn bezoek, iets wat logisch was. Xuan had het ook niet anders verwacht. Hij zou precies het zelfde hebben gereageerd. Even twijfelde Xuan om weg te gaan, maar dan wist hij zeker dat hij spijt van zijn daden kreeg. Hij besloot dan ook om te blijven en glimlachte wat flauwtjes naar Mick. '"Waarom ben je hier Xuan?'' vroeg Mick kalm, zoals gewoonlijk. Xuan had hem dan ook nog maar weinig boos gezien, nou ja, behalve dan die ene keer toen Xuan geen keus kon maken tussen Dallas en Mick. Xuan trok zich weg uit die gedachtes. Het was nog steeds één grote puzzel voor hem, maar hij wist dat dit iets was wat hij moest doen. "Hi Mick," besloot Xuan om te beginnen, nu had hij hem tenminste fatsoenlijk begroet. "Ik wou eigenlijk even met je praten onder vier ogen. Zouden we ergens heen kunnen gaan waar we allen zijn? Zoals je huis of zo?" legde Xuan kort uit. Het maakte hem niet uit of de hond erbij was of niet. Xuan wist dat Hareng overal heen ging waar Mick ging, dus dat was ook geen optie. Xuan wreef een beetje ongemakkelijk aan zijn achterhoofd. Hij wist nog steeds niet helemaal wat hij ging vertellen, maar hij moest het doen. Anders was het te laat.

Mick leek niet echt te springen voor Xuan zijn bezoek. Xuan begreep dat, maar begon ook meteen te twijfelen of hij nog wel met hem moest gaan praten. Misschien zat Mick er wel helemaal niet op te wachten. Maar aan de andere kant, Xuan was er nu al en waarschijnlijk zou hij erge spijt krijgen als hij nu weg ging. Hij moest het erop wagen. Hij begroette Mick en zei hem waarom hij er was. Mick leek zoals altijd kalm, maar Xuan werd dan ook wel wat lichtelijk onzeker over zijn daden. Natuurlijk had hij spijt van het feit dat hij Mick had ontslagen. Dat had nooit mogen gebeuren, maar of Mick terug zou komen was ook nog maar een vraag. Xuan vond het haast een wonder dat Mick nog niet woedend op hem was. Ook al was het eigenlijk meer een wonder om Mick boos te zien dan kalm. Mick was waarschijnlijk één van de weinige vampieren die zichzelf qua emoties goed kon inhouden. ''We gaan naar mijn huis'' zei Mick uiteindelijk. Xuan knikte even zwijgend en volgde toen Mick naar zijn huis. Xuan besefte nu dan ook dat hij blij moest wezen met het feit dat hij Mick was tegen gekomen, want zelf was hij waarschijnlijk niet op het juiste adres uit gekomen. Eenmaal bij Mick zijn huis aangekomen, knikte Mick kort richting de bank. Xuan keek er kort naar en liet zijn blik erover heen glijden. Het was een ruime bank en zou vast heerlijk zitten. ''Doe alsof je thuis bent'' sprak Mick op dezelfde kalme toon. Xuan knikte kort en liep toen richting de bank, waar hij langzaam aan zijn kont neer plantte. Xuan volgde Mick kort met zijn ogen die de keuken in liep. Zelf keek hij kort de kamer rond. Het zag er best gezellig uit, maar je kon wel merken dat er niemand anders woonde. Xuan keek even kort naar Hareng, hij glimlachte even, waarna hij naar Mick keek die met een dienblad aan kwam zetten. Op het dienblad stonden twee koppen koffie en een schaaltje koekjes. Hij zette het neer op het bijzet tafeltje en ging toen zelf zitten op de bank. Hareng ging als zijn trouwe hond naast hem liggen. Xuan keek kort naar de koffie, maar besloot uiteindelijk om dat maar even te laten voor wat het was. Hij moest misschien maar weer wat minderen op de koffie. ''Waar wilde je het met me over hebben Xuan?'' vroeg Mick al net zo kalm als voorheen. Xuan voelde zich er wat ongemakkelijk bij. Xuan keek nog even naar de koffie, maar richtte zich toen weer op Mick. "Als eerste, wil ik je mijn excuses aan bieden. Hoe wij uit elkaar zijn gegaan, was niet de goeie manier. Het spijt me," bood Xuan als eerste zijn excuses aan. "Daarbij wou ik je zeggen dat ik het uit heb gemaakt met Dallas," Xuan zijn blik gleed af naar de grond. "En nu ben ik hier, om je te vragen of je weer dormhead wilt worden," eindigde Xuan uiteindelijk. Alles bij elkaar vond hij het heel slap klinken en zou hij het dan ook begrijpen als Mick er niet op in zou gaan. Langzaam aan keek Xuan op, wachtend op een reactie.

Mick bracht Xuan naar zijn huis toe en liet hem binnen zodat ze rustig met ze twee konden praten. Mick vroeg zich dan ook erg af wat Xuan hem te melden kon hebben. Immers was er niets meer tussen hem Xuan. Niet zover hij het zag tenminste. Maar hij zou dan ook eens moeten weten waarom Xuan naar hem toe was gekomen. Mick ging richting de keuken en zette koffie. Uit een keuken kastje had hij een pak koekjes met chocolade stukjes er in gepakt. Het waren echt van die typische koekjes die de meesten wel lekker vonden en verspreid hoorden te liggen over een bord. Dit deed Mick dan ook. Hij legde de koekjes op een bord en zette het op een dienblad. Zo ook de twee mokken koffie die uiteindelijk klaar waren. Hij bracht het dienblad naar de woonkamer en zette zich neer op de bank bij Xuan. Hij pakte een van de twee mokken koffie en nam er een slok van waarna hij zich dan ook helemaal tot Xuan richtte. Hij vroeg hem nu dan ook wat hij hem wilde vertellen. Ondertussen voegde Hareng zich bij hen die dan ook weer op zijn stuk languit ging liggen. Even keek Mick opzij naar hem en aaide het dier dan ook eens over zijn buik terwijl hij wachtte op het antwoord van Xuan. Het duurde niet lang of Xuan begon dan ook te praten. Mick richtte zijn blik terug op hem en luisterde. Eerst bood hij zijn excuses aan, vervolgens maakte hij bekend dat hij het uit had gemaakt met Dallas. Daar bleven Mick zijn gedachten even hangen. Had hij het uitgemaakt met Dallas? Hij wist niet goed hoe hij zich daar bij moest voelen. Waarom had hij het uitgemaakt? Echter werd hij wakker geschud door de woorden over dat Xuan hem terug wilde als dormhead. Mick zijn blik ging even naar zijn kop koffie waar hij vervolgens dan ook een weer een slok van neem. Kort was het stil waarna hij Xuan weer aan keek. ''Het is al goed, je deed wat je dacht goed te wezen'' Begon Mick over zijn eerste woorden. Kort bleef hij stil waarna hij Xuan ineens een knikje gaf. ''En ik denk dat ik wel terug wil naar WPM maar dan wil ik antwoord op een vraag'' Ging Mick nog redelijk kalm verder. ''Hoe nu verder? Je hebt het uit gemaakt met Dallas, oke. Maar wat moet ik daar mee? Tenzij je me duidelijk wil maken dat je mij nu echt wil?'' Sprak Mick tegen Xuan. Eigenlijk waren dat al drie vragen in een maar het ging al om het zelfde onderwerp. Wilde Xuan nu dan hem? Of wilde hij hem enkel terug als collega op WPM?

Eenmaal in Mick zijn huis, nam Xuan plaats op de bank. Hij keek even kort rond, waarna hij Mick volgde die ook ging zitten. Mick vroeg uiteraard wat Xuan wou vragen en zo zei Xuan wat hij wou zeggen. Een stilte was ontstaan. Het leek eeuwig duren. Dit kwam vooral omdat Xuan zich nog steeds erg ongemakkelijk voelde en erg benieuwd was naar het antwoord van Mick. Xuan zijn blik gleed af naar zijn kop koffie. Hij had er nog geen slok van genomen, aangezien hij wist dat hij er wat rustiger aan moest doen. Hij had de slechte gewoonte om heel veel koffie te drinken als hij emotioneel een wrak was. Echter hield Xuan het niet lang vol, vooral de stilte maakte het er niet veel beter op, daarbij kwam kijken dat het wel onbeleefd zou overkomen als Xuan niks van de koffie dronk. Dus, uiteindelijk pakte Xuan het kopje koffie op en begon ervan te drinken. Het was lekkere koffie en Xuan genoot er dan ook wel van. Zijn aandacht werd al snel weer naar Mick getrokken en zo wachtte hij op antwoord. ''Het is al goed, je deed wat je dacht goed te wezen'' begon Mick en duidde hiermee op de eerste gesproken woorden van Xuan. Xuan knikte kort en dankbaar. Hij was blij dat Mick het begreep, ook al had hij nog een stille zelfhaat voor dat hij het had gedaan. Een nieuwe stilte begon en Xuan was even bang dat deze weer lang zou duren, maar Mick bracht er verandering in. Hij knikte plots kort. Xuan keek wat vragend op, maar hield zich stil. ''En ik denk dat ik wel terug wil naar WPM maar dan wil ik antwoord op een vraag'' Xuan kon wel een gat in de lucht springen om het feit dat Mick van plan was om terug te komen. Hij was daar dan ook heel blij mee. Xuan grijnsde, maar hield zich stil, aangezien hij nog een vraag moest beantwoorden. Hij zou in dit geval elke vraag beantwoorden. Hij was al de blijste [] hoofdmeester die je kon zijn. ''Hoe nu verder? Je hebt het uit gemaakt met Dallas, oke. Maar wat moet ik daar mee? Tenzij je me duidelijk wil maken dat je mij nu echt wil?'' vroeg Mick aan Xuan. Die had Xuan niet aan zien komen, ook al had ieder ander dat waarschijnlijk wel. Xuan liet zijn blik meteen weer vallen op het kopje koffie die hij in zijn handen hield. Waarom had hij het tegen Mick gezegd? Geen flauw idee. Hij had gewoon het gevoel gehad dat hij het hem moest zeggen. Wou hij Mick bij zich hebben als zijn vriend? Ja, maar misschien was het handiger dat Xuan even een pauze van dat alles nam. De studenten in de nightclass begonnen wat meer opstandig te worden en dus moest Xuan daar ook maar eens een stokje voor steken. Xuan liet zijn gedachtes terug dwalen naar het heden en richtte zijn blik weer op Mick. "Ik hou van je en ik vind je erg leuk," begon Xuan. "Maar ik denk dat ik even wat tijd nodig heb om alles weer op een rijtje te zetten, als je begrijpt wat ik bedoel," zei Xuan en hoopte dat Mick het begreep. Een lichte glimlach sierde rond zijn lippen en hij nam nog een slok van zijn koffie. Hij wou dat onderwerp rustten en voorlopig even alleen collega's zijn. Een deel van hem wou Mick maar al te graag, maar een ander deel moest zijn rust krijgen. "Dus kom je mee? Je kamer is nog klaar voor je," zei Xuan met een kleine glimlach en dronk zijn kop koffie leeg.

Mick had gezegd dat hij terug zou komen naar White Paper Moon, iets wat Xuan heel blij maakte. Hij moest alleen nog één vraag beantwoorden, wat Xuan dan ook zeker zou doen. Maar de vraag die Mick stelde, was een vraag die Xuan zeker niet zag aankomen, ook al lag hij best voor de hand. Xuan zijn blik viel richting zijn kopje en bleef daar dan ook hangen. Hij zocht naar de woorden die hij moest zeggen. Hij ging de waarheid zeggen, daar was hij vast besloten in. Uiteindelijk antwoordde Xuan. Hij vertelde Mick over zijn gevoelens, maar zei hem ook dat hij even tijd voor zichzelf nodig had zodat hij alles op een rijtje kon zetten. Xuan was blij dat hij het allemaal zo open tegen Mick had kunnen zeggen. Mick nam een laatste slok van zijn koffie, waarna hij knikte op de woorden van Xuan. Xuan voelde een opgelucht gevoel zijn aderen bekropen, hij was dan ook blij dat Mick het leek te accepteren. ''Ik begrijp het'' zei Mick om zijn geknik te bevestigen. Xuan knikte kort. Mick zette zijn kopje neer op de tafel en boog toen naar Xuan toe. Xuan voelde hoe in een korte tijd zijn hart al meteen harder ging slaan. ''Maar nu ik weet dat je nog van me houd dus ik verwacht wel dat we een koppel worden'' sprak Mick met een flauwe grijns, waarna hij plots een kusje op zijn voorhoofd drukte. Xuan keek even weg, maar glimlachte daarna al snel. Hij reageerde er verder niet op, maar kon wel wennen aan het idee daarvan. Om van onderwerp te verwisselen vroeg Xuan aan Mick of hij klaar was om te gaan, zijn kamer stond immers nog voor hem klaar. ''Ik zou beledigt zijn als hij nu al weer bezet was'' reageerde Mick flauwtjes op Xuan. Xuan grijnsde even kort en keek toen vragend naar Mick die wat bedenkelijk om zich heen keek. Uiteindelijk bleef Mick zijn blik weer haken bij die van Xuan. ''Denk je dat je nog even hier kan blijven? Filmpje zien of iets? Ik denk dat we beiden wel wat gezelligheid verdienen nu'' vroeg Mick. Xuan glimlachte langzaam aan. Hij keek eens kort op zijn horloge. Hij had nog genoeg tijd. Eigenlijk was hij nog van plan om nog wat verder rond te wandelen, zodat hij zijn hoofd op orde kon zetten, maar dit voorstel sloeg hij niet zomaar af. Xuan knikte uiteindelijk. Hij ging dan ook wat meer achteruit zitten op de bank en keek eens naar Hareng. Die duidelijk genoot van de aandacht van Mick. "Ik denk dat we wel even tijd hebben," reageerde Xuan en grijnsde wat lichtjes. Zonder het te weten had hij al een bepaalde drang naar Mick ontwikkeld. Al meteen in die korte tijd dat hij Mick weer zag.

Xuan had eerst voor gesteld om terug te gaan, maar al snel kwam Mick met het idee om nog even te blijven. Xuan dacht even kort na, wist niet of dat wel zo handig was, maar al snel stemde hij ermee in. Hij glimlachte kort toen hij zag dat Hareng al bijna sliep door het geaai van Mick wat ontspannend had gewerkt. Hij glimlachte, waarna hij zich richtte tot Mick, die eveneens glimlachte. Een glimlach waar Xuan geen genoeg van kon krijgen. Het was echt zo'n glimlach waar ieder mens als een blok voor zou vallen. Soms twijfelde Xuan daarom ook voor zijn liefde. Was het echte liefde? Of was het gewoon de grote aantrekkingskracht die Mick had als vampier zijnde. Maar wat maakte het uit? Xuan wist wel degelijk dat hij geen genoeg kon krijgen van Mick, dus dat zou allemaal wel goed komen. ''Mooi, laten we eens kijken wat er op tv is'' sprak Mick en haalde Xuan zo uit zijn gedachtes. Xuan wou knikken, maar Mick had al de afstandsbediening gepakt en knipte de tv aan. Xuan volgde de beelden op de tv met zijn ogen, ook al kreeg hij er niet veel van mij. Mick stopte uiteindelijk met zappen toen hij bij een film aan kwam. Een film die ieder ander het stuipen op het lijf zou jagen. Natuurlijk was er wel wat meer dan een horror film nodig om Xuan bang te maken. ''Horror film over geesten? Lijkt 't je wat?'' vroeg Mick met een knipoog. Xuan grinnikte kort, maar knikte daarna. "Sure, als je bang word mag je wel in mijn hand knijpen," zei Xuan met een grijns en keek Mick even met twinkelende ogen aan. Mick legde de afstandsbediening terug op de tafel en stond daarna ook gelijk weer op. Xuan keek hem wat vragend aan en volgde hem met zijn ogen naar de keuken. Even bleef Xuan zijn blik hangen daar, maar al snel ging hij weer terug naar de tv waar nu reclame op was. Het zou dan ook niet lang duren of de film zou beginnen. Al snel was Mick dan ook weer terug. Xuan zag dat hij twee zakken popcorn mee had genomen. Xuan trok kort een wenkbrauw op, waarom twee zakken? ''Ik weet niet wat je lust dus heb allebei gepakt'' legde Mick al snel uit en Xuan maakte daaruit op dat de één zout was en de ander zoet. Xuan grinnikte kort. "Ik lus ze allebei, maar geef mij maar zout," sprak Xuan en zonder te wachtte op antwoord griste hij de zak popcorn uit Mick zijn handen. Hij grijnsde even kort naar hem en deed de zak uiteindelijk open. Zijn blik gleed even af naar de tv waar de film nu dan echt was begonnen. Al snel voer zijn blik terug naar Mick. Zwijgend hield hij de zak popcorn voor Mick op, maar zijn blik zei genoeg.

Ze besloten dan uiteindelijk om een film te kijken. Mick vertrok vrijwel meteen richting de keuken en Xuan wist niet waarom, al snel werd duidelijk waarom; hij had popcorn gehaald. Hij hield twee zakken vast en in elke zak een andere smaak. Zelf maakte Xuan het niet uit, maar koos uiteindelijk voor zout. Hij had de zak uit Mick zijn handen getrokken en hem open gemaakt. De film begon en Mick zei nog dat ze zouden moesten delen. Xuan grijnsde eens, had er geen problemen mee en hield zo dan ook de zak popcorn voor hem. Mick nam een handje en bedankte hem. Xuan knikte kort, het was immers de popcorn van Mick. Aan een kant vond Xuan het wel jammer dat hij minder snel bang was, aangezien een horror film dan ook al een stuk minder leuk was. Hij richtte zich op de film, maar zag via zijn ooghoek dat Mick kort naar hem keek. Toen Mick weer naar de tv keek, richtte Xuan zijn blik op Mick en precies op dat moment schrok Mick ergens zienbaar van. Hij greep naar de linker arm van Xuan die het dichts bij hem lag. Even was Xuan wat verbaasd door de plotselinge handeling van Mick, maar daarna lachte hij al snel. Hij zag hoe Mick flauw naar hem glimlachte en Xuan grijnsde dan ook even naar hem. ''Ik ehm.. wilde een poging doen jou te laten schrikken'' reageerde Mick wat flauwtjes. Xuan grinnikte. "Natuurlijk," zei Xuan overdreven en geloofde dan ook geen woord van Mick zei. Hij vond het wel grappig en daarom bleef de grijns dan ook nog wel even rond zijn lippen sieren. Mick kuchte even droog, waarna hij een kusje drukte op Xuan zijn hand als een excuus. Xuan had gemerkt dat Mick zijn hart wel heel snel liet gaan. Hij twijfelde dan ook wat meer aan de woorden die hij eerder had gebruikt, dat hij nog wat tijd nodig had. Ergens zorgde Mick er al zo snel voor dat Xuan hem al zo graag wou, maar ergens was Xuan ook weer te koppig om zich eraan toe te geven. Uiteindelijk keek Mick hem nog maar even aan, misschien ook iets te uitdagend, maar hij liet het allemaal van Mick afhangen. Ze hadden nog wel even de tijd voor dat de film afgelopen was. Xuan strekte zijn hand uit naar Mick als teken dat hij die mocht vast houden. "Voor als je bang word," zei Xuan grijnsde.

Xuan had er wel lol in dat Mick zo was geschrokken. Eerst was het nog als een grapje geweest, maar daarna had Xuan dan toch menend zijn hand naar hem uit gestoken als teken dat Mick die kon vast houden voor als hij weer schrok. Niet dat Xuan dat verwachtte, maar hij had sowieso niet verwacht dat Mick zou schrikken in eerste instantie. Niet dat hij het erg vond. Nee. Door de plotselinge handelingen van Mick kreeg Xuan steeds meer drang naar Mick, wat ervoor zorgde dat er dan ook even een ondeugende twinkeling in zijn ogen lag. Hij zag dat Mick er eerst wat verbaasd op reageerde, maar al snel grijnsde hij en gaf hij Xuan een duw. Xuan grijnsde nu ook. ''Dan doe ik het dit keer omdat ik het zo leuk vind om zo dicht bij jou te zitten, maar ik zal wel even doen alsof ik zo bang ben'' reageerde Mick. Xuan lachte even kort. "Is goed," zei Xuan en grijnsde wat, maar in plaats van Xuan zijn hand vast te pakken legde Mick plots zijn beide armen om Xuan heen. Xuan keek eerst wat verbaasd op, maar al snel begon er een warm gevoel door zijn lichaam heen te kruipen wat ervoor zorgde dat Xuan weer glimlachte. ''Ik denk dat een knuffel me toch beter helpt'' sprak Mick met een pruillipje. Xuan grinnikte kort. "Tja, dat moet dan maar, hé?" sprak Xuan met een grijns, maar aan zijn stem bleek maar dat hij het totaal niet erg vond. Even richtte Mick zich weer op de film. Ook Xuan zijn aandacht werd al snel weer er na toe getrokken. Hij had dan ook niet verwacht, dat één bezoekje tot dit kon uitlopen, maar problemen ermee had hij totaal niet. In tegendeel; hij vond het heerlijk om zo bij Mick te liggen en merkte dan nu ook wel dat hij meer wou. Echter was hij nog steeds te koppig om een stap richting Mick te zetten, ook al liet Mick ook wel blijken dat hij Xuan wel wou. ''Hou je het nog vol bij me?'' vroeg Mick en trok zo Xuan zijn aandacht weer. Xuan keek even op naar Mick en glimlachte toen wat lichtjes. "Meer dan je zou denken," zei Xuan op een licht mysterieuze stem en zijn glimlach veranderde dan ook lichtjes in een grijns. Xuan had door dat hij behoorlijk twee strijdig bezig was, maar hij wist ook dat Mick wel aardig snel door kreeg wanneer Xuan iets niet wou of wel. Langzaam aan kroop Xuan wat meer tegen Mick aan en genoot van de warmte van zijn lichaam. Ja, het voelde heerlijk om zo bij hem te liggen.

Mick hard eerder nog gevraagd aan Xuan of hij nu wat aan wou gaan met Xuan. Xuan was wat overdondert geweest hierdoor, maar had uiteindelijk geantwoord dat hij wat tijd voor zichzelf nodig had. Nu zag Xuan in dat dat een verloren zaak was. Ze waren nog geen twee uur alleen bij elkaar of Xuan voelde die zekere drang naar Mick weer. Mick liet hem zoveel rare dingen doen. Xuan liet het dan ook maar allemaal gebeuren, vond alles best wat Mick ook best vond. Hij dacht er niet over wat de eventuele gevolgen ervan waren. Hij zag niet in dat dit misschien het begin was van het einde van alles, of het begin van een nieuw begin waar Xuan niet aan wou beginnen. Xuan dacht er niet over na. Hij liet zich mee voeren in een vloedgolf van verlangens en emoties. Zijn verlangens zorgde ervoor dat hij wat mysterieus en misschien wat uitdagend reageerde op Mick. Uiteindelijk kroop hij dan ook wat dichterbij Mick. Xuan legde zijn hoofd tegen Mick zijn borst aan en hoorde zijn hart. Het gaf hem een verwarmend gevoel en zorgde ervoor dat Xuan helemaal zorgeloos was en niet dacht aan de problemen. Hij hield van Mick, dat was nu wel duidelijk. Plots haalde Mick een arm weg onder Xuan. Xuan keek verbaasd op, maar al snel werd duidelijk wat Mick van plan was. Xuan liet zich strelen door de warme hand van Mick. Zijn hand streelde zachtjes langs het gezicht van Xuan, waarna het eindigde in zijn hals. Mick boog naar hem toe en Xuan voelde hoe hij een kusje plaatste op zijn voorhoofd. Xuan sloot zijn ogen even genoot van zijn zachte lippen en van het warme gevoel dat zijn lichaam langzamerhand vulde. Het gevoel zorgde ervoor dat Xuan alleen nog maar meer wou. Xuan opende zijn ogen en zag dat Mick dichterbij kwamen. Xuan ging niet naar achter, waardoor hun gezichten nog maar een paar millimeter van elkaar waren verwijdert. Hun lippen raakte elkaar nog net niet. Xuan had de neiging om zijn lippen op die van Mick te drukken, maar liet dat van Mick afhangen. ''Of je er klaar voor bent of niet, je laat me even geen keus'' sprak Mick met een lichte flauwe grijns en voordat Xuan ook maar kon reageren drukte Mick zijn lippen op die van Xuan. Een explosie van gevoelens vloog door Xuan heen. Xuan dacht er verder niet bij na en kuste meteen terug. Hij sloot haast automatisch zijn ogen. Hij legde zijn hand in de hals van Xuan en streelde zachtjes zijn vel.

Xuan vroeg erom, niet letterlijk, maar zo kon je het wel haast noemen. Ook al had hijzelf nog gezegd dat hij rustig aan wou doen. Mick zorgde ervoor dat Xuan heel erg veel naar hem hunkerde en uiteindelijk gaf Xuan eraan toe, eveneens als Mick. Mick kuste hem en haast automatisch kuste Xuan hem terug. Zijn ogen sloten zich haast automatisch, maar opende zich weer half toen hij door kreeg dat Mick ze ook half open had. Xuan glimlachte lichtjes. Hij kon geen genoeg krijgen van de zachte lippen van Mick. Het zorgde ervoor dat Xuan alleen maar meer wou. Het was als een drugs voor hem en het gaf hem dan ook zeker een fijn gevoel. Mick kuste hem opnieuw en Xuan wou hem terug kussen, maar Mick trok zich even van Xuan los. Even keek Xuan wat verbaasd, maar al snel kwam er een glimlach bij het horen van zijn woorden. "Ik hou ook van jou," zei Xuan en meende elk woord die hij zei. De film was op de achtergrond verdwenen, net zoals de geluiden. Hij hoorde het nauwelijks meer. Zijn blik was de hele tijd gefikst op Mick en hij trok dan ook al zijn aandacht. Xuan glimlachte lichtjes. Zijn verstand stond helemaal op nul. Hij genoot van het heerlijke gevoel dat Mick hem gaf en wou er zeker meer van proeven. Hij gaf zich dan ook helemaal over aan dat gevoel en dacht niet na over de gevolgen die ervan zouden ontstaan. Hij zag hoe Mick zachtjes zijn hand streelde en Xuan glimlachte lichtjes. Mick gaf hem een liefkozend kusje en Xuan had de neiging om hem terug te kussen, echter begon Mick al te praten. ''Kon je hier maar blijven slapen, dat zou de nacht nog eens afmaken vind je ook niet?'' vroeg Mick licht flauwtjes aan Xuan. Xuan knikte kort. Net zoals Mick wist Xuan goed dat hij ooit weer terug moest gaan. Hij kon niet te lang van de academie verwijdert zijn. Hij was immers de hoofdmeester. Maar de hele academie zou toch niet afbranden als Xuan er 1 nachtje er niet was? Een plannetje begon zich te nestelen in Xuan zijn hoofd. Xuan glimlachte lichtjes en richtte zijn blik weer op Mick. Hij boog wat naar hem toe en kwam met zijn mond bij Mick zijn oor. "Wat nou, als dat kon?" vroeg Xuan op dezelfde mysterieuze toon als eerder. Speels beet hij eens in de oor van Mick, waarna hij eens grijnsde.

Xuan kreeg een plan door de woorden van Mick. Hij begon speels te grijnzen en boog zich toen over naar Mick. Hij zag de verbazing in Mick zijn ogen, maar dat duurde niet lang. Xuan antwoordde op de woorden van Mick en beet daarna plots speels in zijn oor. De verbaasde blik van Mick werd alleen maar groter. Xuan moest moeite doen om niet te grinniken, maar uiteindelijk lukte dat hem. Mick grijnsde dan ook uiteindelijk speels, wat Xuan zei dat hij er mee eens was. ''Ik denk dat ik je nu niet meer kan laten gaan..'' sprak Mick. Xuan grijnsde wat breder. Hij voelde hoe Mick een kusje in zijn hals drukte. Xuan sloot kort zijn ogen en genoot ervan, maar sloot zijn ogen weer toen Mick verder praatte. ''Ze kunnen je vast wel even missen daar, en zo niet. Dan moeten ze maar. Vanacht ben je van mij'' sprak Mick op een zwoele toon en al snel volgde het volgende kusje dan ook al snel. Xuan vond het allemaal heerlijk om te horen en te voelen. Ja. Het gevoel werd alleen maar erger en zorgde ervoor dat hij overal mee in ging wat Mick wou doen. Mick kwam met zijn gezicht voor die van Xuan. Xuan grijnsde lichtjes. ''Zou meneer mijn slaapkamer eens willen inspecteren?'' vroeg Mick op een speelse toon. Xuan merkte op dat de zo eentonige kalme toon volledig was verdwenen, waardoor Xuan er steeds meer zin in kreeg. Xuan knikte kort. Hij gaf Mick nog eens een kusje, vragend om meer, waarna hij hem naar boven nam. Daar gingen ze de slaapkamer van Mick in en gingen ze samen de nacht te gemoed.

---

Xuan schrok wakker. Hij keek als een kip zonder kop om zich heen. Naast hem lag een halfnaakte Mick. Xuan keek naar links, waar een straaltje zonneschijn naar binnen glipte langs de gordijnen. Xuan begon wat aan het licht te wennen en registreerde de dingen om zich heen. Veel kon hij er niet van herinneren en begreep dus al snel dat hij bij iemand anders in de kamer lag. Plots wierp hij zijn blik opnieuw op de halfnaakte Mick. Beelden vlogen in een storm voor zijn netvlies langs. Hij herinnerde het zich allemaal wat hij had gedaan. Zijn hart schoot als een keer op en neer. Hij voelde lichte paniek oplaaien en hij wist dan ook niet wat hij hiervan moest denken. Hij had dus duidelijk gevoelens voor Mick, maar hij had zichzelf duidelijk voor genomen dat hij even rust van dat alles zo nemen. Moest hij weg gaan? Of blijven bij Mick? Een beeld van Dallas schoot door zijn gedachtes heen. Xuan schudde kort. Hij had het zelf uitgemaakt, nou niet terug krabbelen. Dit gold precies hetzelfde! Hij had een keuze genomen dat hij rust hiervan zou nemen, dus na één fout moest hij niet opgeven. Hij stapte geruisloos uit het bed, kleedde zich aan en liep de kamer uit. Hij sloop de trap af, het huis uit en snelde richting de academie.