The last Party [dayclass]

Xuan volgde de laatste ballon die naar het plafond steeg met zijn ogen. Hij keek eens kort om zich heen en zuchtte eens. Hij wist dat hij het hier zou missen, maar wat er voor in de plaats zou komen was veel beter. Mick. Echter moest er nog wel een afscheidsfeest komen, ook al wist Xuan dat de meeste leerlingen geen idee hadden wie de hoofdmeester was. Xuan grijnsde lichtjes bij dat idee. Hij hoopte dat de nieuwe hoofdmeesteres het hier een beetje uit kon houden, anders kon ze altijd nog naar Xuan informeren, dat had hij haar immers gezegd. Het was misschien wat raar dat hij dit in z'n uppie moest klaar maken, maar erg vond hij het niet. Kon hij tenminste zelf beslissen wat er ging gebeuren.

Xuan liep eens door de hal heen. Zijn voetstappen klonken hol op de glanzende vloer van het marmer op de grond. Het was een geluid van luxe en waar Xuan nooit zou aan wennen. De hal. Een plek waar dagelijks de meest rare dingen gebeuren. Waar hij zoveel had mee gemaakt, maar dat alles was nu verleden tijd en liet hij achter zich. De hal had hij in zijn uppie, en met hulp van een paar collega's, om getoverd in een feest hal. Slingers hingen overal. Ballonnen wreven aan het plafond en de dj tafel stond klaar voor de dj. Links stond er een lange tafel met een sierlijk rood kleed over heen, waarop hapjes en drankjes stonden. Aan het einde van de hal was er een klein podium gebouwd waar Xuan even kort zijn zegje zou doen. Langzaam liep Xuan naar de deuren en deed deze open. Het was nog geen tijd, maar langzamerhand zouden de studenten en waarschijnlijk ook de leraren binnen komen.

[open voor iedereen die wil ]

Dallas zat op zijn bed in zijn kamer. Hij hield zijn handen naast zich op het bed. Hij had het dekbed vast geklemd in zijn handen. Hij besefte maar al te goed wat voor dag het vandaag was. Het afscheidsfeest. Het afscheidsfeest van Xuan. Kort kneep Dallas zijn ogen dicht, zich afvragend of hij uberhaubt wel op dat feest wilde zijn. Hij hoorde Xuan zijn woorden achter elkaar, de woorden die hij hem gezegd had toen ze in de bieb stonden. Dallas slikte eens. Hij had het zelf gedaan, dat wist hij. Maar hij voelde zich nu echt verloren. Xuan zou vertrekken en dan? Hij zou hem vast nooit meer terug zien. Hij zou vast niet de kans krijgen om het nog goed met hem te maken. Dat was nog het ergste. Waarschijnlijk zou dit al enkel maar een slecht einde blijven. Dallas opende zijn ogen langzaam aan weer en staarde voor een tijdje voor zich uit. Hij wist het niet. Hij wist niet of hij wel naar het feest wilde. Of hij het wel aan zou kunnen om Xuan zijn laatste zegje te horen doen om hem vervolgens na een feest te zien vertrekken. Dallas voelde een sterk gevoel van verdriet op komen. Dat was het moment dat hij gelijk op stond. Nee. Hij zou er niet aan toegeven. Hij moest sterk blijven. Het was nou eenmaal gebeurt, en het was grotendeels zijn eigen schuld geweest. Nu moest hij dan ook de gevolgen van zijn fouten onder ogen komen. Kort keek Dallas omlaag naar zijn kleding maar dat zag er verder wel goed uit. Altijd wel wat aparter dan anderen zich zouden kleden maar zo was hij nou eenmaal. Dallas keek vervolgens even zijn kamer rond waarna hij eens diep adem haalde en zichzelf moed in begon te spreken. Zo verliet hij de ruimte.
Eenmaal aangekomen bij de hal waren de deuren al geopend. Dallas was wat later gekomen dus er waren al een aantal leraren en leerlingen. Dallas zijn blik gleed over de mensen heen tot dat hij bij een persoon uit kwam. Niemand minder dan Xuan. Dallas keek even naar hem waarna hij maar snel door liep om wat drinken te pakken. Meer wist hij niet te doen voordat Xuan zijn speech zou beginnen. Dallas vroeg zich dan ook wel af wat Xuan daar allemaal in zou zeggen. Hij nam snel een slokje van het drinken. Hij voelde de moeder van eerder namelijk al langzaam aan weer wat zakken. Nee het afscheid van Xuan deed hem echt geen goed. Maar moest eens een keer zijn dat hij zich er overheen moest zetten, over alles. En misschien was dat dit moment wel. Het moment van het afscheid, hoe jammer of triest dat ook mocht zijn.