Love means fighting for it [&Xuan]

Xuan zijn vingertoppen gleden over de trapleuning heen. Hij voelde de zachte inhammetjes in het hout. Het zorgde voor een ontspannend gevoel. Xuan keek naar de treden, waar hij vervolgens zijn voeten op plaatste. Hij volgde zijn voeten bij elke pas die ze zetten. Een tweezijdig gevoel welde door zijn aderen heen. Het kon geen rust vinden en zorgde ervoor dat Xuan ook nauwelijks rust kon vinden. Wallen zaten onder zijn ogen en hij zat voortdurend te geeuwen. Veel aandacht gaf hij er niet aan. Hij deed alles wat hij moest doen, dus hij wast niemand tot last. Daarbij kwam kijken dat hij altijd wallen had en veel geeuwde aangezien hij lang op bleef. Hij zou wel weer aan de koffie gaan, ook al wist hij donders goed dat dat heel verkeerd voor hem was.

Op de twee etage van zijn academie kwam Xuan tot een halt. Hij zou zo Mick weer gaan ontmoeten. Hij kreeg het nog altijd voor elkaar om vrolijk en opgewekt bij hem te blijven, terwijl hij uitgeput was. Hij liep naar een koffieautomaat toe en gooide er een euro in. Hij drukte op het knopje van de espresso en liet de machine zijn werk doen. Een kopje met dampende koffie kwam uit de machine. Gulzig snoof Xuan de geur op. De dayclass leerlingen waren bezig met weg gaan en hadden geen oog voor Xuan. Hij leek immers op een normale student hier. Xuan deed wat suiker in zijn koffie en blies er nog even naar, waarna hij begon te drinken. De koffie sloeg in als een hamer en zorgde ervoor dat hij weer helemaal opleefde. Hij wist dat dit maar tijdelijk was en straks in een grote dip zou zitten, maar dan nam hij wel weer een nieuwe bak koffie. Het kopje was snel genoeg leeg en hij begon zijn weg richting de bibliotheek waar hij met Mick had af gesproken. Plots merkte hij op dat de deur van de bibliotheek al open was. Xuan kwam tot een halt en trok een wenkbrauw op. Dat klopte niet. De deur was altijd dicht, die deed Mick altijd keurig dicht, met het bordje gesloten ervoor zodat er geen studenten binnen zouden komen. Langzaam aan sloop Xuan dichterbij en bleef voor de deur opening heen. ''Maak het uit met Xuan Mick, Xuan is mijn liefde en dat zal hij ook altijd blijven.'' Dat was Dallas! Wat deed Dallas hier? En waar had hij het over. Xuan draaide zich even kort om. Hij wist donders goed waar Dallas het over had. Xuan had gehoopt, toen hij het uit maakte met Dallas, dat Dallas dan over hem heen zou komen, maar kennelijk dus niet en nu dwong hij Mick om het met Xuan uit te maken. Xuan twijfelde even, maar besloot toen om nog even te wachten met het naar binnen gaan. Misschien was dit iets wat hun moesten oplossen tussen hun twee.

Zodra Xuan de deur op een kier zag, begon Xuan een raar gevoel te krijgen. Waarom was de deur open? Xuan besloot om in de deuropening te wachten en luisterde naar de geluiden die zich in de bibliotheek afspeelde. Plots hoor hij een bekende stem, niemand anders dan Dallas. Zo te horen was Mick er ook en wou Dallas duidelijk aan hem maken dat Mick het uit moest maken met Xuan. Xuan wist niet wat hij hiervan moest vinden, maar besloot uiteindelijk om op de gang te blijven wachten. Dit was waarschijnlijk iets wat ze samen moesten uit'vechten'. Xuan nam toen de woorden nog niet letterlijk, maar had dan ook geen flauw idee wat er in de volgende seconden zou gebeuren. Het bleef opmerkelijk stil. Xuan was wat verbaasd. Was Mick boos? Nee. Mick stond er bekend om dat hij altijd kalm bleef en altijd kalm antwoordde. Plots hoorde Xuan wat gestommel en daarna plots een harde klap. In een reflex stormde Xuan naar binnen. Hij zag hoe Mick Dallas aan zijn kraag op trok en hem tegen een boekenkast aan duwde. Boeken vielen naar beneden en zorgde voor een paar doffe klappen. Even bleef Xuan daar als bevroren staan. Hij hoorde de woorden van Mick, maar ze drongen niet helemaal door. Xuan zag hoe Dallas moeite kreeg met adem halen. Toen ging alles heel snel voor Xuan. De beelden en woorden drongen door als hamerslagen en Xuan schoot naar voren. Hij was snel. Zo snel dat ze beiden niks konden doen. Uit zijn broekzak haalde Xuan een stak die in de zij van Mick. Mick was een vampier en een staak zou hij dan ook zeker wel voelen. Echter zou het niet zijn dood betekenen, aangezien het een staak voor jonge vampieren was die nog maar net een vampier waren. Hij ging voor Dallas staan, maar niet beschermend. Nee. Hij toonde geen bescherming en liet dan ook zien dat hij geen kant had gekozen. Nee dit was genoeg. Hij had er genoeg van. Hij wou het niet meer. Hij keek van Dallas naar Mick."Het is over," sprak Xuan op een kille toon die door papier heen leek te snijden.

Mick was boos geworden, om het zacht uit te drukken. Hij had Dallas bij zijn kraag van de grond afgerukt en tegen de boekenkast aan gepland. Xuan was naar binnen geschoten en schoot naar voren. Voordat Mick wat kon doen stak Xuan een staak in zijn zij. Het zou niet zijn dood betekenen, maar wel duidelijk ervoor zorgen dat Mick weg zou gaan. Mick liet Dallas los en schoot naar achter, zoals Xuan had gedacht. Xuan zag kort de verbaasde blik op Mick zijn gezicht, maar dat deed Xuan nu helemaal niks. Nee hij had er schoon genoeg van van dit alles. Xuan zijn woorden waren dan ook vrij simpel. Hij zei hen dat hij genoeg had. Het was over. Hij zag ze allebei eens slikken. Het deed Xuan even niks, hij had dan ook niet door dat hij hier later heel veel spijt van zou krijgen. Het was hem nu te veel geworden en hij wou zijn gewone leven weer terug krijgen. Daarvoor moest hij deze twee uit zijn leven wissen. Mick deed wat Xuan graag wou wat hij deed. Hij trok de staak uit zijn zij en stond op. "Best," sprak Mick kil en liep toen weg. Xuan keek hem kort na, waarna zijn blik ging naar Dallas. ''Xuan.. ik.. het spijt me.. Ik had dit niet willen veroorzaken'' sprak Dallas, die duidelijk spijt had van zijn daden. "Het is te laat," zei Xuan op een kille toon en gunde Dallas geen blik meer. Hij pakte de staak op en liep toen ook de bieb uit. Hij er een punt achter gezet, dat was duidelijk, maar voor hoelang?