Paperwork

<sub>Ethan slaakte een geïrriteerde zucht. Xuan had hem gezegd dat hij het kantoor waarschijnlijk nog moest ordenen, maar dat had zo'n rommel was had Ethan niet verwacht. Xuan was nog wel de hoofdmeester geweest en hij was niet eens bereid om zijn lades fatsoenlijk in te delen. Opnieuw slaakte Ethan een zucht, waarna hij dan maar alle papieren uit de onderste la haalde en ze op het bureau neer legde die overigens ook vol stond met allerlei overbodige zaken. Ethan trok een wenkbrauw op zodra hij een koffiemok nog uit de la viste. Het was zelfs was gaan schimmelen in de la. Ethan trok zijn neus wat op, waarna hij de koffiemok met twee vingers vast pakte en in de prullenbak gooide. Niemand wou die nu nog hebben. Vervolgens pakte Ethan een schoon doekje en begon de la schoon te maken.

Ethan was nu ongeveer een maand de nieuwe hoofdmeester van de academie White Paper Moon. Een academie waar vampieren en mensen samen leefden, ook al was niet iedereen zich hiervan bewust. Ethan had de academie over genomen zodra Xuan door omstandigheden de academie niet langer kon onderhouden. Om deze school te kunnen leiden moest je dus sowieso van het bestaan van vampieren af weten, maar ook er prima mee om moeten gaan. Ethan was Xuan zijn broer en was net zoals hem op gegroeid om vampieren te vermoorden. Dus hij kon vampieren zeker wel onderdrukken. Echter was hij net zoals Xuan ingesteld en wou hij vampieren eigenlijk geen pijn doen. Immers waren vampieren ook mensen geweest en sommigen wouden in eerste instantie helemaal geen vampier zijn. De academie was dan de enige optie waar deze vampieren nog in zekere zin een normaal studenten leven konden leiden.

Ethan keek op zodra hij iemand hoorde kloppen op de deur. Ethan strekte zich eens: door het voor over buigen naar de lage la had hij wat last van zijn rug gekregen. Vervolgens legde hij het doekje weg en liep hij naar de deur toe. Hij deed de deur open, zonder echt goed te kijken naar wie het was, en liet de persoon zo binnen. "Come in," sprak Ethan dan ook als teken dat de persoon verder mocht komen en eventueel plaats mocht nemen. Echter bedacht Ethan zich bij die gedachtes dat zowel de bank als de stoelen vol lagen met papieren die in de la hadden gezeten. "Oh I'm sorry," verontschuldigde Ethan zich met een flauwe grijns, waarna hij de papieren van de stoelen af haalde en deze op de bank neerzette. Hij nam vervolgens plaats op de grote zwarte leren bureaustoel en richtte zijn blik op de persoon. "So why are you here?" vroeg Ethan nu.

[Open voor iedereen]</sub>