Engelse Literatuur

Op zijn gemak knoopte hij zijn das terwijl hij zichzelf nog eens in de spiegel bestudeerde. De bewegingen van zijn das knopen gingen nu vrijwel automatisch, aangezien hij er ook meestal een droeg. Met zijn baan als leerkracht vond hij het niet fijn om in een casual T-shirt rond te lopen. Hij droeg meestal een hemd, een zwarte broek en zijn das over zijn hemd. Niet al te formeel, maar wel netjes, waardoor men niet dacht dat hij een laatstejaars was. Niet dat het zo vaak gebeurde, maar je had toch wel altijd enkele snuggere mensen die dachten dat het wel zo was. De kraag van zijn hemd sloeg hij om, zodat de zwarte rand van zijn das niet meer zichtbaar was, en na een korte blik in de spiegel liep hij naar de keuken voor een snel ontbijt. Een blik op zijn horloge gaf aan dat hij niet meer lang had voordat hij weg moest. Hij nam een appel uit de fruitschaal en nam een hap. Even hield hij de appel vast tussen zijn tanden toen hij zijn ene schoen aan deed. Nog een hap en hij deed de andere schoen aan. Hij greep zijn aktetas, een al wat ouder ding maar alles paste er perfect in, en haastte zich naar zijn auto. Tijd voor zijn eerste dag.

‘Mr. Fitz’ stond er in grote letters op het bord geschreven. Ezra had zijn tas op zijn stoel gezet en was zelf op het bureau gaan zitten. Veel kon hij nu toch niet anders doen dan wachten. De bel zou zo meteen gaan, en dan zou het nog maar even duren voor de leerlingen naar binnen zouden komen. Hij hoopte altijd op een volle klas, het was leuk om te zien hoe jongeren geïnteresseerd konden zijn in de Engelse literatuur. Hun jonge hersenen, nog volop in ontwikkeling bruisten altijd van de creativiteit. Sommige wat meer als andere, aangezien er ook altijd een paar leerlingen waren die het gewoon deden omdat het geen vak zoals Frans of wiskunde was, waarbij je echt van alles moest leren. Toch was het niet zo laid back als de meeste mensen dachten. Je moest voor elke dag ongeveer drie tot vier hoofdstukken lezen en daarnaast zelf aan creatief schrijven doen. In het Engels. Hopelijk begrepen de meest ehier de taal wel redelijk, maar anders zou hij hen zo goed mogelijk proberen te helpen. Hij praatte wel Nederlands in zijn lessen, maar ze moesten ook begrijpen wat ze lazen. Daarbij moesten ze ook kunnen schrijven. Ach, het zou ze wel lukken,d aar zou hij wel voor zorgen. Het geluid van de bel deed hem eventjes opschrikken uit zijn gedachtes, hij stond op en opende de deur, wachtend tot er leerlingen naar binnen kwamen.