First and, probably, not last visit here

Met een zucht verliet het meisje haar kamer. Ze sloot de deur achter zich en stak de sleutel in het slot, waarna ze ht een kwartslag draaide. Een 'klik' was te horen en Chelsy haalde de sleutel er weer uit, die ze in haar broekzak stopte. Ze had een lichtblauwe skinnyjean aan, met daarop een simpel wit, mooi aansluitend t-shirtje. Daarover had ze een dun, ietwat doorzichtig, licht roze blouseje aan. Ze had hem openhangen en onder de lichte broek droeg ze zwarte sneakers, die hun weg richting de headmaster office liepen. Ze had haar pet in haar kamer gelaten, dat kwam wat netter over. Snel haalde ze een kleine kam door haar haren heen die ze weer in haar broekzak verborg. Haar rode haren veerde mee met de bewegingen die ze maakte, maar bleven netjes over haar schouders en rug hangen. Ze sloeg bij de eerste de beste wc in en zuchtend stond ze voor de spiegel. Er was niemand anders in de wc, de meeste zaten in de les of hielden een tussenuur. Eigenlijk had Chelsy nu ook les, maar ze moest bij de Headmaster komen. Ze vermoedde dat het kwam door haar gespijbel, maar het kon ook komen doordat ze zichzelf de eerste week vrij gegeven had. Of allebei. Maar misschien was het heel iets anders, het maakte haar eigenlijk ook weinig uit.
Ze haalde een kleine mascara uit haar zak en werkte haar make-up bij. Chelsy had die mascara gekocht dat ze die altijd in haar broekzak kon mee nemen. Evenals de kleine kam, en ze had ook nog een kleine oog potlood in haar broekzak zitten. En dan haar Iphone en sleutel nog, en dan zaten haar zakken ook vol. Ze had heel vaak haar mobiel bij haar bh omdat haar broekzakken te vol zaten. Ze had altijd make-up bij zich en ging never nooit haar kamer uit zonder make-up. Toen ze klaar was met haar make-up haalde ze haar Iphone uit haar zak. Ze had nog ongeveer 2 minuten om bij het kantoor van de Headmaster te komen. Dat ging ze nooit meer halen, maar ach. Hij wachtte wel. Ze had eigenlijk helemaal geen zin om naar hem toe te gaan. Het bracht haar waarschijnlijk alleen maar problemen en gezeik, én hij was een jongen. Haar angst achtervolgde haar nog steeds en ze had het eigenlijk nooit echt een plaatsje kunnen geven wat er gebeurd was. Het was ook pas 3,5 maanden geleden gebeurd en zat nog vers in haar hoofd. Haar zwarte sneakers maakte hun weg weer richting het kantoor. 4 minuten later had ze het kantoor bereikt en zachtjes klopte ze op de deur. Ze wachtte netjes tot hij antwoord zou geven en streek ondertussen haar haren even goed.

Een zachte zucht ontsnapte uit haar keel. Ze twijfelde, ze kon altijd nog weglopen. Gewoon niet gaan, niet met hem praten. Niemand die daar last van had, toch? Maar ze had al op zijn deur geklopt, ze kon nog moeilijk wegrennen. En het was laf, je daden niet onder ogen zien. En zo heel erg was het niet eens, op haar oude school spijbelde ze zo vaak. En dat was niet de reden dat ze geschorst was. Nee, ze had de onderdirecteur aangevallen toen hij haar arm had gepakt om haar rustig te maken. Dat was net een paar dagen nadat het groepje haar verkracht had. Die fout maakte ze niet nog een keer, maar vergeleken met dat is dit niks. Ze hoorde gestrompel van de andere kant van de deur komen en niet heel veel later ging de deur open. Tot haar verbazing stond er een nog redelijk jonge jongen. Heel anders dan ze verwacht had. "Chelsy toch?" vroeg hij, waarbij ze even kort knikte. "Kom verder" zei hij en hij knikte naar een bank als teken ddat ze daar mocht gaan zitten. Ze liep dan ook rustig naar de bank en ging zitten, waarbij ze haar bruine ogen op de Headmaster richtte.
Ze wachtte af tot hij wat zou zeggen, ze wist namelijk niet wat zij zou moeten zeggen. Ze wist niet eens zeker waarom ze hier was, al had ze zo haar vermoedens. Hij had een pet op, ze had dus makkelijk haar eigen pet op kunnen zetten. Hij was echt heel anders dan ze had verwacht. Ze had een oude, lelijke, zeurende man verwacht. Zeuren kon hij altijd nog gaan doen, maar hij was niet oud en ook niet lelijk. Daardoor zat ze een beetje verbaasd op de bank, niet goed wetend hoe te reageren. "Gave pet" zei ze uiteindelijk maar, om de voor haar ongemakkelijke situatie iets gemakkelijker te maken. Ze had het misschien fijner gevonden als hij oud en lelijk was geweest, want hij leek heel erg op een van de jongens van het groepje die haar hadden gepakt. Alleen was hij blond, die jongen had donker haar gehad. Chelsy zuchtte wat ongemakkelijk en sloeg haar been over haar andere been heen en zocht een makkelijke houding om te gaan zitten.

De bruine ogen van het roodharige meisje stonden op de jongen gericht. Ze was nog geen twee weken op school en had nu al problemen, al was dat voor haar niet nieuw. Chelsy maakte zich dan ook helemaal geen zorgen. Haar ouders hadden geld zat, dus die bleven haar studie betalen. En ze zagen niet in dat hun dochter haar leven langzamerhand aan het verknallen was, niemand leek dat in te zien. Behalve deze school dan, anders zat ze hier nu niet. Chel veranderde steeds van houding om een goeie houding te vinden, al zat ze niet echt lekker. Het lag niet aan de bank, ze kon gewoon geen fijne houding vinden.
De headmaster had koffie in zijn handen en de roze tong van Chelsy ging even kort over haar lippen. Eigenlijk had zij ook wel zin in wat drinken, maar ze vroeg er niet naar. De manieren die ze geleerd had van haar ouders besloot ze nu maar te gebruiken, misschien kreeg ze dan een lichtere straf. Als ze een straf kreeg, tenminste. "Dankje" had hij gezegd, als bedankje op haar reactie over zijn pet. Ze hield er van om petten te dragen. Daardoor kwam ze stoerder over, zag ze er gewaagder uit. Dat zorgde ervoor dat de jongens op wat afstand bleven. Tenminste, dat was haar ervaring tot nu toe. Het kon altijd nog veranderen. "Dus Chelsy" klonk het niet heel veel later. Shit, nu moest ze natuurlijk gaan praten. Uitleggen wat er aan de hand was. "Wow, dat klonk volwassen". Een kleine glimlach kwam er rond haar lippen. Ze vond hem aardig. Hij was niet zoals de meeste headmasters, hij was veel minder streng. Dat kwam misschien ook omdat hij er totaal niet streng uitzag. Nee, eerder als een mede leerling. Wel een leerling die in zijn laatste jaar zat, maar toch.
"Wat wil je? Cola?" vroeg hij, waarbij Chelsy opkeek uit haar gedachten."Eeh,"voordat ze ook maar iets had kunnen zeggen had hij de cola al gehaald. "Hoh, sorry sorry". Ze glimlachte weer klein. "Dankjewel" zei ze en ze pakte de cola van de tafel voor haar af, waarna ze een slok nam. Haar bruine ogen volgde hem terwijl hij in zijn stoel ging zitten en zich omdraaide naar haar. "Dus Chelsy" zei hij nogmaals. "Vertel eens wat over jezelf". Even was het stil en ze dacht na. Wat kon ze zeggen? Wat gíng ze zeggen? Ze had de cola weer op de tafel gezet waarna ze door haar haren streek. "O, trouwens je me mag me gewoon met 'je'aanspreken en je mag me bij mijn voornaam noemen, die Xuan is" zei hij, waarbij ze kort knikte. "Oke,". Ze maakte met haar tong haar lippen nogmaals nat. "Wat wil je weten?" vroeg ze, aangezien ze geen idee had waar ze moest beginnen.

Ze zat nu een magere 5 minuten bij Xuan, en er was nog niet veel gezegd. Ze vond het niet heel erg, haar part duurde het gesprek het hele les uur. Ze had nu eigenlijk gym, dus zo erg was het nou ook weer niet. Ze hield niet van sport en of zweten, alleen als het met dansen te maken had. Maar erg blij dat ze hier was, was ze ook niet. Het is en blijft een man en in haar ogen zijn alle jongens hetzelfde. Ze willen allemaal maar één ding en het maakte ze niet uit op welke manier ze dat kregen. Natuurlijk was dat niet zo, maar in Chelsy's ogen wel. Het zou lang duren voordat ze jongens weer echt vertrouwde, maar ze durfde die fout niet nog eens te maken. Dat groepje had haar vertrouwen in elke jongens veranderd, al deed ze heel stoer. Flirtte ze nog met jongens, deed ze wat elk hetero meisje zou doen. Maar eigenlijk ging ze kapot van binnen. Ze sloot alles weg en niemand leek iets te merken. Dat was maar goed ook, ze wou er absoluut niet over praten.
"Vertel eens wat over je vorige school?"begon Xuan. "En beschrijf jezelf in een paar woorden". Chelsy nam een slok van de cola waarna ze het glas strak in haar handen nam. Ze richtte haar bruine ogen op de donker bruine vloeistof. "Het ging op mijn vorige school niet echt heel goed," begon ze, waarbij ze weer naar hem opkeek. "Ik had veel problemen met de docenten, maar ook met mijn ouders. Mijn vader is, is alcoholist" het woord 'alcoholist' sprak ze zacht uit. Ze schaamde zich er voor. Ook wende ze haar blik terug naar het drinken. "Mijn moeder was nooit thuis en als ze er was, was er alleen maar ruzie. Dat ging dus ook niet echt bepaalt lekker. Op school ging het niet veel beter, ik reageerde al mijn frustratie's af op de docenten. Daardoor ben ik wel eens geschorst, ook heb ik vaak gevochten met andere leerlingen. Ik was niet echt een lieverdje, zeg maar. Ik spijbelde ook om die gevechten uit de weg te gaan, ik vond het helemaal niet zo leuk. Maar ik had het gevoel dat ik stoer moest zijn, stoer om mezelf te laten zien. Thuis voelde ik me niet geliefd, dus moest ik op school maar geliefd worden bij mijn 'vrienden'. Maar dat waren de verkeerde type's, bleek later wel.." ze sprak zacht en halverwege het verhaal had ze haar blik weer op Xuan gericht.
Ze had maar een paar vriendinnen op haar oude school die echt haar vriendinnen waren, die echt voor haar klaar stonden en waar ze gewoon zichzelf konden zijn. Maar ook die wisten de echte reden niet waarom ze hier op school was gegaan. Mede omdat ze op de andere school niet meer welkom was, maar ook om wat het groepje haar aan gedaan had. Ze was gewoon echt bang voor ze geworden. "En ik weet niet goed hoe ik mezelf moet beschrijven, maar over het algemeen ben ik wel sociaal, ben graag met anderen en ik hou van muziek" zei ze, al wist ze niet zo goed of hij dit bedoelde.

Chelsy had met niet al te veel moeite haar verhaal verteld. Ze was iemand die graag sprak en heel open was over haar gevoelens. Ze kon dingen nooit voor haar houden en was ook niet iemand die dingen op propte. Behalve dat ze verkracht was. Dat was het enige dat ze nooit iemand zou vertellen, nooit iemand zou durven vertellen. Het had een flinke impact op haar leven gehad, wat logisch was. Het was natuurlijk niet niks. Misschien dat er over praten het haar gemakkelijker zou maken, maar ze kon het gewoon niet. Ze kreeg het niet uit haar keel, hoe hard ze het ook zou proberen. De angst dat op een of andere manier de jongens achter haar aan zouden komen, zoals je in films altijd ziet, was gewoon te groot.
Xuan had haar een aantal keer een vriendelijke glimlach toe geworpen wat er voor zorgde dat ze zich wat gemakkelijker begon te voelen. Ze was blij dat ze haar verhaal kwijt was aan hem, dat scheelde ook weer heel wat. Hij had begrip getoond voor haar verhaal, wat hij misschien verplicht was als headmaster zijnde. Maar toen zijn gezicht ernstig stond kwam er een wat vervelend gevoel in haar maag. Had ze iets verkeerds gezegd? Zou hij een vermoede hebben dat er meer aan de hand was dan een simpele ruzie? Zacht beet ze op haar onderlip, ze was toch wel nerveus geworden. Zodra hij door leek te hebben hoe zijn gezicht stond, kwam er weer een glimlach rond zijn lippen. "Dus sociaal en je houd van muziek," ging hij hardop na. Chel knikte kort. "Houd je van dansen?" vroeg hij. Ze knikte nogmaals en er kwam weer een kleine grijns rond haar lippen. "Heel erg, ik heb ook les gehad" zei ze. Ze vond het leuk om over dansen en muziek te praten, het was immers haar passie. Ze wou er later zeker wat mee doen, maar moest eerst zien dat ze haar school afgemaakt had. Ze zou hierna altijd nog naar een dansvacedemie kunnen gaan, mocht ze het dan nog steeds willen.
"En hoe zit het met de jongens? Heb je een vriendje?" vroeg hij. Bij die vraag werden haar bruine ogen heel iets groter, en een tijdje keek ze hem aan zonder iets te zeggen. Waarom vroeg hij dit? Waarom zou hij dit willen weten? Zocht hij er meer achter? Allemaal vragen spookte door haar hoofd. Probeerde hij haar op deze manier te versieren? Want dan was het wel een hele slechte poging, of toonde hij gewoon interesse? Of was het weer iets anders? Ze wist niet goed wat ze moest denken en toen ze doorhad dat ze aan het staren was, wende ze haar blik naar haar bijna lege glas. "Nee," zei ze zacht, waarbij ze weer opkeek. "Niet meer, tenminste. Maar het gaat wel goed, ze staan voor me in de rij" zei ze, het laatste voor de grap. Hoewel het redelijk waar was, maar ze wilde niet verwaand overkomen dus had ze het als een grap laten klinken. Ze wist niet waarom hij er naar vroeg, maar het lag gevoelig voor haar. Echter probeerde ze dit zo goed mogelijk te verbergen, hij mocht niks doorhebben. Ze wilde niet dat hij het wist, ze wilde niet dat iemand het wist. "Hoezo?" vroeg ze, waarna ze het laatste beetje van de cola opdronk.

Ze hield het glas waar de cola in had gezeten stevig vast. Beide handen waren om het glas gebonden en haar vingertoppen lagen over elkaar heen. Ze vond het fijn om iets vast te hebben, normaal was het haar mobiel of pet. Maar die had ze nu beide niet bij zich. Ofja, haar mobiel zat in haar zak. Ze was niet van plan die er bij te pakken, dat was nogal onbeschoft. Chelsy had zeker wel manieren geleerd, ze gebruikte ze alleen niet altijd. Nu leek het haar gepast ze wel te gebruiken, met een goeie houding was ze er beter van af. De straffen waren op een beleefde manier altijd minder, dat had ze wel geleerd.
Xuan had naar haar geluisterd en in die tijd helemaal niks gezegd. Nu stond hij op en in die beweging draaide zijn stoel, waar Chel's aandacht naar getrokken werd. Vervolgens liep hij naar het koffieautomaat toe en maakte voor zichzelf nog een koffie. Schijnbaar had hij die nodig. Nu ze er over dacht zag hij er ook wel een tikkeltje moe uit. Zelf was ze helemaal niet moe, ze had energie zat. Ze sliep hier prima en omdat ze vaak de eerste lessen oversloeg, had ze slaap zat. Terwijl het apparaat aan het werken was ging Xuan op zijn bureau zitten. Chelsy volgde hem van het apparaat naar zijn bureau met haar bruine ogen, maar zei niks. Ondertussen had ze het lege glas op de tafel voor haar gezet en haar handen op haar benen gelegd. Het was moeilijk voor haar om stil te zitten maar het lukte haar wel.
De ietwat ernstige blik die Xuan haar gaf voorspelde niet veel goeds en het vervelende gevoel dat ze eerder in haar buik gevoeld had, kwam weer terug. "Is er bij jou ooit iets in het verleden gebeurt met jongens?" vroeg hij. "Nee" siste ze vrijwel meteen terug. Het was niet haar bedoeling geweest zo te reageren, maar ze wilde er absoluut niet over praten. En wat interesseerde het hem eigenlijk? "Sorry," zei ze zacht, waarna ze zuchtte. Door de manier waarop ze de 'nee' had gezegd had ze zichzelf alleen maar verdachter gemaakt. "Hoezo?" haar stem klonk zo normaal mogelijk en ook probeerde ze haar gezicht zo verbaasd mogelijk te maken, maar het wilde niet echt lukken. Hij liep terug naar het apparaat om zijn koffie te pakken. Ook zette hij voor haar nog een cola, die hij weer voor haar neer zette. Dat betekende dat hij nog lang niet klaar was met dit gesprek. "Bedankt," zei ze en ze pakte het glas vast en nam er een klein nipje van.