Here we go again.

#1Onderwerp: Here we go again. za jun 27, 2015 9:55 am

[&Ethan Grossworth]

Hij zette de zonnebril op zijn voorhoofd terwijl hij het bekende schoolgebouw binnen stapte. Na een hele zomervakantie weg te zijn geweest was hij weer helemaal hersteld en uitgerust. De rust vooral had hij dan ook wel nodig gehad. Zijn laatste school jaar was een behoorlijke rit geweest, had er haast voor gezorgd dat hij zou blijven zitten. Maar Dallas had niet opgegeven. Zodra hij de man van zijn dromen was verloren had hij zijn schouders er onder gezet en besloten om dan nog iets goeds van zijn schooljaar te maken. Anders was het helemaal zonde van zijn tijd geweest. In de vakantie had Dallas dan ook de tijd gehad om zijn gevoelens voor die ene man te kunnen laten gaan. Nu liep hij de grote hal binnen met het plan in zijn achterhoofd om een nieuwe start te maken.
Met een glimlach keek Dallas de ruimte rond. Leerlingen liepen haastig heen en weer. Zoekend naar hun dorm of het klaslokaal waar ze moesten beginnen. Dallas trok het hengsel van zijn tas wat meer over zijn schouder en liep verder. Af en toe hielp hij een leerling naar zijn of haar locatie omdat ze het hem vroegen. En waarom niet? Dallas vond wat nieuw contact maken absoluut niet erg. Zodra Dallas de tijd voor zich zelf had richtte hij zich op zijn eigen blaadje. Het leek er op dat hij dezelfde kamer weer had. Nu de lessen.. Dallas liet zijn blik over het rooster heen glijden. Eerste uur vrij? Dat begon al goed. Dallas slaakte een zucht. Dan zou hij wel eerst naar zijn kamer gaan. Dallas richtte zijn blik vooruit en deed tegelijkertijd een stap naar voren om vervolgens naar de dayclass dorm te gaan maar hij werd tegen gehouden door het lichaam van een ander. Dallas keek geschrokken op door de botsing waarbij de papieren uit zijn handen glipte. Meteen keek hij op naar de persoon waartegen hij gebotst was. ''Sorr..'' Begon hij tegelijkertijd maar hij kapte zijn woorden af zodra hij zag wie er voor hem stond. Dallas zijn ogen verwijdde wat terwijl er een gevoel van dejavu over hem heen gleed. ''Xuan?'' Bracht hij wat verbaasd en zacht tegelijkertijd uit. Zijn hart maakte een sprongetje bij de knappe verschijning. Misschien was hij toch niet zo goed over hem heen als dat hij had gedacht?

#2Onderwerp: Re: Here we go again. za jun 27, 2015 10:13 am

_{Haastig greep Ethan zijn spullen bij elkaar en verliet hij de dorn van de de nightclass. Het was de eerste schooldag na de zomervakantie zoals Ethan had verwacht, moest er nog veel gebeuren. Leerlingen bedachten zich op het laatste moment nog en wouden toch naar een andere klas. Bezorgde ouders belden op omdat ze zich toch afvroegen of het wel allemaal goed zou komen. Leraren belde op om zich ziek te melden en alle leerlingen waren behoorlijk onrustig. Daarbij kwam dat de nieuwe leerlingen nauwelijks wisten waar ze heen moesten gaan in het grote gebouw. Nu had Ethan de nieuwe leerlingen al wel leren kennen, maar dit was hun eerste schooldag, dus gokte Ethan erop dat hij ze nog hier en daar wel moest begeleidde.

Ethan Grossworth was de broer van Xuan. Net zoals Xuan was hij getraind tot een vampierenjager. Hij heeft dat langer vol gehouden dan Xuan. Xuan was dan ook wat gevoeliger aangelegd. Ethan kon daarentegen zijn gevoelens en gedachtes over de situatie makkelijk uit zetten en gewoon doen wat het verstandigst was. Echter, zodra Xuan had gezegd dat hij een vervanger nodig had voor zijn academie, had Ethan kort getwijfeld, maar toch uiteindelijk ingestemd. Immers was er waarschijnlijk niemand anders die zo goed met vampieren zowel mensen om kon gaan. Ook al was het hele hoofdmeester gebeuren nog wat moeilijk. Gelukkig waren de dormheads en leraren erg behulpzaam en hielpen ze Ethan behoorlijk op weg. Ethan was erg op zich zelf en kon tot nu toe nog alles goed aan.

Ethan drukte de laatste papieren terug in zijn tas, terwijl hij de deur van de school open deed en naar binnen liep. Hij wou net zijn blik naar voren richten om te voorkomen dat hij tegen iemand aan liep, maar op dat moment liep al iemand tegen hem aan. Verbaasd keek Ethan op naar de jongeman die hem verbaasd aan keek. Ethan's blik gleed af naar de papieren die uit de jongeman zijn handen waren gevallen. Ethan zijn blik ging echter al snel terug naar de jongeman, zodra deze begon te praten. ''Sorr..'' begon de jongeman meteen, waarvan Ethan gokte dat hij een tweedejaars leerling was, maar kapte zijn woorden af. Om die reden keek Ethan hem alleen maar vragender aan. De jongeman keek hem nu dan ook in de ogen aan. ''Xuan?'' sprak de jongen nu zacht en verbaasd aan. Ethan keek hem kort wat verbaasd aan. De jongen dacht dat hij Xuan was? Natuurlijk kende de leerlingen Xuan wel en Ethan wist dat ze veel op elkaar leken, maar de meesten die hij was tegen gekomen zagen toch wel dat hij iemand anders was dan Xuan. Immers was Xuan's vertrek ook wel gemeld. Ethan zette een paar stappen opzij zodat hij niet in de weg stond van de andere leerlingen, waarna hij zich weer richtte op de jongeman. "I'm Ethan. Brother of Xuan. I believe it was made clear that Xuan left and that someone else would take over. I'm the new headmaster," stelde Ethan zich nu voor met een kalme glimlach. Kort keek hij de jongeman nog aan, totdat zijn blik weer werd getrokken door de papieren. Hij deed er een greep naar en reikte ze uit naar de jongeman. "There you go," sprak Ethan met een kalme glimlach.}

#3Onderwerp: Re: Here we go again. za jun 27, 2015 12:42 pm

Dallas keek met verwijdde ogen naar de man voor hem. Xuan.. Hij had hem niet verwacht te zien. Vooral niet omdat hij had gehoord dat er een nieuwe directeur zou zijn. Vandaar dat hij in zijn achterhoofd had gehouden dat hij een nieuwe start kon maken. Maar nu stond Xuan voor hem. Meteen had zijn hart een sprongetje gemaakt bij het zien van zijn oude liefde. Maar wat hij niet door had was dat dit niet diezelfde man was. Dat maakte dan ook wel duidelijk hoeveel impact Xuan nog op hem had. De man keek hem dan ook even verbaasd aan waarna hij een paar stappen op zij deed zodat de andere leerlingen er langs konden. Dallas keek hem nog altijd wat verbaasd en zwijgend in de ogen aan. Hij wachtte dan ook op een reactie terug. Eigenlijk zou hij dat niet moeten doen. Hij had zijn papieren moeten oppakken, hem eventueel gedag zeggen en vervolgens door moeten lopen naar zijn dorm. Maar het ging niet. Zijn lichaam hield hem op zijn plek. Dat maakte dan ook wel duidelijk dat, hoe graag hij ook wilde, hij Xuan nog lang niet was vergeten. 'I'm Ethan. Brother of Xuan. I believe it was made clear that Xuan left and that someone else would take over. I'm the new headmaster,' Sprak de man tegen hem. ''Ethan?'' Herhaalde Dallas wat verbaasd en mompelend. Zwijgend volgde Dallas hem met zijn ogen zodra hij voor over boog en zijn gevallen papieren op pakte. 'There you go' Zei Ethan vervolgens tegen hem. Langzaam aan en nog steeds wat van zijn pad gebracht nam Dallas de papieren aan. Plots leek hij te beseffen hoe hij deed en schudde hij zijn hoofd terwijl zijn gezicht knalrood werd van schaamte. Hoe had hij kunnen denken dat dit Xuan was!? Dallas voelde zich vrij wel meteen boos worden op zichzelf om het feit dat Xuan overduidelijk nog wat met hem deed. Dat wilde hij helemaal niet. Dallas keek even van de papieren terug naar Ethan. ''Thank you'' Zei hij nu met een licht glimlachje tegen hem waarna hij een zucht slaakte. ''And i'm sorry sir, for mistaken you for your brother'' Bood Dallas zijn excuses aan terwijl hij de papieren wat nerveus in zijn handen hield. Ja dit moment was heel gauw in een wat ongemakkelijke situatie verandert voor hem. Maar hij probeerde zich dan ook zo snel mogelijk weer te herstellen. Het feit dat dit Xuan zijn broer was en hij dus weer een nieuwe start kon maken was een goed teken. Toch vroeg Dallas zich nog wel iets af. ''But is your brother doing o..'' Nee wacht waar was hij mee bezig!? Meteen kapte hij zijn woorden weer af en wende hij zijn blik af. Hij wilde een nieuwe start maken. Nu kon dat nu Ethan het nieuwe schoolhoofd was. Dan moest hij vervolgens niet over Xuan gaan praten. Dallas keek Ethan langzaam aan weer aan. ''I'm sorry, nevermind that'' Zei hij nu met een flauw glimlachje waarna hij zich gauw op iets anders richtte. Namelijk op de papieren die hij vast had. Hij hield zijn rooster vervolgens op. ''Could you tell me where history will be given this year?'' Vroeg Dallas vervolgens naar de les die hij straks zou hebben. Maar het lokaal die er bij stond was hij nog niet eerder geweest. En het gebouw was zo groot dat hij niet kon bedenken waar het lokaal zou kunnen zitten.

#4Onderwerp: Re: Here we go again. za jun 27, 2015 1:26 pm

_{De jongen leek om één of andere reden helemaal in shock te zijn om Ethan of was het om zijn broer Xuan? Al met al was het een wat rare ervaring. Ethan besloot het eerst maar recht te zetten en maakte duidelijk dat hij de broer was van Xuan. Daar leek de jongeman nog verbaasder over te zijn. Ethan glimlachte alleen wat, waarna hij zich richtte op de papieren die de jongen eerder had laten vallen. Ethan pakte de papieren op, waarna hij deze uitreikte naar de jongeman. Licht aarzelend pakte de jongen deze vast. Ethan glimlachte lichtjes, waarna hij er over dacht om dan maar weg te gaan. Immers had hij nog genoeg te doen en leek de jongen zijn hoofd vol te hebben met iets anders. Plots schoot de jongen rood aan. Ethan keek daardoor wat verbaasd naar de jongen en bleef onbewust staan. De jongen zijn blik bleef kort bij de papieren hangen, waarna hij Ethan weer aankeek. ''Thank you'' bedankte de jongen hem nu. Ethan knikte eens als 'graag gedaan'. Ieder ander had het ook gedaan. ''And i'm sorry sir, for mistaken you for your brother'' ging de jongen nu verder met een zucht. Ethan haalde eens zijn schouders op. "It's okay. I know we look alot alike," sprak Ethan. Het maakte hem dan ook niet uit dat de jongen hem kort aan zag voor Xuan, maar het had zo veel met de jongen gedaan dat Ethan er meteen wat bedenkelijk over was. Ethan's blik ging kort naar de hand van de jongeman. Ethan merkte op hoe nerveus de jongen was. Hij glimlachte daarom maar wat lichtjes om de jongen in enige zin op zijn gemak te laten stellen. ''But is your brother doing o..'' begon de jongen, maar kapte zijn worden spontaan af. Opnieuw keek Ethan hem verbaasd aan. Om twee redenen: waarom kapte de jongen zijn woorden plots af en waarom begon hij opnieuw over Xuan? Nu week de jongen dan ook zijn blik af. Ethan kreeg de neiging om te vragen wat er was, maar op dat moment keek de jongen hem weer aan. ''I'm sorry, nevermind that'' sprak de jongen nu. Ethan knikte eens, ook al bleef de bedenkelijke blik in zijn ogen hangen. Hij probeerde te begrijpen wat er in de jongen om ging, maar faalde. Misschien moest hij het ook maar gewoon laten. ''Could you tell me where history will be given this year?'' vroeg de jongen nu dan ook verder. Ethan keek hem nog kort wat bedenkelijk aan, waarna hij dan eens knikte. "It's on the second floor sixth door on the right," antwoordde Ethan. Zijn blik gleed opnieuw af naar de papieren die de jongen op hield en merkte op dat hij nu het eerste uur vrij was. Ethan glimlachte lichtjes. Hij deed zijn mond open om wat te zeggen, maar op dat moment ging de bel en stroomde de hal leeg. De leerlingen gingen naar de lessen. Ethan slaakte een lichte zucht, aangezien het daardoor even in zijn gezicht werd gewreven dat hij laat was. Het liefst was hij hier eerder gekomen en nog wat dingen op orde gebracht voor dat de lessen begonnen. Ach ja. Nu niks meer aan te doen. Ethan keek kort om zich heen, maar kon het toch niet laten. Op dat oppervlak zei Ethan dan ook gewoon soms wat hij dacht, daarbij zou het toch niet kwaad kunnen: "It seems like my little brother had an impact on you, how did that happen?" vroeg Ethan en keek de jongen met een kalme glimlach aan. Hij gokte erop dat Xuan hem misschien met wat problemen had geholpen en dat de jongen misschien wat extra begeleiding nodig had. Als dat het geval was, was het beter dat Ethan er ook van af wist, aangezien hij de jongen vanaf nu dan moest begeleiden.}

#5Onderwerp: Re: Here we go again. za jun 27, 2015 6:01 pm

‘It’s okay. I know we look alot alike,’ Antwoordde Ethan na zijn verontschuldiging. Dat kon de man wel zeggen. Hij leek zeker op Xuan. De man was net zo aantrekkelijk als Xuan. Of misschien nog meer? Nee hij moest zich er van af zetten. Hij moest zich sowieso van Xuan af zetten. Maar voor dat hij het wist had hij Ethan al weer een vraag over Xuan gesteld. Tenminste, dat was de bedoeling. Halverwege kapte Dallas zijn zin af, zich beseffend dat het geen goed idee was. Ethan gaf hem dan ook al zo’n bedenkelijk blik. Hij wist natuurlijk niets af van de relatie die Xuan en hij hadden gehad. Daar ging hij van uit tenminste. Niemand had iets van die relatie mogen af weten. Immers was een relatie tussen student en docent verboden. En terecht. Maar je kon niet helpen op wie je viel toch? Achteraf was het beter geweest dat Dallas die gevoelens voor zich had gehouden. Hij was er totaal niks mee op geschoten. Dallas bood opnieuw zijn excuses aan. Ook omdat hij zich nu waarschijnlijk wel wat opvallend gedroeg. Ethan gaf hem een knikje maar een bedenkelijke blik bleef in zijn ogen hangen. Iets wat Dallas zorgen baadde. Was hij te ver gegaan over Xuan? Zou Ethan nu vragen gaan stellen? Ethan was dan misschien Xuan zijn broer. Maar het leek hem stug dat het de situatie beter zou maken als hij hem vertelde dat hij een geheime relatie met zijn broer had gehad. Dallas probeerde zichzelf daarom nog te redden en begon over een ander onderwerp. Namelijk de klas waar hij het volgende uur les zou hebben. Nu hij een klas hoger zat had hij ook lessen in andere lokalen. Maar het leek net of die lokalen helemaal aan de andere kant van de wereld waren. Ethan bleef hem nog steeds wat bedenkelijk aan kijken maar tot Dallas zijn opluchting gaf de man hem dan uiteindelijk een knikje en vertelde hij waar het lokaal was. ‘It’s on the second floor sixth door on the right,’ Antwoordde Ethan. Dallas glimlachte langzaam aan wat naar Ethan en gaf een knikje terug. ’’Thanks alot, really those classroomnumbers look like I have to make a trip around the world.’’ Zei Dallas flauwtjes. Al bedacht hij zich toen wat. ’’Not that there is something wrong with a trip around the world!’’ Voegde hij er meteen aan toe. Wat als Ethan de roosters had gemaakt? Hij wilde zeker niet zeurderig over komen. Dallas slikte eens. Hij merkte dan ook hoe dom het eigenlijk wel niet had geklonken. Met een zucht keek hij weg. Dit was niet best. Ethan maakte hem gigantisch nerveus. Alleen maar omdat hij op Xuan leek? Hij moest het van zich af zien te zetten. Het moest gewoon. Hij wilde nu niet een schooljaar in gaan waarin Xuan hem weer volop zou bezig houden. Dit moest een nieuwe start worden! Dallas schrok uit zijn gedachten zodra de bel ging. Hij keek op naar de leerlingen die in een stroming naar hun lessen gingen. Er bleven enkele over die naar buiten gingen of naar de dayclass dorm. Hij gokte dat die bij hem in de klas zaten. Dallas zijn blik bleef even bij de leerlingen hangen tot dat hij besefte dat hij ook nog met een volle ingepakte weekendtas stond. Hij trok zijn mond los om te zeggen dat hij naar zijn kamer zou gaan maar Ethan was hem voor. ‘It seems like my little brotehr had an impact on you, how did that happen?’ Vroeg Ethan aan hem. Dallas zijn ogen verwijdde wat terwijl blosjes zich op zijn wangen vormde. Hij wende zijn blik af naar het papier. Shit shit shit! Nu was dan toch het moment daar dat Ethan hem een vraag over Xuan stelde. En wat moest hij nu antwoorden? Hij kon niet de waarheid vertellen. Daar was geen twijfel mogelijk. Terwijl hij in gedachten een leugen creëerde keek hij langzaam aan terug op naar Ethan die hem een kalme glimlach gaf. So sexy! Meteen wende Dallas zijn blik weer af. Nee dat maakte het absoluut niet beter.. Terwijl Dallas zijn blosjes dwong om weg te gaan begon hij langzaam aan te praten. ’’It’s nothing like that, Xuan just helped me with math. I really suck at it. But he helped me pass my exams’’ Antwoordde Dallas met een flauw glimlachje. Uiteindelijk waagde hij het er dan weer op om Ethan aan te kijken. ’’But now, obviously, I have to find someone else to help me with it’’ Ging Dallas verder al wist hij het nog redelijk goed over te brengen ook. Het was enkel maar de vraag wat Ethan van de blosjes zou denken. Wat ongemakkelijk vouwde Dallas de papieren dicht. ’’But I’m sure I will find someone, however thanks for you know, I suppose I should go find my room now’’ Vervolgde Dallas terwijl hij de papieren weg stopte in zijn tas en al een stap weg deed van Ethan.

#6Onderwerp: Re: Here we go again. za jun 27, 2015 7:34 pm

_{Ethan had nog kort wat bedenkelijk gekeken door de verschillende reacties van de jongen, maar besloot uiteindelijk maar antwoord te geven. Immers was het helpen van studenten wel één van de belangenrijken taken als Headmaster. ’’Thanks alot, really those classroomnumbers look like I have to make a trip around the world.’’ sprak de jongen. Ethan knikte eens en wou wat zeggen, maar kon zijn mond nog niet open trekken of de jongen ging verder. ’’Not that there is something wrong with a trip around the world!’’ zei de jongen meteen. Opnieuw keek Ethan de jongen wat verbaasd aan, waarna hij wat lachte. Ook als teken dat het allemaal wel goed zat. De jongen maakte zich misschien iets te veel druk erom. Opnieuw wou Ethan wat zeggen, maar opnieuw werd hem het zwijgen op gelegd, dit keer door de bel. Ethan zou nog net niet droog gaan kijken. Hij keek kort rond naar de leerlingen die ofwel in de lokale verdwenen of terug naar de dorm gingen. Ethan zou zo wel even een ronde door de school doen om er zeker van te zijn dat elke leerling in zijn of haar les zat. Ethan richtte zich vervolgens weer op de jongeman en viel met de deur in huis. Hij vroeg zich af waarom de jongen zo had gereageerd toen hij dacht dat Ethan Xuan was en daarbij had de jongen eerder willen vragen hoe het met Xuan gesteld was. Al met al was het een behoorlijke vage situatie en wou Ethan er antwoord op. Hij zag hoe de ogen van de jongeman zich verwijdde en de blosjes opnieuw op zijn gezicht kwamen. Al snel week hij zijn blik weer af naar de papieren. Ethan keek hem opnieuw bedenkelijk aan. Waarom moest hij toch elke keer praten? Schaamde hij zich misschien ergens voor? Misschien om bepaalde hulp bij bepaalde vakken die hij moest krijgen? Al met al besloot Ethan maar even stil te zijn en besloot hij de jongen tijd te geven. De jongen leek even tot rust te komen en keek hem kort aan. Ethan glimlachte kalm naar hem, maar tot Ethan's verbazing week de jongen zijn blik weer blozend af. Ethan vroeg zich nu echt wel af wat er precies aan de hand was. ’’It’s nothing like that, Xuan just helped me with math. I really suck at it. But he helped me pass my exams’’ klonk het plots. Ethan keek hem nog altijd wat vragend aan. Wiskunde? Daarmee had Xuan hem geholpen? Waarom bloosde hij dan zo? De jongeman keek Ethan uiteindelijk weer aan en Ethan besloot om om die reden weer te zwijgen. ’’But now, obviously, I have to find someone else to help me with it’’ ging de jongen nu verder. Ethan glimlachte lichtjes. "Well that shouldn't be a problem," reageerde hij. De jongeman vouwde de papiertjes op. ’’But I’m sure I will find someone, however thanks for you know, I suppose I should go find my room now’’ sprak de jongen plots, stak zijn papieren in de tas en zette al een stap weg van Ethan. "Hold on," reageerde Ethan meteen voordat de jongen nog verder kon lopen. Hij greep de pols van de jongen dan ook even vast om hem tot een halt te brengen. Zodra de jongen tot een halt kwam, liet Ethan de pols weer langzaam aan los. "Would it be an idea if I could help you with your math? I'm trying to do everything that Xuan used to do so that there won't be any differents for the students. I'm not sure if I'm a great help with math, but I could always try it. I will get a math teacher to help you if my methodes in helping and guiding aren't working well," stelde Ethan met een glimlach voor. "Are you in for it?" vroeg Ethan nog voor de bevestiging. Echter bedacht hij zich daarna al iets snel. "Oh and what's your name?" vroeg Ethan nu met een kleine glimlach. Hij besloot dat gebloos van eerder van de jongeman maar te negeren. Straks was het iets persoonlijks of iets waar hij erg mee zat. Straks bloosde hij gewoon veel en Ethan wou de jongen nou niet meteen onbedoeld pijn doen.}