And here we are again, but better then ever [& Xuan ofcourse x')]

Dallas en Xuan gingen terug naar de school. Dallas ging nog net niet in een ren pas. Maar hij voelde zich zo fijn nu met Xuan. Zo blij dat hij de liefde toch had geaccepteerd tussen hen. Ookal moesten ze wel voorzichtig zijn. Zodra ze op het plein kwamen moest hij dan ook wel zijn handen los laten. Dit deed hij met moeite. Maar dat was het risico. Hij zou niet in het openbaar op school zo close kunnen zijn met Xuan. Hij wilde dan ook niet dat hij zijn baan zou verliezen door hem. Dat zou hij zichzelf nooit kunnen vergeven. En dan wist hij zeker dat hij Xuan voor goed kwijt was.

Zodra ze binnen in de school waren gingen ze weer de trappen op richting Xuan zijn kantoor. De vorige keer was hij die op gegaan, eerst voor een rondleiding en daarna om te zien hoe het met Xuan ging. Nu kon hij er op zijn gemak heen omdat Xuan en hij nog even samen zouden zijn. Fijn samen, zonder gestoord te worden. Althans dat hoopte hij maar. Zodra ze bij het kantoor waren gingen ze die binnen. Eenmaal binnen in het kantoor richtte Dallas zich algauw weer op Xuan. Hij draaide zich naar hem en kwam voor hem staan. Langzaam aan legde hij zijn armen weer wat om zijn hals heen. Hij keek hem met een licht glimlachje in de ogen aan. ''Thanks Xuan, for loving me'' Zei Dallas zacht in het engels. Af en toe vond hij het dan ook gewoon leuk om het engels te praten. Alles leek dan zoveel beter te klinken. Dallas voelde zich nu voor het eerst, na de verhuizing, echt weer eens heel goed.

Het was toch anders uitgelopen dan Xuan had verwacht. Toen Dallas hem praktisch mee uitvroeg, was Xuan er mee in gegaan om het tegendeel te bewijzen dat het geen date was. Uiteindelijk kreeg het allemaal een andere wending en gaf Xuan toch uiteindelijk aan zijn gevoelens over. Maar hij had Dallas ook duidelijk gemaakt dat Dallas nu niet meer terug kon stribbelen. Dallas was van Xuan en niemand anders mocht hem hebben. Xuan wou het liefst tegen iedereen zeggen dat Dallas van hem was, maar dat ging natuurlijk niet. Het was frustrerend hij wou altijd dicht bij Dallas lopen en niet alleen wanneer ze in het kantoor waren. De twee liepen de trappen op en kwamen uiteindelijk uit bij de welbekende oude deur van het kantoor van Xuan.

Xuan opende de deur en liep naar binnen. Toen ze beide binnen waren richtte Xuan zijn aandacht weer op Dallas. Dallas draaide zich naar hem om en kwam voor hem staan. Dallas legde zijn armen weer in Xuan zijn nek en Xuan legde op zijn beurt weer zijn armen om Dallas zijn lichaam heen. Xuan trok Dallas zachtjes tegen zich aan. Dallas keek hem met een lichte glimlach aan. Ook bij Xuan verscheen er een lichtte glimlach. ''Thanks Xuan, for loving me'' sprak Dallas. Xuan glimlachte breder. "It's my pleasure," zei Xuan en knipoogde een keer. Xuan was slim geweest en had de deur op slot gedaan zodra ze beide binnen waren. Zo konden ze tenminste niet ongewenst gestoord worden.

Het gezicht van Xuan kwam langzaam dichtbij dat van Dallas en uiteindelijk plantte Xuan zijn roze getinte lippen op de zijne. De lippen van Dallas voelde zacht aan, Xuan kon er geen genoeg van krijgen. Hij duwde Dallas nog wat dichter tegen zich aan en sloot zijn ogen om te genieten van het moment. Want met dit soort momenten moesten ze het mee doen. Ze moesten voorzichtig zijn.

Dallas had zich naar Xuan toe gedraaid zodra ze eenmaal binnen waren in het kantoor. Hij was naar hem toe gelopen en had zijn armen om hem heen geslagen. Hij voelde algauw daarna Xuan zijn armen om zijn middel en zo nam Xuan hem dan ook weer tegen zich aan. Dallas voelde Xuan zijn fijne lichaam tegen het zijne. Het voelde zo goed en vertrouwd aan, nu al. En ze hadden in principe nog maar net. Maar het was gewoon liefde op het eerste gezicht voor hem geweest, en die liefde klopte ook nog eens. Daar was hij dan nog wel het meest blij om.

Dallas bedankte Xuan vervolgens dan ook, voor het feit dat hij verliefd op hem was geworden. Xuan antwoordde op hem, met daarbij een knipoog. Dallas voelde zich alsof hij zo weg kon smelten. Zo warm als dat zijn lichaam nu aan voelde. Dallas glimlachte algauw weer naar hem terwijl hij hem in zijn mooie donkere ogen aan keek. ''You are way to sweet'' Zei hij zachtjes tegen hem. Hij had niet in de gaten gehad dat Xuan de deur op slot had gedaan. Maar de privacy zou hij zeker wel fijn vinden. Waarschijnlijk was zijn kantoor een van de vele plekken waar ze het meest zouden zijn als ze wat privacy wilden. Dallas zag hoe het gezicht van Xuan dichter bij die van hem kwam. De gevoelens in zijn lichaam voelde dan ook aan als een tijd bom. En zodra Xuan zijn fijne lippen de zijn raakte ontplofde deze gevoelens. Blosjes vormde zich dan ook op Dallas zijn wangen terwijl hij zijn armen wat meer om Xuan zijn nek heen legde. Hij voelde dan ook hoe Xuan hem nog dichter tegen zich aan duwde. Zo stonden hun lichamen dan ook echt dicht tegen elkaar aan. Xuan bracht een hand zachtjes terug naar het haar van Xuan. Zijn vingers gleden door zijn blonde lokken heen terwijl hij hem terug kuste. En dit keer wilde hij het voorlopig dan ook niet laten stoppen. Hij hield zijn ogen half wat open. Ze glinsterde van plezier en door dat hij zo genoot van dit moment zo met Xuan.

Xuan zag nog net hoe de wangen van Dallas iets roder werden, voordat Xuan zijn ogen sloot en zijn lippen plaatste op die van Dallas. De twee stonden dicht bij elkaar. Xuan had zijn armen om de middel van Dallas geslagen en de armen van Dallas lagen in Xuan zijn nek. Xuan voelde hoe zijn eigen hart tekeer ging, maar kon ook die van Dallas voelen. Hij trok Dallas nog iets dichter tegen hem aan, waarna hij Dallas terug voelde kussen. Xuan hart ging nog sneller slaan en Xuan had niet verwacht dat zijn hart nóg harder kon slaan. Xuan voelde een overweldigend gevoel, hij had nooit gedacht dat hij dit gevoel nog eens kon voelen. Hij was Dallas daarvoor dankbaar. Als Dallas hem niet had overgehaald, had hij dit geweldige gevoel nooit kunnen voelen.

Dallas zijn hand streek door de haren van Xuan. Xuan opende een beetje zijn ogen en keek in de glinsterende ogen van Dallas. Het maakte Xuan gelukkig om Dallas zo te zien. Xuan zijn handen ging wat naar boven rustten uiteindelijk op de rug van Dallas. Xuan sloot zijn ogen even weer en greep langzaam het stof van het shirt van Dallas vast. De warmte van Dallas voelde zo fijn. Xuan genoot van het moment, mocht van hem uren duren. Maar uiteindelijk, opende Xuan toch weer zijn ogen en liet hij de stof van het shirt los. Hij trok zich langzaam van Dallas af, waarna hij Dallas even met glinsterende ogen aankeek.

Langzaam gleden zijn handen weer weg en pakte uiteindelijk allebei een hand vast van Dallas. Xuan liet één hand los, waarna hij Dallas mee nam naar de bank. Waarom blijven staan als ze konden zitten? Xuan had nooit dat hij dit nog eens kon mee maken. Hij zou nooit genoeg krijgen van dit gevoel. Hij kon daarom ook wel eeuwig bij Dallas blijven. Jammer genoeg was zijn geweten nog steeds niet stil. Het bleef koppig door zeuren, maar Xuan probeerde het met al zijn macht te negeren.

[flut .-.]

Dallas had zich tegen het lichaam van Xuan aan geplant, hoe dichter hij bij hem was hoe fijner het aan voelde. Hij had zijn armen dan ook nog wat meer om zijn hals heen gelegd terwijl zijn vingers van een hand strelend door Xuan zijn plukken haar heen gleden. Hij voelde ondertussen hoe Xuan met zijn handen omhoog ging richting zijn rug. Daar bleven zijn handen dan ook waarna deze ineens zijn shirt vast pakten. Dallas bleef Xuan in de ogen aan kijken. Hij glimlachte lichtjes naar hem, terwijl hij hem dan ook kusjes bleef geven. Hij voelde zich alsof hij niet meer zou kunnen stoppen. Het bloed gierde dan ook door zijn lijf heen doordat zijn hart zo te keer. Het was gewoon geweldig wat Xuan met hem deed. En hoe zijn gevoelens en lichaam daar op reageerde.

Plotseling liet Xuan de stof van zijn shirt los. Maar dat niet alleen. Hij trok zich helemaal terug van hem. Gelijk opende Dallas zijn ogen dan ook helemaal en keek hij Xuan wat verbaasd in de ogen aan. Wat was er aan de hand? Waarom trok hij zich terug? Dat zou hij hem willen vragen, echter had Xuan de glinstering van plezier nog in zijn ogen staan. Dat betekende dat wat de reden ook was, het niets ergs kon zijn. Dallas glimlachte dan ook gelijk weer naar hem zodra Xuan zijn armen liet zakken en eindigde bij Dallas zijn handen die hij nu beide vast had. Dallas keek even kalm omlaag naar hun handen terwij blosjes nog zichtbaar waren op zijn wangen. De overweldigende warmte leek dan ook voor geen goud te willen vertrekken, niet zolang hij bij Xuan was. Maar Dallas zou dan ook niet willen dat het weg zou gaan. Het liet hem juist zo goed bij Xuan voelen. Xuan liet uiteindelijk een hand van hem los. Gelijk pakte Dallas zijn andere hand dan ook wat meer vast. Alsof hij bang was dat Xuan die ook los laten en hij weg zou vallen. Maar tot zijn opluchting liet Xuan die hand niet los. Nee hij trok hem juist mee naar de bank toe. Dallas keek van de bank terug naar Xuan. De glimlach bleef zichtbaar op zijn mond. Dallas ging gelijk op de bank zitten. Hij keek het kantoor even snel rond, alsof hij toch bang was dat iemand hen zo samen zou zien. Maar dat zou niet gebeuren, nee ze hadden nu fijn een moment samen helemaal zonder mensen die hen konden storen. Dallas nam Xuan bij zich op de bank. Hij legde zijn hoofd tegen zijn schouder. Kalm keek hij omhoog naar Xuan zijn lieve gezicht. ''I love you..'' Zei hij zachtjes tegen hem waarna hij een kusje op zijn wang drukte.

De greep om Xuan zijn hand werd verstevigd door Dallas. Xuan moest erom glimlachen en keek Dallas even kort aan met zijn twinkelende ogen. Dallas ging gelijk op de bang zitten en nam Xuan mee. De glimlach sierde nog steeds langs de roze getinte lippen van Xuan. Xuan ging naast Dallas zitten en drukte zichzelf tegen hem aan. De warmte die hij voelde en die hij kreeg van Dallas voelde zo vertrouwd oud. Hij had het gevoel dat hij de hele wereld aan kon zolang Dallas maar aan zijn zijde bleef. Xuan voelde zich zo gelukkig en hij was zo blij dat Dallas hem had kunnen overhalen. Als Dallas er niet geweest was, had Xuan nooit zo gelukkig kunnen zijn, dat was zeker.

Xuan voelde hoe Dallas zijn hoofd op Xuan zijn schouder neer legde. Xuan keek met gelukkige ogen naar Dallas. Xuan voelde duidelijk hoe zijn hart te keer ging. Eerder zou hij het met alle macht proberen te negeren, maar nu vond hij het fijn voelen. Hij voelde warmte stromen door zijn lichaam, iets wat heem deed glimlachen. Dallas richtte zijn ogen op Xuan. Iets wat Xuan nog breder deed glimlachen. ''I love you..'' zei Dallas kort waarna hij zijn lippen plaatsten op Xuan zijn wang. Xuan ogen glinsterde even. De woorden zacht geklonken, maar kwamen bij Xuan binnen alsof ze werden geschreeuwd. Ze gonsde na en hij voelde ze zich nog beter, had niet eens gedacht dat dat nog kon.

Xuan haalde zijn hand uit de greep van Dallas en streek kort met die hand door de zwarte haren van Dallas. Hij duwde het hoofd van Dallas wat naar zich toe. "I love you more," fluisterde Xuan zacht, maar wist zeker dat Dallas het kon horen. Hij kuste zachtjes het hoofd van Dallas, waarna hij met zijn hand die eerst nog zijn haren streek, afgleed naar zijn wang die hij zachtjes aaide. Er zat nog steeds wat blos op zijn wangen, iets wat Xuan erg schattig vond. "You're way to cute," zei Xuan en drukte zijn lippen weer even kort op die van Dallas.

» What do you want? What do you really want? [&Xuan]
» Try moving on for once [&Xuan]
» Try to forget, but never will (&Xuan)
» Need to meet you, at least----{Xuan}----
» Lost but find by the right [&Xuan]