Try to forget, but never will (&Xuan)

#1Onderwerp: Try to forget, but never will (&Xuan) zo apr 07, 2013 6:08 pm

De dag was naar zijn idee sloom voorbij gegaan. In zijn lessen dacht hij eraan, in zijn vrije tijd dacht hij eraan. Er was geen moment dat het hem met rust liet. Slechter dan dit kon hij zich waarschijnlijk niet voelen. Als die vrouw niet was gekomen.. Nee als het kind niet was gekomen.. Dallas schudde zijn hoofd terwijl hij door de stad liep die nu verduisterd werd door de nacht. Nee zo mocht hij niet denken. Shina had er niets aan kunnen doen. Haar moeder had gewoon normaal moeten doen. Maar haar woorden hadden hem dan ook behoorlijk aan het denken gezet, meer dan hij zou willen. Wat als hij wel het geen was wat hun in de weg zat? Dallas slikte eens en kneep voor een moment zijn ogen dicht. Nee zo moest hij niet denken. Xuan en hij hadden het zo goed samen, toch? Dallas slaakte een diepe zucht. Nu wist hij het ook even niet meer. Hij kon wel instorten. Hij voelde zich gewoon zo vreselijk dat dit was gebeurt. De woorden van Akyra zou hij zo wie zo niet zomaar kunnen vergeten. De manier waarop ze over homo's had gesproken. Dat confronteerde te veel met zijn verleden waardoor het moment met haar nog slechter te vergeten was.
Na een stuk gelopen te hebben en er meer kou leek op te steken keek Dallas op. Waar was hij eigenlijk heen gelopen? Dallas keek even in het rond maar zag niets herkenbaars. De straat zag er ook wat verlaten op. Hij was zo in zijn gedachten verzonken geweest dat hij gewoon maar ergens heen was gelopen. Dallas slaakte even een zucht, dit kon er ook nog wel bij. Hij draaide zich om en wilde terug de richting op lopen waar hij vandaan was gekomen. Misschien dat hij dan vanzelf wat herkenbaars tegen kwam en terug naar de school kon. Plots stond er een jongen voor zijn neus. Dallas keek de jongen geschrokken aan en deed gelijk een stap naar achteren. Hij zou zowat over zijn eigen voeten struikelen maar net toen hij dacht dat hij zou vallen pakte twee handen van achteren zijn boven armen vast. Dallas keek geschrokken om en zag daar een andere jongen, hij keek hem met een brede grijns in de ogen aan. Daarbij vielen gelijk twee scherpe hoektanden op. Die.. waren wel erg scherp voor een normaal gebit. ''Verdwaald?'' Vroeg de andere jongen ineens. Dallas keek weer voor zich uit richting hem en schudde zijn hoofd snel uit paniek. ''Nee.. nee ik wilde net naar huis'' Antwoordde hij snel. De jongen kwam op hem af gelopen. ''O ja joh? Je leek me toch wel wat verdwaald, waarom loop je niet met ons mee?'' Zei de jongen dan ook. Hij kwam recht voor Dallas staan en ging met zijn wijs en middel vinger langs zijn kaaklijn. ''Misschien gaan we het wel harstikke gezellig hebben'' Ging hij verder. Dallas trok zijn hoofd naar achteren en wilde zichzelf dan ook uit de greep van de andere jongen halen maar deze pakte hem gelijk strakker vast, zo strak dat hij haast het gevoel had dat zijn nagels door zijn vel zouden gaan. Dallas kneep een oog dan ook even dicht. ''Laat me gaan, ik wil gewoon terug'' Zei hij gelijk, de toon van paniek in zijn stem was te horen. Hij vond dit echt niet leuk. De jongen voor hem keek even naar zijn hand bij Dallas zijn kaak maar keek hem gelijk in de ogen aan toen hij hun aanbod weigerde. ''Misschien..'' Begon hij. ''Moeten we je dan maar laten blijven'' Zei hij waarbij ineens een brede grijns op zijn mond verscheen. Hij haalde zijn hand bij Dallas vandaan waarna hij met een behoorlijke snelheid zijn vuist in Dallas zijn maag stootte. Dallas zijn ogen sperde wijd open terwijl zijn mond opende en naar lucht probeerde te happen. De jongen lachte spottend waarna hij er een schop achteraan gaf. Dallas kneep zijn ogen dicht door de helse pijn, die kracht van hun.. zo onmenselijk groot.. Het was bijna alsof ze door hem heen zouden gaan. Dallas begon te hoestte waarbij bloed vrij kwam. Hij wilde door zijn knieën zakken maar de jongen trok hem dichter bij zich waardoor Dallas zijn achterhoofd uit zwakte op de jongen zijn schouder liet neer dalen. De jongen voor hem lachtte weer waarna hij bij hem kwam. Een straaltje bloed gleed langs Dallas zijn mond hoek. De jongen ving het op met een wijsvinger waarna hij het in zijn mond stopte. ''Hmm.. vers bloed. Daar lust ik wel meer van niet?'' Zei hij en hij keek de andere jongen even aan die dan ook gelijk breed grijnsde. Dallas zijn ogen werden weer groter terwijl zijn hart weer tekeer ging. Wat was dit?! Waarom konden ze hem niet gewoon met rust laten!? Zouden ze misschien ook van die homo haters zijn? Vragen tolde door zijn hoofd en gelijk kneep hij zijn ogen dicht. Zijn lichaam deed zeer. En het liefst wilde hij liggen en niet meer overeind komen. Plots kwam de jongen wel heel dicht bij. Hij ging met zijn mond naar Dallas zijn nek toe en liet het puntje van zijn tong over zijn huid heen gaan. Een rilling ging over Dallas zijn rug terwijl tranen langzaam aan in zijn ogen begonnen te branden. ''Wat willen jullie van me..?'' Zei Dallas zacht met moeite. De jongen keek vanuit zijn ooghoeken naar hem. ''Je bloed, mijn vriend'' Sprak hij waarna hij zijn mond opende bij zijn hals.

#2Onderwerp: Re: Try to forget, but never will (&Xuan) zo apr 07, 2013 6:32 pm

Een schim vloog langs de donkere bomen heen. Hij was nauwelijks te zien of te horen. Het was avond en dus was dit het gebied van de vampieren geworden. Hij kon het zichzelf niet vergeven dat Dallas zo weg bij hem was gegaan. Hij wist niet wat Dallas dacht, maar hoopte dat het allemaal goed kwam. Nadat hij een verzorger voor Shina had gevonden was hij meteen opzoek gegaan naar Dallas. Dag en nacht was hij aan het zoeken, inmiddels had hij dan ook al de wallen onder zijn ogen staan, maar hij kon het aan. Hij was immers ook een vampierenjager en moest dus zowel s' nachts als overdag op zijn hoeden zijn. Hij had dan ook een staak mee genomen voor het geval dat hij een vampier zou tegen komen. Hij hoopte dat Dallas gewoon braaf in de dorm was, maar toen hij het voor het laatst checkte was Dallas daar niet. Hij hoopte dat Dallas niet in de problemen was geraakt. Hij zou zichzelf dat nooit vergeten. Hij had nog niet zolang met Dallas, maar kon zich nu al geen leven meer zonder hem voorstellen. Wou dat niet eens kunnen. Hij kon gewoon niet zonder hem. Hij hielt van hem. Xuan kwam kort tot een halt. Hij had nu al het hele bos uit gekamd, maar had nog geen teken van Dallas gezien. Hij zuchtte kort, maar hij gaf de hoop niet op. Hij ging naar het laatste gebied waar hij nog niet was geweest: het dorp. Hij rende er in een hoge snelheid heen. Behendig klom hij via een lage muur op een dak. Hij liep over een paar daken heen, totdat hij precies in het midden stond van het dorp op een dak. Vanaf hier had hij perfect uitzicht over het dorp. Het was niet groot, dus Xuan kon alles zien. Op het eerste gezicht zag Xuan niks, maar misschien waren ze ergens waar hij hun niet kon zien. Xuan sloot daarom zijn ogen en begon zich te concentreren op het geluid. ''Laat me gaan, ik wil gewoon terug'' klonk het paniekerig en Xuan's ogen schoten meteen open. Dat was de stem van Dallas, zonder twijfel. Wat was er aan de hand? Iemand het hem vast. Xuan's ogen vernauwde zich. Hij sprong op een muur, waarvan hij gemakkelijk afsprong en op de grond belandde. Hij rende richting het geluid en na een korte tijd zag hij al de drie jongens staan, waarvan twee absoluut geen mensen waren. Ze hadden Dallas vast en één van hun was al bezig. Xuan voelde woedde opkomen. Hij haalde uit zijn riem de staak tevoorschijn. Een jongen zag hem en stootte de anderen aan. Xuan rende er in een hoge snelheid heen. De jongen stak een vuist naar hem uit, die Xuan gemakkelijk ontweek en vervolgens de staak in hem stak, tussen zijn ribben door in het hart. Een lichte schok was te zien in de eerdere rode ogen van de jongen, waarna die dood neer viel op de grond. De andere jongen had niet stil gezeten en was achter Xuan komen staan. De jongen wou zijn vuist tegen Xuan aan slaan, maar Xuan greep zijn arm en trok hem over zijn schouder hem en smeet hem vervolgens op de grond. Vliegensvlug pakte hij de staak weer en stak deze weer in het hart van de jongen, waarna ook die dood was. Xuan haalde de staak er vervolgens uit en hijgde wat na. Hij richtte zich uiteindelijk weer op Dallas. Hij smeet de staak weg en liep naar Dallas toe om deze te knuffelen. "Dallas, gaat het?" vroeg Xuan bezorgd.

#3Onderwerp: Re: Try to forget, but never will (&Xuan) ma apr 08, 2013 6:44 am

Dallas werd in een stevige greep gehouden. Een greep waar hij nooit uit zou komen. Dallas was niet helemaal slap maar ook zeker geen kracht patser. En zo wie zo, er was iets met hen.. De kracht die zij achter de greep en de slagen zette. Was dat nog wel menselijk? Of waren ze misschien kick boxers? Dallas had geen idee hoe hard die mensen zouden kunnen slaan maar misschien wel hard genoeg om deze pijn te veroorzaken. Echter was de eerste vraag die hij had gedacht juist goed geweest. Deze mensen waren niet meer menselijk, ze waren dus ook geen mensen maar vampieren. Echter had Dallas dat nooit durven denken en hij had de kracht nu niet meer om er uberhaubt op te komen. Zijn achterhoofd lag op de jongen zijn schouder. Hij had zijn ogen dicht geknepen. Hij voelde hoe de jongens hem aan raakte. Het was bijna hoe de homo haters hem behandelde maar ook weer niet. Homo haters zouden hem niet behandelen op deze manier. Zij zouden hem alleen verwonden. Bij deze twee had hij er een van al in zijn nek zitten. Niet dat hij daar zo blij van werd, helemaal niet.
Nu kwam het moment dat de jongen zijn tanden in Dallas wilde zetten. De puntjes van zijn scherpe hoek tanden raakte zijn huid aan. Dallas voelde het prikken en opende gelijk zijn ogen. Wat gebeurde er? Maar achter de rest kwam hij niet want de jongen die hem vast hield stootte de andere aan. Blijkbaar kwam iemand hun kant op. Dallas keek moeizaam op en tot zijn verbazing zag hij Xuan. ''Xuan..'' Sprak hij moeizaam zijn naam uit. Wat deed hij hier? Waar was Shina? Moest hij niet bij haar zijn? Die vragen kwamen gelijk in hem op. Echter werd zijn aandacht al snel getrokken door een stuk hout dat Xuan vast had. Dallas keek even niet begrijpend. Maar het begrip kwam al snel. De jongen voor hem keerde hem de rug toe en ging op Xuan af. Maar voor dat hij nog iets bij hem kon aan richting werd het hout op de plek van zijn hart in zijn lichaam gestoken. Xuan zijn ogen werden langzaam aan wat groter. Wat.. was dit? Plots werd hij los gelaten door de jongen die hem zojuist nog vast had, ook hij ging nu op Xuan af. Dallas zakte door zijn knieën nu hij geen steun meer had. Hij legde zich neer op de grond. Langzaam aan gleed een van zijn hand naar de plek van zijn maag en pakte hij de stof van zijn jas vast. Hij kneep voor een moment weer zijn ogen dicht door de pijnwaarna hij zijn gezicht langzaam aan opzij draaide en zijn ogen weer opende om een blik te werpen op Xuan. Precies op dat moment zag hij hoe Xuan ook bij de tweede jongen het stuk hout in zijn hart stak en deze op de grond viel. Het was wel meer dan duidelijk dat ze dood waren, Xuan had ze vermoord.. Dallas zijn hart ging tekeer en hij voelde paniek op komen. Wat was er zojuist gebeurt? Wie waren die mensen? En waarom had Xuan ze vermoord? Ja ze waren fout geweest bij hem maar.. belde je dan niet de politie of iets?
Nu de twee uitgeschakeld waren kwam Xuan zijn kant op. Dallas volgde hem met zijn ogen. Met moeite kwam hij recht om dan ook in zijn armen te belanden. Dallas legde zijn armen zachtjes om Xuan zijn hals heen en verborg zijn gezicht in de stof bij zijn schouder terwijl zijn handen de stof bij zijn schouderbladen dan ook vast greep. ''Xuan..'' Wist hij voor een moment alleen uit te brengen. Nu kwamen de tranen dan ook, nu hij veilig was bij Xuan. ''Ik was zo bang..'' Zei hij zacht tegen Xuan. Ja voor een jongen vond hij het niet moeilijk om zijn emotie's te tonen. Maar hij was ook een veel zachter persoon. Dallas legde zijn armen langzaam aan wat meer om Xuan heen om hem dichter bij zich te voelen. ''Het spijt me.. het spijt me dat ik weg ging..'' Snikte hij zachtjes tegen hem.

#4Onderwerp: Re: Try to forget, but never will (&Xuan) ma apr 08, 2013 2:30 pm

Nadat hij de vampieren een snelle dood had bezorgd, snelde hij zich naar Dallas toe. Ondanks de woeden die hij eerder had gevoeld, ging zijn hart nu tekeer door de bezorgdheid die door zijn aderen gierde. Bij Dallas aangekomen nam hij hem in zijn armen en drukte hem even tegen zich aan waarna hij zachtjes vroeg hoe het met hem ging. Hij hoopte dat Dallas geen trauma had opgelopen, iets wat nog vaak voor kwam bij slachtoffers van vampieren. Tot zijn opluchting leek Dallas niet in shock te zijn, maar het ging alles behalve goed met hem. Xuan zijn donkere ogen stonden dan ook bezorgd. Hij vervloekte zichzelf ervan dat hij niet eerder was geweest, dan hoefde Dallas nergens bang voor te zijn. ''Xuan..'' klonk het zacht en Dallas trok zo zijn aandacht weer. Dallas had zijn armen om Xuan zijn nek heen gelegd en zijn handen grepen de stof vast van zijn shirt. Xuan had zijn armen om Dallas heen gelegd en drukte hem zo tegen hem aan. Zachtjes voelde Xuan de tranen belandde op zijn shirt. Xuan drukte hem nog iets dichter tegen zich aan. ''Ik was zo bang..'' zei Dallas zachtjes. Xuan bracht zijn mond bij Dallas zijn oor. "Het is al goed, ik ben hier. Het is veilig," fluisterde Xuan met een rustgevende stem in Dallas zijn oor. Hij voelde hoe de greep van Dallas om zich heen verstevigde. ''Het spijt me.. het spijt me dat ik weg ging..'' zei Dallas. Xuan kon het niet laten om even te glimlachen. Hij was gewoon zo lief. "Het is niet jouw schuld. Je was verward," zei Xuan naar de conclusie die hijzelf eerder had getrokken.

Van zijn part konden ze nog wel een tijdje zo blijven zitten, maar hij wist dat ze toch ooit moesten opstaan. Daarom trok hij zich dan ook liefkozig van hem af, waarna hij nog even kort zijn lippen op de zijne drukte, kon het simpel weg niet laten om het niet te doen. Xuan ging op zijn hurken zitten. "Denk je dat je kan lopen?" vroeg Xuan. Hij begreep dat Dallas wel wat raken klappen van de twee had gehad, dus zou hij behoorlijk wat letsel op kunnen lopen. Zonder echt op antwoord te wachten pakte Xuan hem op en hield hij hem vast als een prinsesje. Iets wat hem even kort deed grijnzen. Xuan keek kort om zich heen en liep uiteindelijk weer richting het centrum van het dorp, waaruit hij weer de weg naar de dorm kon vinden.

#5Onderwerp: Re: Try to forget, but never will (&Xuan) ma apr 08, 2013 7:18 pm

Dallas wist niet hoe gauw hij bij Xuan moest komen, zodra Xuan bij hem was legde hij dan ook gelijk zijn armen om zijn hals heen. Hij voelde hoe Xuan hem wat dichter bij zich nam. Dallas kneep zijn ogen dicht en begon tegen hem te spreken terwijl de tranen zich los maakte van zijn ogen. Dallas voelde plots de warmte van zijn adem tegen zijn oor waarna woorden volgden. Dallas opende zijn ogen langzaam aan wat half en luisterde er naar. Het klonk zo vertrouwd, het was ook zo vertrouwd om Xuan zo dicht bij zich te hebben. Hij kon die vertrouwde warmte bij hem op zoeken nu hij zo tegen zijn lichaam was gekropen. Maar nu hij besefte waardoor het kwam dat ze hier zaten bood hij dan ook gelijk zijn excuses aan aan Xuan. Waarom was hij nou ook weg gegaan? Hij had naar zijn kamer moeten gaan, zijn veilige kamer.. Dan had hij daar maar uit zitten huilen. Dat was beter dan dit, dan was hij Xuan niet tot last geweest. Voor een moment verborg hij zijn gezicht dan ook weer in de stof van Xuan zijn kleding. Xuan gaf nu antwoord. Hij was niet boos op hem, dat had hij ook niet verwacht eigenlijk. Maar hij toonde dan ook begrip voor zijn reactie. Toch voelde Dallas zich nog steeds schuldig. En daar kwam dan ook nog de angst en pijn die hij voelde door die gasten. Gelukkig zou hij van hen nu geen last meer hebben.
Dallas snikte nog wat na begon langzaam aan wel te kalmeren nu dat hij zo vertrouwd bij Xuan zat. Echter was het wel beter dat ze hier weg zouden gaan. Op een veiligere plek konden ze beter zo konden gaan zitten. Xuan leek daar dan ook aan te denken. Hij trok zich langzaam aan los uit zijn greep. Gelijk keek Dallas met een angstige blik op naar hem. Alsof hij bang was dat hij weer gepakt zou worden als Xuan hem nu los zou laten. Echter liet Xuan hem niet zomaar even los. Hij gaf hem kus op zijn lippen. Dallas raakte voor een moment verdwaalt in het o zo fijne moment dat het gaf. Echter kwam ook daar een einde aan. Dallas keek hem dan ook gelijk weer in de ogen aan. Dallas volgde Xuan met zijn ogen zodra hij op zijn hurken ging zitten. Hij vroeg hem daarna algauw of hij kon lopen. Dallas slikte eens en legde een hand op zijn buik. Het deed nog zeer, maakte niet uit welke houding hij aan nam. Maar hij kon het proberen. Hij wilde dan ook niet al te zwak lijken. ''Ik denk het..'' Begon Dallas terwijl hij zijn handen op de grond neer zette en zich omhoog wilde duwen. Hij kreeg daar alleen de kans niet voor wat na een paar seconden lag hij zo in de armen van Xuan. Dallas keek nog al verbaasd omhoog naar Xuan. Daarna volgde een lichte glimlach. Dallas legde zijn hoofd zachtjes tegen Xuan zijn borst aan en plaatste daarnaast zijn hand. Het duurde dan ook niet lang of zijn vingers hadden de stof weer vast. ''Xuan?'' Begon hij zachtjes. ''Kan ik bij je.. blijven slapen?'' Vroeg hij plots. Zijn stem klonk schor en vermoeid, en waarschijnlijk was zijn vraag iets wat onmogelijk was. Maar hij wilde Xuan gewoon niet los laten, hij wilde niet alleen slapen vannacht ongeacht wat de regels waren.

#6Onderwerp: Re: Try to forget, but never will (&Xuan) ma apr 08, 2013 7:52 pm

Xuan wou het risico niet lopen dat Dallas viel als hij probeerde te staan, dus had Xuan Dallas op gepakt voordat hij de kans kreeg om op te staan. Dallas keek eerst was verbaasd, maar al snel volgde een lichte glimlach. Xuan glimlachte terug, waarna hij liep naar het centrum van het dorp en daar vanuit weer richting de academie liep. Hij voelde hoe Dallas zijn hoofd neer legde op zijn borst en vervolgens zijn shirt beet pakte. Xuan moest licht glimlachen, maar week zijn blik niet af van voren. ''Xuan?'' klonk het zachtjes. "Hm?" reageerde Xuan erop en keek nog steeds naar voren. ''Kan ik bij je.. blijven slapen?'' vervolgde hij. Xuan keek hem even wat verbaasd aan, waarna een glimlach rond zijn lippen vormde en hij weer naar voren keek. Hij dacht er even over na. Hij zou er problemen mee kunnen krijgen, maar dat kon hij nu ook al. Hij was immers de hoofdmeester, maar hij wou Dallas nu niet alleen laten. Hij wist wat voor impact zo'n aanval op je had. Hijzelf was er aangewend, maar ook hij had lang geleden nog met grote ogen die leeg stonden in een hoekje gezeten. Hij schudde kort zijn hoofd, hij dwaalde of met zijn gedachtes, niet doen. "Is goed," stemde Xuan uiteindelijk in. Hij schonk Dallas nog een glimlach, waarna hij zich weer naar voren richtte en zijn tempo iets-wat versnelde. Xuan zag er misschien niet gespierd uit, maar sterk was hij zeker. Hij kon Dallas op een hoog tempo dragen en deed dat dan ook.

Uiteindelijk waren ze door het bos heen en verschenen de eerste tekens van de academie. Voetstappen waren in de verte te horen. De nightclass was uit. Xuan vernauwde zijn ogen, waarna hij Dallas steviger beet pakte en stevig door liep. Hij had geen zin in nog een aanvaring met een vampier. Xuan richtte zijn ogen op zijn doel; zijn huis. Het huis lag praktisch naast de academie, maar zag er toch knus en gezellig uit. Het was niet groot, maar leefbaar voor één persoon. Xuan deed de deur open van zijn huis, waarna hij Dallas naar binnen droeg en die op het bed legde die in één van de kamers stond. Xuan kwam naast hem op het bed zitten en liet zijn hand verstrengelen met de zijne. Xuan wachtte niet op wat Dallas vervolgens ging zeggen. "Ik snap dat je veel vragen hebt en dat je erg geschrokken bent, maar probeer nu alles los te laten en probeer te gaan slapen," zei Xuan en keek Dallas even met een warme glimlach aan, waarna hij opstond en zijn hand uit de zijne haalde.

#7Onderwerp: Re: Try to forget, but never will (&Xuan) di apr 09, 2013 7:28 pm

Onverwachts had Xuan hem van de grond afgetild voordat hij nog een poging had kunnen doen om op te staan. Niet dat dat was gelukt waarschijnlijk. Zijn hele lichaam voelde pijnlijk aan. Maar nu lag hij dan ook grotendeels gerust gesteld in de armen van zijn vriend, ja het voelde fijn aan om hem zo te kunnen noemen. Maar deze avond. Wilde hij hem dan ook gelijk niet meer los laten. Het was zelfs zo dat hij de nacht al niet meer alleen kon door brengen. Nou ja eerder had hij ook maar al te graag bij Xuan gelegen maar dan kon hij zichzelf nog wel zo ver houden dat hij zich aan de regels hield. Maar nu.. Hij was doodsbang. Hij moest en zou Xuan bij zich houden. Het duurde dan ook niet lang of hij stelde Xuan de vraag of hij bij hem mocht blijven slapen. Langzaam aan keek hij omhoog naar hem. Afwachtend, hij hoopte natuurlijk op een positief antwoord. Maar hij zou zich anders toch wel aan hem vast klampen waarschijnlijk, niet om kinderachtig te zijn. Maar hij kon het gewoon niet, alleen zijn nu.
Een korte stilte was gevallen maar uiteindelijk stemde Xuan dan toe. Dallas keek hem voor een moment verrast aan, ergens had hij het niet verwacht. Maar nu dat Xuan toestemde voelde hij een sprankje blijdschap weer in zijn lichaam. Hij drukte dan ook gelijk een kus op Xuan zijn wang zonder er ook maar over hoeven na te denken. ''Bedankt Xuan'' Zei hij met een brede glimlach tegen hem. Na een stuk gelopen te hebben voor Xuan waren ze dan terug bij de academie. Dallas had zijn hoofd weer tegen Xuan zijn borst geplaatst. Hij lag al bijna te slapen. Maar zodra ze op het terrein van de academie waren opende hij langzaam aan zijn ogen. Hij keek slaperig in het rond. Hij herkende de academie dan ook al wel gauw en was blij dat ze er weer waren. Nu zouden ze zo veilig naar Xuan zijn kamer gaan, zijn kamer.. en zijn bed.. Dat klonk alleen al fijn. Echter hoopte hij wel dat ze geen leerlingen zouden tegen komen. Ze zouden nu al wel moeten slapen, hij kende dan ook alleen maar de dayclass, maar ja je wist nooit of er nog een stiekem snachts door het gebouw heen liep. Echter gingen ze niet richting de dorm, nee natuurlijk niet! Xuan was de hoofdmeester. Die sliep niet in de dorm bij de leerlingen. Dat was hij even vergeten. Ze gingen richting een huis dat vlak naast de academie lag. Afwachtend keek Dallas naar het gebeuren. Na even waren ze dan ook binnen. Dallas keek met een slaperige blik in het rond, nog net zou hij niet wazig zien. Het was niet groot maar wel knus, en dat maakte het eigenlijk des te fijner.
Voor hij het wist lag hij in het bed van Xuan. Xuan kwam bij hem op het bed zitten. Verstrengelde zijn vingers in de zijne en sprak hem toe. Dallas keek hem met half open ogen in de ogen aan en luisterde naar zijn woorden. Ja vragen had hij zeker, genoeg. Echter zei Xuan hem nu dat hij moest gaan slapen. Dallas wist niet of dat hem dat wel ging lukken, wat als hij hier over ook nog een nachtmerrie kreeg? Dallas slikte eens. Maar zodra hij daar over nadacht lostte Xuan zijn hand ineens van die van hem. Gelijk keek Dallas met een wat geschrokken blik naar hem op alsof hem elk moment weer wat kon gebeuren. ''Wacht, waar ga je heen?'' Begon hij gelijk. ''Niet weg gaan..'' Zei hij dan ook langzaam aan wat zachter en slikte eens. Hij had het goed te pakken, zo bang als nu, had hij zich zijn hele leven nog nooit gevoelt. En het enigste wat hem geruststelde was de aanwezigheid van zijn vriend, Xuan.

#8Onderwerp: Re: Try to forget, but never will (&Xuan) do apr 11, 2013 7:50 pm

Xuan had Dallas met een glimlach aangesproken. Alles om de angst weg proberen te halen die Dallas daarvoor had gevoeld. Xuan wist uit ervaring dat een ontmoeting met een vampier niet altijd even aangenaam is. Hij wist dan ook hoe Dallas zich voelde. Hij hoopte dat Xuan door zijn ervaringen hem beter kon helpen en zo ervoor kon zorgen dat hij gauw weer zichzelf voelde. Xuan wou niet dat Dallas er een trauma aan overhield. Xuan liet uiteindelijk de hand van Dallas los. Dallas zag er moe uit en wou vast even slapen, maar zodra hij zijn hand los liet, leek Dallas plots weer helder te zijn. ''Wacht, waar ga je heen?'' klonk het dan al snel. "Ik ga..-" begon Xuan, maar stopte toen hij de angst proefde in de lucht. ''Niet weg gaan..'' klonk het zacht. Xuan bleef even staan, maar ging toen opnieuw zitten op het bed. Hij kon het nooit over zijn hart verkrijgen om hem zo achter te laten. Dan wist hij zeker dat hij een nachtmerrie had. Nu kon hij nog steeds een nachtmerrie krijgen, maar dan was Xuan er om hem op te vangen. Hij zou bij zijn zijde blijven en daar niet vanaf wijken. Xuan pakte Dallas zijn hand weer vast en gaf hem een kalme glimlach. "Ik blijf hier," sprak hij rustig en keek Dallas nog even rustig aan. Hij straalde kalmte en rust uit, om ervoor te zorgen dat Dallas ook rustiger was. "Ga maar slapen, ik blijf hier," sprak Xuan opnieuw. Hij zou niet meer weg gaan bij Dallas. Hij hoopte alleen dat het niet erger werd, dat Dallas uiteindelijk niks meer alleen durfde te doen. Xuan zou altijd ervoor hem zijn, maar er zou een tijd zijn dat hij dat niet meer kan en dan stond Dallas er alleen voor. Xuan sloot even kort zijn ogen en liet een geluidloze zucht over zijn lippen rollen. Hij kon zich geen leven bedenken zonder Dallas, wou dat niet. Hij liet zijn vingers langs die van Dallas glijden en boog zich langzaam naar hem toe. Hij kuste zachtjes zijn voorhoofd, waarna hij zich weer even terug trok en hij hem nog even met korte twinkelende ogen aankeek. "I will always be there," sprak Xuan nog een laatste keer Dallas vertrouwen toe.

#9Onderwerp: Re: Try to forget, but never will (&Xuan) vr apr 12, 2013 10:24 pm

Xuan dreigde van hem weg te gaan. Iets wat Dallas absoluut niet zou kunnen toestaan of zou willen. Nee Xuan moest bij hem blijven. Maar nu had Dallas dan ook het gevoel dat hij niets meer kon doen of nergens meer kon zijn zonder Xuan. Zodra Xuan op stond reageerde Dallas gelijk op hem door te vragen waar hij heen ging. Maar net toen Xuan op het punt leek om antwoord te geven reageerde Dallas dan ook gelijk dat hij niet weg moest gaan. Xuan zijn stem klonk zacht en vol angst. Zijn ogen waren van slaperig naar spring levend. De enige hou vast die hij had was Xuan. Hij had nog geen vaste vrienden hier en ook geen vrienden waar hij mee om kon gaan buiten school. En dus zat hij vast, tenzij Xuan besloot om bij hem te blijven, en hij hoopte dan ook dat dat het geen zou zijn wat zou gaan gebeuren. Afwachtend, bijna smekend keek Dallas hem in de ogen aan. De volgende woorden stonden dan ook al weer klaar om uit gesproken te worden, hij zou er alles aan doen om Xuan hier te houden, bij hem.
Plots pakte Xuan zijn hand weer terug vast en gaf hij hem een glimlach. Langzaam aan verscheen er een licht glimlachje op Dallas zijn mond. Bleef hij? Maar die vraag werd algauw bevestigd zodra Xuan dan ook daadwerkelijk uitsprak dat hij bleef. Gelijk verscheen er een bredere glimlach op Dallas zijn mond terwijl hij de hand van Xuan zachtjes wat meer vast pakte. Het geruststelde hem om Xuan dan ook zo bij hem te voelen. Dallas keek Xuan in de ogen aan. De blik in Xuan zijn ogen straalde pure kalmte uit. Dat zorgde er voor dat Dallas zich ook wat meer gerustgestelder voelde. Nu dat Xuan hem had gezegd dat hij zou blijven voelde hij zich veel beter. Maar het duurde niet lang of Xuan herhaalde zijn woorden dan ook weer waarna hij dan ook zei dat hij kon gaan slapen. Dallas keek hem even wat twijfelend in de ogen aan. ''Je blijft toch wel ook? Als ik slaap'' Vroeg Dallas algauw. Echter begonnen zijn ogen al wat half te staan. Nu hij zich zelf ook rustiger voelde zou hij veel sneller in slaap vallen, sneller dan hij zou willen. Maar Dallas begon er dan ook wat tegen te vechten. Hij wilde naar Xuan kunnen blijven kijken, zijn blik kunnen vast houden. Ondertussen liet Xuan zijn vingers tussen die van hem glijden. Dallas glimlachte lichtjes weer even. Ondertussen boog Xuan naar hem toe en drukte hij een kusje op zijn voorhoofd. Dallas sloot zijn ogen voor een moment en opende ze daarna weer half. Hoe Xuan het ook deed, hij wist hem in ieder geval al voor een grotendeel te kalmeren. En dat was een goed teken.
Dallas ontdekte algauw een twinkeling in Xuan zijn ogen. Dallas zijn ogen begonnen er spontaan dan ook even van te glinsteren. En hij voelde zich alleen maar nog beter door de woorden van Xuan die volgde. ''Dankje Xuan'' Antwoordde Dallas zacht op hem. Hij trok daarna stilletjes Xuan zijn hand die de zijne vast had, naar zijn mond toe en drukte er zachtjes een kusje op. Hij keek hem daarna weer in de ogen aan. ''Ik.. hou van je..'' Zei hij nu wat zachter maar nog wel hoorbaar. Zijn oogleden vielen dicht en het leek erop dat de slaap hem nu echt begon te vinden.

» What do you want? What do you really want? [&Xuan]
» Need to meet you, at least----{Xuan}----
» And here we are again, but better then ever [& Xuan ofcourse x')]
» Try moving on for once [&Xuan]
» Having a drink, or is it maybe more? Like a date? (& Xuan)