'Sick' at home [&Stan]

Stan wees de kus van Sophie af. Zich beseffend dat zij niet diegene was waarmee hij een avond als deze wilde delen. Dat was Ace, het was Ace altijd al geweest. Echter was hij daar wat te laat achter komen en nu maakt hij het alleen nog maar erger voor zowel Ace als zichzelf door met Sophie uit te gaan. Voor een moment had hij Sophie zwijgend in de ogen aan gekeken. Ze reageerde wat verbaasd op hem. Zij snapte natuurlijk niet waar dit van kwam nadat ze zo'n intieme dans hadden gehad. Maar Stan voelde zich er eigenlijk ook niet voor om het aan haar te vertellen. En zo kwam het dat hij haar hand vast pakte en haar zei dat hij haar naar huis toe bracht. Dat waren de enigste woorden die hij tegen haar sprak. Zelfs de terug reis in de auto. Sophie negeerde hem dan ook, maar daar dacht Stan niet eens over na. Zijn gedachten's waren bij Ace. Eenmaal terug in de straat waar de villa stond stopte hij aan het begin van de straat en liet hij Sophie uit stappen. Er kwam verder ook geen gedag of iets meer vanaf. Stan had er wel begrip voor maar zoals de hele autorit al had hij geen aandacht meer voor Sophie. Het was sneu voor Sophie. Maar Stan had gewoon een fout gemaakt, een fout die hij nooit had hoeven maken maar het zou ook eens niet zo zijn dat hij wat verpestte. Zeker als het om Ace ging. Hij had Ace al zolang laten wachten. Vervolgens kwam Stan voor zijn gevoelens uit maar had Ace al een vriendin waardoor het nog niets tussen hen kon worden en nu was hij met Ace zijn zusje uit gegaan. Met die gedachten's reed Stan terug naar huis. Eenmaal thuis dook hij gelijk zijn bed in. Hij had het dan ook wel gehad voor vannacht al was het al zijn eigen schuld geweest.

De volgende ochtend moest Stan weer aan het werk. Eenmaal in de tuin aan gekomen kwam zoals gewoonlijk haar hond op hem af. Stan begroette het dier. Dat was waarschijnlijk het enigste wat hij nog van Sophie zou zien. Sophie zou haar aandacht nu wel niet meer op hem hebben. Dat vond hij ergens dan ook niet zo erg. Hij moest net zo goed niets meer van Sophie hebben. Hij had haar willen gebruiken als afleiding maar had het net op tijd afgekapt. Sophie had namelijk een relatie met hem gewild en dat was alles behalve wat Stan wilde. Hij had op gewoon een leuk avondje gerekend. Maar zodra Sophie haar liefdes verklaring had gedaan had Stan maar al te goed beseft dat dit niet was wat hij wilde. Hij wilde Ace. En het liefst zo snel mogelijk. Maar hij wist dat dat niet mogelijk was. Misschien nu wel helemaal niet meer. Al wist hij niet in hoeverre Ace van de date van Sophie en hem af wist. Echter had Sophie Ace even wat meer verteld dan werkelijkheid was. Stan ging de tuin in met zijn spullen. Hij legde ze in het gras neer en boog naar het eerste gereedschap toe. Net toen hij wilde beginnen met werken hoorde hij plots een wel bekende stem. Een stem die woedde uitte. Stan draaide zich om naar de jongen wiens tranen in zijn ogen stonden. Ace. Stan slaakte een lichte zucht. Het was wel duidelijk nu in hoeverre Ace van hun date af wist. ''Het was een vergissing geweest Ace, er is niets bijzonders gebeurt tussen Sophie en mij'' Sprak Stan terwijl hij het gereedschap weg legde om aan te tonen dat hij de tijd wel had om het Ace uit te leggen. Dat leek Ace dan ook wel nodig hebben aangezien hij er nog al overstuur uit zag. Stan voelde dan ook meer spijt op komen. Maar er was echt niet veel gebeurd tussen hem en Sophie en daarbij had hij het uiteindelijk afgekapt. Als hij dat uitlegde aan Ace dan moest het wel goed komen toch?

Ace was gebroken. Eerst al door het feit dat hij nooit iets kon hebben met Stan. Hij wist dat hij nooit iets kon hebben met Stan, maar hij wist niet hoelang hij daar nog mee kon leven. Stan was zijn liefde waar hij heel veel om gaf, maar de mensen om hem heen zagen dat kennelijk niet in. Niet dat hij het tegen iemand had gezegd, toch wist iemand van zijn familie ervan. Zijn zusje. Zijn zusje was iemand die kreeg wat ze wou en op de momenten dat ze het niet kreeg, zou ze ervoor zorgen dat ze het kreeg. Zo ging het ook met Stan. Zijn eigen zusje ging met hem een deal aan dat ze met Stan uit mocht gaan. Ace kon niet anders dan ja zeggen, anders hoorden zijn ouders het. Ace had niet gedacht dat Stan ja zou zeggen en toen hij erachter kwam dat dat wel het geval was, werden de overige stukjes van zijn hart verpulverd in ruis. Hij snapte niet hoe Stan ja kon zeggen op Sophie. Zo kwam hij ook al tot de conclusie dat Stan nooit wat voor Ace had gevoeld. Hij speelde alleen maar met zijn gevoelens. Ace wist dat hij nooit met Stan samen kon zijn, maar toch had hij de hoop gehad dat hij later een eigen huis had en dat hij daar samen met Stan kon gaan wonen, maar nu bleek wel dat Stan er helemaal niet zo over nadacht. Alsnog, bleef Ace hoop houden. Echter, toen Sophie verslag deed over de date, wist hij dat zijn conclusie's waar waren. Stan had nooit gevoelens gehad voor Ace. Hij had met de gevoelens van Ace gespeeld, om vervolgens met zijn zusje te gaan flikflooien. Ace kon het niet geloven, maar al snel maakte een sterk gevoel daarvoor plaats. Hoe kon Stan dit ooit zo doen?! Hem drie jaar laten wachten op een antwoord, daarna positief antwoord geven om hem vervolgens weer de grond in laten te zakken.
Ace ging zijn kamer uit, de hal op, de tuin in en liep recht op Stan af. Meteen riep Ace de vraag naar Stan die door zijn hoofd hing. Hoe kon Stan dat ooit doen?! Stan draaide zich naar Ace toe, legde zijn gereedschap weg en zei hem dat er niks was gebeurd. Nu werd ie al helemaal mooi. Er was niks gebeurd?! "Niks gebeurd?! Nee tuurlijk niet! Daarom zegt Sophie dat jullie het hebben gedaan in een tentje in een loods!" schreeuwde Ace nu en de tranen begonnen over zijn wangen te lopen.Hij luisterde niet naar wat Stan zei; hij zou toch liegen. "Doe niet alsof ik nog wat voor je beteken, want het is al lang te merken dat jij alleen met mijn gevoelens speelt!" schreeuwde Ace verder. Hij was nog nooit zo uitgevallen tegen iemand en zijn ademhaling was dan ook flink omhoog gegaan. De tranen biggelden over zijn wangen heen en zijn stem sloeg soms over, maar je kon duidelijk merken dat hij boos was. "Ik had nooit moeten vragen of jij nog verliefd op mij was!" Ace kon Stan al niet meer goed zien, zijn tranen hadden zijn zicht vertroebeld. "Jij hufter!" schreeuwde Ace en zijn nagels boorde zich in de hand palm van zijn handen doordat hij daar zijn woeden kwijt probeerde te raken.

De stem van Ace had hij gelijk herkent waardoor hij zich dan ook meteen omdraaide. Hij had de woede in zijn stem gehoord maar merkte nu dan ook de tranen in Ace zijn ogen op. Dat maakte dan ook wel duidelijk dat Ace wel degelijk genoeg af wist van de date. Echter had Sophie Ace meer verteld dan waar was. Waar Stan dan ook weer niets van af wist en dus zou dit nog wel eens uitlopen op een groot misverstand. Stan zei Ace dat er niets gebeurd was. Naja er was genoeg gebeurd maar Stan had het uiteindelijk afgekapt waardoor het ergste niet zou kunnen gebeuren. Dat ze 'het' zouden doen bijvoorbeeld. Echter leek Ace geen begrip te hebben voor zijn woorden. Hij begon te schreeuwen waarbij tranen over zijn wangen heen liepen. Langzaam aan werd Stan zijn blik wat vragend zodra Ace naar hem toe schreeuwde dat Sophie hem had gezegd dat ze 'het' hadden gedaan. Sophie had dat tegen hem gezegd? Langzaam aan balde Stan zijn handen zich tot vuisten. Die achterbakse.. Hij kon de woorden in gedachten nog niet afmaken of Ace begon al verder tegen hem. Nu begon het langzaam aan in Stan te branden. Ace had zei hem dat hij niets voor hem betekende. Ace betekende alles voor hem! Stan snoof eens terwijl zijn blik wat kil begon te worden. ''Jij betekent alles voor mij Ace'' Sprak Stan nu dan ook. Ace ging echter nog even door. Zodra Ace hem een hufter noemde was hij het echt zat. Hij kon niet geloven dat Ace de woorden van Sophie had geloofd. Plots merkte hij straaltjes bloed bij Ace zijn handen op. Blijkbaar had hij zijn nagels al in zijn gedrukt doordat hij zo boos was. Gelijk stapte Stan naar Ace toe en greep hij zijn handen vast en trok die omhoog. Hij hield ze stevig vast zodat Ace ze niet los kon trekken. Hij had dan ook wel het voordeel dat hij een stuk groter was. Hij drukte zijn duimen onder de vingers van Ace zodat die los kwamen van zijn fel. Hij wilde namelijk niet dat Ace zichzelf zo pijn liep te doen. Vervolgens keek hij Ace recht in de ogen aan.
''Jij betekent alles voor mij Ace'' Sprak herhaalde Stan nu zijn woorden met een strakke toon. ''Sophie en ik hebben het helemaal niet gedaan. Ik heb de date uiteindelijk afgekapt omdat ik dacht aan jou. Ik wilde die avond delen met jou niet met haar'' De toon in zijn stem werd langzaam aan wat killer. ''Maar dat jij denkt dat ik met je gevoelens speel, dat jij die achterbakse zus van jouw gelooft.. Prima doe wat je wilt'' Nu begon woede dan ook op te komen in Stan. Hij werd hier dan ook echt niet vrolijk van. Als Ace hem nog een beetje kende dan had Ace wel kunnen weten dat hij nooit met zijn gevoelens zou spelen. ''Dat ik met Sophie uit ben gegaan, ja dat had ik nooit moeten doen. Maar als jij wel bij mij had willen zijn had je het moeten uitmaken met je vriendin. Wij konden samen zijn!'' Sprak Stan nu dan ook echt kwaad tegen Ace. Kort greep hij Ace zijn handen wat strakker vast waarna hij Ace ineens ruw bij zich weg duwde. Echter was dat niet de meest handigste actie. Want op dat moment kwamen de ouders van Ace de tuin in. Ze hadden het resultaat van het werk van Stan zien. Echter stuitte ze nu op heel iets anders. Gelijk haastte de moeder van Ace zich naar Ace toe waarbij de vader van Ace zich op Stan richtte met een verrastte maar dan ook kwade blik. ''Wat is hier aan de hand!?'' Sprak hij gelijk met een luidde stem. Zijn blik ging even naar Ace en merkte dan ook het bloed bij Ace zij handen. Daarbij dacht hij gelijk dat Stan er iets mee te maken had en richtte zich dan ook terug op hem. ''Het lijkt er op dat iemand hier zijn spullen kan gaan pakken'' Sprak hij met een strakke blik. Stan zijn blik schoot van de een naar de ander. Nu hij wat afkoelde besefte hij dan ook hoe hij tegen Ace had gedaan. Zijn blik ging even naar Ace waarna hij eens slikte. ''Dit was niet de bedoeling..'' Sprak Stan. ''Hoepel op! En laat je nooit meer in de buurt van mijn zoon zien!'' Sprak de vader nu kwaad waarbij hij wat dreigend op Stan af stapte. Stan keek hem kort aan waarna hij dan ook zijn spullen op pakte en naar zijn auto toe liep. Hij opende de kofferbak en gooide de spullen er in. Nu was het echt gebeurt.

Ace was meteen op Stan af gestapt zodat hij had gehoord wat Stan had gedaan. Ace zei hem wat hij vond en liet Stan er niet tussen komen. Hij wou hem zeggen dat hoe Ace over hem dacht. Hij was gewoon een hufter die met Ace zijn gevoelens speelde alsof het niks was. Stan zei wel wat, maar dat drong niet door tot Ace. Hij wist dan ook niet hoe de reactie van Stan zou zijn op dit alles. Echter zou hij zijn emotie's nou niet gaan verbergen voor Stan. Nee. De sluizen stonden over en alles kwam eruit wat Ace tegen Stan wou zeggen. Hij zei wat in hem opkwam en raasde aan één stuk door. Zijn ademhaling was behoorlijk gestegen, maar hij gaf daar geen aandacht aan. Ook had hij niet door dat zijn nagels zich in zijn handpalm hadden geboord waardoor er nu straaltjes bloed langs zijn handen liepen. Hij deed het altijd nog om woeden en frustratie kwijt te kunnen.
Plots pakte Stan zijn handen vast en trok ze omhoog. Ace was kort verbaasd door die handeling, maar begon al snel tegen te stribbelen. "Laat me los! Stan!" riep hij dan ook naar Stan, maar hij kwam niet uit de greep van Stan. Stan was dan ook een stuk sterker en langer dan Ace. Stan drukte zijn duim tussen de vingers van Ace zodat die los laten van de handpalm. Ace keek wat verbaasd, maar merkte al snel op wat hijzelf had aangericht. Hij richtte zich op Stan. De tranen dropen niet meer uit zijn ogen, maar boos was hij nog wel. Hij wist jammer genoeg wel dat hij nooit uit de greep van Stan kon ontsnappen, dus ging hij niet meer tegen stribbelen. Stan keek Ace recht in de ogen aan. Ace voelde zich hulpeloos en haast onderdanig, waardoor hij de neiging kreeg om weg te kijken, maar Stan zijn ogen hielden die van Ace in de ban. ''Jij betekent alles voor mij Ace'' zei Stan strak. Ace wou het niet horen. Hij kon het na alles wat hij had gehoord niet meer geloven. ''Sophie en ik hebben het helemaal niet gedaan. Ik heb de date uiteindelijk afgekapt omdat ik dacht aan jou. Ik wilde die avond delen met jou niet met haar'' Je hoorde de kille toon in zijn stem. Ace zijn ogen verwijdde zich wat en twijfel kwam meteen bijzijn conclusie's. Was dat waar? Hield Stan dan nog wel van Ace? ''Maar dat jij denkt dat ik met je gevoelens speel, dat jij die achterbakse zus van jouw gelooft.. Prima doe wat je wilt'' sprak Stan. Ace zijn eigen verwijdde zich nu helemaal en uit schaamte keek hij weg. Dat hij daar niet eerder aan had gedacht. Hij had Stan nooit meer direct gesproken. Hij had alles indirect gehoord. Waarom had hij dat geloofd wat Sophie had gezegd? Sophie zou alles doen om Ace verder de grond in te krijgen. Dat hij zo verkeerd dacht over Stan. Ace kon wel in de grond zakken van schaamte en daarbij kwam de schuld gevoel. Hij was zo uitgevallen tegen Stan terwijl hij het helemaal niet had verdient. Ace keek weg, maar zodra Stan weer begon te spreken keek Ace hem weer aan. ''Dat ik met Sophie uit ben gegaan, ja dat had ik nooit moeten doen. Maar als jij wel bij mij had willen zijn had je het moeten uitmaken met je vriendin. Wij konden samen zijn!'' zei Stan kwaad. "Ook al maakte ik het uit, dan zouden we toch niet samen kunnen zijn!" ging Ace er volop tegen in. Het was de waarheid en de grote muur die in de weg stond voor hun relatie. Plots pakte Stan de handen van Ace strakker vast en duwde hem daarna ruw weg. Ace deed een stap naar achter om zijn evenwicht te behouden, maar zonder succes. Het gras was nog vochtig van het gras, waardoor Ace uitgleed en met een doffe plof neer kwam op het gras. Ace wou opstaan, maar plots voelde hij een paar armen om hem heen die hem al recht op hielpen. Ace opende zijn ogen en zag dat het zijn moeder was. Al snel ging zijn blik naar zijn vader die voor hem stond. ''Wat is hier aan de hand!?'' sprak zijn vader met een luidde stem. Ace zijn vader was dan ook geen man die te genieten was als hij boos was. Ace keek kort naar Stan. Hoe moesten ze dit gaan uitleggen. Ace keek naar zijn vader, die naar Ace keek, maar zijn blik gleed af naar zijn hand. Ace volgde zijn blik en zag toen het bloed dat in zijn handpalm lag. Ace zijn ogen vergrootte zich wat. ''Het lijkt er op dat iemand hier zijn spullen kan gaan pakken'' sprak zijn vader kil tegen Stan. Ace keek met ongelovige ogen naar zijn vader. Hij wou wat zeggen, maar Stan was hem voor. ''Dit was niet de bedoeling..'' zei hij. ''Hoepel op! En laat je nooit meer in de buurt van mijn zoon zien!'' sprak Ace zijn vader kwaad en deed een dreigende stap richting Stan. Ace wist dat hij nu niet meer met zijn vader kon praten. Zijn vader had zijn oordeel hierover gegeven en hij was te koppig om dat te gaan veranderen. Ace keek met een wanhopige blik toe hoe Stan zijn spullen pakte en langzaam aan uit hun zicht verdween. Langzaam aan stond Ace op. Zijn vader en moeder vroegen hem wat er was gebeurd, maar Ace zei geen woord. Hij sloot zichzelf voor de zoveelste keer op in zijn kamer op. Om weer naar het eindeloze lege plafond te kijken.