It's not what it looks like.. {Keisuke}

Myron bleef naar het plafond staren, denkend aan alles wat er was gebeurd. Hij had ervan genoten, maar aan al het leuke kwam een eind. Hij had hierbij zelf een punt er achter gezet, aangezien Keisuke dronken was en hij gewoon niet al te lang bij hem kon blijven. Hij zou graag willen, maar voordat hij het wist had hij alweer dorst en moest hij zijn dorst lessen. En dat het liefst niet met het bloed van zijn vriend. Myron kon nergens anders meer aan denken dan Keisuke, totdat het snijdende en brandende gevoel in zijn keel begon op te spelen. Hij zuchtte kort en ging uiteindelijk recht op zitten. Hij gaapte eens. Kennelijk had hij dus wel even geslapen. Hij voelde zich dan ook fitter dan voorheen. Iets wat ervoor zorgde dat hij er weer tegen aan kon. Hij keek even kort uit het raam. Het was ochtend, hij had weer eens de lessen gemist. Veel gaf hij er niet om. Nu ongeveer zouden de dayclass studenten aan hun ontbijt zitten en zouden alle nightclass studenten slapen. Als ze zich netjes aan de regels hielden. De meeste deden dat niet en daarom waren er genoeg vampier jagers op de loer buiten de nightdorm. Myron was het nog elke keer gelukt om weg te glippen van de dorm en van de vampierenjagers. Opnieuw schoot het brandende gevoel door zijn keel. Nu moest hij echt wat te drinken vinden. Hij kon naar beneden gaan en uit de kantine wat halen, maar hij wist dat dat moeilijk ging met al die beveiliging. Hij zette dus uiteindelijk zijn raam open en snoof even de frisse lucht binnen. Met een soepele en geluidloze sprong kwam hij uiteindelijk op zijn voeten terecht op de grond. Hij keek even kort om zich heen, waarna hij binnen enkele seconden zich weer schuil hield tussen de bomen en bosjes. Hij klom in een boom, waaruit hij de hele omgeving makkelijk kon na spitten op eventuele prooien. Zijn blik viel even op de dorm van de dayclass studenten, maar hij richtte zijn aandacht al snel op een meid die bij de rivier stond. Ze was alleen en niemand anders was ook in de buurt. Perfect. Behendig sprong hij van boom naar boom, totdat hij aan de rand van het bos was en het heerlijke bloed al bijna kon ruiken. Het meisje had natuurlijk niks door. Hij liet kort een blik over haar heen glijden. Ze was ongeveer twintig jaar en leek geen student te zijn van de academie. Kortom: geschikt. Hij sprong uit de boom en deed dit expres niet geluidloos. Het meisje keek om, maar voordat ze kon registreren wie of wat daar was, stond Myron al voor haar, met zijn tanden in haar hals. Een klein piepend geluid kwam uit haar keel, maar al snel verslapte haar lichaam door het vele bloed verlies. Hij hield dan ook haar lichaam vast, terwijl hij het heilige bloed dronk. Het was heerlijk en verzachtte het brandende gevoel in zijn keel. Hij kon niet meer stoppen en vermoorde dus ook zo de vrouw door al het bloed uit haar lichaam te drinken. Uiteindelijk bleef er een verschrompeld lichaam over, waar je van zal walgen. Hij gooide het lichaam met een geweldige kracht naar de andere kant van de rivier waar het lichaam vervolgens in de bosjes terecht kwam. Hij zuchtte even voldaan, waarna hij neer hurkte bij de rivier. Hij zag eruit als een ware monster. Hij had geluk dat Keisuke hem niet zo zag. Plots zag hij een bekend gezicht in de reflectie van het water en toen hij snel om keek, zag hij dan ook die gene die hij in het water had gezien. Keisuke.

Langzaam aan opende zijn ogen zich. Hij plaatste zijn handen plat op het bed en werkte zich zelf omhoog. Gelijk voelde hij een pijnscheut door zijn hoofd gaan. Keisuke kneep voor een moment zijn ogen dicht terwijl hij zijn rechter hand tegen zijn voorhoofd plaatste. ''Oef..'' Mompelde hij met een lichte zucht. Ja het enige wat hij elke keer weer over hield na een nacht met gezelligheid en drank. Een kater. Keisuke wachtte tot de pijnscheut overging op een nog wat verdraaglijke hoofdpijn waarna hij zijn hand liet zakken. Even keek hij de kamer rond. Het was er stil. Te stil. Hij kon zich nog herinneren dat hij met Myron was uit gegaan maar nu was hij weg. Een lichte zucht ontsnapte de mond van Keisuke. Even wreef hij snel met beide handen over zijn gezicht om zichzelf wakker te krijgen. Hij slingerde het dekbed daarna van zijn benen af en stond op. Hij vond het jammer dat Myron weg was. Maar waarschijnlijk lag hij in zijn eigen kamer in de nightclass dorm. Als het aan de regels van de academie lag had hij hier ook niet mogen slapen, nee dan hadden Myron en hij niet eens met elkaar om mogen gaan. Maar Keisuke zou naar die tweede zeker weten niet luisteren. Hij zou wel met Myron om blijven gaan. Natuurlijk zou hij dat doen. Het was zijn beste vriend. Keisuke liep richting de badkamer. Hij kwam voor de spiegel staan en keek naar zijn weerspiegeling. Wallen waren zichtbaar onder zijn ogen. Keisuke glimlachte even flauwtjes. Het zou ook niet eens zo zijn. Keisuke richtte zich op de kraan en liet er koud water uit stromen. Hij maakte vervolgens een kommetje van zijn handen en liet er zo water in glijden. Al snel gooide hij het water in zijn gezicht. Het voelde fijn verkoelend aan, wat dan ook wel voor een goed wakker wordend effect zorgde. Langzaam aan keek Keisuke weer met een flauw glimlachje naar zijn weerspiegeling. De wallen zaten er nog maar die zouden vanzelf wel weg trekken. Plots flitste er allerlei beelden door zijn gedachten. Keisuke herinnerde zich ineens in een klap een aantal dingen van gisteravond. Alsof het koele water daar aan mee geholpen had. Keisuke zag voor zich hoe dichtbij Myron bij hem had gestaan, hij kon het haast nog voelen ook. Lichtjes begon Keisuke zijn hart weer wat sneller te slaan bij de gedachten aan Myron. Keisuke draaide zich weg van de spiegel en kwam terug zijn kamer in. '''Myron, Myron, Myron why is it all i can think about?'' Sprak Keisuke tegen zichzelf. Plots verwijdde zijn ogen. Zou het misschien? Zou hij verliefd op Myron zijn? Was dat waarom zijn hart nu zo snel ging als hij alleen al aan hem dacht? Het zou het wel verklaren. Het zou al die fijne gevoelens betekenen. Of hij nou dronken was of niet. Myron zou altijd een bepaald effect op hem hebben. Dat ene speciale effect dat maar een ding betekende. Liefde.
Gelijk greep Keisuke naar schone kleren. Hij trok ze zo snel mogelijk aan waarna hij zijn kamer verliet. Hij deed geen moeite om uitgebreid te gaan ontbijten. Hij pakte snel een broodje, deed deze in zijn mond en liep verder. Onder het lopen at hij het broodje op. Hij moest Myron vinden. Hem vertellen hoe hij zich voelde. Zou Myron blij zijn? Hij hoopte het, Myron had immers toen ook gevoelens gehad voor hem. Misschien nu nog wel. Hij hoopte natuurlijk van wel. Echter wilde Keisuke niet met lege handen naar Myron. Ja Keisuke was erg vrijgevig, maar zeker bij de personen die hij lief had. Zo ging hij eerst richting de stad waar hij wat kocht. Vervolgens liep hij verder. Keisuke kwam al snel weer in de buurt van de academie. Echter vond hij het maar saai om langs de weg te lopen. Zijn blik viel dan ook al snel op het bos dat in de buurt was. Veel leuker om daar door heen te lopen. Keisuke lachte even terwijl hij bijna huppelend door het bos heen ging. Hij voelde zich dan ook zo blij, nu dat hij eindelijk ontdekt had wat hij voelde. Hij wilde dat dan ook maar al te graag met Keisuke delen. Hopen dat hij het ook leuk vond en dat hij zijn gevoelens voor hem zou accepteren. Na een stuk gelopen te hebben hoorde Keisuke ineens stromend water. Keisuke keek om zich heen waarna zijn blik op een paar struiken viel. Daar achter kwam het vandaan. Keisuke glimlachte even waarna hij er naar toe liep en tussen de struiken door naar de rivier toe. Hij vond water altijd wel wat leuks hebben. Met de vissen er in, en zwemmen zelf er in was ook leuk. Keisuke liep op het water af en wilde er bij gaan zitten. Echter ontdekte hij ineens twee gedaantes vanuit zijn ooghoeken.
Keisuke keek met een vrolijke glimlach opzij. Zou het een koppel zijn die romantisch alleen met ze twee waren? Dan zou hij gelijk wel weg gaan. Hij wilde hen natuurlijk niet storen. Echter verging zijn glimlach al snel toen hij zag wie er stonden. Een meisje en.. was dat Myron? Hij leek er verdacht veel op. Nee hij wist het zeker. Die kleding, en die mooie donkere haren in dat bekende model. Het moest Myron zijn. Hij had zijn hoofd bij de nek van het meisje. Was hij.. waren ze hier.. intiem samen aan het zijn? Was Myron dan toch verder gegaan? Maar nee dat kon het niet zijn. Het meisje keek lang niet zo blij. Nee haar ogen straalde pure angst en pijn uit. Keisuke zijn adem stokte. Hij wist niks uit te brengen. Wat gebeurde er ooit? Langzaam aan verwijdde Keisuke zijn ogen toen hij zag wat er met het meisje gebeurde. Ze vermagerde helemaal. Wat deed Myron met haar!? Uiteindelijk bleef er niet veel over van het meisje. Een verschrompeld lichaam viel neer op de grond. Het meisje was weg, dood. Dat was duidelijk. Myron.. had haar vermoord. Maar hoe? Wat had hij met haar gedaan!? Myron zette zich bij de rivier neer, leek niet door te hebben dat Keisuke hem had gezien. Maar nee uiteindelijk had hij het wel door. Keisuke keek met wijd open ogen richting hem. Hij leek haast wel in shock. Het cadeau voor Myron, een grote teddy beer met 'i love you' op de buik had hij vast geklemd in zijn armen. Maar zodra Myron zijn kant op keek liet hij die uit zijn armen vallen. De beer kwam levenloos op de grond terecht en Keisuke deed gelijk een stap naar achteren. ''W-wat..'' Wist Keisuke uiteindelijk stotterend uit te brengen. ''Wat heb je met haar gedaan Myron!?'' Riep hij vervolgens angstig uit. Keisuke zijn ogen stonden wijd, straalde angst uit maar ook veel ontwetenheid waardoor je kon zien dat hij nogal verward was door deze situatie. Even schoot zijn blik richting het verschrompelde lichaam waarna zijn blik terug richting Myron ging. ''Waarom heb je haar vermoord.. hoe.. h-heb je dat gedaan?'' Vroeg Keisuke nu stotterend aan hem. Het was beangstigend maar hij wilde dan ook wel weten wat er gaande was.

Myron kon zich niet meer inhouden. Het brandende gevoel was te hevig om het bij een paar slokken te laten. Hij dronken dan ook al snel al het bloed uit de vrouw. Het lichaam was allang verslapt en naarmate Myron verder dronken verschrompelde het lichaam helemaal. Myron dronken verder, totdat hij geen druppel meer eruit kon krijgen. De vrouw was toch al dood, hij kon het beste alles eruit halen. Anders was het zonde. Uiteindelijk was de vrouw dus helemaal leeg en bleef er een verschrompeld lijf over. Myron zuchtte even voldaan, waarna hij neer hurkte bij het water en eens in de weerspiegeling keek in het water. Hij grijnsde kort. Hij zag eruit als een monster, waarschijnlijk was hij dat ook. Hij was een egoïst die mensen vermoorden om zelf te blijven leven. Hij ha er tot nu toe niet veel problemen mee, hij hoopte alleen dat Keisuke er nooit achter zou komen. Precies op dat moment verscheen et een bekend gezicht in de weerspiegeling van het water. Keisuke. Vliegensvlug draaide Myron zich om en zag hij nog net hoe een beer op de grond viel. In een flits zag hij dat er ' I love you' op stond. Hij lette er niet veel op, want al snel werd zijn aandacht door Keisuke getrokken die verschrikt een stap naar achter deed. Myron was dan ook niet bepaald rustig. Keisuke was er achter gekomen. Nu kon hij zijn liefdensleven weken helemaal vergeten met Keisuke. Waarschijnlijk zou Keisuke nooit meer met hem om gaan. Had hij een trauma gekregen, die niet meer te genezen viel omdat toch niemand hem zou gaan geloven als hij zei dat het kwam door een vampier. Keisuke begon stotterend aan een zin maar al snel riep hij angstig naar hem waarbij hij vroeg wat hij had gedaan. Myron keek even naar de karkas banden vrouw, waarnemingen hij zijn blik weer richtte op Keisuke. Keisuke keek hem angstig, maar ontwetend aan. Myron on keek weg, kon het nauwelijks verdragen dat zijn vriend bang voor hem was. Hij richtte zich dan ook alweer snel op de rivier. Keisuke vroeg al snel waarom hij de vrouw had vermoord en al snel volgde dan ook de vraag hoe hij het had gedaan. Even bleef Myron stil en keek naar zijn spiegelbeeld. Bloed droop via zijn kin naar beneden. Hij deed kort zijn handen in het water en begon zijn gezicht te wassen. Toen er geen spoor van bloed meer te vinden was, kwam hij langzaam overeind. Hij ging kort met zijn hand door zijn Haren heen. Wat moest hij doen? Hij kon het moeilijk gaan verzwijgen. Nee, Keisuke verdiende de waarheid. Langzaam draaide hij zich om. Zijn ogen hadden nog hun rode gloed en als je goed keek zag je kleine puntjes uit zijn mond komen. Wat zij hoektanden waren. "Ik zal bij het begin beginnen, " begon hij. " Nadat jij bij mijn broer bent in getrokken, ben ik hier geen gegaan. Natuurlijk was ik toen nog niet.. dit" zei Myron en wees even kort naar zichzelf. "ik was hier nog geen dag, of ik kwam een bloedmooie vrouw tegen in het dorp. Ik had liefdesverdriet en dacht niet helemaal helder na. De vrouw vroeg aan mij of ik wou veranderen, zodat ik overnieuw kon beginnen. Ik zei ja. Ik wou alles vergeten en opnieuw beginnen, maar voordat ik het wist stonden haar tandarts niet in mijn nek en voelde ik een helse pijn. " Myron stopte even en liet te twee littekens zien in zijn hals. Waar de vrouw had genezen. " Na een paar dagen was ik helemaal verandert, ik kreeg een ander uiterlijk en werd verplaatst naar de nightclass doen. En voordat ik het wist, had ik zin in bloed, " zei Myron en keek Keisuke even ernstig aan. Als teken dat hij het echt meende. "Ik ben anders dan de normale mens. Ik ben een vampier, om de vier uur smachtend naar bloed. Ik ben sterker en sneller, ik kan in mijn uppy een boom omver halen. Ik ben een monster, " eindigde Myron uiteindelijk zijn verhaal en richtte uiteindelijk zijn blik weer op Keisuke om zijn reactie te peilen. Hij zuchtte even, waarna hij op de steen ging zitten. Hij verborg zijn hoofd in zijn handen. " Het spijt me, je moet me nu vast eng en een monster vinden. Je walgt ervan hoe ik die vrouw heb leeg gedronken om mijn dorst te lessen. " zei Myron. " maar weet 1 ding Keisuke, " begon hij en keek langzaam op. " ik hou ondanks alles heel veel van jouw, " zei hij. Hij keek Keisuke nog even aan, waarna hij zijn hoofd weer weg stopte in zijn handen. Hij had verteld aan Keisuke wat hij wou zeggen, nu mocht hij weg rennen van de angst om Myron weer alleen achter te laten.

Keisuke keek met verwijdde ogen richting zijn beste vriend. Zijn ogen volgde een druppel bloed die langs de kin van Myron gleed en naar beneden viel. Hij spatte uit een in het gras en dat was het moment dat Keisuke zijn blik terug richting Myron zijn ogen gingen. Zijn ogen die diepe donkere kleur niet meer hadden. Nee ze waren rood, bloedrood. Keisuke voelde zijn hart tekeer gaan. De spanning steeg behoorlijk zowel in zijn gedachten als in zijn lichaam. Na dat stapje naar achteren wist hij zijn lichaam niet meer te bewegen. Hij wist niet wat hij moest denken. Het zag er gewoon eng en naar uit. Het verschrompelde lichaam van de vrouw en dan dat bloed in Myron zijn gezicht. Opnieuw flitste het beeld van Myron die zijn hoofd bij de vrouw zijn nek had voor zich. En zo dacht hij dan ook weer aan het bloed bij zijn mond. Had hij de vrouw gebeten.. maar dan ook echt door gebeten? Keisuke werd misselijk van het idee. Waarom zou Myron dat doen? Keisuke had veel fantasie. Maar nu dat dit in het echt gebeurde zou hij zo één twee drie niet kunnen zeggen dat Myron een vampier was. Dat was ook gewoon raar. Er waren leuke verhalen over maar vampieren bestonden toch niet echt? Of wel soms? Keisuke wilde daar niet eens te lang over nadenken. Zijn blik bleef nu enkel op Myron zijn gezicht gericht terwijl hij wachtte op een antwoord. Hij wilde weten wat er gaande was. Hij wilde weten waarom hij dit deed, dat vooral. Hij had Myron nooit als een persoon voor zich gezien die iemand zou vermoorden. Maar schijn bedrog blijkbaar.
Myron maakte zijn gezicht schoon waarna hij zich dan ook op hem richtte. Hij zei hem dat hij bij het begin zou beginnen. Nou Keisuke was benieuwd. Want voor dit hele gebeuren moest wel een duidelijke verklaring zijn. Nu zou hij die krijgen, echter wist hij niet zeker of hij het wel wilde weten. Maar hij had nu geen keus meer. Zijn lichaam stond nog steeds stijf van de spanning en zijn onderbewuste vertelde hem dat hij moest blijven luisteren. Dat deed hij dan dus ook. Hij luisterde naar de woorden van Myron. Hij noemde zichzelf 'dit' waarbij hij dan ook eens naar zijn lichaam wees. Keisuke zijn blik gleed kort over het lichaam heen van Myron waarna hij hem algauw weer recht in de ogen aan keek. Qua zijn figuur was er niets verandert. Qua uiterlijk wel maar dat had hij niet erg gevonden. Myron zag er juist erg goed uit zo. Maar nu waren die opvallende rode ogen erbij gekomen en nu vielen hem ineens dan ook de puntjes bij zijn mond op. Zijn hoektanden.. Keisuke voelde zijn hart tekeer gaan. Zo snel dat hij er haast benauwd van werd. Hij keek Myron dan ook maar snel weer in de ogen aan, al maakte de rode ogen het gevoel van spanning niet veel beter. Keisuke luisterde naar het verhaal. Even keek hij weg zodra Myron vertelde dat hij overnieuw had willen beginnen. Hij begreep wel waarom. Maar verder in het verhaal keek hij hem dan ook weer aan. Net toen hij dacht iets rustiger te worden, dat er gewoon een hele goede verklaring was voor dit al kwam Myron er mee dat hij nu dus een vampier was. Hij was een vampier.. Het bloed.. Zijn uiterlijk.. It all maked sense. Dus toch, dus toch bestonden ze. En zijn beste vriend, zijn Myron was er een. Zodra Myron uitgesproken was zette hij zich neer op een rots en verstopte hij zijn gezicht in zijn handen. Keisuke slikte eens. Dit al was beangstigend. Maar om zijn vriend zo te zien maakte het niet veel beter. Zijn eerste reactie: Kei hard weg rennen puur door angst. Maar dan zou het betekenen dat hij zijn vriend weer op gaf. En dat was wel het laatste wat hij wilde. Keisuke wende zijn blik langzaam af naar de grond terwijl hij naar de laatste woorden van Myron luisterde. Hij hield van hem, dat moest hij na al die jaren altijd al hebben gedaan..
Langzaam aan ging Keisuke door zijn hurken en pakte hij de beer van de grond af. Voor een moment bleef hij er naar kijken. Hij had hem speciaal voor Myron mee genomen omdat hij hem had willen vertellen dat hij gevoelens voor hem had. Langzaam aan liep Keisuke naar hem toe. Zijn hart ging tekeer uit angst. Maar hij voelde ook medelij. Medelij voor het feit dat zijn vriend dit moest door maken. En ergens voelde hij zich er ook wel verantwoordelijk voor. Immers was Myron weg gegaan vanwege het feit dat hij met zijn broer was gegaan. Als hij dat niet had gedaan was Myron ook nooit weg gegaan. Na enkele stappen gezet te hebben kwam hij uit bij Myron. Even keek hij zwijgend naar hem. Plots drukte hij de zachte snuit van de teddy beer tegen de wang van Myron. ''Niet verdrietig zijn Myron..'' Zei Keisuke zacht tegen hem waarna hij zelf door zijn hurken ging voor Myron. Hij zette de beer op de grond neer en pakte zachtjes Myron zijn handen vast. Hij trok de handen langzaam aan bij Myron zijn gezicht weg. Hij keek hem in de ogen. Langzaam aan verscheen er een glimlachje op Keisuke zijn mond. ''Ik laat je niet in de steek Myron..'' Sprak Keisuke zacht tegen Myron. Hij liet een hand los en plaatste die tegen het gezicht van Myron. ''Of je nu een mens of vampier bent, je bent hoe dan ook mij Myron. En ik zal je niet weer laten gaan'' Zei Keisuke tegen hem. Zijn duim gleed zachtjes over de huid van Myron zijn wang heen terwijl hij hem nu een stuk rustiger aan keek.

Nadat Myron had gezegd wat hij moest zeggen, verstopte hij zijn hoofd achter zijn handen en bleef zo in stilte op de steen zitten. Hij wist bijna zeker dat Keisuke nu weg zou gaan. De angst die hij eerder in de donkere ogen van Keisuke had gezien, was onbeschrijfelijk. Hij hield niet van angst en al helemaal niet om die te zien in de ogen van iemand anders, daarom week hij zijn blik ook altijd af als hij iemand zijn bloed dronk. Myron had zijn oren gespit, wachtte op het welbekende geluid van weg lopende voetstappen. Maar die kwamen niet. Myron hoopte dat Keisuke snel weg ging, hij wist niet hoelang hij het nog ging volhouden om zijn tranen binnen te houden. Zijn ogen brandende er al van. Plots hoorde hij wat geschuifel, waarna het weer even stil was. Had Keisuke een trauma gekregen, waardoor hij nu in een shock verkeerd, waardoor hij niet meer kon weg rennen en alleen maar stil bleef staan. Myron wou opkijken, maar precies op dat moment voelde hij wat zachts op zijn wang. Verbaasd opende Myron zijn ogen, maar zag niet veel bijzonders, aangezien hij zijn handen nog voor zijn ogen had. ''Niet verdrietig zijn Myron..'' klonk plots een bekende stem. Myron's ogen werden groter. Wat deed Keisuke hier? Was hij niet bang? Jawel, hij was wel bang. Hij had nog de angst in zijn ogen gezien. Die angst kon niet zomaar weg gaan. Waarom was hij hier nog? Waarom rende hij niet weg? Lang had hij er niet om er over na te denken, want plots werden zijn handen vast gepakt en langzaam weg geschoven. Verbaasd, met nog steeds waterige ogen, keek hij Keisuke aan. Langzaam aan verscheen er een glimlach rond de lippen van Keisuke. Myron was verbaasd, zo verbaasd dat hij geen woord kon uitbrengen. ''Ik laat je niet in de steek Myron..'' zei Keisuke zacht. Hij liet één van zijn handen los en plaatste zijn hand op de Myron's wang. De ogen van Myron werden nog groter. Wat.. waarom? Hij was bang geweest, waarom liep hij niet weg? Hij kon een beter leven krijgen, zonder Myron. Dat zou waarschijnlijk het beste zijn. Waarom deed Keisuke dit? ''Of je nu een mens of vampier bent, je bent hoe dan ook mij Myron. En ik zal je niet weer laten gaan'' ging Keisuke verder en nog steeds kon Myron geen woord uitbrengen. Hij voelde hoe Keisuke langzaam zijn wang streelde met zijn duim, het voelde vertrouwd aan. De blik in Keisuke's ogen was rustiger dan voorheen. Even bleef Myron zo stil zitten, totdat er plots een traan over zijn wang rolde. "Waarom...?" bracht Myron uiteindelijk uit met een zachte stem. "Waarom zou je dat doen?" vroeg Myron zich hardop af. "Ik ben een vampier," zei hij langzaam en week even zijn blik af. Opnieuw hield hij zich even stil, waarna hij eens diep adem nam en zich weer richtte tot Keisuke. "Ik zal nooit, nooit jouw bloed willen drinken. Nooit," begon Myron duidelijk en keek hem ook even ernstig aan. "Maar.," ging hij verder en stopte even. "Als ik dorst heb, kan ik me niet inhouden," zei hij. Hij keek Keisuke even ernstig aan. Hij week daarna even zijn blik af en beet kort op zijn lip. Uiteindelijk keek hij weer naar Keisuke. "Ik wil je geen pijn doen Keisuke," zei hij uiteindelijk. Hij legde uiteindelijk zijn handen op de schouders van Keisuke. "Je kan beter weg gaan. Verder gaan met je leven alsof er niks is gebeurd. Ik ben gevaarlijk. Ik zag de angst in je ogen, dat wil je toch niet nog eens mee maken?" zei Myron en keek hem doordringend aan. Hij wou niet dat Keisuke weg ging, maar even min dat hij Keisuke pijn deed.

Keisuke had er voor een moment wel bij stil gestaan. Niet zo zeer lichamelijk, want er was eerder gewoon echt geen beweging in zijn lichaam te krijgen. Nee binnen in zijn gedachten stond hij er nu ook even stil bij. Ja, hij voelde de doodsangst nog na gieren in zijn lijf. Maar aan de andere kant. Het was zijn beste vriend die hier voor hem stond. Vampier of niet. Hij zou hem nooit wat aan doen, toch? Nee daar was Keisuke van verzekerd. Echter bleef hij het sneu voor de vrouw vinden. Ze had een onschuldige dood geleid om het leven van een vampier te behouden. Maar hij dwong zichzelf daar langs heen te kijken en zich er niet meer mee bezig te houden. Myron was zijn vriend. Hij kende hem al lang en hij gaf erg veel om hem. De vrouw was een onbekende. Hij wist niets van haar en ze betekende dus ook niets voor hem. Dat moest hij vast zien te houden.Zijn blik was van de knuffel terug naar Myron gegaan die zijn gezicht in zijn handen had verborgen. Keisuke had te doen met hem. Dat was dan ook nog zo iets. Hij was die vrouw tegen gekomen en had hem er in mee gesleept. Myron had er niet zelf voor gekozen om een vampier te worden. Hoe kon Keisuke dan boos op hem worden of bang van hem weg rennen? Dat verdiende hij niet. En Keisuke zou hem dat dus ook niet aan doen. Nee ook al voelde hij de angst nog in zijn lichaam. Hij zou zichzelf sterk houden en er zijn voor zijn vriend.
Uiteindelijk wist Keisuke zijn lichaam in beweging te krijgen. Zo ging hij naar Myron toe met de grote teddybeer in zijn armen geklemd. Eenmaal bij Myron aangekomen drukte hij zachtjes de teddybeer zijn snuit tegen Myron zijn wang. Hij deed het voor de troost. Hij wist niet of de snuit van een teddybeer hem zou kunnen troosten maar het ging gewoon vanzelf. Hij wilde Myron dan ook gewoon niet verdrietig zien. Keisuke haalde de teddybeer na even al wel weer weg bij Myron en zette deze bij de steen neer waarop Myron zich neer gezet had. Vervolgens kwam Keisuke voor hem zitten door door zijn hurken te gaan. Hij nam Myron zijn handen vast en begon tegen hem te spreken, waarbij een van zijn handen uiteindelijk dan ook op een wang van Myron eindigde. Naar mate zijn woorden werd Keisuke wat rustiger. Om Myron te kunnen opvrolijken moest hij de angst dan ook wel weg zien te stoppen anders zou het niets helpen. Voor een moment bleef het stil tussen hen nadat Keisuke uitgesproken was. Tot dat er plots een traan over Myron zijn wang heen gleed. Keisuke zijn blik viel op de traan. Hij slikte eens. Zachtjes veegde hij de traan met zijn duim weg. Hij wilde weer tegen Myron spreken maar op dat moment begon hij al tegen hem. Keisuke keek hem dan ook weer in de ogen aan en luisterde naar zijn woorden. Voor een moment wende Keisuke zijn blik af naar de grond door Myron zijn eerste woorden. Hij wilde hem geen pijn doen. Keisuke zou dat ook niet willen. Maar aan de andere kant. Myron had het nou eenmaal nodig. Misschien was hij dan wel voorbestemd om zich op te offeren. Keisuke keek hem dan ook weer in de ogen aan. Hij voelde weer de neiging om wat te zeggen maar toen kwamen er worden waardoor hij al snel stil bleef. Voor een moment werden Keisuke zijn ogen groter terwijl hij de handen van Myron op zijn schouders voelde. Die fijne warme handen. Langzaam aan balde Keisuke zijn handen tot vuisten. Meende Myron dat nu serieus?! Hij wilde dat hij zijn leven verder zou gaan leiden zonder hem?! Met een ruk stond Keisuke op terwijl zijn handen nog tot vuisten waren gebald. Hij keek Myron met een strakke blik aan. Plotseling tilde hij een hand op en gaf hij Myron een klap in het gezicht. Het ging zo uit reflex. Misschien voelde hij zich wat gekwetst, of wilde hij Myron dan ook gewoon wakker schudde. Laten blijken dat hij het hier totaal niet mee eens was en dat hij dan ook niet weg zou gaan van hem. Het duurde daarna niet lang of hij greep hem bij zijn kraag vast en trok zijn gezicht recht voor die van hem. ''Jij denkt dat na dit, na dat ik speciaal hier heen gekomen ben voor jou, je zomaar ga opgeven!?'' Riep Keisuke lichtelijk wat boos. Keisuke was niet snel boos, eigenlijk bijna nooit. Maar dit. Dit werd hem even te veel. Gelijk pakte hij de kraag strakker vast. ''Ik geef om je Myron, meer dan ik besef nu. En ik zal je nooit, maar dan ook nooit meer laten gaan. Vampier of niet, het kan me niet schelen. Heb je bloed nodig en ben ik bij je. Misschien moet ik het dan wel gewoon geven, ik wil er gewoon voor je zijn op wat voor manier dan ook'' Sprak Keisuke tegen hem. Hij sprak al de woorden uit zonder er echt over na te denken. Maar hij wilde Myron dan ook duidelijk maken dat hij niet van hem weg zou gaan, nooit niet. Keisuke keek hem nog even strak in de ogen aan waarna hij de kraag langzaam aan wat losser liet. Nu besefte hij dan ook pas echt dat hij Myron geslagen had. Lichtjes werden Keisuke zijn ogen even wat groter waarna hij gelijk zijn armen om Myron zijn hals heen sloeg en hem dicht tegen zich aan drukte. ''Sorry Myron..'' Sprak Keisuke nu zachter en rustiger tegen hem. Hij haalde eens diep adem waarna er een korte stilte viel. ''Het is gewoon..'' Begon hij uiteindelijk zachtjes. ''Ik ben verliefd op je'' Liet hij Myron nu dan ook echt weten.

Langzaam plaatste Myron zijn handen op de schouders van Keisuke en sprak hem zo toe. Het kwam er op neer, dat Keisuke beter hem achter kon laten en een leven kon leiden zonder hem alsof er niks was gebeurd. Myron had de angst gezien in Keisuke's ogen, dat wou hij toch niet nog een mee maken? Myron begreep niet waarom Keisuke ooit zou blijven? Myron had een flauw leeg gedronken. Het verschrompelende lijf lag er niet. Myron wist niet hoelang Keisuke daar had gestaan, maar misschien had hij ook wel gezien hoe Myron te werk was gegaan. Myron was er dan ook alles behalve trots op. Maar hij wou niet dood gaan, ook al wist hij nu geen reden meer om te leven. Als Keisuke weg van hem zou gaan. Zou hij waarschijnlijk zwaar depressief worden omdat hij zijn grote liefde voor de tweede keer was verloren. Plots schoot Keisuke omhoog. Myron's ogen schoten open en zijn blik viel kort op de gebalde vuisten van Keisuke. Wat-.. Voordat hij er ook maar over na kon denken, sloeg Keisuke hem in het gezicht. Myron zijn gezicht begaf mee en werd naar links geslagen. Myron's ogen waren groot van verbazing en verwarring. Wat had dit te betekenen? Even bleef hij dan ook zo stil zitten, moest alles nog even tot hem door laten dringen. Wat was er zo juist gebeurd? Toen hij dat vast legde en weer terug wou kijken naar Keisuke, voelde hij hoe hij aan zijn kraag werd vast gepakt en keek hij al snel in de licht boze ogen van Keisuke. Wat was er? Waarom was hij boos? Hij hield zijn mond maar, hij had het gevoel dat hij er zo achter zou komen. Zijn ogen stonden nog steeds groot van verbazing. Hij had Keisuke nog nooit boos gezien, laat staan dat Keisuke hem ooit had geslagen in het gezicht. Wat veroorzaakte dit alles? ''Jij denkt dat na dit, na dat ik speciaal hier heen gekomen ben voor jou, je zomaar ga opgeven!?'' riep Keisuke lichtelijk boos. Opnieuw werden de ogen van Myron groter. Hij probeerde de oorden duidelijker te registreren, maar zijn aandacht werd al snel getrokken door de hand die zijn kraag nog wat steviger vast pakte. ''Ik geef om je Myron, meer dan ik besef nu. En ik zal je nooit, maar dan ook nooit meer laten gaan. Vampier of niet, het kan me niet schelen. Heb je bloed nodig en ben ik bij je. Misschien moet ik het dan wel gewoon geven, ik wil er gewoon voor je zijn op wat voor manier dan ook'' sprak Keisuke. Opnieuw werden de ogen van Myron groter. "Keisuke..," zei Myron zacht, hij wist niet eens of hij het wel kon horen. Keisuke wou niet weg gaan? Omdat hij veel om Myron gaf? De greep om zijn kraag verslapte en hij zag hoe Keisuke's ogen wat groter worden. Voordat hij het wist lagen de armen van Keisuke al om zijn nek en werd hij tegen het lichaam van Keisuke aan geduwd. Iets wat hij niet erg vond, helemaal niet. ''Sorry Myron..'' sprak Keisuke zacht. Was het Keisuke die fout zat? Nee. "Ik, ik verdiende het," zei Myron zacht. Hij voelde hoe Keisuke eens diep adem nam, Myron dacht dat hij iets ging zeggen, maar in plaats daarvan kwam er een korte stilte. Myron verbrak die stilte niet, moest nog alle woorden door laten dringen. Hij wist nog maar half wat dit betekende. Hij was bezig met het ontrafelen van de woorden, toen Keisuke plots de stilte doorbrak. ''Het is gewoon..'' begon hij en Myron richtte zijn aandacht weer op Keisuke, wachtend op de woorden die zouden komen. ''Ik ben verliefd op je'' zei Keisuke. Opnieuw vergrootte de ogen van Myron zich. Even bleef het stil, waarna plots alle puzzelstukjes op hun plaats vinden. Daarom wou Keisuke niet weg. Hij was verliefd op hem. Hij zou Keisuke niet kwijt raken, hij ging niet weg. Ze zouden bij elkaar kunnen blijven. Ze zouden een koppel kunnen vormen. Keisuke was verliefd op hem. Plots rolde er nieuwe tranen over zijn wang, maar dit keer tranen van geluk. Hij sloeg dan nu ook zijn armen om Keisuke heen en drukte hem stevig tegen zich aan. Hij ging kort met zijn hand door Keisuke's haren heen, waarna hij zich kort los trok en Keisuke nog even met zijn waterige ogen aankeek. Hij glimlachte langzaam, waarna zijn gezicht al snel bij die van Keisuke kwam en hij hem zo hun eerste kus gaf.

Keisuke had Myron een klap in het gezicht gegeven waarna hij hem bij zijn kraag vast greep. Het kon hem niet schelen wat Myron er van zou vinden, nu niet tenminste. Keisuke liet zijn gevoelens nu gewoon gaan. Die liefdes gevoelens die hij voor Myron had. Myron leek alles nu weg te willen gooien en daarom was Keisuke nu dan ook zo boos. Hij zou dat in geen geval toe laten. Hij wilde bij Myron blijven. En Myron moest bij hem blijven. Hij zou hem in geen geval laten gaan. Onder zijn woorden pakte hij de kraag dan ook wat strakker vast. Misschien om wel te laten weten dat hij hem gewoon echt niet zou los laten. Aan de andere kant was het ook gewoon zijn boosheid die het nu even over nam. Plots sprak Myron zijn naam uit. Op dat moment was Keisuke dan ook klaar met zijn woorden. Langzaam aan begon het tot hem door te dringen wat hij Myron zo juist had aan gedaan. Hij had hem geslagen! Gelijk sloeg Keisuke zijn armen om Myron zijn hals heen en drukte hij hem dicht tegen zich aan. Dat was nu eigenlijk ook weer niet zijn bedoeling geweest. Hij had Myron gewoon duidelijk willen maken dat hij niet weg van hem zou gaan, niet weer. Keisuke bood dan ook al gauw genoeg zijn excuses aan Myron. Voor een moment kneep Keisuke zijn ogen dicht. Hij had zijn vriend nou ook weer geen pijn willen doen.
Plots zei Myron hem dat hij het had verdient. Gelijk opende Keisuke zijn ogen. Had hij het verdient? Wel dat Keisuke hem duidelijk had willen maken dat hij niet van hem weg zou gaan. Maar die klap.. Dat was wel wat te ver gaan. Echter was het nu eenmaal gebeurt en zou hij er niks aan kunnen veranderen. Keisuke sloot zijn ogen half. Nu moest hij het hem dan ook vertellen. De reden waarom hij zo heftig op hem had gereageerd. Want het was niet om zomaar een reden geweest. Nee Keisuke was achter zijn gevoelens voor Myron gekomen. Door die ontdekt te hebben wist hij zeker dat hij niet van Myron zijn zijde wilde wijken. Keisuke haalde eens diep adem waarna hij voor een moment stil bleef. Hij moest eerst eens goed tot rust komen voordat hij het hem zou vertellen. Echter ging zijn hart al sneller bij het idee dat hij Myron over zijn gevoelens zou vertellen. Voor dat hij het wist zei hij de woorden dan ook. 'Ik ben verliefd op je' Keisuke sloot zijn ogen weer. Wachtte af hoe Myron zou reageren. Plots voelde hij een druppel op de huid van zijn nek komen. Huilde Myron? ''Myron.. ga..'' Begon hij terwijl hij met zijn gezicht voor die van hen wilde komen maar op dat moment trok Myron hem juist dichter tegen zich aan en ging hij met een hand door die van hem heen. Keisuke sloot zijn ogen en glimlachte al snel. De eerste glimlach weer nu hij zo met Myron bij de rivier stond. Keisuke nestelde zich in Myron zijn armen. Het voelde zo fijn aan. Maar net toen hij dacht dat hij wel eeuwig zo met hem kon staan trok Myron zich los van hem. Keisuke keek hem al snel in de ogen, lichtelijk verbaasd en wat vragend. ''Myron..?'' Sprak Keisuke uit. Hij zag nu dan ook de tranen bij zijn gezicht. Keisuke tilde al een hand op, wilde de tranen weg vegen. Echter kwam Myron plots wel heel dicht met zijn gezicht bij die van hem. Keisuke zijn ogen verwijdde lichtjes. Tot dat Myron zijn lippen op die van hem belandde. Ze voelden fijn en zacht aan. Keisuke tilde nu zijn beide handen op en legde ze tegen het gezicht van Myron. Hij sloot nu dan ook zijn ogen en zo kuste hij Myron algauw terug. Zijn hart ging tekeer en zijn lichaam vulde zich met onbegrijpelijk veel warmte. De warmte die de liefde voor en van Myron hem bezorgde. Het kon gewoon niet beter dan dit. Het maakte hem dan ook al helemaal niet meer uit dat Myron een vampier was, tenminste, nu stond hij daar al niet meer bij stil. Langzaam aan haalde hij zijn lippen van die van Myron af en opende zijn ogen. Zijn ogen straalde ongelooflijk veel geluk uit. Hij was dan ook zo blij. Nee hij was meer dan blij, alhoewel was daar wel een woord voor? Ach wat maakte het uit hij voelde zich gewoon zo gelukkig. ''Ik blijf bij je Myron, ik zal niet dezelfde fout weer maken'' Sprak Keisuke met een licht glimlachje waarna hij al snel even lachte naar hem.
Plots viel zijn blik op de kleding van Myron. Er zat wat bloed op van de vrouw. Keisuke pakte zijn kraag weer een beetje vast en bekeek hem eens nauwkeurig. ''Hmm je bent vies, jij moet in bad'' Zei Keisuke tegen hem met een flauw glimlachje waarna hij Myron in de ogen aan keek en hem een licht duwtje richting de rivier gaf. ''En ik zal je persoonlijk wel even een bad geven'' Sprak Keisuke vervolgens dan ook tegen hem. Ja nu ze hier toch waren, nu ze wel wat gezelligheid konden gebruiken aangezien ze nu een super goed nieuw begin hadden. Waarom zouden ze dan niet gaan zwemmen in de rivier? Het leek hem wel leuk en hopelijk vond Myron dat ook.

Nadat Keisuke had gezegd dat hij verliefd was op Myron, vielen alle puzzelstukjes eindelijk op hun plaats. Waarom Keisuke zou blijven. De tranen sprongen opnieuw bij Myron in de ogen, maar dit keer van geluk. Hij drukte Keisuke dan ook stevig tegen zich aan en reageerde niet meer op wat Keisuke zei. Dit ook deels omdat Keisuke zijn zin niet afmaakte toen Myron hem tegen zich aan drukte. Het voelde nog altijd zo goed, fijn en vertrouwd om Keisuke zo dichtbij hem te hebben, maar uiteindelijk liet hij wel los. Keisuke sprak even kort zijn naam uit, waarna een glimlach rond de lippen van Myron verscheen. Hij kwam langzaam aan met zijn gezicht bij die van Keisuke en plantte uiteindelijk de lippen op die van Keisuke. Even had hij de grote ogen gezien van Keisuke, maar toen hij zijn lippen voelde, sloot hij al snel zijn ogen. Al snel voelde hij de warme, zachte handen van Keisuke op zijn gezicht en al snel kuste hij hem dan ook terug. Een klein glimlachje was te zien rond de lippen van Myron. Hij kon het nauwelijks geloven, dat Keisuke nu eindelijk van hem was. Wat hem betreft kon dit eeuwig duren, maar jammer genoeg maakte Keisuke er een einde aan door zich van hem af te trekken. Even keek Myron licht verbaasd, maar toen hij de gelukkige uitstraling in Keisuke's ogen zag, kwam die zelfde uitstraling ook in de ogen van Myron. Hij was dan ook blij. Hij was nog nooit zo blij geweest. Hij kon het gewoon niet beschrijven in woorden, maar zijn uitdrukking zei genoeg. ''Ik blijf bij je Myron, ik zal niet dezelfde fout weer maken'' sprak Keisuke met een lichte glimlach. Myron keek hem even glimlachend aan, waarna hij kort knikte. "Bedankt Keisuke. Ik laat je ook niet meer gaan," reageerde Myron en een scheve glimlach kwam op zijn gezicht. Iets wat er niet lelijk uit zag. Myron hoopte dan ook zo de blik van Keisuke te vangen, maar zijn aandacht leek plots bij iets totaal anders. Myron trok een wenkbrauw op toen hij zijn kraag beet pakte, maar toen Keisuke zijn kleren eens goed bekeek, moest hij toch wel grinniken. ''Hmm je bent vies, jij moet in bad'' zei Keisuke met een flauwe glimlach. Myron grijnsde kort, waarna hij met een licht duwtje richting het water werd geduwd. Myron grinnikte. ''En ik zal je persoonlijk wel even een bad geven'' zei Keisuke. Opnieuw grinnikte Myron, waarna hij binnen een seconde weer met zijn gezicht voor die van Keisuke hing, alsof hij hem weer ging kussen. "Dat mag," begon hij fluisterend met een grijns. "maar eerst, moet ik wat afhandelen," zei hij uiteindelijk en richtte zich tot het lijk van de vrouw. Hij liep er heen en pakte het lijk op. Tja, het was niet een pretje om het te zien. Met een gemak gooide hij het lijk naar de andere kant van de rivier waar het ver in de bosjes belandde. Opgeruimd staat netjes. Uiteindelijk richtte hij zich weer tot Keisuke. Hij boog zich naar de grond toe, waar hij wat modder pakte. Hij liep in een traag tempo, met een grijns rond zijn lippen, richting Keisuke. Bij hem aangekomen smeerde hij, voordat Keisuke het ook maar kon registreren, de modder op de armen van Keisuke."Jij bent ook vies, jij moet ook in bad," zei Myron met een grijns. In een seconde stond hij weer voor Keisuke, zijn gezicht opnieuw dicht bij die van hem. Dit keer gaf hij hem ook echt een kus, maar die was niet van lange duur. Hij tilde Keisuke op en droeg hem weer in zijn armen als zijn prinsesje. "Uwe hoogheid, uw bad," zei Myron op een nep deftige toon en sprong uiteindelijk bij een diep stuk van de rivier het water in, met Keisuke nog in zijn armen.

Voor een tijdje hadden ze in een omhelzing gestaan. Elkaar gekust en elkaar zo laten merken dat ze niet meer van elkaar weg zouden gaan. Zo was er een nieuw koppel ontstaan. Keisuke zou Myron zijn broer vergeten. Hij was niets meer voor hem, betekende helemaal niets meer. Myron zijn broer had hem enkel maar gebeurt. Misschien in het begin niet, waarschijnlijk had hij toen wel echt van hem gehouden. Maar later.. Toen was er niets meer van te zien. Keisuke hoopte dan ook maar dat Myron zijn broer zijn acties bewust waren geweest. Niet dat hij het onbewust had gedaan en dat hij nu gebroken was omdat Keisuke was vertrokken. Maar daar ging hij niet vanuit. Dan had Myron zijn broer hem allang wel kunnen tegen houden. Keisuke duwde de gedachtens over Myron zijn broer weg. Hij had nu niets meer met hem te maken. Nee het was nu enkel Myron en hij. Alleen zij twee, wat klonk dat fijn. Keisuke glimlachte bij de gedachten. Een ding was wel wel zeker, ze waren geen random koppel. Een vampier en een mens? Dat zorgde vast voor wat spanning. Maar Keisuke wilde zich er niet meer druk om maken. Myron was nu eenmaal zijn vriend, zijn grote liefde. Vampier of niet.
Na elkaar te hebben gezegd dat ze niet meer weg van elkaar zouden gaan gaf Myron hem een scheve glimlach. Een glimlach die hem erg sexy stond. Keisuke lachte dan ook even wat. Ja ook al was hij erg verandert vergeleken met vroeger. Hij was nog steeds zo ongelooflijk knap. Keisuke zou er haast van weg dromen maar wist zich zelf wakker te houden. Dit doordat hij ineens het bloed op Myron zijn kleding op merkte. Hij kon er van walgen, met de gedachten er bij dat het afkomstig was van die vrouw. Maar vreemd genoeg gebeurde dat niet. Nee hij reageerde er juist met een grapje op, dat Myron maar eens in bad moest gaan. Zachtjes duwde hij hem dan ook al richting de rivier. Keisuke wilde nu dan ook gewoon weer plezier hebben met Myron, vergeten wat er zojuist was gebeurt en het weer leuk hebben. Net zoals vroeger. Myron gaf hem een grijnsje en grinnikte eens na zijn woorden en acties. Het leek er zo dan ook op dat Myron het niet erg vond. Dat was mooi, Keisuke stopte dan ook niet. Hij zei hem algauw dat hij hem persoonlijk in bad zou doen. Dat zou vanzelf ook wel gebeuren als Myron nog dichter bij de rivier kwam. Plots kwam Myron ineens met zijn gezicht wel heel dicht voor die van hem. Keisuke bereidde zich er al bijna op voor, hij bereidde zich voor op een kus. Want hij dacht die nu te krijgen maar in plaats daar van fluisterde Myron dat dat mocht. Keisuke glimlachte algauw wat naar hem. Hij tilde zijn handen dan ook al weer om Myron nog een zetje te geven maar op dat moment zei Myron tegen hem dat hij eerst even iets anders moest afhandelen. Gelijk keek Keisuke wat vragend naar hem. Nou ja wat het ook was, zolang hij er maar niet ineens vandoor ging. Echter werd al snel duidelijk wat hij er mee bedoelt had. Hij ruimde het lijk van de vrouw op. Keisuke keek er even zwijgend naar waarna hij met zijn ogen het lichaam volgde die aan de andere kant van de rivier in de struiken neer kwam. Keisuke bleef een aantal seconde stil. Oke dat bleef nog steeds niet fijn om te zien. Maar hij moest daar wel verandering brengen als hij langer bij Myron wilde blijven. En daar had hij dan ook alles voor over.
Doordat hij wat afgeleid was had hij niet in de gaten dat Myron zijn kant op kwam met modder in zijn handen. Zodra Myron het plotseling op zijn armen veegde, schrok hij zich dan ook rot. hij maakte meteen een klein sprongentje de lucht in. Gelijk keek hij verbaasd richting Myron maar snapte vervolgens al wel snel wat er was. Hij lachte dan ook even zacht. ''Dat is jou schuld! Dus jij moet eerst'' Zei Keisuke algauw met een wat flauwe glimlach tegen Myron. Hij wees vervolgens strak naar de rivier alsof hij een docent was. ''In'' Zei hij gelijk met een glimlach. Echter bleef hij niet lang in die stand staan want Myron kwam weer dichter met zijn gezicht bij die van hem. Maar dit keer in tegenstelling op de andere keer kuste Myron hem nu. Keisuke sloot zijn ogen weer. Wilde de kus langer door gaan, echter werd dat hem niet. Nee Myron leek andere ideeën in zijn hoofd te hebben. Geheel onverwachts tilde Myron hem op in zijn armen. Weer keek Keisuke wat verbaasd naar de grond maar keek Myron algauw weer in de ogen aan. Hij vroeg zich af wat Myron nu van plan was met dit gebeuren. Maar daar kwam hij snel genoeg achter. Myron noemde hem zijn hoogheid waarna het bad ook weer er bij kwam. Nu wist Keisuke zeker wat er ging gebeuren. Gelijk sloeg hij zijn armen om Myron zijn hals en drukte hij zich dicht tegen hem aan. ''Wacht Myron we zi..'' Begon Keisuke maar hij kon er niets meer tegen doen. Nee Myron sprong zo met hem het water in. Keisuke zijn ogen verwijdde even maar knepen zich al snel dicht zodra ze in het water terecht kwamen. Hij voelde hoe het water door zijn kleren drong. Gelijk kwam Keisuke weer boven water en wierp hij een verbaasde blik op Myron. ''Moest dat echt met kleren!?'' Riep hij gelijk verbaasd uit waarna hij langzaam aan dan ook wel begon te lachen en vervolgens weer op Myron af kwam. Hij sloeg een plens richting hem. ''Nou dan moet ik je kleren maar uit zien te krijgen zodat ik je een goed bad kan geven'' Zei Keisuke met een flauw glimlachje richting Myron. Ze moesten wel een beetje op de stroming van de rivier letten, maar hier was die gelukkig lang niet zo heel sterk. Keisuke lachte vrolijk naar Myron terwijl hij zijn armen in de lucht hield en zijn handen een beetje als klauwen vormde. ''Ik ga je pakken, grom grom'' Sprak hij speels tegen Myron waarna hij dan ook naar hem toe sprong.

In een seconde had Myron modder op de armen van Keisuke gesmeerd, zodat hij nu ook in 'bad' moest. Keisuke zei echter dat het zijn schuld was en dat hij dus als eerste moest, hij wees dan ook naar het water waarna hij hem beval met 1 woordje op erin te gaan. Echter ging Myron daar niet mee in en drukte al snel zijn lippen opnieuw op die van Keisuke. Zijn lippen voelde zo zacht aan, maar ondanks dat, trok hij zich al snel terug. Hij had dan ook al zijn plan uit gestippeld. Voordat Keisuke ook maar tegen kon stribbelen tilde Myron hem op om hem vervolgens opnieuw in zijn armen te dragen als een prinsesje. Hij grijnsde, terwijl hij met trage passen richting de rivier liep. Hij vertelde Keisuke dat zijn bad klaar stond en noemde hem dan ook uwe hoogheid. Al snel leek Keisuke het dan ook te begrijpen. Hij voelde hoe al snel de armen van Keisuke rond zijn hals lagen, waarna hij voelde hoe Keisuke zich tegen hem aan drukte. Het voelde fijn. ''Wacht Myron we zi..'' begon Keisuke, maar kon zijn zin niet afmaken doordat Myron bij de rivier was aangekomen en zonder pardon het diepe water in sprong. Eenmaal in het water, liet hij Keisuke los, anders kon het nog naar aflopen. Het water voelde verfrissend aan en hij ging dan ook even expres kopje onder, waarna hij al snel boven kwam. Hij schudde zijn haren eens, waarna hij kort met zijn hand over zijn gezicht ging. Al snel richtte hij zijn aandacht weer op Keisuke, waarbij een grijns rond zijn lippen begon te sieren. Hij vind dan ook al meteen de verbaasde blik op van Kesiuke, waardoor de grijns alleen maar groter werd. ''Moest dat echt met kleren!?'' riep hij verbaasde, maar Myron zag de glimlach rond zijn lippen wel. Myron knikte kort, alsof hij het beter wist. "Natuurlijk, is goed voor je gezondheid," zei Myron en grinnikte kort. Een plens water werd richting hem gegooid, waardoor Myron even weg keek en lachte. ''Nou dan moet ik je kleren maar uit zien te krijgen zodat ik je een goed bad kan geven'' zei Keisuke met een glimlach. Een scheve grijns kwam op het gezicht van Myron te staan, waarna hij hem even uitdagend aan keek. "Moet je me eerst te pakken zien te krijgen," zei hij en hij grijnsde nog even naar Keisuke. Al snel waren de handen van Keisuke in de lucht en vormde zich die tot klauwen, iets waardoor Myron even kort moest grinniken. ''Ik ga je pakken, grom grom'' sprak Keisuke speels, waarna hij naar hem toe sprong. Myron ontweek hem gemakkelijk en greep Keisuke al snel vast. "Je kan me toch niet krijgen, na na na na," zei hij op een plagende toon en lachte kort. Al snel liet hij Keisuke los, maar om hem even af te leiden smeet hij al snel een plens water richting Keisuke. Hij grinnikte kort, waarna hij uiteindelijk zelf maar zijn shirt uit deed. Een goed getraind lichaam kwam tevoorschijn en in een traag tempo liep Myron richting Keisuke. "En nu ben jij aan de beurt," zei hij met een grijns, waarna hij zich naar Keisuke toe snelde om zijn shirt uit te kunnen doen.

Myron had hem zonder pardon in zijn armen genomen nadat hij hem had gekust. Keisuke had er wel even verbaasd door gekeken. Maar zijn ogen verwijdden dan ook wat meer zodra Myron op de rivier af liep. Wilde Myron zo het water in gaan? Ze zaten nog in hun kleren! Gelijk klemde Keisuke zich tegen het lichaam van Myron aan. Hij wilde zo niet het water in. Dan moesten ze straks klets nat terug naar de academie terug zeker. Maar misschien, misschien Keisuke ook gewoon wel een beetje ijdel naast zijn hypere en vrolijke karakter. Hij begon tegen Myron te praten, wilde hem tegen houden voor dat ze echt al in het water lagen maar dat leek Myron niet meer door te hebben, of anders niet meer te stoppen. Ze waren al bij de rand en zo sprong Myron met hem in zijn armen het water in. Eenmaal in het water had Keisuke hem los gelaten en zijn ogen dicht geknepen vanwege het water. Eenmaal weer terug boven gekomen keek hij van zijn door weekte kleren terug naar Myron met een wat verbaasde blik. Oke nu was hij dus echt zeiknat. Hij had het toch wat anders in gedachten gehad. Misschien maar eerst kleren uit trekken? Maar nee. Myron was er maar gelijk met hem in gesprongen. Echter zou Keisuke hier door niet boos kunnen worden. Nee uiteindelijk was het toch ook wel weer grappig en hij gaf Myron dan ook al snel een vrolijke glimlach waarna hij zijn kant wat op begon te komen.
Myron gaf hem een knikje na zijn eerste reactie waarna hij hem er dan ook bij zei dat het goed voor zijn gezondheid zou zijn. Myron keek met een licht opgetrokken wenkbrauw richting Myron. ''Goed.. voor me gezondheid?'' Herhaalde hij droogjes. Op wat voor manier was dit goed voor zijn gezondheid?! Naja het was dan ook een grapje van Myron. Dat moest hij er niet bij vergeten. Keisuke grinnikte dan ook wel even wat waarna hij zich weer helemaal op Myron richtte. Gelijk ging hij met een hand in het water en sloeg hij een plens water naar Myron. Myron draaide zijn hoofd weg en lachte, oh die perfecte lach van hem.. Keisuke begon dan ook even te lachen waarna hij weer over het in bad doen begon. Maar daarvoor moest hij wel zijn kleren uit doen. Met zijn handen in de lucht in de vorm van klauwen liep hij op Myron af en wilde hij dus zijn kleren uit doen. Keisuke gaf hem een knipoog na zijn woorden. ''Dat gaat lukken!'' Reageerde Keisuke vastberaden, iets té vastberaden, op hem waarna hij algauw naar hem toe sprong. Echter wist Myron al snel van hem weg te komen waarna hij hem ineens vast greep. Keisuke keek verbaasd om naar Myron. ''Hé dat is niet eerlijk! Ik moet jou zien te pakken!'' Reageerde Keisuke gelijk terwijl hij zich wilde los trekken maar Myron liet hem op dat moment al los. Plots kreeg hij een plens water in zijn gezicht gesmeten. Keisuke kneep gelijk zijn ogen dicht terwijl hij zijn handen voor zich hield. Zodra het water was gedaald en hij op keek stond Myron ineens daar zijn shirt uit te trekken en werd er zo een mooi gevormd lichaam zichtbaar. Nee het was niet gewoon mooi. Het was wel goddelijk te noemen. Keisuke bleef er een tijdje naar staren. Myron zag er echt heel goed uit, niet alleen zijn gezicht maar ook zijn lichaam. Lichte blosjes vormde zich op zijn wangen. Wat was het toch een fijn idee dat hij tegen dat sterke lichaam kon kruipen. Hij was alleen van hem. Na even in dromenland geweest te zijn kreeg Keisuke in de gaten dat Myron plots zijn kant op kwam. Hij wilde nu bij hem de kleren uit doen. Keisuke zijn ogen werden licht wat groot waarna hij zich omdraaide en zo snel mogelijk weg probeerde te komen. ''Echt niet!, jij geeft je misschien over door je eigen shirt uit te trekken maar ik niet!'' Riep Keisuke uit waarna hij dan ook even lachte. Plots leek hij te struikelen over een steen in het water en was hij zo voor een moment verdwenen in het water. Tot dat hij weer boven kwam met zijn handen in de lucht. ''Niets aan de hand!'' Riep hij gelijk alsof hij Myron een grote ramp bespaarde. Hij keek met een brede glimlach richting hem. Maar besefte nu dan ook weer dat Myron hem zijn kleren uit wilde trekken. Gelijk probeerde hij weer zo snel mogelijk weg te komen al ging dat nog al wat stuntelig, en het scheelde niet weer of hij zou zo weer struikelen.

Met een plens water in het gezicht van Keisuke, leidde Myron hem even af. Toen Keisuke eindelijk zijn aandacht weer op Myron kon vestigen, had hij zijn shirt al bijna uit getrokken. Toen hij eenmaal zijn shirt uit had, zag hij hoe Keisuke er even naar keek. Myron grinnikte en maakte van deze kans gebruik om op hem af te sluipen. Al snel zei hij dan ook dat het zijn beurt was om zijn shirt uit te doen. ''Echt niet!, jij geeft je misschien over door je eigen shirt uit te trekken maar ik niet!'' riep Keisuke en lachte kort. Ook Myron moest even grinniken, maar dat stopte al snel toen hij zag dat Keisuke plots neer viel. "Keisuke!" riep Myron en de bezorgdheid was dan ook al snel in zijn ogen te zien, maar voordat hij ook maar naar hem toe kon snellen, dook Keisuke al op. Even haalde Myron opgelucht adem. ''Niets aan de hand!'' zei hij overdreven en glimlachte dan ook even breed naar Myron. Hierdoor moest hij dan ook wel weer grijnzen, maar al snel besefte hij zich dat hij Keisuke het shirt van het lijf moest rukken, letterlijk. Hij grinnikte kort bij die gedachtes, maar vestigde al snel zijn blik op Keisuke die strompelend door het water snelde. Myron grinnikte opnieuw, wat was hij toch schattig. Hij liep op zijn gemakje Keisuke achter na, maar bij de gedachte dat Keisuke misschien weer zou vallen en dat het deze keer slechter kon aflopen, snelde hij al snel naar hem toe. Als vampier zijnde had hij natuurlijk abnormaal snel al Keisuke in gehaald en kwam voor hem tot een halt. Al snel legde hij zijn armen om Keisuke heen, zodat hij niet kon ontsnappen. Een grijns lag rond zijn lippen. "Je kan nooit ontsnappen van mij," zei Myron met een grijns rond zijn lippen en lachte even duivels. Waarna hij zijn hand plaatste op de rug van Keisuke, de stof van zijn shirt vast pakte en toen het shirt letterlijk van zijn lijf aftrok. Hij keek even naar het shirt, waar je nu niks meer mee kon. "Oeps," zei hij met een onschuldige stem, maar de grijns lag nog steeds rond zijn lippen. Al snel haalde hij zijn shirt tevoorschijn. "Hier," zei hij en bood zijn shirt aan. "Mag je hebben," zei hij en glimlachte eens, waarna hij zijn beide armen weer om hem heen sloeg.

Keisuke was kopje onder gegaan, maar had zich niet bezeerd. Het was gewoon een sukkelige actie geweest, die had hij vaak genoeg. Echter was hij niet van plan om zich na deze val al te laten pakken. Integendeel, hij ging er al net zo hard weer vandoor. Hij hield dan ook wel van die uitdaging. Zeker als het met zijn beste vriend was. Nee wacht, hij was zijn beste vriend niet meer. Nee Myron kon hij nu echt zijn vriend noemen. Wat voelde het fijn om dat te kunnen uitspreken. Myron, ‘zijn’ vriend. Een glimlach liet het gezicht van Keisuke stralen terwijl hij wat onhandig door het water heen probeerde te komen. Water was natuurlijk zwaarder, maar het lullige was ook nog eens. Hij ging paal tegen de stroming in. Dan was de stroming niet zo hard maar wel genoeg om hem wat tegen te kunnen werken. Echter leek Keisuke dat niet eens door te hebben. Nee hij deed maar al te goed zijn best om niet gepakt te worden door Myron. Echter vergat hij daar dan ook wel bij dat Myron een vampier was. Hij was sterker dan hem, en zo ook sterker dan het water. Hij kwam er veel gemakkelijker door heen. Keisuke dacht een heel stuk al verder gekomen te zijn, echter waren het misschien nog maar drie meter. Nee zo makkelijk was het niet om door het water heen te komen.
Plots verscheen Myron voor hem. Keisuke zijn ogen werden groot. ‘’Myron!’’ Riep hij uit. Hoe had hij hem zo snel kunnen inhalen? Maar nu drong het dan ook pas weer tot hem door. Myron was een vampier. Hij was zoveel sneller en sterker dan hij. Dat was niet eerlijk! Echter voordat hij er wat tegen kon doen had Myron zijn armen al om hem heen gelegd. Keisuke keek hem wat verbaasd in de ogen aan. Hij zag hoe een grijns de lippen van Myron sierde. Keisuke snoof eens en wilde hem dan ook vertellen dat dit niet eerlijk was maar op dat moment begon Myron al tegen hem te praten. Hij zei hem dat hij nooit van hem zou kunnen ontsnappen. Gelijk plaatste Keisuke zijn handen tegen Myron zijn borst en probeerde hij hem weg te duwen. ‘’Echt… wel..’’ Sprak hij moeizaam uit want zo makkelijk ging het gewoon ook echt niet om weg te komen van Myron. Hij kon zijn armen om hem heen zelfs niet een beetje losser krijgen. Nee hij was ook gewoon geen match voor Myron nu dat hij vampier was en Keisuke maar gewoon mens. Uiteindelijk gaf hij het dan ook, wat trouwens niet erg lang had geduurd, en liet hij zijn armen weer zakken. Keisuke voelde de rillingen over zijn rug gaan zodra Myron hem een duivelse lach gaf. Het klonk nog echt creepy ook. Maar lang hield hij zijn gedachtens daar niet bij want Myron plaatste zijn hand ondertussen al weer op zijn rug en pakte het shirt vast. ‘’My..’’ Begon Keisuke maar op dat moment trok Myron het shirt van zijn lichaam af. Het shirt scheurde los van zijn slanke lichaam. Keisuke was lichtjes wat gespierd in zijn armen maar had verder een mooi slank lichaam. Gelijk sloeg Keisuke zijn armen om zijn lichaam heen. ‘’Myron dat is niet eerlijk!’’ Riep hij gelijk uit waarna Myron zijn shirt ineens voor hem hield. Keisuke keek van het shirt terug naar Myron zijn gezicht die hem een zogenaamde onschuldige oeps had gegeven waarna hij nu dan ook zei dat hij zijn shirt wel mocht hebben. Keisuke zuchtte eens lichtjes waarna hij het shirt vast pakte en dat wat voor zich hield. Voor een moment legde hij het onder zijn kin en hield hij het dicht tegen zich aan. Hij keek Myron vervolgens met puppy oogjes in de ogen aan. ‘’Dat was niet eerlijk.. jij bent veel sterker en sneller dan mij’’ Sprak Keisuke nu dan ook zacht tegen hem terwijl hij voelde hoe Myron zijn armen weer om zijn middel heen gingen. Keisuke keek even richting het shirt waarna hij zich dicht tegen Myron aan nestelde. Tegen zijn mooie en goed gespierde lichaam. Lichtjes glimlachte Keisuke dan ook weer wat. Ja het voelde echt goed aan. Keisuke keek vervolgens omhoog naar Myron. ‘’Nu moet je het weer goed bij me maken voor het feit dat je me shirt kapot hebt gemaakt’’ Zei Keisuke terwijl hij even een pruillipje trok. Alsof hij het echt heel erg had gevonden van het shirt. Hij gaf Myron daarna een lief glimlachje.

Al snel had Myron Keisuke ingehaald, waarna hij zijn beide armen om Keisuke sloeg en hem mededeelde dat hij niet kon ontsnappen aan Myron. Hij grinnikte kort, maar Keisuke gaf niet op. Iets wat een verloren zaak was, maar als hij meteen had opgegeven was het ook niet leuk geweest. Daarom bleef de grijns ook rond zijn lippen, terwijl Keisuke probeerde los te komen, wat natuurlijk niet lukte. Al snel lachte Myron even duivels, waarna hij zijn hand plaatste op Keisuke zijn rug. Hij liet hem daar ever onschuldige zitten, totdat hij de stof van zijn shirt vast pakte en voordat Keisuke Myron zijn naam kon zeggen had hij al het shirt van zijn lijf afgerukt. Hij keek er even naar, waarna hij een onschuldige oeps liet horen. Echter zorgde de grijns rond zijn lippen ervoor dat Keisuke merkte dat hij het niet echt meende. Ach ja, een beetje fun kan toch zeker wel. Al snel zei Keisuke hem dat het niet eerlijk was. Myron grinnikte, waarna zijn blik even viel op de armen van Keisuke die om zijn bovenlijf waren geklemd. Het zag er perfect uit, hij was dan ook blij dat hij Keisuke zijn vriend kon noemen. Eindelijk. Echter richtte hij zich snel weer op het gezicht van Keisuke. Hij glimlachte even, dat lieve gezicht. Echter veranderde zijn glimlach al snel in een grijns. "het leven is oneerlijk "zei hij plagend, maar bood toch zijn shirt aan, die hij al die tijd in zijn hand had vastgehouden. Het shirt van Keisuke had hij al overgedragen aan de stroom van de rivier, aangezien je niks meer kon met het shirt. Keisuke pakte het shirt vast en deed het onder zijn kin, maar al snel kwamen de puppy oogjes bij Keisuke die Myron daarmee aan keek. Myron glimlachte, waarna hij wachtte op wat komen zal. Keisuke zei dat het niet eerlijk was, omdat Myron veel sneller en sterker was. Myron grinnikte, waarna hij zijn hand op Keisuke zijn hoofs legde en even lief en teder door de blonde Haren ging van Keisuke. "ik zal de volgende keer je laten winnen, " zei Myron met plagende blik in zijn ogen, waarna hij even de neus van Keisuke aan tikte. Dat leek echter niet goed genoeg, want Keisuke zei hem dat hij het goed moest maken. Myron grinnikte, maar glimlachte al snel. Hij liet zijn gezicht dichterbij die van Keisuke komen, maar toen hun lippen net elkaar leken te raken, tilde hij Keisuke plots op en droeg hem weer als een prinsesje. Hij keek even glimlachend naar Keisuke, waarna hij met Keisuke in zijn armen het water uit liep. Eenmaal weer uit het water ging hij zitten en trok hij Keisuke op zijn schoot. Hij sloeg een arm om hem heen, waarmee hij even met zijn hand door zijn haar heen ging. Hij glimlachte nogmaals, waarna hij zijn arm liet hangen om hem heen. Hij keek Keisuke in zijn ogen aan en al snel liet hij zijn blik dichterbij die van Keisuke plaatsen. Dit keer plantte hij zijn lippen wel op die van Keisuke. Hij legde zijn andere hand op zijn wang en genoot van zijn zachte lippen

Keisuke had zijn best gedaan om weg te komen van Myron. Maar dat was een zinloze poging geweest. Het duurde nog geen vijf minuten of Myron was al bij hem en nam hem vast in zijn armen, waarbij Keisuke zijn conclusie dan ook was dat dit oneerlijk was aangezien Myron zo wie zo sterker en sneller was. Echter zou hij een glimlach niet lang kunnen onderdrukken. Immers voelde het ook wel weer fijn in Myron zijn armen. Myron plaatste dan ook een hand op zijn rug en pakte zijn shirt wat vast. In het begin had hij het niet erg gevonden, tot dat hij begon te beseffen dat dit wel eens heel anders kon af lopen. Echter voor dat hij Myron ook maar kon tegen houden trok hij het shirt letterlijk van zijn lichaam af. Het scheurde uit een en werd los gelaten in de rivier die het rustig met zich mee liet drijven. Keisuke had er echter niet naar om gekeken. Nee hij had zich gelijk op zijn slanke lichaam gericht waarbij hij al snel zijn armen om zich heen sloeg. Het was bijna alsof hij een meisje was waarvan de bh was afgepakt en nu probeerde hij zijn boven lichaam zo goed mogelijk te beschermen tegen de ogen van de jongen tegenover hem. Myron had met een onschuldige toon 'oeps' uitgesproken. Waar Keisuke dan ook niets van had geloofd. Maar goed ze deden dit al dan ook puur voor de lol. De gezelligheid die ze nu wel nodig hadden. Uiteindelijk had Keisuke het shirt van Myron gekregen. Keisuke nam het shirt tegen zich aan en zette vervolgens zijn beste puppy ogen op in de hoop Myron wat schuld aan te praten. Echter zou hem dat nog niet zo makkelijk af gaan. Waarschijnlijk vond Myron het enkel maar schattig wat hij deed. Keisuke vertelde hem dan ook maar weer wat hij er nou vond, en herhaalde zo ook weer dat hij het oneerlijk had gevonden. Myron reageerde kalm op. Liet zijn hand teder door zijn blonde haren gaan, wat dan ook wel erg fijn en geruststellend aan voelde waarna hij begon te praten. HIj zei hem dat hij hem de volgende keer zou laten winnen, met die wel bekende plagende blik in zijn ogen. Keisuke zuchtte lichtjes. ''Nee.. Jij mag gewoon niet meer jou vampier dingentjes gebruiken'' Reageerde Keisuke op hem. Zodra Myron met zijn vinger tegen zijn neus aan tikte blies hij zijn wangen op als een brutaal kind dat zijn zin niet kreeg. Hij keek hem dan ook zogenaamd wat kwaad aan. Al had hij moeite om niet te lachen. Uiteindelijk kwam zijn gewone houding dan ook terug waarna hij Myron gelijk vertelde dat hij het met hem goed moest maken. En nee de woorden van net hadden dus niet geholpen. Nee Keisuke had eigenlijk iets anders in gedachten. Ineens hoorde hij Myron grinniken en gelijk keek hij dan ook op naar hem. Maar op dat moment kwam zijn gezicht ineens al veel dichter bij die van hem. Keisuke zijn ogen werden licht wat groter terwijl hij iets naar achteren met zijn hoofd ging uit reflex. Maar nu besefte hij dan ook wel dat Myron hem wilde kussen. Waarom zou hij anders zo dichtbij met zijn gezicht komen? Echter net toen hij klaar was voor de kus gebeurde er iets heel anders.
Plots tilde Myron hem in zijn armen op. Zo keek Keisuke hem dan ook al snel weer verbaasd in de ogen aan. ''Myron?'' Begon hij gelijk aan hem. Zich afvragend wat Myron nu dan ook van plan was. Hij keek hem glimlachend aan. Lichtjes trok Keisuke een wenkbrauw op. ''Myron wat gaan we doen?'' Vroeg hij vervolgens dan ook. Misschien was het ook wel gewoon niets bijzonders. Misschien wilde Myron al wel drogen zodat ze zo weer terug naar de academie konden. Keisuke keek even weg bij de gedachten. Hij wilde nog niet terug. Hij voelde zich prima hier zo met Myron. Plotseling ging Myron zitten. Gelijk keek Keisuke op en merkte algauw dat hij op Myron zijn schoot kwam te zitten. Voor een moment keek hij omlaag naar hun lichamen. Hij keek Myron daarna al snel weer in de ogen aan. Hij voelde een arm van Myron om zijn lichaam heen gaan. Met de andere ging hij door zijn haar heen. Het voelde fijn en vertrouwd aan. Hij wilde zo dan ook weer dicht tegen Myron aan kruipen en nooit meer los laten. Echt nooit meer. Maar natuurlijk was dat onmogelijk, helaas. Echter duurde het niet lang of Myron kwam met zijn gezicht weer voor die van hem. Keisuke wilde wat te tegen hem zeggen, zoiets als; 'Dont you dare turn away now' Maar dat was niet nodig. Nee want nu kwamen Myron zijn lippen dan ook echt terecht op die van hem. Keisuke voelde zijn hand op zijn wang en zo voelen zijn ogen langzaam aan dan ook dicht. Ja het was goed zo, helemaal goed. Keisuke plaatste zijn handen in Myron zijn hals. Zachtjes kuste hij hem terug waarna hij zijn ogen opende. Met een licht glimlachje keek hij richting hem. Zijn ogen stonden nu dan ook speels door dit gebeuren. Hij liet zijn handen omlaag naar Myron zijn goed gevormd schouders glijden waarna hij hem naar achteren duwde en zo in het gras liet liggen. Keisuke plaatste een hand naast het hoofd van Myron en boog over hem heen. Keisuke zijn blik ging richting Myron zijn borst. Zachtjes liet hij zijn vingertoppen over zijn borst heen gaan, omhoog langs zijn hals en kaak waarna ze bij Myron zijn onderlip uit kwam. Keisuke zijn vingers strekens zachtjes langs de zachte huid van zijn lip. Even bleef zijn blik hangen bij die goed gevormde lippen waarna hij Myron algauw weer met een glimlach in de ogen aan keek. ''Misschien dat je het toch nog goed kunt maken'' Sprak Keisuke tegen hem. Zijn ogen begonnen spontaan ondeugend te schitteren. Hij boog verder naar voren en kwam zo met zijn gezicht terug voor die van Myron. Even keek hij hem met een schattig speels glimlachje aan waarna hij zijn lippen weer op die van Myron drukte. Genietend sloot hij zijn ogen. Het was alsof hij een over heerlijk ijsje proefde. Maar nee dit was nog beter. Myron zijn kusjes waren fijn. Het was zo wie zo fijn om met Myron samen te zijn. Dit voelde als een perfect moment samen met hem.

Even leek het alsof Myron Keisuke ging kussen, terwijl ze nog steeds in het water stonden, maar deed gebeurde echter niet. Nee, in plaats daarvan tilde Myron Keisuke opnieuw op en droeg hem weer in zijn armen als zijn eigen prinsesje. Hij zou hem dan ook aan niemand anders geven. Nee, Keisuke was nu helemaal en alleen van hem. Keisuke had niet door wat Myron van plan was en reageerde dus ook wat verbaasd. Echter reageerde Myron niet op de vragen en liep op zijn gemak het water uit met Keisuke in zijn armen. Eenmaal uit het water ging hij zitten en nam hij Keisuke bij hem op schoot. Even keek Keisuke naar hun lichamen, waarna Myron zijn blik wist te vangen. Een kleine glimlach lag rond zijn lippen, waarna uiteindelijk zijn gezicht dichterbij die van Keisuke kwam. Dit keer draaide hij zijn gezicht niet weg en zo belandde dan ook al gauw zijn lippen op die van Keisuke. Zijn hand legde hij op de wang van Keisuke en eventjes gleed zijn duim over de zachte huid van zijn wang. Hij genoot van de zachte lippen van Keisuke. Hij kon er geen genoeg van krijgen en was dan ook niet van plan om te stoppen. Myron voelde hoe Keisuke een hand plaatste in zijn hals, wat fijn aanvoelde. Myron opende zijn ogen en zag de speelse twinkeling in Keisuke's ogen. Een kleine glimlach begon te sieren rond de lippen van Myron, net zoals bij Keisuke. Hij voelde hoe de handen af gleden naar zijn schouders en voelde hoe Keisuke hem naar achter duwde. Gewillig liet Myron zich naar achter vallen. Even keek Myron naar de hand van Keisuke die naast zijn hoofd werd geplaatst, maar al snel werd zijn aandacht weer getrokken door het mooie gezicht van Keisuke die dichterbij kwam. Hij liet zijn blik op hem houden en voelde hoe Keisuke met zijn vingers over zijn borst heen ging. Het kriebelde wat, maar het voelde fijn en vertrouwd. Al snel gleden de vingers naar boven. Naar zijn hals, kaak en bleven uiteindelijk liggen op zijn lippen. Een lichte glimlach was te zien, terwijl Keisuke zijn lippen aanraakten. Hij zag dat bij Keisuke ook een glimlach rond zijn lippen lag, die zachte lippen. ''Misschien dat je het toch nog goed kunt maken'' zei Keisuke tegen hem en Myron ontdekte een speelse twinkeling in zijn ogen. Iets waardoor Myron kort grijnsde. "Mooi zo, k'was al bang dat het niet goed kon komen," zei Myron en glimlachte speels. Al snel boog Keisuke naar hem toe, waardoor zijn gezicht weer dichterbij die van hem kwam, iets waar hij totaal geen problemen mee had. Keisuke glimlachte even naar hem, wat er schattig en speels uit zag. Waar Myron ook van glimlachen. Al snel voelde hij de zachte lippen weer op die van hem. Het voelde zo fijn en een warm gevoel bekroop zijn lichaam. Een gevoel die hij nog nooit had gevoeld. Keisuke deed wonderen met hem. Echter dacht hij daar nu niet echt aan. Het enige waar hij aan dacht was Keisuke en zo kuste hij hem dan ook al snel terug. Deze keer iets meer intens. Net zo als Keisuke sloot ook Myron zijn ogen en drukte Keisuke nog wat dichter tegen hem aan.

Zo lagen de twee in het gras bij de rivier. Het was zo dan ook wel een rustgevend omgeving. Het kalme stromende water, de vogels die hun prachtige liederen lieten horen en de zonnestralen die tussen de bladeren van de bomen op hen neer daalde. Kortom was het een sfeervolle omgeving. Een beetje hun privé omgeving. Het was dan ook wel een wat afgelegen plek. Hij verwachtte niet dat iemand hier zo snel zou komen. Nou ja merendeels hoopte hij dat ook gewoon. Zo alleen hier met Myron in het gras. Na eerst een hoop lol te hebben gehad in het water, en nu knuffelend en kussend hier te liggen. Het had dan ook niet erg lang geduurd of Keisuke had Myron op het gras neer laten liggen. Zo zou hij hem dan ook wel duidelijk maken dat hij niet van plan was om weg te gaan. Maar goed Myron leek er al geen moeite mee te hebben. Dat was voor Keisuke dan ook een goed teken. Met glinsterende speelse blik in zijn ogen keek hij Myron in de ogen aan. Nu had hij zich dan ook weer de woorden van eerder bedacht. Myron moest het nog goed maken met hem. Nou zo ging het aardig de goede kant op. Dat vertelde hij hem dan ook. Myron gaf hem als antwoord dat hij er al bang voor was geweest dat het niet meer goed was gekomen. Lichtjes haalde Keisuke zijn schouders wat op. ''Laat me maar zien dan wat je in huis hebt'' Zei Keisuke hem, nu ook weer met die schattige speelse glimlach, puur gemaakt om Myron uit te dagen.
Na zijn woorden gezegd te hebben boog Keisuke al snel naar Myron zijn gezicht toe om nu dan ook de eerste zet te maken. Hij drukte zijn lippen op die van hem en kuste hem zo weer. Myron kuste hem terug. Maar nu wat intenser dan eerst. Keisuke voelde hoe warmte zijn lichaam binnen drong en zijn hart een stuk sneller begon te slaan, als hij nog sneller kon tenminste dan dat hij al ging. Het maakte dan ook dat Keisuke meer wilde. Hij wilde meer van die fijne kusjes van Myron, hij wilde langer in zijn armen kunnen liggen. Keisuke ging mee in de intense kus terwijl Myron zijn lichaam dichter tegen zich aan drukte. Keisuke legde zijn lichaam daardoor wat meer op die van Myron. Keisuke haalde zijn hand langzaam aan dan ook van de grond af en plaatste deze op Myron zijn schouder. Met glunderende ogen keek hij naar Myron waarna hij zijn ogen al snel weer sloot. Na even besloot hij de volgende stap te zetten. Zachtjes drukte hij met het puntje van zijn tong tegen Myron, hem vragend voor een tongzoen. Hij liet zijn vingers van een hand langs zijn hals en de zijkant van zijn gezicht strijken op een tedere manier. ''Ik hou van je Myron..'' Sprak Keisuke zacht maar nog wel hoorbaar tegen hen waardoor hun lippen lichtjes van elkaar afkwamen. Maar het duurde dan ook niet lang of ze waren al weer op mekaar. Elke minuut die ze nu alleen hadden wilde hij goed besteden. Echter vroeg hij zich af of het niet té perfect deze plek, en het zo samen zijn met Myron. Hij kreeg een vreemd gevoel dat er wat stond te gebeuren. Echter wist hij niet precies wat. En hij wist dan ook niet of dat het snel zou gebeuren of dat hij uberhaubt wilde weten wat het was.

Vrijwillig was Myron op het gras gaan liggen, zodat Keisuke boven hem kon blijven. Myron zijn blik bleef op het perfecte gezicht van Keisuke, terwijl Keisuke hem langzaam streelde. Een lichte glimlach sierde rond zijn lippen. De aanrakingen voelden fijn en vertrouwd aan. Nog beter dan Myron zich ooit had voor gesteld. Hij had ooit wel eens na zitten denken over hoe het zou zijn tussen hen, als ze iets hadden, maar dit was nog beter dan zijn verwachtingen. Al snel zei Keisuke hem dat hij het waarschijnlijk wel goed kon maken. Even deed Myron alsof hij oprecht opgelucht was, waarna hij zei dat hij al bang was dat het niet goed meer kon komen. Keisuke reageerde erop door zijn schouders op te halen en hem te zeggen dat hij maar moest laten zien wat hij had. Challenge accepted. Myron was van plan om zijn lippen op die van Keisuke te drukken, maar Keisuke was hem voor. Hij kuste hem echter al snel terug, maar dit keer iets meer intenser. Myron zijn hart ging snel en hij voelde niks van de kou doordat zijn lichaam was gevuld met warmte die veroorzaakt werd door Keisuke. Keisuke ging mee in de kus en Myron sloeg zijn armen om hem heen om hem vervolgens dichter tegen hem aan te drukken. Hij voelde de warmte van Keisuke's lichaam, iets wat prettig en vertrouwd aan voelde en hem zelf ook meer warmte gaf. Hij voelde hoe een hand van Keisuke op zijn schouder belandde. Even deed hij zijn ogen half open en keek in de glunderende ogen van Keisuke, iets wat Myron licht deed glimlachen. Hij was zo schattig. Toen Keisuke zijn ogen sloot, sloot ook Myron die van hem weer. Even gingen ze zo verder, totdat Myron een voorzichtig tongetje tegen zijn lippen aanvoelde. Hij opende zijn mond en liet zijn tong met die van hem vermengen. En zo belandde ze al snel in een tongzoen. Iets wat de warmte in zijn lichaam versterkte en ervoor zorgde dat zijn hart nog sneller te keer ging. Zijn gedachtes waren totaal op Keisuke gericht en hij sloot dan ook al zijn anderen zintuigen af. Hij genoot van het moment en dacht nergens anders aan. Hij voelde hoe Keisuke teder zijn hals en gezicht streelde. Langzaam legde Myron zijn hand op het achterhoofd van Keisuke en ging nogmaals met zijn hand door zijn haar. Plots werd hij los gelaten uit de tongzoen. Even verbaasd deed Myron zijn ogen open, maar toen hij zag dat Keisuke nog steeds met zijn gezicht dichtbij hem was, werd hij alweer rustig. Echter stonden zijn zintuigen onbewust alweer op scherp. ''Ik hou van je Myron..'' sprak Keisuke zacht, maar Myron kon het horen en zo kwam er dan ook even een gelukkige glimlach rond zijn lippen. "Ik ook van jouw, Keisuke," zei hij op een zachte toon en al snel lagen zijn lippen weer op die van Keisuke. Echter stonden zijn zintuigen nog op scherp en toen hij opeens voetstappen hoorden, schoten zijn ogen open. Hij keek even naar Keisuke, waarna hij probeerde te registreren hoever de voetstappen van hun vandaan waren. Niet dat het erg was als mensen hun zagen, maar het zal er natuurlijk raar uit zien. Twee van die jongens half naakt in het gras, op elkaar liggend. Myron gokte dat de twee mensen, hij gokte dat het er twee waren, ongeveer 60 meter van hun vandaan waren. Uiteindelijk ging Myron recht op zitten. Hij wou zich weer op Keisuke richtte, maar nieuwe geluiden kwamen binnen. Dit keer van gegiechel, waar hij uit maakte dat het twee meisjes waren. Hij richtte zich tot Keisuke en wou hem dan ook zeggen dat er meiden aan kwamen, maar op dat moment kwam er een overheerlijke geur zijn neus binnen. Zijn neusvleugels trilde en in een reflex sloeg hij zijn hand voor zijn neus om de geur niet meer te ruiken. Een rode gloed gleed over zijn ogen heen, waarna hij langzaam keek in de richting waar de meiden elk moment uit konden komen. Waarvan één bloedde, dat was zeker. Hij voelde het brandende gevoel in zijn keel weer en voelde hoe de hoektanden in zijn mond weer begonnen te groeien. Hij wou er tegen vechten, wou het niet doen waar Keisuke bij was en bleef dus een beetje krampachtig op de grond zitten.

Fijn lagen ze met ze twee in het gras. Het begon frisser te worden maar door elkaar kregen ze het warm genoeg. Het was dan ook gewoon zo fijn zo samen. Keisuke nam nu dan ook het moment om er wat verder in op te gaan en nodigde Myron zo uit voor een tongzoen. Het duurde niet lang of Myron accepteerde. Hun tongen raakte elkaar. Een ontploffing van warmte leek zich plaats te vinden in zijn lichaam. Blosjes vormde zich op de wangen van Keisuke. Alsof hij het al niet warm genoeg had. Hier kreeg hij het helemaal wel warm van. Maar goed ze gingen dan ook steeds verder in op het intense. Niet dat Keisuke dat erg vond. Nee hij vond het juist erg fijn zo met Myron. Onder het zoenen voelde hij hoe Myron een hand weer op zijn hoofd plaatste en zo zijn vingers door zijn haren heen streken. Dat bleef een prettig gevoel, maakte niet uit hoe hij het deed of hij het nou met een intens moment als deze deed of dat het op speelse wijze was. Keisuke vond het altijd goed wanneer Myron dat bij hem deed. Echter haalde Keisuke zijn lippen uiteindelijk toch weer van die van Myron af. Maar niet omdat zijn aandacht nu ergens anders naar zou gaan. Nee deze bleef wel bij Myron. Hij vertelde hem dat hij van hem hield. Hij wilde hem dat eens zeggen, omdat het zo was. Hij hield erg veel van hem. En dat zou voor de rest van zijn leven zo blijven. Hij zag hoe een glimlach Myron zijn lippen vormde. De glimlach straalde puur geluk uit. Dat maakte Keisuke dan ook net zo gelukkig. Vervolgens zei Myron dat hij dan ook van hem hield. Keisuke legde zijn voorhoofd even tegen die van Myron en kneep glimlachend zijn ogen dicht. Het deed hem goed die woorden te horen. Ja wat hield hij toch ook veel van die Myron.
Plots schoten Myron zijn ogen en ging hij recht zitten. Zo kwam Keisuke recht te zitten op zijn schoot. Keisuke keek wat vragend naar Myron terwijl hij zijn handen op Myron zijn schouders legde. Hij zag dat Myron een bepaalde kant op keek. Hij keek die kant dan ook op maar zag of hoorde niets. ''Myron? Wat is er?'' Begon Keisuke langzaam aan dan ook tegen hem. Hij had al een vreemd voor gevoel gehad dat dit te perfect was, dat er echt iets zou gebeuren om dat het gewoon niet zo goed zou kunnen af lopen. Echter had hij die gedachten weg gestopt. Waarom zou iets ineens hun moment verpesten? Gelijk had hij daar nu spijt van. Want Myron was vast niet zomaar zo ineens recht gaan zitten. Zo wie zo leek iets zijn aandacht te trekken. Keisuke richtte zijn blik terug op Myron. Myron richtte zich op dat moment dan ook op hem. Het leek erop dat er wat ging komen. Maar nee, het bleef toch stil. Keisuke keek hem vragend aan, wilde zijn vraag herhalen maar op dat moment sloeg Myron zijn hand plotseling voor zijn neus. Wat was er? Kreeg hij soms een bloedneus of iets dergelijks? Maar zodra Keisuke van zijn hand die voor zijn neus, hem terug in de ogen aan keek merkte hij de rode gloed op. ''oh nee..'' Mompelde hij zacht. Zou het nu al weer tijd zijn? Zou Myron al weer bloed nodig hebben? Tja waarom zou hij anders zo reageren? Echter had Keisuke niet het idee dat Myron het op hem gemunt had. Nee wie daar ook was. Uit de struiken daar ginder leek iemand tevoorschijn te kunnen komen. Keisuke voelde een doodsbenauwd gevoel zijn lichaam binnen dringen bij de gedachten. Nee hij wilde niet weer zien hoe Myron iemand pakte en het leven af nam. Gelijk stond hij recht en pakte hij een hand van Myron vast waarna hij hem dan ook al recht wilde trekken. ''Kom Myron, we gaan ergens anders heen'' Zei hij gelijk tegen hem. Hij moest Myron ergens anders heen brengen. Ergens waar hij kon kalmeren, en anders zou hij hem zijn bloed wel aanbieden. Hij zou alles doen om Myron te helpen. Myron was de belangrijkste persoon in zijn leven. En ook al was het vampier gebeuren wel wat beangstigend, tegelijkertijd wilde hij alles doen om hem te helpen er voor hem te zijn.

Het moment was perfect geweest. Myron had eindelijk Keisuke helemaal voor zich alleen en ze konden nu eindelijk samen gelukkig worden. Maar aan al het mooie kwam een eind. Dat was een les die Myron al lang geleden had geleerd. Eerst was het mooie gestopt toen Keisuke voor zijn broer koos in plaats van hem en toen was het gestopt toen Myron in een vampier werd verandert en niet langer in een ruimte met een mens kon zijn dan 4 uur. Dus ook aan dit fijne moment, kwam een einde en dat einde kwam zodra Myron voetstappen hoorde. Zijn ogen schoten open. Hij ging recht op zitten en nam zo Keisuke weer op schoot. Hij voelde hoe Keisuke zijn handen op zijn schouders plaatste, maar reageerde er niet op en concentreerde zich op het geluid. De twee meiden waren niet ver weg. Hij wou zich weer tot Myron richtte, maar plots kwam er een overheerlijke geur zijn neus binnen. Zijn neus vleugels trilde en in een reflex sloeg hij zijn hand voor zijn mond. Het bekende branderige gevoel kwam terug in zijn keel en de welbekende rode gloed gleed over zijn donkere ogen heen. Hij voelde hoe zijn hoektanden begonnen te groeien. ''oh nee..'' hoorde hij Keisuke zacht mompelen, die het dus kennelijk in de gaten leek te hebben. Myron wou het niet doen en begon er tegen te vechten. Normaal vocht hij er al tegen, maar deze keer was hij vast besloten om te winnen. Even dacht hij er over na om weg te rennen, zodat hij op een rustige plek even tot rust kon komen, maar dan zou hij Keisuke achter moeten laten iets wat hij nu niet over zijn hart kon verkrijgen. Maar hij wou ook niet dat Keisuke zag hoe Myron één van de meiden leeg dronk. Plots stond Keisuke op. Even keek Myron licht verbaasd naar hem, maar al snel pakte Keisuke zijn hand vast en hielp hem zo overeind. Wat wou hij gaan doen? Hij wou de vraag stellen, maar de overheerlijke geur van bloed kwam dichterbij en gelijk hielt hij de hand van Keisuke strakker vast. ''Kom Myron, we gaan ergens anders heen'' zei Keisuke al snel. Myron knikte kort, waarna hij even in het rond keek om te kijken waar ze het beste heen konden zodat hij tot rust kon komen. Al snel wist hij waar het het rustigst was in het bos en keek Keisuke dan ook even aan. Hij knikte kort in de richting waar het het rustigst was en begon toen te lopen. Echter werd het er niet beter op, doordat de meiden nu ongeveer bij de rivier aan waren gekomen en dus nog steeds dichterbij waren. Even twijfelde Myron, maar uiteindelijk tilde hij Keisuke weer op. Dit keer niet om een romantische wandeling te starten. Nee, dit keer om razendsnel weg te kunnen komen van die plek. Hij schoot langs alle obstakels heen en zijn voeten leken nauwelijks de grond te raken. Uiteindelijk kwam hij aan bij de plek in het bos waar het het rustigst was. Hij zette Keisuke uiteindelijk weer neer en leunde tegen een boom aan. Zijn ademhaling was snel, maar dit niet omdat hij zo hard had gerent. Nee het was omdat hij zo hard aan het vechten was tegen het snakken naar het bloed. Zijn ogen waren nu volledig rood en zijn hoektanden waren dan ook al volledig gegroeid. Ze waren te laat geweest. Myron wist dat er nu niks meer aan te doen was. Hij moest bloed hebben, wou hij zijn normale uiterlijk en innerlijk weer terug krijgen. Hij plaatste even zijn hand op zijn keel. Het brandende gevoel was erger geworden en werd langzamerhand ondraaglijker.

Keisuke kreeg in de gaten dat het mis was. Ook al bleef hij dit fijne moment het liefst volhouden dat ging zo niet lukken. Myron leek zijn dorst naar bloed terug te krijgen. Zijn blik was voor even dan ook op een paar struiken gevestigd geweest. Daar achter liepen vast mensen. En ze hadden zijn aandacht getrokken. Myron zou zich natuurlijk niet vrijwillig op hem storten maar wel op iemand anders. Echter wilde Keisuke voorkomen dat dit zou gebeuren. Hij wilde Myron helpen. Hoe precies wist hij nog niet maar misschien dat hij hem kon helpen om langer vol te houden geen bloed te drinken. Zou dat mogelijk zijn? Hij hoopte het maar. Hij wilde namelijk niet enkel maar toe kijken en zich hulpeloos voelen terwijl zijn vriend die last bij zich droeg. Zodra de ogen van Myron een rode gloed over zich heen kreeg wist hij maar al te goed wat er gaande was. Onbewust sprak hij dan ook een reactie uit. Maar daarna stond hij gelijk op en pakte hij een hand vast van Myron waarmee hij hem recht wilde trekken. Myron gaf mee en zo duurde het dan ook niet lang of ze stonden weer op twee benen tegenover elkaar. Keisuke keek Myron in de ogen aan. Zei hem dat ze ergens anders heen moesten gaan. Ja dat moesten ze echt, een veilige plek waar Myron niet meer aan het bloed hoefde te denken. Alhoewel hij vroeg zich af of dat nu nog wel kon maar goed dat zou hij vanzelf wel zien.
Myron stemde er mee in door hem een knikje te geven. Vervolgens keek hij in het rond. Hij leek een plek te zoeken waar ze heen konden. Myron was hier natuurlijk al langer dan hij. Hij wist vast een geschikte plek. Afwachtend keek Keisuke hem aan. Het duurde niet lang of Myron knikte een kant op. Zonder iets in te brengen liep hij met Myron mee. Myron wist vast wat hij deed en dus volgde Keisuke hem gehoorzaam. Maar ze hadden nog geen paar kilometers gelopen of Myron tilde hem ineens in zijn armen op. Gelijk sloeg Keisuke zijn armen om Myron heen. Keisuke keek vragend naar hem. Maar hij kon niets zeggen, hem nog nauwelijks aan kijken of Myron schoot er vandoor. Nee het was nu niet even rustig lopen. Myron had echt haast en hij snapte dan ook wel waarom. Keisuke kneep echter zijn ogen al snel dicht en duwde zich wat meer tegen Myron aan door de snelheid die ze zo plotseling maakte. Dat had hij niet eerder mee gemaakt. Het leek haast wel of ze vlogen. Uiteindelijk leken ze bij de plek aangekomen te zijn want Myron kwam tot stilstand en zo was de snelheid verdwenen. Langzaam aan opende Keisuke zijn ogen en keek hij omhoog naar het gezicht van Myron. Myron zette hem algauw op de grond neer en liep naar een boom toe. Hij zette zich er tegen aan terwijl een snelle ademhaling hoorbaar was. Keisuke slikte eens. ''Myron..'' Mompelde hij zacht. De ogen van zijn vriend waren nu helemaal bloedrood. Het leek er op dat er niets meer aan te doen was. Myron zou bloed nodig hebben anders kwamen de gevolgen er van en daar wilde Keisuke niet aan denken. Plots voelde Keisuke wat steken bij zijn onder arm. Hij keek omlaag en ontdekte een snee. Helder gekleurd bloed droop eruit. Hoe.. Was dat door net gekomen? Misschien was hij langs een tak geschuurd? Iets anders kon hij niet bedenken en door de snelheid van het lopen van Myron had hij vast niets gevoeld. Keisuke slikte eens waarna hij langzaam aan op keek naar Myron. Hij had bloed nodig en hij was de enige die nu bij hem was. Keisuke had Myron gezegd dat hij hem zou helpen, zelfs als hij bloed nodig was. Blijkbaar was die tijd dan nu al gekomen. Langzaam aan keek Keisuke terug naar Myron. Hij liep op hem af. ''Myron je hebt bloed nodig..'' Sprak Keisuke zacht tegen hem. ''Neem het mijne'' Zei hij er al gauw achteraan. Hij voelde de spanning en lichte angst door zijn lichaam razen. Zijn hart ging dan ook behoorlijk te keer. Maar hij wilde Myron helpen, hoe dan ook. Langzaam aan hield hij zijn armen dan ook even op waar de snee met het bloed dat er uit sijpelde zat. Om te laten weten dat het goed was. Hij moest het gewoon aan nemen. Keisuke zou niet terug deinzen. Hij hield van hem, en hij wilde er voor hem zijn.

Nadat Keisuke Myron had opgehesen, waren ze gaan lopen. Echter had Myron al snel door dat lopen te langzaam ging. Het duurde dan ook niet snel voordat hij Keisuke op had getild. Hij voelde hoe Keisuke zijn armen om hem heen sloeg. Normaal zou Myron even glimlachend naar hem hebben gekeken, maar nu niet. Nee, zodra Keisuke hem had vast gepakt ging hij er dan ook snel vandoor. Hij schoot door het bos heen, totdat ze bij een plek aankwam waarvan Myron wist dat er bijna niemand kwam. Perfect. Hij liet Keisuke weer los en liep richting een boom om daar tegen aan te leunen. Zijn ademhaling was snel, dit doordat hij hevig aan het vechten was tegen het snakken naar bloed. Echter was het al te laat. Zijn ogen waar bloedrood en zijn hoektanden waren volledig gegroeid. Het brandende gevoel in zijn keel werd erger. Myron snapte niet waarom. Ze waren weg gerend van het bloed. Hoe kon het zijn dat hij het nog steeds rook? Voorzichtig snoof Myron de geur op. Iets wat hij beter niet kon doen want het branderiger gevoel werd heviger. De geur, het was anders. Veel lekkerder. Het was anders dan wat hij eerst had geroken. Toen Keisuke Myron zijn naam sprak, liet hij kort zijn blik over hem heen glijden. Meteen viel zijn blik op de onderarm van Keisuke waar de geur van het bloed het sterkst was. Helder rood bloed druppelde er in kleine beetjes uit. Even werden de ogen van Myron groter. Wanneer was dat gebeurd? Dat was een domme vraag, doordat hij net zo hard rende. Myron kon zichzelf wel voor zijn kop slaan, maar had daar geen tijd voor. Hij sloeg zijn hand voor zijn neus, om ervoor te zorgen dat hij de heerlijke geur niet meer hoefde te ruiken. Hij deed een stap naar achter en klemde zichzelf vast aan de boom. Al snel kruiste zijn blik die van Keisuke. Waarom liep Keisuke niet weg? Hij was gewond, dat wist hij. Myron snakte naar bloed, dat wist Keisuke ook. Waarom liep hij niet weg? Wist hij niet dat hij het zo alleen maar moeilijker maakte voor Myron? Plots liep Keisuke naar hem toe. Myron zette een stap naar achter en drukte zich nog verder tegen de boom aan. ''Myron je hebt bloed nodig..'' zei Keisuke zacht. Even keek Myron hem wat verbaasd aan. ''Neem het mijne'' zei Keisuke er dan ook al snel achterna. Wat?! Nee, nooit. Myron ging nooit uit vrije wil het bloed drinken van Keisuke, nooit. "Nee," zei Myron moeizaam en kneep even zijn ogen dicht. Hij opende deze al snel weer en keek Keisuke even aan. Myron wist dat Keisuke bang zou zijn. Myron wou geen bloed drinken van Keisuke, omdat het zoveel pijn en angst met zich mee bracht. Dat Myron hem nooit aan doen. "Doe dit niet," sprak Myron opnieuw moeizaam. Hij wou weg rennen, maar op dat moment stak Keisuke zijn arm naar hem uit. De geur van het overheerlijke bloed schoot zijn neusgaten in. Het brandende gevoel leek een explosie te veroorzaken in het nog bewust zijne van Myron. Hij verloor. Hij kon zich niet meer inhouden. De geur van het bloed was te hevig en te heerlijk. Hij verloor zijn zelfbeheersing en zijn menselijkheid. Met een grom, die angstaanjagend was en afgrijselijk, stond Myron binnen een paar seconden achter Myron. Myron kon niks er meer tegen te beginnen. Hij probeerde het wel, maar het drong allemaal niet door. Het was alsof hij uit zijn eigen lichaam was gerukt en hij alleen nog maar toe kon kijken op wat ging gebeuren. Hij wou het niet laten gebeuren. Met al zijn macht was hij er tegen aan het vechten, maar de wil naar bloed was te sterk. Myron kon er niks tegen beginnen. Het duurde dan ook niet lang of Myron drukte zonder genade zijn tanden in de hals van zijn vriend. Het goddelijke bloed vloeide zijn mond binnen en met grote slokken werd het naar binnen gevoerd. Tranen brandde in zijn ogen, maar weigerde om die ogen te verlaten. Het smaakte heerlijk, vertrouwd en genezend. Maar de schuldgevoel kwam langzamerhand ook op te spelen. Echter kon Myron nog steeds niks doen en kon hij alleen nog maar toe kijken. Hopend dat hij snel kon stoppen, dat zijn dorst snel was gelest. Hij voelde hoe het bloed het brandende gevoel weg nam, maar doordat het bloed zo heerlijk smaakte, kreeg hij alleen nog maar meer snak naar bloed. Keisuke zijn bloed was heerlijk, hij had nog nooit zulk bloed geproefd. Hij wist dat hij het niet meer kon bevechten. Hij kon niks anders doen dan wachten, totdat hij zou stoppen met drinken. Zijn ene helft hoopte dat hij snel zou stoppen, hij wou Keisuke geen pijn doen, hij proefde de angst haast in de lucht. Maar zijn andere helft wou alleen maar meer, meer en meer. Hij kon geen genoeg krijgen van het bloed, het smaakte goed.

Zodra Keisuke in de gaten had gekregen dat Myron zijn dorst was terug gekomen wilde hij gelijk weg van de plek. Dit om een poging te doen de dorst te voorkomen. Myron was er mee akkoord gegaan. had hem in zijn armen genomen en hen naar een rustige plek gebracht. Echter werd de situatie daar niet veel beter. Met Myron ging het totaal niet goed. Het was meer dan duidelijk dat hij bloed was. Er waren geen andere personen die het hem konden geven. Enkel Keisuke was er. Daarbij kwam dat Keisuke bloedde. Hij was waarschijnlijk langs iets gescheurd toen Myron zo snel met hem er vandoor was gegaan. Iets anders kon hij niet bedenken. Maar daar wilde hij verder ook niet over na denken. Het leidde nu namelijk naar een probleem. Het bloed zou Myron zijn dorst alleen maar erger maken. Dat bracht Keisuke tot maar een oplossing. Hij zou wat bloed moeten afstaan. Het beangstigde hem, maar als het Myron zou helpen. Hij wilde alles doen om zijn vriend te kunnen helpen. Hij had alles voor hem over. Dus ook dit. Hoe hard zijn hart ook maar tekeer ging, hoe gespannen hij zich er ook maar onder voelde. Zijn gevoelens zou hij er nu niet mee laten bemoeien, enkel de gevoelens van liefde dan. Hij was smoorverliefd op Myron. Hij gaf zoveel om hem en om hem dan zo te zien lijden deed hem zeer. Heel veel zeer.
Plotseling bood hij zijn eigen bloed aan Myron. Hij stapte naar hem toe terwijl hij zijn arm wat op hield. Het was goed. Myron mocht het hebben. Hij keek Myron dan ook met een gemeende blik in de ogen aan. Al kon je, als je goed keek, de lichte glinstering van angst wel ontdekken. Echter wilde Myron er niet in mee gaan. Hij zag dan ook wel hoe hij zich dichter tegen de boom aan klemde terwijl hij hem zei dat hij dit niet moest doen. Keisuke keek even weg naar de grond maar keek Myron al snel weer aan. ''Het is goed Myron'' Sprak Keisuke zo kalm tegen hem. Echter was gelijk met het moment dat Keisuke die woorden uit sprak Myron zijn controle al verloren. Een grom was te horen waarna Myron voor hem verdween en zo in een flits achter hem verscheen. Keisuke draaide zijn hoofd gelijk opzij en keek vanuit zijn ooghoeken naar Myron. Myron kwam zijn hoofd kwam dichter bij zijn hals. Maar niet op de langzame romantische manier. Nee hij was zo snel. Keisuke voelde een stekende pijn zodra Myron zijn tanden in zijn vel drukte. Gelijk kneep Keisuke zijn ogen dicht en klemde hij zijn kaken dicht. Hij wilde geen schreeuw los laten, want die zou hard genoeg zijn dat iemand anders in het bos het zou kunnen horen en die zouden dan zeker weten komen. Keisuke greep die armen van Myron vast die achter hem stond. Hij moest zich groot houden. Hij deed dit voor Myron. Alleen voor hem. Keisuke voelde een vreemde warmte in zijn lichaam het was gemengd met zijn hart die zo tekeer ging. Langzaam aan voelde Keisuke zich lichter worden. Wat was dit..? Het was alsof hij echt lichter werd, nee leger. Het was bijna.. alsof het leven uit hem werd gezogen. Langzaam opende Keisuke zijn ogen half. Ze glinsterde. Ze glinsterde van geluk. Hij deed dit voor Myron. Hij zou Myron er goed door laten voelen. Maar het was ook bijna alsof hij het al wist. Alsof hij al had geweten dat Myron niet zou kunnen stoppen. Dat dit.. zijn einde kon wezen. Een licht glimlachje sierde voor een moment zijn lippen waarna zijn ogen zich terug sloten. Een traan kroop onder zijn ooglid vandaan. Streek langs zijn wang en kaak omlaag waarna het zich los maakte van zijn lichaam en neer kwam op de grond. Het klapte uit een. Het was zijn laatste traan. Langzaam aan verslapte zijn lichaam en werd de greep om Myron zijn armen minder bij elke seconde.

Myron had nog zo zijn best gedaan om zichzelf in te houden, maar toen Keisuke zichzelf aan bood en zijn arm op stak, kon Myron zich niet meer inhouden. Met een grom stond hij in een flits achter Keisuke. Die zijn hoofd al opzij deed. Myron wou het niet, maar kon er niks tegen beginnen. Hij was de controle verloren en was uit zijn eigen hoofd gezet. Zijn brein, die alleen nog maar dacht aan het bloed van Keisuke, had het overgenomen. Eenmaal zijn tanden in Keisuke gezet, werd het bloed met grote slokken door zijn keel gevoerd. Langs het branderige gevoel, waardoor het wat zachter werd. Alleen doordat het bloed zo heerlijk smaakte, wou het brein alleen nog maar meer. Myron was hier al bang voor. Toen hij eerder al het bloed had geroken, wist hij vrijwel zeker dat hij gewoon niet kon stoppen als Keisuke hem zijn bloed zou aanbieden. Hij wou het dan ook niet. Hij was bang dat hij niet kon stoppen en er een einde aanmaakte. Myron wou het niet, wou zijn brein stoppen. Maar dat ging niet. Zijn rode ogen leken nog roder te worden en zijn hoektanden groeven nog dieper in zijn huid op zoek naar bloed. Via zijn ooghoek zag hij hoe Keisuke zijn ogen opende, ze stonden gelukkig. Even ging er een steek van schuld door hem heen, maar al snel verdween die weer toen hij een nieuwe slok bloed proefde. Hij ging verder, ondanks de traan die via Keisuke's wang naar beneden gleed en hij zijn ogen weer sloot. De greep die Keisuke rond Myrons armen had verslapte. Myron kon niets meer beginnen. Hij gaf echter niet op, bleef er tegen vechten. Myron hield Keisuke steviger vast. Niet zoals hij de vrouw eerder had vast gehouden, dat was pijnlijk en egoïstisch geweest. Nee, hij hield Keisuke teder en liefdevol vast. Dat was het enige wat Myron nog voor hem kon doen. Myron wou het niet. Hij wou niet dat het zou eindigde. Zijn geest dacht er anders over. Het bloed ging in grote teugen naar binnen en uiteindelijk zag hoe Myron ook bij Keisuke het lichaam vermagerde. Myron wist het, het was over. Myron probeerde nogmaals om zijn brein te stoppen, maar het had nog niet genoeg het wou zijn werk afmaken. Myron liet het toe. Hij wist dat het over was. Hij wou zijn vriend niet laten dood gaan. Hij kon er gewoon niks tegen beginnen. Nogmaals probeerde hij het en eindelijk, eindelijk lukte het. Meteen trok hij zijn tanden uit de hals van zijn vriend. Zijn dorst was gelest. Zijn ogen waren hun normale kleur en zodra hij zijn tanden uit de hals van Keisuke had gezet, waren ook die weer hun normale grote geworden. Echter was het allemaal te laat. "Keisuke," zei Myron. In de hoop dat Keisuke het had gehaald. Dat hij nog wat bloed over had. Zachtjes schudde hij Keisuke heen en weer. "Keisuke!" riep hij bezorgd. Er was geen beweging. Hij was stil, dood stil. Myron zakte door zijn benen heen en belandde zo op zijn knieën. Het lichaam van Keisuke was verschrompeld, niet zo erg als bij de vrouw, maar te erg om nog het leven te kunnen redden. Myron nam voorzichtig het hoofd van Keisuke bij hem op schoot. "Keisuke," zei hij nogmaals, maar dit keer klonk zijn stem zacht en gebroken. Hij wist wat dit allemaal betekende. De tranen die de hele tijd in zijn ogen hadden gezeten, druppelde er nu één voor één uit. In alle stilte begon hij te huilen. Zijn schouders schokte. Langzaam aan trok hij Keisuke tegen zich aan. Hij kon het nog nauwelijks geloven. Hij hoopte dat Keisuke zijn ogen open kon doen en hem weer met die speelse vrolijke ogen aan kon kijken. Dat ze weer plezier konden hebben. Waarom had hij dit gedaan? De tranen bleven stromen en er kwam ook geen einde meer aan. "Het spijt me Keisuke," fluisterde Myron. "Ik hou van je," zei hij er zachtjes achter aan. Hij haatte zichzelf en voelde dan ook zo haat op borrelen. Hij verzette zich er tegen. Wou nou niet aan de zelfhaat denken. Hij wou zich totaal richtte op Keisuke. Hij streek nogmaals met zijn hand door de blonde haren van Keisuke heen, zoals hij altijd had gedaan. Dit keer kwam er geen glimlach rond de lippen van Keisuke, nee. Niks. Een waterige glimlach kwam even op het gezicht van Myron. Hij boog zich over naar Keisuke, terwijl de tranen nog steeds uit zijn ogen gleden. Langzaam plantte hij zijn lippen op de o zo zachte lippen van Keisuke. De laatste kus, de laatste keer. "Ik hou van je,"