So this isn't a fairytale? [Kua, Danny]

#1Onderwerp: So this isn't a fairytale? [Kua, Danny] di feb 05, 2013 6:39 pm

Engels was saai. Net zoals Nederlands, wiskunde -oh wiskunde, wat zou ze blij zijn als ze daar vanaf was-, en de andere duizenden lesuren die ze vandaag moest uitzitten. Vervolgens ook nog nablijven omdat zo'n stom geval dacht dat het wel grappig zou zijn om haar de schuld te geven van iets. Dat ze op tafels had getekend en zo. Het deed haar denken aan vroeger. Gelukkig had Kua toen een andere les, Cherilynn schaamde zich voor haar zwakheid. Het deed gewoon freaking veel pijn, nog steeds.
Haar goede humeur dat ze die ochtend nog had gehad door de ontmoeting met Kua -oh shit, Kua! Cherilynn was vergeten haar nummer te geven dus kon ze ook niet melden dat ze een uur later was. Straks dacht Kua nog dat ze haar expres had laten wachten en was alle moeite voor niets geweest.
Met deze gedachte in haar achterhoofd versnelde ze haar pas. Er waren nog maar weinig studenten buiten en Cherilynn kreeg het beangstigende gevoel dat ze te laat in de dayclass dorm en rende nu bijna. Dat bleek niet zo'n goed plan te zijn want nog geen seconde later bleef haar voet haken achter een loszittende steen en viel ze op haar bek. Autsch! Ze haatte het donker! Zo snel als ze kon klom ze weer overeind. Een paar minuten later kwam de dayclassdorm in zicht en ze vertraagde haar pas. "Kua!" schreeuwde ze opgelucht bij het zien van de Japanse bij de ingang van de dorm. "Shit, sorry! Ik moest nablijven door zo'n rotjoch en ik had je nummer niet!"
-
Aaah, flut. Oh well. Sorry dat ik een ieniemieniebeetje gegodmoodheb. xD

#2Onderwerp: Re: So this isn't a fairytale? [Kua, Danny] di feb 05, 2013 7:26 pm

So this isn't a fairytale? [Kua, Danny] Kuasheet

[»| Kua |«]
W-who are you?

_{Kua leunde tegen de muur aan van haar dorm. De dayclass dorm. Ze had haar mouwen zoals gewoonlijk over haar handen getrokken, haar muts ver over haar oren getrokken, maar dit keer ook haar kraag omhoog. Dit kwam door iets wat die avond daarvoor was gebeurd. Ze wou er niet aan denken. Die nacht had ze niet kunnen slapen en als ze sliep waren het nachtmerries en werd ze vervolgens schreeuwend wakker. Vandaar ook de wallen die onder haar donkere ogen zaten. Met wat make up had ze het kunnen weg werken, maar nog steeds was ze kapot. Was eigenlijk nog niet helemaal van de schrik bekomen, ook al gedroeg ze zich daar helemaal niet naar. Ze schudde kort haar hoofd, wat ervoor zorgde dat haar donkere lange haren heen en weer danste. Ze pakte haar mobiel en zocht een goed nummer uit. Vervolgens plugde ze haar oordopjes in haar oren en genoot ze van ze muziek. Intussen waren er al andere leerlingen naar binnen gegaan en stond de dormhead te wachten totdat elke leerling binnen was. Kua bleef staan tegen de muur, aangezien ze met Chelli had afgesproken. Een meisje die ze had ontmoet en waarmee ze meteen al een klik mee had. Het meisje was ongeveer net zoals Kua, alleen kwam Kua dan nog uit Japan en kon ze nauwelijks Engels of Nederlands. Chelli en zij hadden een deal gesloten. Kua zou Chelli Japans leren en Chelli zou Kua Nederlands leren. Ze hadden afgesproken om voor de dorm te wachten en dan zouden ze samen kunnen leren. Kua keek eens op haar horloge, Chelli was behoorlijk laat. Kua keek eens rond, maar zag nog geen teken van Chelli. Plots voelde ze een hand op haar schouder. Ze keek om waar een mede dayclass-student stond. "Je moet nu echt naar binnen gaan," zei de medestudent. Kua schudde wild haar hoofd en deed een stap naar achter. De student keek haar wat verbaasd en verward aan. Kua deed haar muziek uit en stopte haar mobiel weg. Net toen ze naar de woorden wou zoeken hoe ze aan de student kon uitleggen dat ze moest wachten, hoorde ze haar naam. Kua draaide zich om en zag daar Chelli staan. "Chelli-chan!" riep Kua vrolijk, waarna ze naar haar toe liep. "Shit, sorry! Ik moest nablijven door zo'n rotjoch en ik had je nummer niet!" zei Chelli. Kua grinnikte. "It's goed," zei Kua en vond het knap dat ze zelfs een woordje Nederlands zei. Kua pakte haar telefoon en richtte haar aandacht toen weer op Chelli. "Chelli-chan, you're number?" vroeg Kua en wees op haar telefoon. Kua keek even langs Chelli en versteende toen helemaal. Haar adem stokte weer in haar keel en van de schrik liet ze haar mobiel vallen. Daar op een paar meter van hun vandaan, stond de jongen die gisteravond nog haar bloed had gedronken.}

#3Onderwerp: Re: So this isn't a fairytale? [Kua, Danny] wo feb 06, 2013 5:47 pm

Met rustige,gecontroleerde passen liep de jongen door het bos heen. Zijn ogen stonden bloedrood, hij had zich net aan een maaltijd ontdaan in het dorp. Het arme kind was op het verkeerde moment op de verkeerde plaats geweest en was als slachtoffer gevallen voor Danny. Kinder bloed vond hij over het algemeen veel en veel lekkerder, dus deze maaltijd was zeker geslaagd. Hij had besloten om via het bos weer terug naar de school te gaan. Het was een omweg, maar hij had geen haast en wilde van de natuur genieten. Hier kwam bijna nooit iemand, dus kon hij echt zichzelf zijn. Vandaar dat hij nog steeds met de rode ogen liep in plaats van ze helder blauw te hebben. Een tevreden zucht verliet dan ook zijn mond.
De wind waaide door het bos heen en liet de takken ruizen. Het was winter en je vond geen enkel blaadje aan de boom. Dan ritste zijn jack wat helemaal tot boven dicht waardoor de kraag tegen zijn kin kwam. Het was niet dat hij het koud had, hij vond het gewoon niet fijn als de wind door zijn jas heen waaide. Weer kwam er een windvlaag zijn kant op, al nam deze twee aangename geuren met zich mee. Ééntje herkende hij maar al te goed. Het was de geur van het meisje, het meisje die hij gisteravond had gepakt maar had laten leven. Hij wist niet of ze het al gemeld had hij het schoolhoofd, maar hij had haar gewoon moeten vermoorden. Hij had er spijt van, ze kon alleen maar problemen voor hem veroorzaken. Maar waarom hij haar had laten leven had hij nog steeds niet begrepen. Er was iets aan haar waardoor hij het niet had gekund, maar hij wist nog steeds niet wat.
Zijn passen waren nog steeds rustig en gecontroleerd en de kleine, schuine grijns kwam weer rond zijn lippen. Hij had zijn handen in de zakken van zijn jack gedaan en naderde de meiden langzamerhand. De twee leken vriendinnen en stonden met elkaar te praten. Hij had het hele gesprek kunnen horen. Niet dat het hem iets interesseerde, het gesprek was niet echt boeiend. Hij werd er niet in genoemd, dus ging hij er van uit dat het meisje niks gezegd had. Maar het meisje verstijfde helemaal toen hij haar zag. Ze liet haar mobiel vallen en op dat moment werd zijn grijns iets groter. Hij wierp haar een knipoog toe en lachte zacht, zodat alleen hij het kon horen. Hij vond haar reactie geweldig, precies zoals hij het zou willen. Ze was bang voor hem zoals ze zou moeten zijn. Nog steeds liep hij hun richting op.

» ~Danny