Relaxing (OPEN)

Yush, voor wie Bryce niet te eng vind voor een topicje o3o


Zijn gezpierde armen rustten onder zijn hoofd, zijn ogen waren gesloten en hij had zijn benen over elkaar geslagen. Afgelopen zaterdagnacht had Bryce zich buitengewoon vermaakt in een lokale nachtclub na zonder enig schuldgevoel het schoolterrein te hebben verlaten.
Hij had een aantal oude vrienden ontmoet. Geen van hen wist wat hij was en ze waren allemaal tever heen geweest om zich te verwonderen over het feit dat het wel heel lang duurde voor Bryce de alcohol begon te voelen. Dit kon ook te maken hebben gehad met de aanwezigheid van een ruim aantal strippers; dat soort dingen wilden een vent onder invloed - of niet onder invloed - nog wel eens behoorlijk afleiden. Bryce zelf had het ook helemaal geen punt gevonden, al herinnerde hij zich er nu niet zoveel meer van. Hij was weer gewoon in zijn bed hier wakker geworden, zij het met kapotte knokkels - blijkbaar had hij weer gevochten, maar aangezien de rest van zijn lichaam geen pijn deed had hij vermoedelijk niets verloren - maar verder in prima conditie.
De kater viel hem dan ook alles mee. Beetje hoofdpijn en toen hij net wakker was wat slapjes, maar dat was het ook. Hij grijnsde even. Ja, vampier zijn had op zich best zo zijn voordelen, daar kon de geblondeerde jongen niet omheen.
Hij opende zijn ogen en ging iets rechter op zitten. De ruimte was zo goed als leeg, maar dat zou zo wel veranderen, al zou Bryce er weinig last van hebben; herrie was hij gewend en hij werd hier niet snel aangesproken. Op zich niet gek; een geweldige reputatie had hij niet. Vrij vroeg was het uitgelekt dat hij zich met dingen als drugs, alcohol, geweld en eigenlijk alles wat God verbood inliet en het was zijn reputatie niet ten goed gekomen. Het boeide hem niet; er was altijd dat handje vol mensen dat een beetje guts had en niet schijtsbenauwd was voor iemand die gewoon deed waar hij zin in had.
Er waren ook aardig wat mensen die op hem neerkeken; die vonden dat hij zich ten schande maakte of zich onvolwassen gedroeg. Hij zat er niet mee; dat zij niet durfden te leven was niet zijn probleem.
Hij haalde een flesje water uit zijn tas die naast zijn stoel stond en nam een paar slokken. Water was lekker als je de nacht zuipend door had gebracht.
Hij borg het flesje weer op. Jezus, hij verveelde zich. Voor zijn doen was hij nu buitengewoon rustig, maar hij wilde wat te doen hebben; hij hield niet van verveling.


Korte post is kort , sorry folks ;___;

Vanuit zijn ooghoeken merkte Bryce een beweging op en hij keek op. Een meisje was binnen gekomen. Zoals de meeste vampiers zag ze er goed uit. Dat vond Bryce nog een voordeel aan de nightclass; mooie vrouwen, al zou hij met niet een echt iets willen beginnen; hij was niet echt iemand van relaties. Het was meer uitzicht; hij bond zich liever niet.
Ze ging ook zitten en hij knikte, bij wijze van groet.
"Bryce was het toch?"
Hij knikte. "Yep," zei hij nuchter. Hij dacht even na terwijl hij zijn blik over haar liet glijden. Jezus, wie was ze ookal weer? Hij wist alleen dat hij eens gehoord had dat ze een heel stuk ouder was dan ze leek, maar dat was het ook. Hijzelf was nog vrij jong; zelfs voor een mens had hij nog niet eens de leeftijd dat je je geen studentengedrag meer kon veroorloven. Hij had in zijn korte leventje al wel aardig ervaring opgedaan die zijn karakter op een rauwe manier hadden gepolijst.
"Wie was jij ook maar weer?" vroeg hij, niet onvriendelijk, maar zonder erom heen te draaien. Moeite doen om, zeker met dit soort dingen, anderen hun gevoelens voorzichtig te behandelen deed hij niet; een beetje mensenkennis moest maar voldoende wezen om te snappen dat hij het toch niet lullig bedoelde. En met tere zieltjes kon hij toch niet overweg. Hij was alles waar gevoelige mensen niet van hielden; hij was grof, bot, direct, had een kort lontje en kon onberekenbaar zijn als hij teveel gedronken had.
Het meisje voor hem leek hem echter niet zo een met fucking lange tenen, hell, hij zag haar er ook wel voor aan om iemand te zijn die gewoon van 'r leven genoot.
Hij herinnerde zich de ene keer dat hij, nog daadwerkelijk per ongelijk ook, een Dayclasser tegen was gekomen, 's nachts. Hij was straalbezopen geweest, maar de werking van een joint zorgde ervoor dat hij niet eens echt druk was geweest; meer vredig voor zijn doen. Desondanks was de ander behoorlijk geschrokken geweest, ookal had Bryce het meeste de dag erop pas te begrepen toen het hem verteld werd; hij was aardig wasted geweest.
"Ook een leuke zaterdagnacht gehad?" vroeg hij nuchter. Hij liet vreemden niet snel toe in zijn leven, maar zolang men normaal tegen hem deed en hem niet irriteerde was hij vriendelijk zat. Hij liep niet snel over van hartelijkheid, maar dat was sowieso niet echt zijn ding, hartelijk doen. Het droeg bij aan het beeld dat mensen van hem hadden. Hij werd door sommigen zo nu en dan een tikje gedemoniseerd; de verhalen werden graag aangedikt en omdat hij zich niet geroepen voelde zich erin te mengen werd de bullshit er eigenlijk ook niet uit gefilterd.



Schmee, moet er echt inkomen met dit character ;_____;

“Nurea is de naam,” antwoordde het meisje. Het kon best wezen dat Bryce die naam eens eerder gehoord had; geheel onbekend kwam het hem namelijk niet voor. “Ik voel me gekwetst dat je me niet kent.”
Het was dat de woorden met sarcasme uit waren gesproken; anders zou Bryce vermoeid met zijn ogen hebben gerold.
“Je komt er vast wel overheen,” grinnikte hij droog.
Op zijn vraag over haar zaterdagnacht antwoordde ze dat ze haar portie mensenbloed weer had gehad en Bryce grijnsde even. Hijzelf had gedronken voor hij uit was gegaan; hij had zichzelf als mens al veelal niet in de hand gehad, dus hij nam wat bloed betrof minder risico's dan met andere dingen, die hem vaak compleet niets konden schelen.
Hij vergat het soms, zorgen dat hij geen dorst had als hij uitging, maar echt veel ongelukken waren er gek genoeg niet gebeurd. Op een enkel incident na, maar daar zat de jongen eigenlijk niet mee.
“Jij?”
Hij grijnsde. “Ben de stad ingegaan, nachtclub, het gebruikelijke,” zei hij. Zijn toon verried dat het voor hem inderdaad redelijk gebruikelijk was, uitgaan, en niets om van op te kijken. Nachtclubs, kroegen, pubs of loodsen; het maakte weinig uit waar hij heen ging. Altijd waren er wel bekenden en .. interessante mensen – aantrekkelijke vrouwen – en was er voldoende alcohol, harde muziek, felle lichten en een beat die je door je hele lijf voelde dreunen. Bryce genoot ervan; hij voelde zich vrij wanneer hij lekker losging op de herrie en de drank. Zo nu en dan waren er wel eens drugs, xtc, speed, soms zelfs coke, maar zelfs Bryce was nog verstandig genoeg om bij bepaalde dingen toch weg te blijven.
Het was geen tijdverdrijf wat als positief werd gezien door velen, maar wat maakte het uit? Dan vonden ze hem maar een mannelijke slet of een alcoholist; hij zat er niet mee. Bryce wist dat hij zijn hele leven vast zou zitten in het lichaam van een jongere, hoe oud hij ook worden zou, dus dan kon hij net zo goed profiteren van dat uiterlijk tot het hem ging vervelen.

Hij volgde Nurea loom met zijn blik toen ze opstond en naar een automaat liep, een cola eruit haalde en er een aantal slokken van nam.
“Wil jij ook?”
Bryce dacht even na. Normaal gesproken vond hij zoetigheid en een hangover geen geweldige combo, maar hij voelde zich eigenlijk wel prima vandaag, en naar 'omstandigheden' al helemaal; een mens zou in coma hebben gelegen na dergelijke consumptie.
“Ja lekker,” zei hij nuchter.
De deur ging open en een tenger nightclass meisje kwam binnen. Bryce knikte even kort; hij kende 't kind verder niet, maar ze liep haastig door, zonder oogcontact te maken. Bryce was haar al ongeveer vergeten nadat ze zijn gezichtsveld uit was; van die verlegen mensen bleven gewoon niet bij hem hangen. Het klikte dan ook zelden tussen hem en iemand die nerveus of onzeker aangelegd was; Bryce was iemand die zichzelf best kon redden en zijn eigen gang ging; autonoom en zelfverzekerd, waardoor bepaalde mensen de neiging hadden bevestiging bij hem te zoeken. Kon hij slecht tegen. Hij kon als het erop aankwam wel beschermend zijn, maar dan moest iemand wel iets voor hem betekenen en niet puur zijn of haar eigen onzekerheid weg willen werken.
Hij rekte zich ontspannen uit. Hoewel het voor een vampier vrij normaal was buitengewoon knap en welgevormd te zijn, was de conditie waarin zijn lichaam verkeerde vooral te danken aan training; Bryce hield ervan, trainen; het gaf een goed gevoel en hij kon energie en vooral ook agressie kwijt. En ach, hij zou ook zeker niet ontkennen dat hij wel enigszins ijdel was; als zijn uiterlijk hem niet had geboeid zou zijn haar zijn normale kleur immers nog wel hebben.
“Zin om een keer mee uit te gaan?” vroeg hij Nurea. Ze leek hem wel een toffe meid, in ieder geval een die zich tenminste niet door de buitenkant liet intimideren en wel aardig stevig in 'r schoenen leek te staan, dus iemand aan wie hij zich niet snel zou irriteren in een club. Hij hoopte dat het duidelijk was dat hij het nachtleven bedoelde en dat het niet om een date ging; hij deed niet aan relaties, maar hij vermoedde dat het wel duidelijk was zo.

Moeiteloos ving hij het flesje op en hij draaide de dop eraf. Hij trok even zijn wenkbrauwen op toen hij Nurea's blik op zich gericht voelde nadat het meisje gepasseerd was. Dacht ze dat hij haar kende? Oh well, whatever, dacht hij en hij nam een slok van zijn cola. Hij vond het zoete goedje op zijn tijd wel lekker.
“Ik vind het best, maar ik ga dan van te voren nog wel wat drinken.” Klonk redelijk genoeg; deed hij zelf ook vrijwel altijd. Midden op de dansvloer iemand leegzuigen had op zich wel iets, maar wenselijk was anders en Bryce kon nog zo hard overkomen, als hij een mens doodde was er schuldgevoel.
“Anders weet ik zeker dat ik binnen de kortste keren bij iemand op de nek zit.”
Bryce grinnikte. “I know the feel,” zei hij luchtig.
Hij nam de laatste slok van zijn flesje cola en gooide de nu lege verpakking in een prullenbak, die even wankelde, maar bleef staan. Bryce zette nogal eens wat teveel kracht achter dingen.
“Oh well, volgend weekend is er een leuke show in Loods 101,” zei hij. “Dus dat is waarschijnlijk de moeite wel waard.”
Waarschijnlijk bevatte het strippers, circusachtige acts – daar stond de Loods om bekend – en een hoop felle lichten, gegarneerd met een goeie dosis alcohol en de nodige illegale handel. Vaak werd er bij dergelijke feesten ook gegokt en gehandeld in wapens, dugs en andere dingen waar je je beter niet mee in kon laten als je wist wat goed voor je was.
“Zit je nog met een reden op de academie?”
Bryce grijnsde. “More or less. 't Houd me van de straat. Ze zeiden dat het mijn laatste kans op een toekomst was, maar dat is bullshit,” zei hij. Bij het laatste klonk zijn stem vooral onverschillig. Bepaalde.. episodes in zijn jonge leven hadden bewezen dat hij op aardig wat exotische manieren gemakkelijk aan werk was gekomen, en met de zieke overpopulatie van de wereld vandaag de dag zou hij ook niet snel stervan van de honger, dus dat hele laatste-kans-om-wat-van-je-leven-te-maken gedoe... Bryce geloofde er niet zo in. Hij was onsterfelijk, for fuck's sake.
Het meisje kwam weer langs, omgekeerde richting uiteraard, en liep nog wat sneller dan de eerst keer, om de deur uiteindelijk haastig achter zich dicht te doen. Vreemde mensen, hier op de academie, dacht Bryce ongeïnteresseerd.
“Jij dan?” vroeg hij Nurea, moeiteloos de conversatie weer oppakkend.

“Bullshit inderdaad.” Bryce was blij dat in ieder geval iemand het met hem eens was. Hij ontkende niet dat hij het hier niet tof vond; het had wel wat, weer eens wat shit leren en zo, maar hij zag het niet zo serieus in als de meesten die hadden gewild dat hij hier aan zijn toekomst ging werken.
“Je wordt niet ouder, dus je kan beter van je jeugd genieten, right?”
Hij knikte. “Dat dus,” stemde hij in.
Hij luisterde naar haar verklaring was van waarom ze hier was en knikte kort. Sounded reasonable. De wereld zien... het leek hem aan de ene kant ook wel wat, al had hij aan de andere kant niets met veel plaatsen op deze aardbol. Hij was niet zo'n treehugger. Bergen vond hij daarentegen nog wel tof, en dan met name het beklimmen ervan.
“Was je ook zo'n badboy in je mensenleven?”
Bryce schoot in de lach. Badboy, slet, man-whore, alcoholist; hij had ze bijna allemaal al wel eens te horen gekregen, maar in essentie, als ze bedoelde of hij veranderd was sinds hij een vampier was geworden, nee, niet echt.
“'t Is maar wat je onder badboy verstaat, maar kan niet zeggen dat ik mijn gedrag heb gebeterd sinds in ben gebeten,” grinnikte hij droog. Sex, drugs en rock 'n roll; het was al vrij vroeg allemaal onderdeel van het leven van de al snel ontspoorde jongen, wiens gedrag al op jonge leeftijd als onacceptabel gezien kon worden. Vanaf ongeveer zijn dertiende, om en nabij, was het bergafwaarts gegaan met hem, in zekere zin.
Hij herinnerde zich de nacht dat het was gebeurd, de beet. Het had eerst wel kinky geleken, maar al na enkele seconden was tot hem doorgedrongen dat ze hem echt gebeten had en zijn bloed dronk, de vrouw die er verantwoordelijk voor geweest was. Ze was het soort geweest waar elke man mee in zee zou zijn gegaan en Bryce had er dan ook niet echt spijt van; ze had hem doelbewust veranderd, dus anders was dat sowieso ook wel gebeurd, waarschijnlijk.