A new start but it doesn't feel different [open]

In de hoekje van de kantine zat een kleine brunette weggedoken, door het leven gaand als Cherilynn. Cherrie of Cher voor vrienden. Helaas waren die er op dit moment niet. Die zou ze pas weer zien in de vakantie, tot die tijd moest ze het doen met haar muziek. Tot overmaat van ramp was ze hier ook nog nieuw, een paar dagen geleden was ze aangekomen op deze school, wat het er niet makkelijker op maakte. Leraren gingen altijd bemoeierig doen als je in je eentje zat en ze snapten niet dat niet elke tiener behoefte had een vriendenkring van twintig man. Positief denken, Cher, misschien dat er wel anderen zoals jij op deze plek zitten, en die door een wonder in dezelfde klas zitten. Het positief denken ging haar echter lastig af en ze kon er niets aan doen dat er een gevoel van heimwee opkwam. Dit was haar eerste school waar je ook overnachtte en ze had wel haar laptop bij zich, maar het was toch minder prettig dan haar kamer thuis.
Alsof het nog niet erg genoeg was, had deze school ook iets... raars. Er waren drie gebouwen, een lesgebouw en twee 'slaapgebouwen' bij gebrek aan een beter woord. Nou was dát op zich niet zo gek, maar om een of andere reden was slaapgebouw numero 2 verboden terrein voor haar, en ze vermoedde voor iedereen van de 'dayclass', al had ze er niet naar gevraagd. Haar fantasie sloeg daarvan op hol en ze vroeg zich de hele tijd af wat er dan zo geheim moest blijven. Als het voor leraren was geweest, hoorde dat er toch gewoon op te staan? Anyways, het was beter om het maar gewoon te vergeten want de regels overtreden, enkel om te zien wat het was? Zo gek was ze nou ook weer niet. Regels waren heilig voor haar.
“Cause I remember every sunset, I remember every word you said, we were never gonna say goodbye, singing la-da-da-da-da.”
In gedachten zong ze mee met haar favoriete nummer en zette het volume hoger. Al het gepraat en gelach om haar heen weg, alleen maar muziek in haar hoofd. Plotseling voelde ze getik op haar schouder en geschrokken trok ze haar oortjes eruit en keek op. “Sorry, wat zei je?” verontschuldigde Cherilynn zich, geërgerd voelde ze haar wangen rood worden. Dat moest nou altijd haar overkomen, waarschijnlijk was het weer zo iemand die de weg kwam vragen terwijl ze die zelf amper wist. Goed met plattegronden was ze nooit geweest.
---
bleeh, flutje. :c

A new start but it doesn't feel different [open] Kuasheet

[»| Kua |«]
W-who are you?

_{Met een muts op, haar mouwen over haar handen heen getrokken en met muziek in haar oren, liep het slanke meisje de kantine in. Qua lengte was ze niet één van de grootste, maar in haar vaderland, Japan,was ze juist één van de grootste. Dat was één van de weinige voordelen hier, ze viel niet meer zo belachelijk op. Het meisje genaamd Kua was prompt van huis weg gekaapt en hier heen gebracht. Zelf had ze wel een beetje een vermoedde -namelijk dat haar ouders haar weg hadden gestuurd omdat het huis te vol werd met zes kinderen-, maar wou er niet over denken. Kua was ongeveer een week op de school en ze haatte het! Zoveel mensen en het was zo'n verschil met Japan. In Japan waren de mensen veel socialer en dachten ze meer aan elkaar. Als je hier tegen iemand op botst schelden ze die gene meteen uit. Kua zuchtte geluidloos. Ze botste voor de zoveelste keer tegen iemand op. "Kijk uit je doppen!" kreeg ze dit keer naar haar hoofd toe gesmeten. "Goumen'ne," zei Kua zachtjes en liep snel weg. Kua kon nauwelijks Engels of Nederlands. Ze kon zich soms nog een beetje duidelijk maken door in een meng taal van Nederlands, Engels en Japans te praten. Ze hield er niet van als mensen tegen haar begonnen te praten, omdat ze geen flauw idee had hoe ze erop moest reageren. Echter kon ze wel Engels en Nederlands verstaan en wist dus wel wat je zei. Kua zuchtte opnieuw, waarna ze met haar ogen een leeg plekje op zocht waar ze rustig haar bento -Japans lunchbakje- kon opeten. Lege plaatsen waren er genoeg, maar die waren allemaal bij druk pratende mensen, iets waar ze niks van moest hebben. Haar oog viel op een lege tafel waar maar één meisje aan zat. Langzaam kwam Kua in beweging en liep richting het meisje. Bij het meisje aangekomen tikte ze zachtjes op haar schouder. Meteen had ze er spijt van. Het was een gewoonte van haar geweest om beleefd te vragen of ze iets mocht doen, maar aangezien ze hier nauwelijks kon communiceren hield ze niet zo van contact. Het meisje deed haar oordopjes uit haar oren en keek op. “Sorry, wat zei je?” verontschuldigde het meisje zich en haar wangen kregen een kleur. Kua voelde zich iets meer op haar gemak daardoor. Plots besefte ze zich dat ze antwoord moest geven. "Erh.. A-anoo," begon Kua, maar zocht meteen naar andere woorden in plaats van Japans. "Can I sit?" vroeg Kua en wees naar de lege plek naast het meisje. Het was misschien een volledige goeie zin Engels, maar toch was Kua trots op zichzelf dat ze het in één taal duidelijk kon maken.}

“Erh... A-anoo,” antwoordde de persoon die haar aandacht had gevraagd, die er overigens niet eens zo intimiderend uitzag. Ze leek ongeveer dezelfde leeftijd als Cherilynn te hebben, ook klein en duidelijk net zo nerveus als ze zelf was. Cherilynn ademde opgelucht uit, en besefte nu pas dat ze haar adem al die tijd in had gehouden door de spanning. Maar what the heck betekende ano nou weer? Ze wilde het net vragen toen de Japanse, of Chinese, ze hield die mensen nooit uit elkaar, in het Engels overging. “Can I sit?” Oh, op die manier.
“Yeah, sure,” antwoordde Cherilynn, voorzichtig glimlachend, en ze zette haar tas op de tafel neer om plek te maken voor haar tafelgenoot. “You can't speak Dutch or something?” Haar wangen werden nog roder toen ze besefte hoe onbeschoft klonk. “Not that it's a problem, my English is fine,” gooide ze er dus vlug achteraan, voordat de Japanse straks overstuur was. Ze was gewoon nieuwsgierig want je kwam niet elke dag niet-Nederlandse mensen tegen. Haar mobiel deed ze maar uit. Er werd haar nu de kans gegeven om een vriendin te maken of in ieder geval iemand om mee op te trekken en die ging ze niet verpesten door asociaal te gaan doen. Het stelde haar ook gerust dat het geen huppeltutje met tien lagen make-up was die altijd zo zelfverzekerd waren, of in ieder geval leken. Daar kon ze zo niet tegen. Dit meisje zag er net zo onbeholpen uit als zij daarnet, en waarschijnlijk nu nog. Met haar stomme rode wangen.
Een ongemakkelijke stilte volgde terwijl ze op het antwoord wachtte en nerveus vlogen haar ogen van het gezicht naast haar naar haar tas en eindigden ze bij de tafel, om vervolgens het hele rijtje weer opnieuw af te spelen. En daar gingen haar hersenen weer, alles herhalen, analyseren en vervormen, tot het zo stom in Cherilynn's oren klonk dat ze wenste dat ze het nooit gezegd gehad, überhaupt geen vraag had gesteld. Damn, stom hoofd van d'r. Ze dwong zichzelf om haar handen stil te houden, ogen tenminste in de buurt van het meisje naast haar te houden en te stoppen met dat doemdenken. Er was vanavond altijd nog tijd om haar gedachten de vrije loop te laten.

--
Nog steeds kort, sorrieknorrie. D:

[»| Kua |«]
W-who are you?

_{Ook het meisje leek wat opgelucht te zijn toen ze Kua zag. Kua begreep precies hoe ze zich voelde en voelde zich al iets meer op haar gemak. “Yeah, sure,” sprak het meisje en haalde haar tas weg. Kua knikte kort en dankbaar en nam vervolgens plaats naast het meisje. Kua zette haar tas neer op de grond en pakte haar bento eruit, waar een stel stokje bij inbegrepen waren. “You can't speak Dutch or something?” vroeg het meisje plots. Kua keek op en zag hoe de wangen van het meisje nog roder werden. Iets wat Kua deed grinniken, maar toen ze besefte dat ze dat had gedaan keek ze meteen weer weg. “Not that it's a problem, my English is fine,” voegde het meisje eraan toe. Het meisje zette haar mobiel uit, niet dat Kua zich eraan stoorde, maar toch vond ze het fijner. "Yes," zei Kua kort. Ze probeerde naar woorden te zoeken, wat een ongemakkelijke stilte op bracht. "I am from Japan. My Dutch not good. English not good. Japenese good." zei Kua en voelde hoe haar wangen dit keer een kleur kregen. Die zin klopte natuurlijk voor geen meter, maar hopelijk begreep het meisje iets van wat ze bedoelde. Ze deed haar bento open en trok zachtjes haar stokjes van elkaar. "Itadakimasu," zei ze zachtjes. De mensen hier zeiden niet eerst eet smakelijk voor ze gingen eten. Alleen in dorm had ze dat gezien. Kua bleef het maar gewoon doen, ook al was het in haar eigen taal. Ze pakte met haar stokjes een sushi die in haar bento zat en deed die vervolgens in haar mond. Nadat ze de sushi had door geslikt richtte ze zich weer op het meisje. Kua wees op zich zelf. "I am Kua," zei Kua en was wellicht opgelucht dat het er iets normaal uit kwam. "You?" zei Kua en wees naar het meisje. Ze hoopte dat het meisje zich niet al te ongemakkelijk voelde bij Kua in de buurt. Iets wat Kua wel kon begrijpen. Aangezien het soms nogal awkward kon worden. Maar tot nu toe was het meisje het enige meisje die echt bij Kua in de smaak viel. Natuurlijk alleen als goeie vriendin.

[flut =w=]}

Cherilynn keek de Japanse weer aan zodra die begon te praten.
“Yes,” antwoordde ze kort, en het werd weer stil. Cherilynn vermoedde dat ze naar woorden aan het zoeken was door haar lichaamstaal dus wachtte ze geduldig terwijl ze met het hengsel van haar tas friemelde. “I am from Japan. My Dutch not good. English not good. Japanese good.” Ze bloosde en Cherilynn probeerde een geruststellende glimlach tevoorschijn te toveren. Ieder had zijn gebreken right en als ze net in Nederland was komen wonen, leek het haar niet zo gek dat je er niet zo goed in was. Het verschil tussen Japans en Nederlands was behoorlijk groot, bovendien was Nederlands een van de moeilijkste talen door al die uitzonderingen en rare regeltjes. Ze dacht na over wat ze zou zeggen terwijl ze toekeek hoe het meisje een lunchtrommel, of iets wat erop leek, uit haar tas haalde inclusief stokjes. Ugh, stokjes, ze snapte niet dat mensen daarmee konden eten. “Itadakimasu,” mompelde de Japanse. Cherilynn had geen idee wat dat moest betekenen, misschien eet smakelijk. Japan had natuurlijk een andere cultuur en zo. Met haar gedachten wegdwalend keek ze naar de sushi. Ze had het nog nooit gegeten, het leek haar maar ranzig maar ja, smaken verschillen.
“I am Kua,” stelde haar tafelgenoot zich voor, op zichzelf wijzend, “you?” Vlug stopte Cherilynn met het gestaar naar het eten, hmm, ze kreeg zelf ook honger ervan, en keek Kua aan. “Cherilynn, but you can call me Cher if you want. Or whatever nickname you like,” stelde ze zichzelf voor en pijnigde haar hersens om iets te bedenken wat ze nog kon zeggen. “Do you like it in Holland? And this school? It must be hard to communicate with the people here... reminds me of my holiday in France.” Zacht grinnikte ze, zij en Frans was echt een drama. “Hey, maybe we have the same lessons? Oh, and what does itadakimasu mean, if I may ask?” Pff, ze praatte veel te veel. Om zichzelf een houding te geven haalde ze een Kitkat uit haar tas en scheurde hem open. “Do you want something?” vroeg ze vriendelijk waarna ze een stukje afbrak en het aanbood.

---
dan posten we toch lekker allebei flutjes :3

[»| Kua |«]
W-who are you?

_{Het meisje had naar haar eten gestaard net zoals ieder ander van deze school had gedaan en Kua trok zich er simpel weg niks van aan. “Cherilynn, but you can call me Cher if you want. Or whatever nickname you like,” stelde het meisje zichzelf voor. Een glimlach verscheen op het gezicht van Kua. "Chelli-san!" zei Kua opgetogen als nieuwe bijnaam voor Cherilynn. De 'r' uit spreken kon Kua niet, die verving ze voor een 'l' net zoals alle andere Japanners. Ook had ze 'san' aan de bijnaam toegevoegd. Dit deden alle Japaners en hiermee toonde ze aan dat ze een bekende was. Als ze later vriendinnen zouden woorden zou ze 'san' voor 'chan' vervangen en dan werd ze benoemd als vriendin. Maar eerst moest ze maar even bekijken hoe het allemaal ging lopen. “Do you like it in Holland? And this school? It must be hard to communicate with the people here... reminds me of my holiday in France.” ging Chelli-san verder. Kua knikte kort. "Its verry hard. And I hate it here," zei Kua, proberend niet alle 'r's als 'l's te late klinken, wat natuurlijk weer niet ging zoals ze wou. “Hey, maybe we have the same lessons? Oh, and what does itadakimasu mean, if I may ask?” ging Chelli-san vrolijk verder. Iets waar Kua totaal geen bezwaar tegen had. Ze hield er niet van om een gesprek te leidden en al helemaal niet met haar gebrek aan Engels en Nederlands. "Itadakimasu is thank you for food," probeerde Kua haar Japans begrip zo goed mogelijk uit te leggen. Het meisje haalde een rode reep tevoorschijn waarna ze vroeg: “Do you want something?” Ze brak een stukje af en bood het aan Kua. "Iya," zei Kua, waarna ze kort schrok. Ze voelde zich al zo op haar gemak dat ze alweer over ging op het Japans. "S-sorry," hakkelde Kua iet-wat. "No, thank you. I don't like sweets," zei Kua en vond het oprecht knap van zichzelf dat ze zichzelf zo snel kon herstellen. Ze hield niet van zoetigheden. In Japan waren er ook maar weinig. Ze hield meer van pittig en zout. Kua pakte haar agenda uit haar tas en legde die op tafel. Het was een Japanse agenda dus Chelli kon er niks uit lezen, wou ze dat doen. Ze begon erin te bladeren en vond uiteindelijk haar rooster. Ze schoof hem langzaam naar Chelli toe en wees met haar vinger op het lesuur dat ze nu had. Ze schreef nog steeds alleen Japans. Engels en Nederlands kon ze nauwelijks schrijven. In haar agenda was alles Japans, net zoals in haar aantekening schrift. "Engels," zei Kua kort en je hoorde dat ze wat moeite had met het uit spreken. Engels had ze dus het eerst volgende uur. Ze keek naar Chelli,waarna ze de agenda weer weg pakte en die weer in haar tas deed. "How do you like it on the school?" vroeg Kua proberend om een goed lopend gesprek te vormen. Wat natuurlijk moeilijk zou gaan met haar gebrek.}

“Chelli-san!” Cherilynn glimlachte. San, dat was iets wat ze steeds in animes zeiden, toch wist ze nog steeds niet wat het betekende. Het klonk wel schattig, Chelli-san.
“It's verry hard. And I hate it here.” Nou, was ze daar in ieder geval niet de enige mee. Al haatte ze het nu al ietsje minder.
“Itadakimasu is thank you for food.” Interessant. “Well, you learn something new everyday. Here we say 'eet smakelijk' but only at breakfast and dinner. So, it's a little different."
Op de vraag of ze ook een stukje Kitkat wilde, antwoordde Kua: “Iya,” – ze schrok even, waarschijnlijk omdat ze per ongeluk Japans had gesproken, – “s-sorry, no thank you. I don't like sweeties.”
“It's okay,” stelde ze Kua gerust toen die zich stamelend verontschuldigde. “I know exactly how it feels to say something stupid.” Cherilynn probeerde het luchtig te laten klinken maar dat lukte niet honderd procent. Kua haalde haar agenda uit haar tas en Cherilynn verwachtte een Nederlandse agenda te zien, maar het bleek een Japanse te zijn. Dat vond ze wel vreemd maar ze zei er niets van, dat kwam zo lullig over. Als Kua zo graag een Japanse agenda wilde, deed ze dat toch gewoon. Het Japans zag er wel veel minder saai uit dan het Nederlands, het maakte zelfs een schoolagenda interessant. Er lagen miljoenen vragen op het puntje van haar tong maar ze slikte ze in, want voor haar was het natuurlijk niet interessant. Tja, Cherilynn wilde nou eenmaal alles weten.
Na even bladen schoof Kua haar agenda naar Cherilynn toe en wees met haar vinger naar het lesuur dat ze straks had. “Engels,” kwam er met wat moeite uit, de uitspraak was niet helemaal correct maar Cherilynn was blij dat ze in ieder geval probeerde om af en toe Nederlands te praten. Het zou wel awkward zijn als ze de komende jaren alleen maar Engels konden praten, vooral in de klas. Fout! Dat moet je juist niet denken, Cher, niks aantrekken van andere mensen! Tja, dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Ze wilde niet opvallen, en als ze hele tijd Engels ging praten, deed ze dat wel. “Hmm, let me see.” Ze pakte haar mobiel en keek vlug in haar notities, waar de lokalen stonden voor vandaag. “Yes, I have English too. Well, that's nice, then we won't have to feel lonely,”constateerde Cherilynn en keek Kua glimlachend aan, die haar agenda al had ingepakt.
“How do you like it on the school?” “Well, I don't really like it but it could have been worse. You see, my previous school wasn't that nice, so I'm just glad they ignore me instead of picking on me.” Het was eruit voor ze er erg in had. Shit, ze wilde niet overkomen als een dramaqueen. “Only the nightclass is weird... and the nightdorm,” vervolgde ze snel, zodat Kua niet door zou vragen over haar verleden en wat er dan gebeurd was, want straks gooide ze de rest er ook nog uit, en dat wilde ze echt niet. Nou ja, niet nu, misschien als ze Kua beter kende. “I just don't get why we aren't allowed to go in there. It probably sounds stupid, and it wouldn't surprise me if you and all the other “dayclass-students”,” ze maakte aanhalingstekens in de lucht, hopend dat Kua het gebaar kende, “well, I guess you're a dayclass-student, correct me if I'm wrong, well, I think I'm the only one who doesn't know the answer to that. Nevermind, I guess.” Juist, dat kwam er weer lekker vaag uit. "What's the problem for you in this school, except being insecure and shy and stuff?" Want dat Kua dat was, wist Cherilynn wel bijna zeker.
--
Eindelijk fatsoenlijke post, lol. x3

[»| Kua |«]
What do you think?

_{Chelli leek geen problemen te hebben met haar nieuwe bijnaam, iets wat ervoor zorgde dat Kua zich opgelucht voelde. De hele naam van Chelli kon ze nooit uit spreken zonder alle 'r's te vervangen voor 'l's en alle 'l's te vervangen voor 'r's, wat ervoor zorgde dat het totaal anders klonk. Chelli leek Kua op haar gemak proberen te stellen toen Kuan even de mist in ging. Ook had ze haar verteld dat ze hier 'eet smakelijk' zeiden als ze gingen eten. Kua had geprobeerd om het na te zeggen, maar natuurlijk klonk het nergens naar. Kua vroeg zich af of ze ooit nog eens fatsoenlijk Nederlands kon. Chelli had naar Kua geglimlacht, waarna ze constateerde dat ze de volgende les samen waren. Iets waar Kua blij mee was. Ze was het dan ook mee eens toen Chelli zei dat ze niet meer alleen zou zijn. Kua pakte nog een sushi en deed die in haar mond, terwijl ze geduldig wachtte op het antwoord van Chelli. “Well, I don't really like it but it could have been worse. You see, my previous school wasn't that nice, so I'm just glad they ignore me instead of picking on me.” zei Chelli. Kua keek even op en knikte vervolgens begrijpend. Toen Kua nog op haar oude school zat waren er ook altijd leerlingen om haar heen die gepest werden. Zelf had ze er nooit last van, maar deed er ook niks aan. Nu ze op deze school zat wist ze precies hoe die leerlingen zich gevoeld moeten hebben. “Only the nightclass is weird... and the nightdorm,” vervolgde Chelli snel. Kua knikte instemmend. De nightclass was inderdaad raar, maar ze liet het maar links liggen en besteedde er geen aandacht aan. Ze had belangrijkere dingen aan haar hoofd, zoals beter leren communiceren. “I just don't get why we aren't allowed to go in there. It probably sounds stupid, and it wouldn't surprise me if you and all the other “dayclass-students”,” ging Chelli verder en maakte een gebaar bij 'dayclass-students'.“well, I guess you're a dayclass-student, correct me if I'm wrong, well, I think I'm the only one who doesn't know the answer to that. Nevermind, I guess.” vervolgde ze. Kua glimlachte een keer. "I don't know either. But I don't care," zei Kua. Haar Engels werd steeds beter. Toen ze nog in Japan woonde was ze ook altijd één van de beste geweest. Maar hier moest ze zo plotseling antwoord geven dat ze niet altijd even snel naar de goeie woorden kon zoeken. "What's the problem for you in this school, except being insecure and shy and stuff?" vroeg Chelli.

Kua keek op en keek haar wat verbaasd aan. Niet dat ze het niet begreep, ze begreep elk woord dat ze zei, toen begon Kua zachtjes te lachen. Ze zocht even kort naar de goeie woorden, waarna ze antwoord gaf. "In my old school, I wasn't shy or insecure. I was pretty populair. But here," begon Kua en probeerde het in haar beste Engels te zeggen. Ook al klonk 'pretty' meer als 'pitty'. "Becaus I can't speak verry good. I don't wanna talk toe people. If I could good, I would be friends with more peopple. Now I have no one," zei Kua, waarna ze glimlachte. Misschien klonk het wat verdrietig, maar Kua zat er niet mee. Waar ze meer mee zat was dat ze zonder ge maar van huis werd weg gekaapt. "I have idea," begon Kua, ook al wist ze niet eens zeker of Chelli het wou of niet. Dan moest ze het eerst maar voorstellen. "I teach you Japanese. You teach me Dutch," stelde Kua voor waarna ze grijnsde. Kua had geen flauw idee of Chelli wel geïnteresseerd was in Japans, maar Kua vond dat als Chelli haar wou helpen, ze wel wat terug moest doen.

[omg goed gedaan, nu is mijn post ook wat langer ;'D]}

Godzijdank leek Kua haar te begrijpen toen Cherilynn die opmerking maakte over dat pesten en zo.
“I don't know either. But I don't care,” reageerde Kua glimlachend op Cherilynn's tweede vraag. Was ze tenminste niet de enige voor wie het een mysterie was.
“Maybe I shouldn't care about it too,” zuchtte ze, “it's probably where the teachers sleep.” Ze geloofde haar eigen woorden niet eens maar, helaas, bestonden er geen monsters in het echte leven en was alles saai en fantasieloos. Dit leek haar nog het meest logische.
Als reactie op haar laatste vraag keek Kua haar verbaasd aan, Cherilynn wilde hem net herhalen toen ze zachtjes begon te lachen. Verward keek Cherilynn haar aan. Wat was er zo grappig?“In my old school, I wasn't shy or insecure. I was pretty populair. But here,” het was even stil. “Because I can't speak verry good. I don't wanna talk toe people. If I could good, I would be friends with more people. Now I have no one.” Het klonk somber en Cherilynn kon zich niet voorstellen hoe rot dat moest voelen. Zij was bijna haar hele leven gepest dus kon ze populair zijn en vrienden hebben niet echt missen. Hoe erg moest het dan wel niet zijn om eerst populair te zijn en vervolgens op je nieuwe school gepest te worden? Nou ja, eerder buitengesloten maar toch. Aan de andere kant schoot er ook een steek van jaloezie door har heen, al liet ze dat niet merken. Tenslotte kon Kua er niets aan doen dat het bij haar moeiteloos ging, tot nu dan. Het hoorde Cherilynn geen pijn te doen, maar toch voelde het als verraad van Kua's kant. Dit sloeg nergens op maar alsof er nog enige logica in Cherilynn's hoofd zat. Jaloezie, stomme jaloezie.
“That sucks.” Tja, medelijden met jezelf hebben, loste weinig op. “But hey, now you have me,” plakte ze er nog op een opgewekte toon achter. Het boeide haar niet dat Kua slecht Nederlands kon, uiteindelijk ging het om het innerlijk.
“I have idea,” stelde Kua opeens uit het niets voor, en Cherilynn, die al half weggedroomd was met haar gedachten schrok op. “I teach you Japanese. You teach me Dutch.” Met een grijns op haar gezicht keek ze Cherilynn aan. Die begon ongewild te stralen. “Oh, that would be awesome! Japanese sounds so cool. Dutch is boring.” Hoe zou haar leven zijn geweest als ze ergens anders was geboren? Misschien wel beter. “I can also help you with other,” geërgerd wapperde ze met haar hand, “vakken. I don't know how to say it in English. Just say it if you need any help. We could do our homework together then.”
Cherilynn voelde zich al stukken beter dan tien minuten geleden. Wie had ooit gedacht dat ze in de eerste week al een vriendin had gemaakt? Het was dan wel niet écht een lotgenoot, er was in ieder geval een soort klik.
Ze merkte dat ze honger had maar net toen ze haar brood wilde pakken, ging de bel. “Time for Engels,” grijnsde ze vrolijk en stond op, waarna ze Kua overeind trok. “We don't wanna be late right? You know how strict she is.” Ook de andere studeren die in de aula zaten, stonden op om naar hun les te gaan.

– Nieuw topic? x3 –

[»| Kua |«]
W-who are you?

_{Chelli had gezegd dat Kua nu Chelli had. Iets wat Kua deed glimlachen. Toen Kua haar voorstel vertelde, begon Chelli te stralen. “Oh, that would be awesome! Japanese sounds so cool. Dutch is boring.” zei ze. Nu begon ook Kua te stralen. Tenminste iemand die Japans niet raar vond. "Dutch is not boring, its just so hard," zei Kua en glimlachte een keer. “I can also help you with other,” begon ze, waarna ze stopte en geërgerd met haar handen wapperend naar het goeie woord zocht. “vakken. I don't know how to say it in English. Just say it if you need any help. We could do our homework together then.” vervolgde Chelli. Kua glimlachte. "Yes that would be nice!" zei ze opgetogen. Ze kon Engels beter verstaan dan Nederlands, daardoor wist ze niet altijd waar ze het over hadden tijdens de les. Een bel was te horen en Kua duwde gauw het laatste stukje sushi in haar mond en pakte toen haar bento weer in en de stokjes gooide ze weg. Gelukkig had ze een hele voorraad van die stokjes ingeslagen. Ze zou niet weten hoe ze met bestek moest eten. “Time for Engels,” zei Chelli en grijnsde breed. Kua knikte en werd door Chelli omhoog getrokken. “We don't wanna be late right? You know how strict she is.” zei Chelli. Kua zag dat de andere studenten ook op stonden en uit de kantine liepen. Ze deed haar rugzak dicht en gooide die over haar schouder heen. Ze richtte haar aandacht nog even op Chelli. "Anoo, Chelli-chan, arigato," zei Kua. Ze wist dat ze Japans praatte, daardoor grijnsde ze breed. "Arigato is thank you in Japanese," legde Kua uit. Nu had ze Chelli wat geleerd. Ze had de 'san' al voor 'chan' vervangen. Want ja, ze waren vriendinnen. Misschien niet de beste, maar er was een klik en Kua had zo'n gevoel dat hun band nog wel beter kon worden. Langzaam begon ze richting het Engels lokaal te lopen. Ze voelde zich moe en had geen zin om zo lang op te lette. Voor haar was het nog extra moeilijk omdat ze bijna elk woord moest vercijferen en dan kwam er nog bij dat die vrouw heel snel praatte. Maar ze moest wel opletten, anders ging ze Engels nooit leren. Met een zucht liep ze Chelli achterna.

[Topic uit, maak jij of ik aan? ;3]}

» Time to start my new live. [Open]
» Let's give life a new start
» I'm not moving ::OPEN::
» Relaxing (OPEN)
» Bring it on [OPEN]