I'll go to the middle of nowhere.

IJsberend liep Xuan door zijn kantoor heen. Hij kon zijn gedachtes maar niet op iets anders krijgen dan de twee jongens die in een korte tijd zijn hart wisten te veroveren. Vanuit de wanhoop had hij vele koppen koffie gehad en daardoor kon hij nu niet meer stil zitten. De leraren zouden wel weer klagen dat hij te onrustig was. Normaal zou Xuan eraan denken, maar nu kon hij zelfs daar zijn gedachtes niet bij houden. Toen hij er toch even een seconde over nadacht, bedacht hij zich dat het misschien handiger zou zijn als hij even ergens anders heen ging. Hij pakte nog een kop koffie, niet wetend hoeveelste het was, en liep vervolgens zijn kantoor uit. Hij probeerde zo langzaam mogelijk de trappen af te lopen, maar zonder succes. Op de eerste verdieping bleef hij stil staan. Hij keek eens in de klaslokalen, waar sommige leerlingen les hadden. Plots zag hij het lokaal waar Mick eerder in had gezeten. Xuan twijfelde even, maar liep toen uiteindelijk het lokaal binnen. Meteen begonnen de beelden weer over zijn netvlies te vliegen. Hij schudde even kort met zijn hoofd om de beelden weg te krijgen, met succes, ook al bleven de gedachtes erbij. Hij liep richting de vensterbank waar Mick eerder had gezeten. Xuan ging erop zitten en keek naar buiten. De buitenlucht had wat rustgevend en Xuan zuchtte eens kort. Wat moest hij in hemelsnaam doen? Hij hielt van Dallas, sinds hij die dag tegen hem op was gebotst was Xuan al verliefd geweest, maar hij had de gevoelens toen weg gedrongen. Uiteindelijk wist Dallas zijn gevoelens te veroveren en was Xuan blij. Maar toen Mick hem zei dat hij verliefd op hem was, bleef zijn hart even stil staan. Hij had geen flauw idee dat hij zo snel voor iemand kon vallen. Misschien moest hij hun beiden maar afslaan, weg gaan van de academie en verhuizen naar de middle of nowhere. Zodat hij nooit meer voor iemand kon vallen. Xuan wist donders goed dat dat niet kon, bovendien moest je niet van je problemen weg lopen. Xuan zuchtte nogmaals, maar keek op toen hij de deur hoorde. Hij richtte zich in de richting van de deur en zijn ogen verwijdde zich toen hij zag wie dat waren. Opnieuw bleef zijn hart even stil staan, ondanks de vele koffie die hij had gehad.

Mick was op weg naar het kantoor van Xuan. Hij wilde zich maar twee doelen voor ogen houden; Xuan inlichten over Nurea en Dallas bij hem afleveren. Meer zou hij niet komen doen. Hij hoefde Xuan en Dallas niet samen te zien, dus dan kon hij beter maken dat hij weer weg kon. Het was dan ook nog steeds een vreemd gevoel om Dallas zo in zijn armen te dragen. Maar goed Mick was nou eenmaal geen slecht persoon. En hij zou leerlingen dan ook al helemaal niet slecht behandelen. Hij vroeg zich ergens wel af waarom Xuan het risico nam om een relatie met Dallas te beginnen. Officieel was een relatie met een leerling strikt verboden. Ze moesten hun relatie hoe dan ook dus geheim houden. Dat leek hem geen fijne relatie. Maar ja wie was hij om daar over te kunnen oordelen? Mick keek voor een moment omlaag naar het stille lichaam van Dallas. Onder het lopen was hij in slaap gevallen. Hij zou nu dan ook wel goed moeten uit rusten aangezien de aanval hem waarschijnlijk niet alleen een shock had geleverd maar hij ook nog eens bloed was verloren eraan. Zijn blik streek richting de twee gaatjes bij zijn nek die al gestopt waren met bloeden. Mick dacht daardoor even aan Nurea. Hij vroeg zich af waar ze nu zat, vast weer ergens chaos aan het creeëren.
Op zijn weg naar het kantoor kwam hij langs het lokaal waar hij die nacht had gezeten toen Xuan bij hem was gekomen. Mick zijn blik ging algauw het lokaal binnen. Plots ontdekte hij Xuan bij de vensterbank waar hij toen op had gezeten. Zou hij aan hem denken? Het leek hem niet dat hij daar zomaar stond. Mick draaide zich gelijk richting de deur van het lokaal en liep er naar toe. Hij opende de deur waarna hij het lokaal binnen kwam. Dat zorgde ervoor dat Xuan om keek. Hij zag hoe Xuan zijn ogen verwijdde. Dit was natuurlijk wel het laatste wat hij verwachtte om te zien. Mick keek Xuan kalm in de ogen aan terwijl hij op hem af stapte. Vlak voor hem kwam hij tot stil stand terwijl Dallas tussen hen beide in zijn armen lag. ''Mijn vermoedens klopten'' Begon hij rustig. ''Het was Nurea Vernandes-Rooz die je neef heeft aangevallen'' Vertelde hij verder waarna hij voor een moment omlaag keek naar Dallas. Vervolgens richtte hij zijn blik terug op Xuan. ''Dit keer heeft ze Dallas te pakken gekregen, ik kon haar niet mee krijgen. Hij dreigde buiten bewustzijn te raken dus ik besloot hem eerst maar terug naar hier te brengen'' Legde Mick vervolgens uit. Hij bleef zijn kalme gedrag houden. Maar het liefst had hij hier alleen gestaan met Xuan. Zonder Dallas, en zonder het gevoel dat Xuan zijn hart tot Dallas behoorde. Mick bleef voor een moment even stil. ''Ik besloot hem maar naar jou te brengen, ik nam aan dat je dat liever had'' Eindigde hij zijn woorden uiteindelijk. Nu was het aan Xuan wat hij zou doen. Hij was zo wie zo benieuwd naar zijn reactie. Xuan bleef ondertussen rustig slapen en vernam dan ook niets van wat er om hem heen gebeurde.

Langzaam keek Xuan in de richting van de deur. Zijn ogen verwijdde zich toen hij zag wie daar stond. Het was Mick, maar dat was nog niet het opvallendst nee. Mick had Dallas in zijn armen. Xuan bleef even gevroren staan. Wat had dit te betekenen? Maar toen hij beter keek, zag hij dat het niet goed ging met Dallas. "Mick..?" zei hij op een vragend toon, terwijl zijn blik bleef haken op Dallas. Mick had hem aangekeken met de welbekende kalme blik. Xuan werd er echter niet echt kalm van, misschien kwam dat ook door de vele koffie die hij dronk. Mick liep naar Xuan toe en kwam voor hem tot stilstand. ''Mijn vermoedens klopten'' begon Mick. Xuan luisterde naar de uitleg van Mick, ook al had hij het gevoel dat hij elk moment kon gaan schreeuwen. ''Het was Nurea Vernandes-Rooz die je neef heeft aangevallen'' vervolgde Mick. Xuan knikte kort als teken dat hij het begreep. ''Dit keer heeft ze Dallas te pakken gekregen, ik kon haar niet mee krijgen. Hij dreigde buiten bewustzijn te raken dus ik besloot hem eerst maar terug naar hier te brengen'' ging hij verder. Xuan keek even op naar Mick. Die Nurea, hij moest nog wel even een gesprek met haar hebben, waardoor ze stopte met het terroriseren van de dayclass studenten. Even bleef Mick stil, iets wat Xuan opnieuw deed opkijken. ''Ik besloot hem maar naar jou te brengen, ik nam aan dat je dat liever had'' eindigde Mick uiteindelijk. Xuan knikte kort. "Dankje," sprak Xuan wat zacht. Xuan richtte even kort zijn aandacht op Dallas, waarna hij zich weer tot Mick richtte. Xuan opende zijn mond om wat te zeggen, maar deed die uiteindelijk weer dicht. "Ik..," begon Xuan even, maar stopte toen weer. Hij schudde kort zijn hoofd en ging opnieuw opzoek naar woorden, terwijl hij opnieuw een slok nam van zijn koffie. "Ik heb gewoon wat tijd nodig," zei Xuan en wende even zijn blik af, waarna hij zijn blik al snel weer vestigde op Mick. "Ik zal je woorden niet vergeten," zei Xuan vervolgens er wat zacht achterna, hopend dat Mick het zal begrijpen. Hij wou Mick niet kwijt, ook al zorgde het voor nog zoveel verwarring.

Mick had Dallas mee terug naar de school gedragen. Ergens had hij de verkeerde gedachten gehad om Dallas daar achter te laten. Maar hij was dormhead en daarbij geen slecht persoon. Hij wilde geen dood op zijn geweten hebben. En dus had hij hem maar mee genomen, waardoor Nurea hem weer was ontkomen. Iets waar hij dan ook weer van baalde. Maar goed hij moest nu vooruit kijken, hij kon er nu toch niets meer aan veranderen. En als hij Xuan er over zou vertellen zou hij er ook wel wat aan doen. Mick ging richting het kantoor van Xuan. Echter kwam hij hem al eerder tegen. Niet in zijn kantoor, nee hij stond in het klaslokaal waar hij hem eerder had opgezocht. Voor een moment had Mick naar hem gekeken waarna hij het lokaal dan ook binnen ging.
Zodra hij het klaslokaal binnen was gekomen verwijdde Xuan zijn ogen bij het zien van hun twee zo samen. Dat was ook niet zo gek. Voor het zelfde geld dacht hij dat hij en Dallas iets hadden gekregen en ze alleen met ze tweeën in het lokaal wilde zijn. Mick drukte die gedachten gelijk weg. Hij zou er misselijk van woorden. Hij liep dan ook meteen op Xuan af zodra hij binnen het lokaal was. Hij kwam voor hem staan en zo kon Xuan dan ook zien dat er wat mis was met Dallas. Voor een moment keek Mick richting de slapende Dallas waarna zijn blik terug op Xuan viel. Hij legde hem uit wat er was gebeurd, zo werd het verder duidelijker voor Xuan. Mick bleef hem kalm in de ogen aan kijken. Misschien dat het Xuan nog wat gerust zou stellen. Zodra hij uitgesproken was wachtte hij geduldig af wat Xuan zijn woorden zouden zijn. Echter bleef het wel even stil. Tot dat Xuan uiteindelijk besloot om te antwoorden. Hij begon met een bedankje maar eindigde al snel weer. Mick hield zijn blik op hem gericht en bleef stil, hij gaf hem de tijd die hij nodig had. Hij zag dan ook hoe hij zijn hoofd schudde. Hij vroeg zich af wat er in hem om ging. Uiteindelijk sprak Xuan verder. Hij kwam met een reactie die hij niet zo snel had verwacht. Mick bleef Xuan even aan kijken waarna hij omlaag keek naar Dallas. ''Wacht even'' Zei Mick als enige tegen hem. Hij draaide zich vervolgens om en liep het klaslokaal uit. Hij bracht Dallas weg naar de nurserie. Daar kon hij uit rusten en dan kon Mick rustig alleen met Xuan zijn.
Algauw kwam Mick dan ook weer terug aangezien de nurserie niet erg ver weg was van de lokalen. Hij sloot de deur van het lokaal achter zich en liep kalm naar Xuan toe. Hij kwam voor hem staan terwijl hij hem met een warme rustige blik in de ogen aan keek. Plots legde hij zachtjes een hand onder de kin van Xuan. ''Ik wil jou Xuan, en niemand anders. Dat is iets wat ik wil dat je weet'' Sprak Mick rustig tegen hem. Hij hief zijn kin iets op waarna zijn gezicht dichter bij die van hem kwam. Voor een moment bleef deze voor die van hem hangen. Hij gaf Xuan een kalm licht glimlachje waarna zijn lippen belandde op die van hem . En zo gaf hij hem weer een zachtte tedere kus net zoals toen in zijn kantoor.

Mick leek de woorden van Xuan niet te hebben verwacht, ook al stond zijn gezicht niet verbaasd. Nou ja, Xuan had ook niet anders gedacht. Mick was altijd zo kalm en rustig, iets wat ervoor zorgde dat Xuan zich altijd op zijn gemak voelde. Misschien was Xuan onopmerkelijk voor Mick gevallen en toen Mick hem kuste werden zijn gevoelens ontketend en ontrafeld. Xuan zuchtte geluidloos langs zijn lippen heen. Mick bleef Xuan aankijken met zijn welbekende kalme blik, waarna zijn blik af gleed naar Dallas. Xuan keek even bezorgd naar Dallas, zou alles goed komen? Hij liet even een hand zakken naar zijn wang en streek de wang van Dallas even kort. ''Wacht even'' klonk het bij Mick vandaan en deed zo Xuan weer opkijken. Xuan was even wat verbaasd. Mick draaide zich om en liep het lokaal uit. Xuan snapte het niet en fronste een wenkbrauw. Hij nam de laatste paar slokken van zijn koffie en had meteen behoefte aan nieuwen. Xuan wist niet hoelang Mick weg zou blijven en besloot uiteindelijk maar om te blijven wachten in het lokaal, zolang kon hij wel zonder toch? Tot zijn opluchting was Mick al snel weer terug. Xuan liet een zucht ontsnappen en richtte zijn aandacht weer op Mick. Xuan merkte op dat Dallas niet meer in zijn armen lag. Meteen voelde hij een bezorgd gevoel naar boven komen, waar was hij? Maar zijn nuchtere geweten nam het al snel over: Mick had Dallas waarschijnlijk naar de EHBO gebracht. Wat een behulpzame jongen was het toch. Mick liep naar Xuan toe en kwam voor hem tot een halt. Xuan keek op naar hem en keek hem wat afwachtend aan. Plots plaatste Mick zijn hand onder de kin van Xuan. Xuan's adem stokte even in zijn keel. ''Ik wil jou Xuan, en niemand anders. Dat is iets wat ik wil dat je weet'' sprak Mick op een rustige toon. Xuan opende zijn mond, maar veel kwam er niet uit, daarom sloot Xuan die maar weer. Mick's gezicht kwam dichterbij. Xuan bleef staan en keek Mick in zijn donkere ogen aan. Even bleef het gezicht van Mick zo staan, totdat hij een kalme glimlach Xuan gunde en zijn lippen plaatste op de zijne. Xuan zijn hart leek eruit te kloppen. Het ging snel, erg snel. En Xuan wist dat dit niet door de koffie kwam. Was hij dan echt zo verliefd op Mick? Voelde hij zich niet gewoon gevleid? Nee, dan had het niet zo vertrouwd gevoeld. Bij die gedachtes kuste Xuan hem terug. Het voelde fijn en al snel vonden de handen van Xuan die van Mick, maar plots kwam Dallas door zijn gedachte heen. Xuan stopte meteen en keek weg. Hij loste zijn handen van die van Mick. Hoe kon hij dit ooit doen? Zo, terwijl Dallas bij de EHBO lag. Het voelde fijn, goed, vertrouwd en totaal niet verkeerd. Xuan zuchtte kort en sloot zijn ogen. Hij kon nooit zo verder gaan met Mick als hij Dallas in zijn gedachtes had, maar als hij dan met Dallas zou kussen, zou hij dan ook het gezicht van Mick voor hem zien? Opnieuw zuchtte hij. Hij opende zijn ogen weer en keek naar Mick, dat maakte er niet veel beter op. Hij moest hier weg komen. Hij zou zichzelf wel weer opsluiten in zijn kantoor. Hij had tijd voor zichzelf nodig om na te denken. Tot nu toe was Xuan te bang om eraan te denken, maar nu kon het gewoon niet anders. Hij zou in het kantoor blijven totdat hij wist wat hij ging doen. Xuan ging langzaam recht opstaan. Met zijn gezicht naar de grond gericht, bang dat als hij weer in de ogen keek van Mick dat zijn verlangen te groot werd. Hij pakte zijn kopje op. "Ik ben in mijn kantoor," sprak Xuan rustig en kalm, terwijl hij dat van binnen helemaal niet was. Zonder verder nog wat te zeggen wende Xuan zich van Mick af en liep het lokaal uit. Hij liep nog even langs de EHBO heen om Dallas nog kort te bezoeken en een briefje neer te leggen waarin hij zei dat het hem speet en dat hij in zijn kantoor was. Vervolgens liep Xuan naar zijn kantoor toe, liep naar binnen, deed de deur op sloot, de gordijnen dicht en kroop in één tegen de muur.

Eenmaal Dallas weg gebracht te hebben naar de nurserie ging Mick algauw weer terug naar Xuan. Hij had hem nu weer voor zichzelf en hij wilde daar dan ook gebruik van maken. Hij wilde Xuan er van gaan overtuigen dat het beter was om voor hem te gaan. Zo wie zo. Hij hoopte echter dat het zou werken. Na dat Dallas hen kussend had ontdekt had hij zich rustig gehouden. Alsof hij er voor goed een punt achter had gezet. Maar van binnen wist hij wel beter, Hareng ook en waarschijnlijk had Xuan het ook wel gezien aangezien hij hem goed kende. Toch kon hij wel aardig een pokerface op zetten als hij wilde. Maar dit ging om zijn pure liefdes gevoelens voor Xuan, en dan lag het toch wel even anders. Toch hield hij zijn kalme gelaat. Een andere emotie nam hij toch al niet snel aan. Kalm ging hij ondertussen terug het klaslokaal binnen. Hij sloot de deur achter zich. Voor een moment keek hij om naar de gang maar zag niemand lopen. Het was rustig en dat was maar goed ook, dan wist hij zeker dat niemand hen zou storen. Het scheelde dan ook wel dat het lokaal wat verder weg in de hal was. Mick zijn blik ging vervolgens richting Xuan. Hij keek hem met zijn bekende kalme blik in de ogen aan terwijl hij naar hem toe liep. Vlak voor hem kwam hij tot stilstand. Het duurde niet lang of hij had zijn hand onder de kin van Xuan geplaatst. Hij sprak de woorden uit die vanzelf in hem opkwamen en die hij hem dan ook wilde zeggen. Vervolgens kwam zijn gezicht dichter bij die van Xuan terwijl hij zijn kin wat op hief. Xuan opende zijn mond even. Hij leek een antwoord te willen geven maar blijkbaar wilde het niet lukken en hij sloot dan ook al snel genoeg zijn mond weer. Op dat moment gaf Mick hem een licht geruststellend glimlachje. Hij wilde dat Xuan zich op zijn gemak bij hem zou voelen. Dat hij de druk van twijfel wie zijn hart echt veroverde niet voelde, maar dat hij er achter kwam dat hij dat was. Nadat Mick zijn gezicht nog even voor die van Xuan had laten hangen duurde het niet lang of zijn gevoelens namen het over en zijn lippen belandde al weer op die van Xuan . Of dat een goed idee was, was een tweede. Maar Mick kon daar nu niet over nadenken. Hij wilde Xuan mee nemen in zijn gevoelens voor hem. Laten merken dat wat er tussen hen gebeurde goed was, dat het klopte. Mick hield zijn blik dan ook op het gezicht van Xuan gericht om zijn reactie te kunnen zien. Voor een moment bleef het stil aan Xuan zijn kant tot dat hij hem dan ook daadwerkelijk terug kuste. Lichtjes trok een mondhoek van Mick wat omhoog. Ja dit was waar hij op gehoopt had, deze reactie. Dat moest toch al genoeg zeggen? Mick sloot zijn ogen uiteindelijk dan ook en kuste Xuan op zijn beurt weer terug. Ondertussen zochten Xuan zijn handen de zijne en vonden deze dan ook al snel. Mick opende zijn ogen half en keek naar het perfecte gezicht van Xuan dat zo dicht voor hem was. Hij liet zijn vingers tussen die van hem glijden zodat ze in elkaar verstrengeld waren. Zo voelde het al helemaal alsof hij hem niet meer kon verliezen. Alsof Xuan zijn hart nu echt van hem was.
Plots stopte Xuan met kussen. Mick opende gelijk helemaal zijn ogen en keek hem even afwachtend in de ogen aan. ‘’Xuan?’’ Sprak hij rustig uit zodra Xuan van hem weg keek. Xuan zette zichzelf algauw recht en loste zich van hem door zijn kopje op te pakken. Mick zijn blik viel even op het kopje waarna zijn blik terug naar het gezicht van Xuan ging. Hield hij nu weer terug? Zijn gedachtens waren vast bij Dallas. Mick keek voor een moment weg terwijl hij een licht onhoorbare zucht slaakte. Hij had Dallas gelijk naar de EHBO moeten brengen en dan pas naar Xuan moeten gaan. Dan was Xuan er later wel achter gekomen en hoefde hij er nu niet aan te denken nu ze zo bij elkaar waren. Nee. Wat dacht hij eigenlijk wel niet? Zo was hij gewoon niet. Hij had Dallas aan hem laten zien omdat hij zeker had geweten dat Xuan dat ook had gewild. Hij wist zeker dat Xuan niet zou willen dat dat verborgen voor hem zou worden. Mick zijn blik ging gelijk terug naar Xuan door zijn woorden. Hij ging naar zijn kantoor? Mick wilde Xuan tegen houden door een hand van hem vast te pakken maar hij was te laat. Xuan wist al van hem weg te komen. Mick bleef voor zich uit kijken tot dat hij zeker wist dat Xuan echt weg was. Voor een moment sloot hij zijn ogen. Waarom had hij hem ook gekust? Hij had met hem moeten praten. Hij wist dat hij hem duidelijkheid kon geven en hem kon gerust stellen. Mick keek voor een moment naar buiten waarna hij zich uiteindelijk omdraaide. Nee hij zou Xuan nu niet alleen laten zitten daar in zijn kantoor. Hij zou alsnog met hem gaan praten, nu echt praten. Hij twijfelde dan ook geen moment en liep gelijk naar het kantoor toe. Eenmaal bij het kantoor aangekomen klopte hij algauw op de deur. Mick liet zijn hand vervolgens even op het hout van de deur rusten. ‘’Xuan? Kan ik binnen komen?’’ Vroeg hij kalm. Voor een moment keek hij de hal rond om te zien of er leerlingen of andere docenten waren. Dit moest namelijk niet verdacht gaan lijken. Echter was er niemand te zien. Hij vervolgde zijn woorden dan ook gelijk. ‘’We moeten praten, ik zal je verder met rust laten’’ Sprak Mick vervolgens tegen hem. ‘’Ik had je net niet moeten kussen terwijl je rust wilde’’ Bood hij dan ook nog even zijn excuses er achter aan voor het feit dat hij zich weer had laten gaan door zijn gevoelens voor hem.

Nadat Xuan plots het gezicht van Dallas had gezien, was hij meteen gestopt met kussen. Hij had dan ook verder niet gereageerd op de verbaasde reactie van Mick. Xuan moest er over na denken, hij had tijd voor zichzelf nodig en was dan ook meteen naar zijn kantoor vertrokken om daarin over alles na te denken. Hij was nog langs Dallas gegaan, waar hij een briefje neer legde en vervolgens liep hij de welbekende trappen op richting zijn kantoor. Bij zijn kantoor aangekomen deed hij de deur open, liep naar binnen en deed de deur vervolgens weer op slot. Hij deed de ramen dicht en dook in elkaar tegen de muur op de grond. Hij verstopte zijn hoofd in zijn handen en liet een lange zucht horen. Wat moest hij in hemelsnaam doen? Dallas lag bij de EHBO. Ergens wou Xuan meteen naar hem toe gaan en erbij zijn wanneer hij wakker werd, maar hij wist dat hij dat zichzelf niet aankon doen. Dan zouden de gevoelens die hij voor Dallas had dan weer naar boven komen en sterker worden. Xuan zuchtte. Waarom was dat dan zo verkeerd? Omdat het oneerlijk was tegenover Mick? Xuan zuchtte nogmaals. Waarom was hij nou weer zo'n domme idioot. Welke idioot werd er nou verliefd op twee jongens? Xuan wou het bijna opgeven en weer gewoon aan het werk gaan, maar hij wist donders goed dat hij dat niet kon maken. Twee jongens waren op antwoord aan het wachten op de vraag die Xuan zelf nog niet eens kon beantwoorden. Hij moest er echt goed over na gaan denken, zodat hij uiteindelijk de jongens het eerlijke antwoord kon geven zodat hij hun allebei rust kon gunnen. En als Xuan het eerlijk toegaf, had hij ook rust nodig. Door die koffie al helemaal. Hij zuchtte nogmaals, waarna hij nog dieper in één dook en in een nieuwe vlaag van gedachtes werd vast gegrepen.

Plots werd hij uit zijn gedachte stroom weg getrokken doordat erop de deur werd geklopt. Xuan hief zijn hoofd en keek naar de deur. Wie zou dat zijn? Als het een leraar was, dan zei Xuan wel dat hij later weer moest komen of dat Xuan zelf wel contact met hem op zou nemen. Als het een leerling was zou Xuan hem vertellen om een ander om hulp te vragen. ‘’Xuan? Kan ik binnen komen?’’ klonk plots de welbekende stem van Mick. Xuan beet even kort op zijn lip en antwoordde niet. Hij bleef stil en wachtte op wat komen zal. Mick zou toch niet binnen kunnen komen, aangezien de deur op slot zat. Even bleef het stil achter de deur. ‘’We moeten praten, ik zal je verder met rust laten’’ hoorde Xuan Mick vervolgen. Opnieuw beet Xuan kort op zijn lip. Hij hielt zich nog steeds stil. ‘’Ik had je net niet moeten kussen terwijl je rust wilde’’ bood Mick al snel zijn excuses aan. Xuan zuchtte nogmaals. Vond Xuan het erg dat hij hem had gekust? Nee, totaal niet. Waarom had Xuan dan zo gereageerd? Doordat hij ook gevoelens had voor Dallas en door de kus van Mick werd hij alleen nog maar meer verward erdoor. Xuan stond op en liep naar de deur toe. Hij wou graag weten wat Mick tegen hem zou zeggen, maar toen hij bijna het slot van de deur wou doen, stopte hij. Zijn hand bleef doelloos in de lucht hangen. Was het wel eerlijk om Mick binnen te laten? Om Mick met hem te laten praten? Dallas kon dat niet doen. Wat als Mick dingen tegen Xuan zei die ervoor zorgde dat Xuan voor hem koos? Dan was dat oneerlijk tegenover Dallas, die dat niet kon doen. Maar zou het echt nog wat veranderen als Mick die dingen tegen hem zei? Was het niet zo dat zijn hart al wist wie hij wou, maar dat zijn hersenen het nog niet wisten? Xuan zuchtte en zette een stap naar achter. Hij wist in iedere geval wel dat het alleen nog maar meer verwarring ging opleveren. Het zou waarschijnlijk het beste zijn als Mick nu weg ging, ook al zei iets in Xuan nog zo hard dat hij Mick bij hem wou hebben. Xuan schudde kort zijn hoofd. Hij moest dit zelf besluiten, zonder enige beïnvloeding van anderen. "Ga weg," sprak Xuan zacht en met een schorre stem. Hij legde een hand op het hout van de deur. Hij hoopte dat Mick het kon verstaan. "Ga weg, alsjeblieft," sprak Xuan nu wat harder zodat hij zeker wist dat Mick het kon horen.

Zodra Xuan er vandoor was gegaan naar zijn kantoor was Mick er achteraan gegaan. Hij had geen goeie zet gedaan door hem te kussen. Dat was nu wel duidelijk. Mick zat daar dan ook wel even mee in zijn gedachten. Hij moest het Xuan niet nog veel moeilijker maken dan hij het al had. Nee hij moest hem juist helpen. En eigenlijk wist hij ook wel hoe hij dat kon doen, door hem de juist woorden te zeggen. Hij wilde dan ook met hem praten. Echter wist hij niet of hij nu de kans nog zou krijgen om met hem te kunnen praten. Het feit dat ze weer hadden gekust leek meer impact op hem te hebben gehad dan zijn bedoeling was geweest. Hij liet zich ook teveel leiden door zijn gevoelens.
Mick kwam na even bij de deur van Xuan zijn kantoor. Hij klopte op de deur waarna hij Xuan dan ook vroeg of hij binnen mocht komen. Daarna volgde al snel dat hij met hem wilde praten waarna hij hem dan ook met rust zou laten. Ja als hij enkel maar zijn zegje kon doen. Hij wist zeker dat het Xuan zou kunnen overtuigen tot denken zou zetten. Hij wist wel dat Xuan dan uiteindelijk bij hem zou komen. Dat was natuurlijk wat hij wilde. Dat Xuan zijn liefde, zijn vriend werd. Maar op dit moment was nog maar de vraag wat er zou gebeuren. Na zijn eerste woorden bleef er een stilte hangen. Mick keek voor een moment in het rond waarna hij Xuan zijn excuses aan bood voor de kus. Dat vond hij wel nodig aangezien Xuan natuurlijk niet voor niks was weg gegaan van hem. Echter, na zijn excuses bleef het nog steeds stil. En de stilte leek niet op te houden. Mick slikte eens. Hij was normaal gezien een geduldig persoon, zeker als het ook nog eens om lastige leerlingen ging. Maar nu, nu zijn gevoelens in het spel kwamen voelde hij zich al een stuk ongeduldiger. Echter kon hij niet anders doen dan gewoon maar afwachtend. Uiteindelijk meende hij wat te horen achteren de deur. Het leek op voetstappen die dan ook zijn kant op kwamen. Voor een moment glimlachte Mick wat, zou Xuan open doen? Hij hoopte het. Maar op het moment dat hij het dacht werd het weer doodstil. Mick zijn blik schoot van de deurklink terug naar de deur zelf. Hij wilde reageren op Xuan maar op dat moment hoorde hij Xuan zijn stem zeggen dat hij weg moest gaan. Eerst had het erg zacht en nog net maar verstaanbaar geklonken, maar daarna hij hoorde hij zijn stem al een stuk beter. Hij werd enkel niet zo blij van de woorden zelf. Mick snoof lichtjes waarna hij snel eens diep adem haalde. Hij wilde Xuan hoe dan ook helpen. Maar op dit moment leek dat niet te gaan werken en ergens irriteerde hem dat dan ook wel wat.
Mick haalde eens diep adem. ''Oke dan'' Reageerde hij uiteindelijk. ''Maar als je iemand nodig hebt om te praten zeg het me dan Xuan'' Sprak Mick rustig tegen hem terwijl hij wat naar de deur keek nu dat hij Xuan niet aan kon kijken. ''Ik hoop dat je de juiste beslissing neemt'' Zei Mick terwijl hij recht stond. Nog even ging zijn blik naar de klink waar hij dan maar weg liep. Niet dat hij de kamer binnen zou komen maar hij had het kunnen proberen, echter deed hij dat niet. Xuan kon bij hem terecht als hij hem nodig had, maar als hij dit helemaal zelf uit wilde zoeken dan zou hij hem maar laten nu. Kalm liep hij dan ook weg naar zijn eigen dorm toe.