Can't take us down {haruhi}

#1Onderwerp: Can't take us down {haruhi} za sep 07, 2013 8:51 pm

Een korte zucht gleed over zijn lippen terwijl hij de school achter zich liet. Hij keek naar de lucht die zich donker blauw had gekleurd en de witte stralende sterren probeerde hem hevig te verlichten. Met een kleine glimlach op zijn gezicht keek hij naar het kantoor van zijn broer. Ja, hij wist ook wel ddat hij niet naar buiten of in de buurt van de school moest komen als het nacht was. Dat iedereen van de dayclass in de dorms moest blijven, bla blabla. Hij had er helemaal niets aan, hij verveelde zich. Daarbij, zijn broer zou hem wel vergeven, daar waren ze broers voor. En hij was tegelijk met hem getraind tot vampierjager dus hij moest weten dat Niro zichzelf wel kon beschermen. Hij keek even naar het bos wat dichterbij kwam en rende erheen. Hij rende even wat dieper het bos in tot hij op een klein open plekje kwam. Nou meer een plek waar de maan tussen de bladeren kon schijnen en het enige puntje licht op de grond maakte in de rest van het bos. Hij liep er rustig in staan en keek naar maan door de bladeren. Hier hield hij wel van. Zijn ogen schenen fel van het licht van de maan. Toen hij wat hoorde keek hij om en kreep naar het handvat van zijn mes maar haalde hem er niet uit. Met vampiers moest je altijd op je hoede zijn. Waarom zijn broer nou verliefd was geworden op een, nou ja. Hij wist ook nooit wat er zou gebeuren. Hij keek om zich heen, tot hij zich herinnerde dat hij in het volle licht stond stapte hij achteruit, uit de straal maanlicht. De rest van de bladeren hield het licht tegen.

#2Onderwerp: Re: Can't take us down {haruhi} ma sep 09, 2013 11:20 am

_{Lichte, zachte regendruppels vielen uit de donker blauwe, grijzige lucht. Drip. Drop. Drip. Drop. Drip. Voor Haru was dit geluid op één of andere manier heel erg kalmerend. Aan de andere kant had de roodharige jongen een rare gewoonte om, wanneer de hemel zijn tranen op de aardse wereld liet vallen, de lessen niet te volgen. Dit was al zo het geval geweest sinds zijn eerste dag op de academie. Waarom? Dat wist hij niet, maar wanneer water op de aarde viel moest hij gewoon buiten zijn. Buiten, in de regen, Regendruppels die je haar bevochtigde en rustgevend in je nek belandden. Dat gevoel van welzijn was in één enkel woord te beschrijven: heerlijk. Het was al helemaal het beste wanneer de lucht donker was en de maan het aardoppervlak zachtjes verlichtte. Het had een bepaalde sfeer, een moeilijk uit te leggen sfeer. Maar des te harder het regende, des te fijner Haruhi de sfeer vond. Helaas was de regen deze avond zeer matig, en werd je amper nat. Maar het bleef regen, wat betekende dat Haru het vertikte om naar de les te gaan. Als niemand direct tegen hem zou zeggen dat hij nu naar de les moest, zou hij ook zeer zeker niet gaan. Stopt het met regenen? Dan is het tijd om terug te keren.
En zo kwam het dat Haru op dit tijdstip, terwijl hij op een droge nacht zijn tijd in het klaslokaal zou doorbrengen, hij hier onder een boom bezig was met het lezen van zijn boek. De bladeren verplaatsten zachte regendruppels naar beneden, die dan op hun plaats op zijn rode haren terecht kwamen. Zijn gezicht strak, op het moment zonder emoties. Maar van binnen vermaakte hij zich perfect met het boek wat hij op dit moment aan het lezen was. Gevuld met gedichten, geweldig. Echt iets voor Haru. Een zucht verliet zijn mond toen de zoveelste regendruppel zijn boek bereikte. Als het zo nog even zou doorgaan was het boek gedoemd om kletsnat en onleesbaar te worden. De inkt zou uitlopen, de meesterlijke woorden zouden nooit meer gelezen kunnen worden. Zonde. Daar was dus de keuze: Het boek in zijn schoudertas stoppen en iets anders vinden om te doen, of binnen verder lezen. Binnen verder lezen was eigenlijk helemaal geen optie, dus de keuze was binnen enkele seconden al gemaakt. Voorzichtig werd het boek in de donker blauwe/zwarte Converse schoudertas gestopt, waarna hij zijn benen in werking zette en lenig opstond. Op dat moment drong een sterke menselijke lucht zijn beide neusgaten binnen. Mens. Van het mannelijk geslacht. De geur kwam hem ergens vaag bekend voor, maar dat was nogal logisch aangezien hij soms overdag nog wel eens rondzwierf in de dayclass dorms terwijl die les hadden. Gewoon voor de fun.. En omdat de menselijke wezens nog wel eens interessant konden zijn. Langzaam liep hij de zoete menselijke geur achterna, belandde vlakbij een open plek. Het menspersoon zag hij een enkele seconden in het zachte maanlicht staan, waarna deze met zijn hand bij zijn zak achteruit deinsde. Met beide handen in zijn zakken stapte Haru rustig het maanlicht. "Ik was al opgemerkt zie ik," sprak hij, terwijl hij even knikte naar de hand op de schede van het mes. "En aangezien je bijna met een mens in je handen staat, vermoed ik dat je gevaar ruikt." Een zucht verliet zijn mond terwijl Haru even kort een hand door zijn steile, rode haar haalde. Bruin haar, redelijk stijl maar toch warrig. Zo zag de jongen eruit. Ergens had hij hem al een keer gezien, maar Haru wist niet maar waar en wanneer. Maakte niet heel veel eruit, was wel niet belangrijk geweest dan. "Haruhi," stelde hij zich snel voor. "Als ik jou was zou ik nu snel naar je dorm gaan om te pitten, niet iedereen die rond deze tijd rondzwerft is net zo aardig als ik."}

#3Onderwerp: Re: Can't take us down {haruhi} wo sep 11, 2013 4:16 pm

Niro liet een zucht zijn mond verlaten, voelend hoe ze het zijn longen leeg achterliet met niet meer dan enkele afgedankte resten lucht. Maar als snel vulde ze zich weer met nieuw vers lucht. Zijn kastanje kleurige ogen volgde de lucht die zich als wolkjes in de luct vormde en opstegen naar de maan. Hij keek er even naar. Eigenlijk vond hij dat toch wel echt erg mooi. Een van de mooiste dingen. Een volle maan door een dak van blader heen kunnen zien. Hij bleef even zo staan en keek recht naar de maan tot hij wat hoorde. Rond deze tijd konden het twee dingen betekenen. Dayclassers die wakker waren en naar Nightclassers zochten of gewoon nightclassers die lessen miste. Hij zuchtte even en greep wel meteen naar het handvat van zijn mes, dat was zijn beste wapen. Met een geweer kon hij niet omgaan maar met een simpel mesje of een stok kon hij heel wat. Hij keek om zich heen, op zoek naar een van de twee. Hij stopte zijn hand op het ding heen zodat het een dayclasser niet zou opvallen, niet dat ze bang zouden worden. Tot hij door had dat hij juist in het licht stond, dat hij juist makkelijk bekeken kon worden. Hij keek nog een keer op naar de maan. Om er nog voor een kleine seconden van te kunnen genieten. Waarna hij naar achter stapte, uit het licht. De maan maakte niet veel licht maar het verschil maakte toch echt wat uit. Nu ik het licht uit was gestapt kwam de nightclasser dichterbij. Het was wel duidelijk dat het een nightclasser was. Een dayclasser zou hem wel ontwijken. Hij keek naar de rood harige vampier die het maanlicht in stapte. Geen dreiging. Dus. Hij liet zijn mes rustig los en keek naar de jongen. Zijn haar was echt cool. Niro luisterde even naar de woorden. "ik was al opgevallen zie ik" begon de jongen. Tuurlijk hij hoorde op mensen te letten rond dit uur dus vampiers moesten hem opmerken. "en aangezien je bijna met een mes in je handen staat, vermoed ik dat je gevaar ruikt" zei hij waarna Niro hem aan bleef kijken. "een beetje zekerheid kan noit kwaad" sprak hij. Hij nam de jongen in zich op. Rood stijl haar en een zacht gezicht. Hij moest ale nightclassers kunnen kennen en ze bij hun naam kunnen noemen. Hij zuchtte even, dat werd nog wat. Als hij ergens slecht in was waren het wel namen bij gezichten plaatsen. "Haruhi" zei de jongen voor hem. Niro keek hem aan en bekeek hem toen even sneller. Hij keek even omhoog naar de maan maar keek toen al weer snel naar de jongen, Haruhi. Hij antwoorde er niet op, ookal moest hij toegeven dat die naam wel goed bij hem paste. "Als ik jou was zou ik nu snel naar je dorm gaan om te pitten, niet iedereen die rond deze tijd rondzwerft is net zo aardig als ik". Niro glimlachte even en stopte zijn handen in zijn zakken. Hij bleef rustig staan en bleef Haruhi aankijken. "Als ik jou was zou ik naar de les gaan" zei hij bleef rustig staan. "Niro, orde bewaker bij de nightclass" stelde hij zich meteen voor. Hij keek Haruhi aan. Hij slikte even en keek naar de lucht.