What do you want? What do you really want? [&Xuan]

_{Mick liep zo recht mogelijk naar de nightclass dorm toe. Zijn zij deed zeer. Maar het scheelde dat hij er niet aan dood zou gaan. Echter bracht het hem genoeg pijn om voor nu even verslagen te zijn. Hij moest wachten tot het weer zou helen. En een wond van een staak had toch wel wat meer tijd nodig om te helen. Mick kwam enkele leerlingen tegen op de gang die richting hun lessen ging. Hij zei hen vriendelijk gedag waarna hij zijn kamer in haastte. Eenmaal daar aangekomen trok hij zijn shirt uit. Een slank maar mooi licht gespierd lichaam werd zichtbaar. Mick gooide zijn shirt in de wasmand waarna hij voor een langwerpige spiegel ging staan die aan de muur in zijn slaapkamer hing. Mick keek naar de wond. Zachtjes liet hij zijn vingers er over heen gaan. Je kon wel zien dat het al bezig was met helen. Het was dan ook niet dat hij zich daar per see zorgen om maakte. Het was eerder de reden hoe hij aan de wond was gekomen. Xuan. Hij kon niet geloven dat Xuan dat had gedaan. Dallas was diegene geweest die liep te stoken. Mick had hem enkel duidelijk willen maken dat hij dat niet moest doen. Maar na een korte stilte besefte Mick dan ook wel dat hij misschien wat te ver was gegaan. Aan de andere kant had Xuan hem ook gewoon bij Dallas weg kunnen trekken. Mick slaakte een lichte zucht waarna hij de badkamer in ging. Het had nu geen zin meer. Xuan leek er voorgoed klaar mee te zijn nu. Misschien was het maar beter ook. Anders bleef het vast zo door gaan en dat zou Xuan ook niet goed doen. Het laatste wat Mick zou willen is dat Xuan ongelukkig zou zijn. Hij trok de rest van zijn kleren uit en nam een fijne warme douche. Na zich even goed gedouched te hebben droogde Mick zich af en sloeg hij een handdoek om zijn middel. Hij pakte de gedragen kleding op en ging de badkamer uit. Hij stopte die kleding vervolgens ook in de wasmand waarna hij naar zijn kleding kast toe ging en de twee deuren er van opende. Hij bekeek zijn kleding eens. Hij zou maar voor een makkelijke jogging broek en een shirt gaan. Hij was nu even niet van plan om wat anders te gaan doen. Er was vast iemand anders die op de leerlingen kon passen voor nu. Echter zodra hij net de kleding wilde pakken werd er op de deur geklopt. Verbaasd keek Mick op waarna hij een lichte zucht slaakte. Wie kon dat nu zijn. Leerlingen wisten in principe dat ze hem niet moesten storen als hij in zijn kamer was. Was het dan een leraar? Mick ging in de deur opening staan van zijn slaapkamer en keek naar de deur waar achter de persoon stond. ''Wie is daar?'' Vroeg hij hard genoeg. De muren waren immers niet al te dik dus moest het wel hoorbaar zijn. Natuurlijk opende hij niet gelijk de deur, dat zou een raar aanzicht zijn hij zo half naakt. Hij had enkel maar een handdoek om zijn middel.}

Xuan was terug gekeerd naar het kantoor. Hij had gezegd dat hij in gesprek zat, dus niemand zou hem storen. Hij staarde naar het plafond, terwijl de zon zich verruilde voor de maan. En het licht uit zijn kantoor werd gezogen. De woorden en beelden drongen tot hem door. Beelden flitste voorbij. Hij besefte maar al te goed wat hij had gedaan. Hij voelde zich verdoofd en had dan ook vrij weinig besef van wat hij nu moest doen. De wallen onder zijn ogen werden groter naarmate hij meer moe werd. Hij sloot zijn ogen, maar kon niet slapen. De zorg en wat er was gebeurd bleef hem bij. Hij opende zijn ogen opnieuw. Het was wel duidelijk, hij moest het goed zetten en dan pas kon hij zijn rust vinden. Ergens ergerde het zich kapot dat hij nog steeds geen rust had gevonden. Hij had zo gehoopt dat het daardoor kwam. Kennelijk dus niet. Langzaam aan ging Xuan recht op zitten. Hij moest sorry zeggen tegen Mick. Het ging zo goed tussen hen en Xuan had dan ook heilig gehoopt dat niks hun relatie in de weg zou staan, maar dit gebeurde wel. Hij had nooit zo mogen reageren op Mick. Hij was boos geweest om het feit dat hij nooit gelukkig kon zijn in alle rust met wie hij wou. Hij besefte wel, dat Dallas niet de juiste was. Hij had eerst waarschijnlijk veel voor Dallas gevoeld, maar dat keerde zich om toen hij Mick ontmoette. Ergens voelde Xuan schuldgevoel ervoor, maar Dallas zou er over heen komen en zou zeker een nieuwe leukere vriend krijgen.

Xuan stond op, keek kort naar de klok en liep toen richting de deur. Hij liep de gang op, de trappen op, de school uit richting de nightdorm. Op zijn weg ernaar toe merkte hij dat een paar leerlingen hem begroette, maar de meeste niet. In de nightdorm was het kalm, aangezien de meesten in de les zaten, zoals het hoorde. Die gene die in de lounge zaten te niksen stuurde Xuan naar de les. Xuan liep de hal door en kwam aan bij de laatste kamer, die van Mick was. Hij voelde plots een vlaag van onzekerheid over hem heen komen. Wat nou als Mick hem haatte? Mick had eerder nog zo bot geklonken en daarbij, Xuan zo ook over de rooie zijn als iemand hem wat aan deed. Xuan twijfelde, maar zette uiteindelijk door en klopte op de deur. ''Wie is daar?'' klonk het aan de andere kant van de deur. Mick klonk kalm, maar voor hoelang zou dat duren. Xuan nam nog een hap lucht en legde langzaam een hand op de deurklink. Niet dat hij naar binnen ging, hij probeerde een manier te vinden die hem tot rust kon brengen. "Xuan, mag ik binnen komen?" vroeg Xuan en in zijn stem was lichte onzekerheid te horen. Hij slikte eens en sloot zijn ogen. Hij probeerde zichzelf te kalmeren en hield zijn vingers gekruist. Hij hoopte zo dat alles goed ging en goed verliep.

_{Mick zette zich tegen de deurpost aan van de slaapkamer deur. Zwijgend keek hij met over elkaar geslagen armen naar de deur waarachter de persoon stond die hem blijkbaar een bezoekje wilde brengen. Mick kon zich voorstellen wie. Zowel leerlingen als docenten wisten dat ze hem met rust moesten laten als hij in zijn kamer was. Maar aan de andere kant, misschien was er wel iets dringends. Toch wachtte Mick nog maar even af met open doen en had hij als volgt gevraagd wie er achter de deur stond. Immers stond Mick dan ook enkel nog met een handdoekje om zich heen. De meesten andere personen hoefde hem niet zo te zien, zeker niet nu hij die wond had. Enkel Xuan was diegene geweest die hem zo mocht zien. Maar van Xuan hoefde hij niets meer te verwachten, hij had hem duidelijk genoeg gemaakt met zijn woorden dat het over was. En daar kwam dan ook nog de staak bij. Kort keek Mick omlaag naar de wond die druk bezig was om te helen. Op dat moment hoorde hij ineens een stem achter de deur vandaan komen. Echter was het de stem van een persoon die hij zeker niet verwacht had. Mick herkende de stem dan ook gelijk, zelfs al klonk die wat dof nu dat het vanachter een dichte deur moest komen. Het was Xuan. Wat deed Xuan hier zo ineens? Een aantal uren geleden had hij hem nog gezegd dat het over was. Of kwam hij daarom soms hier, kwam hij nog even zeggen dat Mick misschien toch maar niet hier moest blijven? Mick zag het nog wel voor zich. Echter was er wel iets opvallends geweest aan de woorden van Xuan. Ze droegen een wat onzekere toon met zich mee. Daardoor begon Mick zich steeds meer af te vragen wat er aan de hand was.
Uiteindelijk zette Mick zich dan ook recht en liet hij zijn handen zakken. Met rustige stappen liep hij op de deur af. Hij besloot zijn kalme zelf nu dan ook maar te laten blijven. Het had nu ook geen zin meer om boos te zijn. Dallas was er immers niet meer. Hij vroeg zich dan ook lichtjes wel af hoe Xuan het verder had afgesloten met Dallas. Was hij aardig tegen hem gebleven of had Dallas het net zo hard gekregen? Ergens hoopte hij het tweede. Ookal was hij geen slecht persoon, hij was gewoon klaar met die hele Dallas. Echter duwde hij de gedachtens over Dallas al snel aan de kant. Het ging nu enkel om Xuan en de reden wat hij hier kwam doen. Mick kwam bij de deur staan en opende deze rustig. Zo verscheen Xuan voor hem in de deuropening. Mick keek hem kalm in de ogen aan terwijl hij nog grotendeels zonder kleren daar stond. Af en toe maakte een druppel water zich los van Micks nog wat natte haar en gleed deze over de huid van zijn schouder en borst heen. Voor Mick maakte het niet uit als het om Xuan ging. Immers had Xuan hem al helemaal zonder kleren gezien. Mick zette een stap opzij en hield de deur open voor Xuan als teken dat hij er in mocht komen. ‘’Wat kom je hier doen Xuan?’’ Vroeg Mick vervolgens, nu weer met die welbekende kalme toon in zijn stem. Terwijl die van binnen allerlei gevoelens door zijn lichaam heen raasde.}

Xuan was met een iets zekere stap richting Mick gegaan totdat hij er uiteindelijk was. Zijn hand lag nog net niet op de deur, totdat zijn moed plots begon te dalen in zijn schoenen. Vragen spookte door Xuan zijn hoofd die hij liever wou beantwoorden. Hij wist dat hij dit moest doen, anders kreeg hij er spijt van. Mick verdiende een verontschuldiging. Het was aan hem om die te accepteren of niet. Xuan nam nog een laatste hap lucht en klopte toen op de deur. Al snel was de kalme stem van Mick te horen. Opnieuw twijfelde Xuan even, maar uiteindelijk zei hij dat hij het was en vroeg hij of hij binnen mocht komen. Als Mick hem niet binnen zou laten zou hij hem hier wel zeggen dat het hem speet. Xuan hoopte echter dat dat niet hoefde. Zijn hand had hij gelegd op de koperen deurklink om even wat kalmte te vinden, wat niet heel erg werkte. Een kille stilte volgde. Xuan liet dan ook langzaam zijn hand van de deurklink afglijden en daarbij ook de hoop dat Mick de deur open zou doen. Dat was het. Mick wou hem niet meer zien. Hij reageerde niet meer op hem. Xuan was lucht voor hem geworden. Misschien zou Mick weer naar die te zakelijke relatie met Xuan gaan, maar voor het zelfde geld zei hij doeg tegen zijn baan en moest Xuan een nieuwe nightclass dormhead vinden.

Langzaam aan draaide Xuan zich om. Hij keek nog even om, in de hoop dat de deur plots open ging, maar het bleef stil. Xuan had nog geen één stap gezet, toen hij plots de deur achter hem open hoorde gaan. Xuan draaide zich meteen om. Hij zag daar dan ook Mick staan. Veel had Mick niet aan, maar Xuan zijn blik werd meteen getrokken tot de wond die hij had aangericht. Een steek van schuldgevoel ging door hem heen en daardoor week hij zijn blik dan ook meteen af. ‘’Wat kom je hier doen Xuan?’’ vroeg Mick kalm. Xuan keek Mick in zijn donkere ogen aan en deed van binnen een vreugde dansje dat hij weer de kalme Mick was. Toch moest Xuan niet te vroeg juichen; er kon nog van alles gebeuren. "Erh.. ik..," begon Xuan nog ietwat overdondert, ook vooral door de verschijning van Mick. "Het spijt me," zei Xuan uiteindelijk en je kon aan zijn stem horen dat hij het echt meende. Hij boog kort zijn hoofd om de verontschuldiging nog wat aan te dikken. Hij hoopte dan ook echt dat Mick het zo aanvaarde. "Zou ik misschien binnen mogen komen, zodat we daar verder kunnen praten? Of wil je dat ik weer ga?" vroeg Xuan met dezelfde stem als op het begin, met dus een beetje onzekerheid erin.

_{Mick was voor een moment blijven staan, zich afvragend wat Xuan hier kwam doen. Immers was het nog maar een paar uur geleden dat Xuan hem had gestoken in zijn zij. Iets wat Mick niet snel zou kunnen vergeten. Zeker niet nu dat Xuan hem dus ook nog eens een onverwachts bezoekje bracht. Echter was Mick wel benieuwd naar wat hij te zeggen had. Kalm liep Mick met enkel zijn handdoek om zijn middel naar de deur toe. Het maakte hem niet uit dat Xuan hem zo zag. Hij had al zonder kleren met hem in bed gelegen, dan ging hij zich hier om echt niet druk maken. Mick opende de deur voor Xuan en verscheen zo in de deuropening. Met zijn gebruikelijke kalme blik keek hij Xuan in de ogen aan. Het had er op geleken dat hij al had weg willen gaan door de stilte. Maar nu moest hij wel blijven. Mick wilde immers wel eens weten wat Xuan te zeggen had. Echter had Xuan nog al onzeker geklonken. En dat kon iets goeds of juist iets slechts betekenen. Hij zag Xuan zijn blik vrij snel al naar zijn lichaam trekken maar dat was niet omdat hij er zo goed uit zou zien. Nee Xuan keek maar naar een bepaalde plek en dat was de plek waar de wond zat. Mick zijn blik bleef echter op Xuan gericht. Hij zag hoe Xuan zijn blik uiteindelijk afwende. Mick slaakte eens een onhoorbare zucht. Mick wist niet zo goed wat hij er van moest vinden dus reageerde er verder dan ook maar niet op. Er restte eigenlijk maar een vraag; 'Wat kom je hier doen Xuan?' Had Mick hem gevraagd waarna hij hem afwachtend in de ogen aan keek. Xuan begon wat aarzelend met zijn woorden. Echter had Mick het geduld wel om te wachten. Voor dat wachten werd hij dan ook beloond. Tenminste zo kon je het zien. Xuan zei hem dat het hem speet. Hij had dus toch weer spijt van zijn daden en woorden. Dat was wel duidelijk. Maar dan toch deed hij het weer. Mick had zich onder het douchen dan ook wel afgevraagd of hij wel weer moest blijven hier. Hij zou Xuan er alleen maar gek mee maken. Maar nu was Xuan dan ook weer terug gekomen naar hem, en dit keer was Mick dan ook van plan een echt duidelijk antwoord uit Xuan te krijgen. Hij wilde gewoon weten waar Xuan nu echt aan toe was. Xuan boog zijn hoofd ook nog eens om extra zijn excuses te maken waarna hij hem vroeg of hij binnen mocht komen zodat ze konden praten, of als hij dat niet wilde hij weer weg moest gaan. Mick slaakte eens een zucht door de laatste woorden van Xuan waarna hij wat naar hem toe boog en een hand van Xuan vast pakte. ''Kom maar arme ziel'' Sprak Mick wat flauwtjes tegen Xuan alsof hij nog medelijden met hem had ook. Hij leidde Xuan zijn kamer in waarna hij de deur achter hen sloot. Vervolgens keek hij Xuan weer in de ogen aan terwijl hij zijn hand los liet. ''Er is eigenlijk maar één ding wat ik van je wil weten Xuan'' Sprak Mick nu tegen hem. Kort hield hij zich stil terwijl hij zijn armen over elkaar heen sloeg. Hij keek Xuan daarna wat serieuzer in de ogen aan. ''Wat je echt wil'' Sprak Mick nu tegen hem. ''Wil je mij? Of wil je liever geen relatie meer. Ik snap dat het niet makkelijk is voor je. Maar ik denk niet dat ik langer in die twijfel kan leven. Zeker niet als het elke keer in zoiets als daar straks eindigt'' Sprak Mick nu dan ook verder tegen Xuan. Hij moest het gewoon gezegd hebben tegen hem. Hij wilde Xuan de ruimte wel gunnen om na te denken over wat hij wilde, maar Mick kon dit niet langer. Hij hield van Xuan en hij wilde zijn leven met hem delen. Maar dan wilde hij ook weten of dat nog wel mogelijk was.}

Even had Xuan op het punt gestaan om weg te lopen. Hij had zich ook al omgedraaid, maar precies opdat moment kwam er een halfnaakte Mick uit de kamer zetten. Xuan zijn blik gleed over hem heen, maar bleef haken bij de wond die hij had gemaakt. Xuan wende zijn blik af, maar richtte die weer op Mick toen hij vroeg wat Xuan kwam doen. Xuan begon wat aarzelend, maar bood hem uiteindelijk wat onzeker zijn excuses aan. Hij boog dan ook even kort zijn hoofd om het effect te versterken. Als Xuan in Mick zijn schoenen had gestaan had hij hem nooit vergeven. Xuan verwachtte dan ook niet dat Mick zijn excuses aanvaarde, maar zolang Mick ze aan wou horen was het goed. Misschien zou het dan ooit nog goed komen, maar Xuan had het goed verpest tussen hen. Waar hij nu dan ook hevig spijt van had. Na de excuses vroeg Xuan met lichte onzekerheid in zijn stem aan Mick of hij binnen mocht komen zodat ze konden praten. Xuan wou graag even met Mick praten, maar hij snapte goed dat Mick hem niet meer wou zien en daarom vroeg Xuan er ook maar achterna of hij moest gaan. Mick boog naar Xuan toe en pakte zijn hand vast. Een warm gevoel drong zijn lichaam binnen, terwijl hun handen elkaar aanraakte. Het was een gevoel wat waarschijnlijk nooit zou wennen, aangezien het zo uniek was. ''Kom maar arme ziel'' zei Mick flauwtjes en Xuan glimlachte lichtjes. Ook begon hij nu meer hoop te krijgen door de manier hoe Mick op hem reageerde. Was hij dan niet boos? Daar kwam hij snel genoeg binnen. Eenmaal binnen sloot Mick de deur achter hen en liet hij Xuan zijn hand los. Xuan voelde een steek van teleurstelling door hem heen gaan, maar liet dat links liggen. Hij volgde Mick met zijn ogen die nu voor hem kwam staan en naar hem keek. ''Er is eigenlijk maar één ding wat ik van je wil weten Xuan'' begon Mick. Xuan keek hem wat vragend aan. Xuan had eigenlijk verwacht dat hij moest gaan praten, maar nu zou hij luisteren en antwoord geven op de vragen die Mick hem stelde. Een korte stilte ontstond en Mick sloeg zijn armen over elkaar. Xuan wachtte totdat Mick de vraag zou stellen. Het maakte niet uit wat Mick zou vragen, hij zou antwoord geven. Dat verdiende hij. ''Wat je echt wil' vroeg Mick en zijn blik stond serieus. Xuan snapte niet meteen wat hij ermee bedoelde, maar binnen een paar seconden begreep hij het. ''Wil je mij? Of wil je liever geen relatie meer. Ik snap dat het niet makkelijk is voor je. Maar ik denk niet dat ik langer in die twijfel kan leven. Zeker niet als het elke keer in zoiets als daar straks eindigt'' sprak Mick. Xuan keek opnieuw even weg, maar bracht zijn blik uiteindelijk weer terug bij Mick. Hij begreep het en hij zou antwoord geven. Xuan glimlachte lichtjes. Hij was blij dat hij hiervoor er al over na had gedacht en een besluit had genomen, anders wist hij zeker dat hij nu niet wist wat hij moest zeggen. Dat was dan ook de reden dat hij nu kalm bleef. "Ik heb erover na gedacht en mijn keuze gemaakt. Eerst dacht ik dat ik geen relatie wou, maar mijn hart kan dat niet aan, dus dwong ik mezelf om te kiezen. Ik hield van Dallas, maar het moment dat jij in de foto verscheen heb jij die gevoelens over genomen. Ik hou van jou en wil jou. Niemand anders," eindigde Xuan en had zijn ogen niet van Mick afgehaald. "Maar ben jij nog steeds bereid om met mij te nemen, na wat ik je heb aangericht?" vroeg Xuan en de onzekerheid zat weer in zijn stem. Hij hield veel van Mick en wou hem niet verliezen door deze domme fout van hem.

_{Mick keek naar Xuan die spijt leek te hebben van zijn daden. Mick kon boos op hem zijn en hem weg sturen. Maar aan de andere kant kon hij dat gewoon niet. Hij wilde dan ook de reden voor dit bezoek weten. En daar kwam nog bij dat hij Xuan eigenlijk heel graag weer bij zich wilde hebben. Ondanks dat hij hem weer had afgewezen, en hem dit keer ook nog eens had gestoken. Hij zou Xuan op geen enkele manier los kunnen laten. Mick vroeg Xuan uiteindelijk dan ook wat hij kwam doen. Xuan begon wat onzeker maar uiteindelijk maakte hij hem dan ook duidelijk dat hij zijn excuses aan wilde bieden. Hij gaf daarbij dan ook een lichte buiging met zijn hoofd. Mick had eigenlijk wat te doen met Xuan. En hij kwam immers toch weer zijn excuses aan bieden. Mick had een zucht geslagen, zich afvragend of hij hier wel weer aan moest toegeven of dat hij Xuan dit keer toch echt moest weigeren en gewoon moest weg laten gaan. Maar nee dat laatste zou hij niet kunnen. Hij pakte Xuan bij de hand vast en noemde hem een arme ziel waarna hij hem dan de kamer in leidde en de deur achter hen dicht deed. Hij richtte zich vervolgens weer op Xuan maar liet zijn hand wel los. Hij zou Xuan voor nu nog maar even niet teveel geven. Eerst wilde hij ergens een antwoord op. In plaats van dat hij Xuan zijn zegje liet doen begon Mick nu tegen hem te praten. Hij vroeg hem wat hij echt wilde terwijl hij zijn armen over elkaar legde. Mick wilde gewoon echt een duidelijk antwoord nu. Hij wilde niet blijven leven in onzekerheid als het om Xuan ging. Dat hield hij gewoon niet vol.
Plots gaf Xuan hem een licht glimlachje. Mick bleef hem met dezelfde blik aan kijken maar hij vroeg zich af waar dit vandaan kwam. Het was alsof Xuan blij was met zijn woorden? Kwam er dan ook een positief antwoord? Mick zou het wel afwachten. Lichtjes voelde hij zijn hart wat sneller slaan. Wat als Xuan nu dan echt de keuze maakte? Nee hij moest zich geduldig houden. Mick dwong zijn gedachten op blanko te gaan. Vervolgens begon Xuan te praten. Mick luisterde naar zijn woorden. Hij begon daarbij ook over Dallas, maar uiteindelijk maakte hij hem dan duidelijk dat hij voor hem ging en niet voor Dallas. Dallas was verleden tijd. Xuan wilde met hem verder. Mick zijn hart ging nog een tikje sneller daardoor waarna hij Xuan uiteindelijk dan ook een glimlachje gaf. Hij hoorde de onzekerheid bij zijn laatste woorden. Het had iets schattigs, maar Mick zou hem dan ook belonen hier voor. Hij liet zijn armen zakken waarna hij vlak voor Xuan kwam staan en zijn armen over elkaar weg haalde. Hij nam Xuan zijn gezicht in zijn handen en kuste hem. ''Natuurlijk wil ik jouw..'' Fluisterde hij met een warme toon in zijn stem tegen hem. Plots voelde Mick iets via zijn boven benen naar beneden glijden. Mick keek gelijk omlaag en zag dat de handdoek op de grond was gevallen. Gelijk liet hij Xuan los waarna hij de handdoek op pakte en deze om zijn middel legde. Vervolgens keek hij met een wat flauw verontschuldigende blik naar Xuan. ''Ik zal maar even gaan omkleden'' Reageerde hij flauwtjes. Hij gaf Xuan daarna snel een knipoog waarna hij zijn slaapkamer in schoot en naar de kleding kast ging. Mick voelde zich niet snel ongemakkelijk. Maar sinds dat Xuan al zijn kleren nog aan had, voelde het toch wel een beetje raar om zelf dan helemaal naakt voor hem te staan.}

Xuan had gedacht dat hij zou moeten beginnen met praten, aangezien hij graag binnen wou komen om te praten, maar Mick was hem voor. Hij zei hem dat hij één ding wou weten. Lichte nieuwsgierigheid bekroop Xuan en zo wachtte hij dan af op de vraag die Mick zou stellen. Uiteindelijk vroeg Mick wie hij zou kiezen of of Xuan niemand meer wou. Xuan moest daar licht om glimlachen. Hij was echt blij geweest dat hij er eerder over had nagedacht en een besluit had kunnen nemen. Hij zag de lichte verbazing bij Mick, maar liet dat links liggen. Xuan begon zijn antwoord en eindigde met een vraag of Mick hem nog wel wou. Op het einde had zijn stem weer licht onzeker geklonken. Hij wist dan ook niet goed hoe Mick op dit alles zou reageren. Wou hij hem wel? Mick liet zijn armen hangen en kwam dichterbij Xuan. Xuan keek in de diepe bruine ogen van Mick en verdronk er haast meteen in. Mick plaatste zijn handen rond het gezicht van Xuan en kuste hem. Xuan zijn hart sprong er haast uit en meteen kuste hij terug. Betekende dit, dat Mick hem nog wou? Lang kon Xuan daar niet over zwoegen, aangezien Mick hem al snel weer antwoord gaf. ''Natuurlijk wil ik jouw..'' fluisterde Mick. Xuan glimlachte licht en was blij. Hij had de neiging om Mick te kussen, maar plots keek Mick naar beneden. Xuan volgde zijn blik en zag dat Mick zijn handdoek was afgegleden. Xuan grinnikte kort, waarna hij weer in Mick zijn ogen keek. Mick liet Xuan los om zijn handdoek weer om te doen. ''Ik zal maar even gaan omkleden'' zei Mick flauwtjes en gaf Xuan een knipoog waarna hij zijn kamer in ging om zich om te kleden. Xuan grinnikte kort. Hij was wel blij dat dit zo goed was uit gedraaid. Nu nog de volgende stap. Hij zou niet weten wat Mick daarvan van zou vinden, maar hij moest het hem vragen. Hij wou samen met Mick zijn, voor altijd. Xuan keek kort de kamer rond, ook al wist hij al hoe deze eruit zag. Elke kamer in de dorm zag er immers hetzelfde eruit. Hij wachtte totdat Mick klaar was en liep toen naar hem toe. "Oké, Mick, wat zou je ervan zeggen..," begon Xuan met een lichte glimlach en bouwde de spanning op. "..Als wij samen de academie verlaten en ergens samen gaan wonen?" stelde Xuan voor en keek hem hoopvol aan, hoopte natuurlijk voor een positief antwoord.

_{Mick had Xuan zijn gezicht in zijn handen genomen en kuste hem. Natuurlijk wilde hij Xuan nog. Hij gaf nog zoveel om Xuan zelfs na wat er allemaal gebeurd was. Hoe meer pijn het hem had gedaan, hoe meer het aangaf hoe veel hij nog van Xuan hield. Hij zei Xuan dan ook dat hij hem nog wilde. Hij zou Xuan echt niet meer laten gaan. Mick voelde hoe Xuan hem terug kuste. Lichtjes trok een mondhoek van Mick omhoog waardoor een lichte maar gelukkige glimlach zich vormde. Ja hij was echt gelukkig met Xuan. Voor een moment sloot hij dan ook zijn ogen. Tot dat het moment verstoord werd door iets wat Mick langs zijn boven benen omlaag voelde glijden en vervolgens op zijn voeten terecht kwam. Gelijk keek hij omlaag en ontdekte hij zijn handdoek op de grond. Mick liet Xuan los waarna hij de handdoek op pakte en weer om zijn middel nam. Niet dat Xuan hem niet eerder zonder kleren had gezien maar het idee dat er een helemaal met kleren aan stond en de ander naakt dat begon toch wel wat raar aan te voelen. Mick zei Xuan dan ook dat hij zich zou aan kleden waarbij hij hem nog snel een knipoog gaf. Vervolgens draaide Mick zich om en ging hij zijn slaapkamer in. Hij trok wat kleren uit zijn kast en begon zich aan te kleden.
Uiteindelijk stond Mick met een stropdas in zijn handen voor de langwerpige spiegel. Hij probeerde de stropdas wat losjes om zijn nek te laten hangen maar de stropdas zelf in die ene knoop doen zoals een stropdas hoorde ging al nauwelijks. Mick liep er wat mee te worstelen tot dat hij plots Xuan zijn stem hoorde. Mick keek gelijk opzij terwijl hij de stropdas nog vast had in zijn handen. Xuan begon te praten. Hij vroeg zich af wat hij van iets zou vinden. Van wat? Vroeg Mick zich dan ook gelijk af terwijl Xuan zich nog even stil hield. Mick draaide zich langzaam aan dan ook wat naar Xuan toe terwijl hij de stropdas die nog behoorlijk in de war zat los liet. Maar daar had hij nu dan ook geen aandacht meer voor. Xuan praatte verder. Langzaam aan werden Mick zijn ogen wat groter van verbazing. Xuan wilde de academie verlaten en ergens samen gaan wonen? Natuurlijk klonk het aanbod goed in zijn oren. Maar de academie verlaten? Wilde Xuan dat wel echt? Langzaam aan liep Mick naar Xuan toe en kwam hij voor hem tot stil stand. Mick drukte een kusje op Xuan zijn mond. ''Samen wonen met jou? Klinkt me erg goed in de oren'' Sprak Mick met een glimlach tegen hem waarna zijn blik langzaam aan wat serieuzer werd. ''Maar weet je echt zeker dat je de academie wilt verlaten?'' Vroeg Mick vervolgens aan Xuan voor de zekerheid. Immers had Xuan dit al opgebouwd. Hij kon zich bijna niet voorstellen dat Xuan dat zomaar zou willen opgeven, tenzij het echt zeker wist. En als hij het al echt zeker wist, wie werd dan de vervanging?}

Terwijl Mick zich ging aankleden keek Xuan eens rond. Hij voelde zich opnieuw licht zenuwachtig worden bij de woorden die hij zo zou zeggen. Hij haalde dan ook nog eens diep adem, waarna hij dan begon. Hij hield zich even stil om zowel spanning op te bouwen en moed te zoeken, maar uiteindelijk eindigde hij zijn voorstel. Even werd het stil, maar al snel kwam Mick weer tevoorschijn en liep hij naar Xuan toe. Je zag de verbazing op zijn gezicht liggen. Het deed Xuan licht grijnzen, maar hij reageerde er verder niet op. Mick bracht een kusje naar de lippen van Xuan, wat ervoor zorgde dat Xuan ook een kusje gaf op Mick zijn lippen. Hij kon er gewoon geen genoeg van krijgen. ''Samen wonen met jou? Klinkt me erg goed in de oren'' sprak Mick. Xuan glimlachte wat breder, was dan ook blij dat te horen, maar Xuan hield zich nog stil. Aan de stem van Mick was te horen dat hij nog wel meer wou zeggen, dus Xuan hield zich stil. De blik in Mick zijn ogen werd wat serieuzer. Xuan wachtte of en hoopte maar op geen negatieve gevolgen. ''Maar weet je echt zeker dat je de academie wilt verlaten?'' vroeg Mick hem. Xuan glimlachte lichtjes. Dit om de bezorgdheid van Mick. Hij knikte langzaam aan. "Ik ben blij met de academie en de jaren die ik hier heb gemaakt, maar ik zou dit nooit kunnen volhouden als wij onze relatie goed in stand zouden willen houden. En ik weet ook al wel een goeie vervanging die ik de academie toe vertrouw," sprak Xuan en legde langzaam een hand op de wang van Mick. Hij streelde de wang langzaam aan met zijn duim. Er zaten ook zeker meer redenen aan. Het vele opblijven en het weinige rust was niet goed voor hem. De koffie verslaving zo toenemen en hem gek maken. Hij wou dat voorkomen en dit was gewoon een perfecte opleiding. Hij zou natuurlijk af en toe wel eens terug komen om te kijken hoe het ging. Maar dat niet vaak. Hij drukte een kusje op Mick zijn lippen en glimlachte eens naar hem. "Het enige wat we moeten weten is; waar we gaan wonen en wanneer we weg gaan," zei Xuan nog.

_{Na zich omgekleed te hebben kwam Mick voor zijn langwerpige spiegel. Hij had een wit blouseje aangetrokken en wilde daarbij een zwarte stropdas aan die wat los lag om zijn hals. Echter ging dat nog niet zo makkelijk als hij dacht. Meestal droeg hij ook enkel alleen blousejes zonder een stropdas. Terwijl Mick in een worsteling zat met de stropdas kwam Xuan al naar hem toe. Zodra Xuan tegen hem sprak keek Mick dan ook gelijk op zij naar hem en luisterde naar zijn woorden. Voor kort hield Xuan hem behoorlijk in spanning. Hij had geen idee van wat Xuan zou voorstellen. Hij draaide zich langzaam aan dan ook naar Xuan toe terwijl hij de stropdas al weer vergat. Hij verwijderde zijn handen dan ook van de stropdas en liet ze langs zijn lichaam hangen. Al snel werd duidelijk wat Xuan wilde. Hij wilde samen met hem vertrekken uit WPM. Hij wilde ergens anders met hem samen wonen. Voor een moment had Mick hem nogal verbaasd aangekeken waarna hij gelijk naar Xuan toe ging en hem op de mond kuste. Hij kreeg gelijk dan ook een kus terug van Xuan waarna hij hem dan ook vertelde dat het hem goed in de oren klonk om samen te gaan wonen. Echter kwam een serieuzere uitdrukking toch weer terug op het gezicht van Mick. Hij maakte zich toch wel wat zorgen om het feit dat Xuan weg wilde van WPM. Xuan had WPM immers helemaal zelf opgestart en nu wilde hij dat al achter zich laten? Mick vroeg hem dan ook of hij het zeker wist. Xuan knikte langzaam na zijn woorden waarna hij reageerde op zijn vraag. Mick luisterde aandachtig naar zijn antwoord. Xuan beantwoordde gelijk een vraag die Mick daarnet in het hoofd had gehad. Xuan wist inderdaad al iemand die WPM zou kunnen overnemen. Mick voelde hoe Xuan een hand op zijn wang plaatste en sloot kort zijn ogen. Vervolgens opende hij ze weer en pakte hij de vrije hand van Xuan vast. Hij drukte een kusje op de rug van de hand waarna hij eens knikte. ''Goed dan, als je het zeker weet dan ga ik uiteraard met je mee'' Sprak Mick kalm tegen Xuan met nu dan ook en geruste glimlach. Mick kreeg vervolgens een kusje op de mond. Daarna sprak Xuan verder. Weer luisterde Mick rustig en aandachtig naar hem. Mick dacht even na, na Xuan zijn woorden. ''Ik heb nog altijd mijn huis staan, maar misschien moet ik daar maar verkopen. Er zijn wel liefhebbers voor. We gaan de stad uit en zoeken ergens anders een huis. Misschien is dat het beste.'' Sprak Mick kalm tegen hem. ''Maar ik denk dat mijn knappe baas eerst wel een afscheidsfeest heeft verdient'' Vervolgde Mick met een glimlach terwijl hij zijn andere hand achter op Xuan zijn hals plaatste en zijn vingers vervolgens wat zacht wrijvend door zijn haar heen liet gaan. Mick keek Xuan glimlachend in de ogen aan. Een glinstering van geluk werd zichtbaar in zijn donkere ogen. Mick kuste Xuan dan ook weer waarna hij hem langzaam aan weer los liet. Vervolgens pakte hij zijn stropdas vast en hield die wat op voor Xuan. ''Maar ik ga nergens heen zonder dat dit eens goed zit'' Sprak Mick nu wat flauwtjes tegen Xuan.}

Xuan had al snel gevraagd aan Mick of hij met hem mee wou. Ze zouden dan vertrekken van WPM en samen gaan wonen ergens alleen. Mick had eerst nog wat verbaasd gereageerd, maar al snel kwam er een positieve reactie. Echter werd de blik in Mick zijn ogen serieuzer. Xuan hoopte dan ook dat er geen negatieve gevolgen aan zaten. Mick vroeg Xuan of hij zeker wist dat hij WPM wou verlaten. Xuan had het immers opgericht en het tot nu toe geleid. Xuan was daar zeker van. Ook daar had hij lang over zitten piekeren, maar had uiteindelijk de knoop door gehakt en hij krabbelde nu dan ook niet meer terug. Xuan gaf antwoord erop en vertelde hem dan ook dat hij al een geschikte vervanger had gevonden. Mick pakte de hand van Xuan vast en gaf er een klein kusje op. Het deed Xuan licht glimlachen en zorgde voor een tintelend gevoel. . ''Goed dan, als je het zeker weet dan ga ik uiteraard met je mee'' sprak Mick kalm en gaf Xuan een gerustellende glimlach. Xuan sprak verder en begon over een probleem waar hij wel tegen aan liep. Ook al zouden ze die snel kunnen verhelpen. Waar zouden ze gaan wonen? Kort zag Xuan Mick nadenken en Xuan hield zich stil zodat Mick uiteindelijk zijn gedachtes kon spreken. ''Ik heb nog altijd mijn huis staan, maar misschien moet ik daar maar verkopen. Er zijn wel liefhebbers voor. We gaan de stad uit en zoeken ergens anders een huis. Misschien is dat het beste.'' stelde hij voor. Xuan knikte kort. "Dat is afgesproken," bevestigde Xuan het. ''Maar ik denk dat mijn knappe baas eerst wel een afscheidsfeest heeft verdient'' sprak Mick met een glimlach en strookte langzaam het haar van Xuan. Xuan genoot er kort van en knikte lichtjes. Een afscheidsfeest zou vast geen kwaad kunnen. Hij zag hoe Mick gelukkig glimlachte en Xuan wist hoe hij zich voelde. Xuan was ook dolgelukkig. Xuan kuste Mick kort terug. Mick hield zijn stropdas wat op voor Xuan. ''Maar ik ga nergens heen zonder dat dit eens goed zit'' zei Mick wat flauwtjes. Xuan grinnikte kort. Waarna hij de stropdas vast pakte en die gemakkelijk vast knoopte. "Je bent wel schattig," verzuchte Xuan en gleed eens met zijn hand door Mick zijn haren heen.