Old Times.

#1Onderwerp: Old Times. wo feb 06, 2013 9:42 pm

Met een zekere gratie liep ze door de gangen, ze deed het niet expres het was gewoon haar manier van lopen. Vele meisjes waren jaloers op haar elegante manier van bewegen, ze struikelde nooit over iets laat staan over haar eigen voeten. Het was gewoon eeuwen lange ervaring. Ze was hier nog maar net maar het eerste wat ze wou zien was de bibliotheek, ze was altijd al dol geweest op boeken. Haar voorkeur ging uit naar oude boeken meestal romans maar ook vaak boeken die over de geschiedenis gingen. Ze duwde de klink van een houten deur naar beneden en liep naar binnen, ze was benieuwd naar wat ze te zien zou krijgen. Meestal trokken nieuwe bibliotheken op niks, ze keek de ruimte eens goed rond terwijl ze even in de deuropening bleef staan. Wat ze zag stond haar wel aan, bijna alles was uit hout gemaakt. Het parket was uit donkerbruin hout, de rekken waren dan weer lichtbruin en zelf de trap die naar de boven verdieping lijden was uit hout gemaakt. Ze deed een paar kleine passen naar binnen en bleef toen weer staan om de deur achter zich te sluiten. De bibliotheek straalde een warm gevoel af, ze hield onmiddelijk van deze plek. Ze wierp een snelle blik op de rekken van de benden verdieping waarna ze rechtstreeks op de draaiende trap afliep, het had haar amper een paar seconden gekost om te beseffen dat beneden alle nieuwe boeken lagen. Soepel liep ze naar boven, treed per treed. Een kleine grijns verscheen rond haar lippen toen ze zag dat bijna heel hun collectie oude boeken volledig was. Ze liep op haar gemak de rekken af, haar vingers gleden over het hout van de planken. Door haar gevoelige zintuigen voelde ze elk gleufje in het hout, het bloot oog van een mens zo de kleine scheurtjes die zei voelde niet eens kunnen zien. Verbaasd bleef ze staan toen drie dikke boeken met een heel bekende naam en kaft haar aandacht trokken. Ze vernauwde haar zeegroene ogen en zag in gouden letters 'Willow' op de zijkant van de kaft staan. Haar mondhoeken krulde bijna on op merkbaar naar boven, ze liep erheen en nam het eerste deel vanuit de rekken. Waarna ze zich omdraaide en naar een groot raam liep, het was buiten al gaan schemeren. Naast het raam stond een grote gemakkelijke stoel, ze zakte langzaam neer in het beige leer. Willow trok haar benen op, en stak haar lange golvende loken kastanjebruin haar achter haar oren. Een paar koppige plukken vielen weer zacht over haar room witte wangen, ze negeerde ze en opende het stoffige boek. Even later zat ze helemaal ontspannen en achter over leunend in de stoel die meer als een zetel aanvoelde, verdiept in het boek die haar moeder heel lang gelden had geschreven in een oude taal. Maar Willow had het boek een paar eeuwen terug laten vertalen in het Nederlands en Engels. Ergens op de achtergrond hoorde ze vaag het gekraak van de houten trap.

[Open]

#2Onderwerp: Re: Old Times. vr feb 08, 2013 5:58 pm

Langzaam liet ze haar hand over de stenen muur heen glijden, terwijl ze er langs liep. Haar lange blonde haren die eindigde in krulletjes danste over haar schouder. Een elegante loop had ze zeker, maar weer niet overdreven. Haar voetstappen klonken regelmatig op de stenen vloer, terwijl haar ogen gericht waren op de oude houten deur van de welbekende bibliotheek. Nurea zat al behoorlijk lang op de academie, ze was één van de eerste studenten en nog steeds had ze het hier naar haar zin. Je kon genoeg voedsel krijgen, zoals in school als buiten school en het was gewoon gezellig om een studentenleven te leidden. Langzaam gleed haar hand weg richting de deurklink. Ze duwde die met weinig kracht naar beneden en het welbekende geluid van de piepende deur was even te horen toen de deur open zwaaide.

Nurea stapte naar binnen en haar benen droegen haar al meteen in de richting van de trap. De trap kraakte zoals gewoonlijk. Bij de derde tree had ze door dat er nog iemand was. Ze ging er verder niet op in en liet haar hand glijden over de koperen trapleuning. Toen ze bij de boekenkasten aankwam, kwam ze kort tot een halt. Ze keek kort naar links, waar ze een mede student registreerde. Het duurde niet langer dan een paar seconden, waarna ze haar benen weer naar voren zetten en tussen de boekenkasten liep. Ze wist al precies welk boek ze wou hebben en liep dus dan ook regelrecht richting de achterste boekenkast. Daar liet ze haar blik kort glijden over oude boeken met een laag stof die zelfs een mens nog kon zien. Uiteindelijk pakte ze een boek en keek ze er even kort in, waarna ze terug liep. Ze liep naar het raam toe waar het meisje zat. Normaal zat Nurea in die stoel haar boek te lezen, maar dat zou dit keer dus anders zijn. Niet dat ze het erg vond. In plaats van op de stoel te zitten, wat ze normaal dus altijd deed, nestelde ze zichzelf dit keer in de vensterbank in.

Ze richtte haar donkere ogen op het meisje. Ze las kort de titel van het boek dat het meisje las. "Willow," las ze hardop, waarna ze kort grijnsde. Ze wist dat ze nu eenmaal was begonnen met praten, ze ook verder moest gaan. Ze legde haar boek op haar schoot en richtte toen haar aandacht op het meisje. "Ik ben Nurea," stelde Nurea zichzelf voor. Mocht het meisje niet uit zijn op vrienden, dan zei ze toch niks of nog beter dan ging ze weg. Nurea maakte het niks uit. "Jij?" zei Nurea kort.

#3Onderwerp: Re: Old Times. vr feb 08, 2013 6:58 pm

Haar ogen gleden razendsnel over de regels, ze was nog maar 20 minuten in het boek bezig maar toch was ze al bij pagina 100. Ze kende elke zin uit haar hoofd, ze wist elke keer precies wat er zou komen. Het was haar lieve lings boek, het bleef gewoon boeiend en het vertelde echt elk detail over hun bestaan. Zonder het te beseffen streelden haar vingers liefkozend de bladzijden elke keer opnieuw als ze die omdraaide. Ook al leek ze zo verdiept te zijn in het boek, hoorde haar scherp gehoor toch het lichte gekraak van de trap. Ze wist dat er iemand op komst was, het hout maakte alleen z'n geluid toen het boog van een zeker gewicht die erop neerkwam. Ze bleef rustig en ontspannen over haar boek gebogen, ze keek alleen even door haar natuurlijke lange wimpers toen een meisje bovenaan de trap verscheen. Haar zeegroene ogen kruisten kort het meisje haar donkerblauwe ogen, toen zij Willow ook even in zich opnam. Het duurde niet lang, kort daarna verdween ze naar naar de achterste rekken. Willow schudde licht haar hoofd waardoor haar lang donkerbruin golvend haar zacht opveerde, ze richtte zich terug op het blad waar ze gekomen was. Het was niet moeilijk om terug helemaal in het verhaal op te gaan, ondanks dat hoorde ze wel elk geluid van de voetstappen van het blonde meisje. Willow vond haar roofdieren manieren zo eritant, ze sloot zich voor de buiten wereld af en keek alleen nog maar naar de handgeschreven zinnen die sierlijk krulden.

Opeens drong het tot haar door dat er een schaduw over haar blad was gevallen. Ongestoord keek ze op, daar stond het meisje weer. Willow registreerde rap het nummer van de pagina in haar geheugen, waarna ze hem gesloten op haar benen liet rusten. Ze keek weer op en zag hoe het meisje zich op de vensterbank plaatste vlak naast haar gemakkelijke stoel. Langzaam draaide ze haar lichaam in de richting van de vensterbank, waarna ze het blonde meisje eens goed in zich opnam. Ze merkte elke perfectie op, de gladde huid de elegante manier van bewegen. Willow's mondhoek krulde even op terwijl ze kort in de ogen van het meisje keek, die dus duidelijk een vampier was. Ze ontspande zich nog meer, nu hoefde ze zich ten minste geen druk te maken om het feit dat er iets zou kunnen fout lopen. Ze was dan oud en ze had dan ook heel veel zelfbeheersing, maar iemand zo alleen in een donkere bibliotheek aantreffen was een buiten gewone kans. Geen enkele vampier kon voedsel weigeren als het zich voor hun voeten wierp, dat was haar theorie dan. Ze had dan veel respect voor het mensen ras, en ze kon ermee samen leven maar ze vertikte het ook maar een hap van hun voedsel in te slikken. Ze leefde alleen op puur bloed, dat wou zeggen geen bloed die besmet was door drugs. Willow grijnsde kort terug toen het meisje luidop de titel van haar boek op las. Willow voelde een gesprek aankomen, en om eerlijk te zijn had ze er best wel zin in. Vrienden hebben op een nieuwe plek kon geen kwaad. Nadat het meisje haar boek op haar schoot had geplaatst, richtte ze zich weer tot Willow. "Ik ben Nurea," stelde ze zich voor, "Jij?" vroeg ze kort erna. 'Aangenaam Nurea,' zei Willow oprecht, 'Ik ben Willow, en nieuw hier.' stelde ze zich vervolgens ook voor. Ze keek echt wel uit naar dit gesprek, ze had geen enkel besef van wie Willow echt was. Ze zal ondertussen wel door hebben dat ze net als zij een vampier was, maar meer niet. Haar ogen gleden kort naar het boek van Nurea, 'Waarover gaat jouw boek?' vroeg ze dan maar om het gesprek opgang te houden.

#4Onderwerp: Re: Old Times. vr feb 08, 2013 8:24 pm

Nurea had wel door gekregen dat het meisje voor haar ook van haar soort was. Haar houding, de egale huid en natuurlijk het mooi zijn zonder ook maar een likje make-up. Dat was toch wel één van de grote voordelen. Nurea had er dan ook helemaal geen problemen mee dat ze een vampier was. Ze was dan ook al lang een vampier. Ze werd ongeveer rond het jaar 1300 'gemaakt'. Ze was dan ook al tamelijk oud. Ze had dus dan ook al veel ervaring en wist precies wat je wel en niet moest doen. Op een gegeven moment was het allemaal zo simpel. Een flauwe glimlach verscheen rond haar lippen bij die gedachtes.

Nadat Nurea zich had voorgesteld had ze gevraagd hoe het meisje heette. 'Aangenaam Nurea,' zei het meisje als eerst. Nurea knikte even kort, als teken dat zij het zelfde vond. 'Ik ben Willow, en nieuw hier.' stelde het meisje zichzelf voor. "Aangenaam Willow," zei Nurea op haar beurt. Ze liet haar blik weer vallen op het boek dat inmiddels op het schoot lag van Willow. De titel van het boek en de naam van het meisje waren het zelfde, een vermoedde kwam naar boven. Ze negeerde het, als het was of niet, er was geen rede voor Nurea om zich anders te gaan gedragen. 'Waarover gaat jouw boek?' vroeg Willow. Nurea liet haar blik glijden over haar boek die ze op haar schoot had liggen.

"Het is een roman. Ken je Romeo en Julia?" vroeg Nurea. "Nou dit boek is gebaseerd op het origineel, geschreven in oud Nederlands," legde Nurea kort uit. Oud Nederlands kon ze zeker nog wel. Misschien was dat iets wat je niet snel verleerde, maar Nurea zou het in ieder geval niet snel verleren. "Heb je het nog naar je zin hier? Voel je je niet opgesloten?" vroeg Nurea uit ervaring. Zij voelde zich namelijk wel opgesloten op de school in het begin. Door al die regeltjes, maar ze was er inmiddels aan gewend, niet dat ze zich altijd aan de regels hield. Maar ja volgens haar deed niemand dat van de nightclass. "Wat voor boek is die van jouw dan?" vroeg Nurea en kon het niet laten om te grijnzen. Waarschijnlijk was haar vermoedde toch waar. Ze had genoeg van de pureblood types meegemaakt in haar lange 'leven'.

#5Onderwerp: Re: Old Times. vr feb 08, 2013 9:17 pm

'Waarover gaat jouw boek?' vroeg Willow, ze wou geen genante stilte hebben. Ze hadden allebij genoeg ervaring om dat niet te laten gebeuren, ze waren al lang geen pubers meer die zich voor alles schaamden, en om de haverklap hun mond hielden omdat ze er per ongeluk iets uit flapten. Ze Had Nurea goed in de gaten gehouden, ze leek ook al een behoorlijke tijd op de wereld rond te lopen. Daar was Willow best blij mee, nieuwelingen kon ze maar zelden uitstaan. Ze dachten altijd dat ze het waren, ze waren verbitterd en kil en deden alsof ze geen enkel gevoel hadden. daar ergerde ze zich enorm aan, het was niet omdat je een vampier was dat je geen enkel greintje gevoel meer had. dan zaten ze er wel grandioos naast, ze hadden degelijk gevoelens. Je had er die er vroeg of laat achter kwamen, en dan had je er weer zo van die dat er nooit achter kwamen. Die sterf den dan ook het snelst, uiteindelijk begonnen ze zichzelf ook te haten. Wat had het dan nog voor nut om verder te leven. Nurea moest niet lang na haar geschapen zijn, ze was waarschijnlijk een van de eerste mensen die gebeten werd en tot vampier gemaakt. In ieder geval, Willow was niet degene die haar geschapen had. Ze herkende elke vampier die ze zelf gemaakt had, en veel waren het er niet. Haar laatste slachtoffer was ongeveer 120 jaar gelden geweest, de rest had ze vermoord tijdens het drinken of laten leven maar niet verwekt. "Het is een roman. Ken je Romeo en Julia?" zei Nurea, Willow snoof even en antwoorde vervolgens 'Natuurlijk ken ik het, het is een gat in je cultuur als je het boek niet kent,'. Het was niet slecht bedoeld of zo, maar Nurea was vast oud genoeg om dat ook te beseffen. "Nou dit boek is gebaseerd op het origineel, geschreven in oud Nederlands," legde ze vervolgens uit, Willow knikte even om te bevestigen dat ze het begreep. "Heb je het nog naar je zin hier? Voel je je niet opgesloten?" vroeg Nurea, Willow keek even uit het raam naar buiten waar het zacht was gaan regenen. 'Nee het valt best mee,' gaf ze toe, ze voelde zich zelden onder druk of opgesloten. Het was best handig als ze in een klein klas lokaal moest zitten met een hele hoop mensen, het risico bestond niet dat ze iemand naar de keel vloog. "Wat voor boek is die van jouw dan?" vroeg ze vervolgens, Willow wende zich van het raam af en keek op vanuit haar stoel naar Nurea. De grijns op haar gezicht maakten haar vermoedens duidelijk, Op de donker roze lippen van Willow verscheen ook een enorme grijns. Nou, dit was een grote primeur er was iemand die ze al kon uitstaan. 'Het boek gaat over het leven van de eerste onsterfelijke, beter gezegd dat van mij. Maar wel gezien door de ogen van mijn moeder waarnaar ik vernoemd ben,' verklaarde ze. Haar ogen dwaalden terug af naar het boek die nog steeds plat op haar benen lag. Toen ze weer op keek schitterden haar ogen van nieuwschierigheid, 'Zou ik je mogen vragen wie jouw veranderd heeft?'. Ze vroeg zich af welk familie lid dit meisje veranderd had, en ook voor welke reden. Willow veranderde zelf nooit iemand zonder dat diegene het zelf wenste, of omdat diegene op sterven lag het het haar schuld was en ze het natuurlijk erg vond. Anders had ze geen spijt van haar daad.

#6Onderwerp: Re: Old Times. vr feb 08, 2013 9:56 pm

Willow had de hele tijd naar buiten gekeken, maar toen Nurea naar het boek vroeg, keek ze met een lichte grijns om. Ook bij Nurea speelde er een grijns rond haar lippen. 'Het boek gaat over het leven van de eerste onsterfelijke, beter gezegd dat van mij. Maar wel gezien door de ogen van mijn moeder waarnaar ik vernoemd ben,' legde Willow uit. Nurea floot een keer. "Poeh poeh toe maar weer. Ik ben al lang op deze aarde en nog niemand heeft een boek over mij geschreven," zei Nurea en grinnikte een keer. Ze had dus gelijk, Willow was een volbloed. Nurea knikte even kort als bevestiging dat ze het begreep. Dat betekende niet dat ze Willow anders ging behandelen. Er waren genoeg vampieren zoals Nurea die volbloeds ophemelde en al die shit. Nou daar moest Nurea niks van hebben. Niet dat ze volbloeds verachtte of zo, zie hield gewoon niet van al dat bij geloof. Iedereen was gelijk, punt.

Willow's blik ging terug naar het boek, terwijl Nurea haar blik nu naar buiten richtte. 'Zou ik je mogen vragen wie jouw veranderd heeft?' klonk het plots. Nurea richtte haar blik weer op Willow en zag nog net haar ogen nieuwsgierig schitteren. Nurea grinnikte een keer. "Poeh poeh, daar vraag je me wat om zo ver terug in de tijd te gaan," zei Nurea met een grijns. Tuurlijk was het bullshit, Nurea kon zich nog steeds de dag herinneren dat ze werd verandert. "Nou ja, veel bijzonders was het niet. Het was volgens mij een jongen, zijn naam was volgens mij Marko," antwoordde Nurea. Sommige vampieren, vaak nieuwelingen, zaten erg met hun verandering, die konden er ook nauwelijks een woord over uit brengen. Maar Nurea had het allemaal al lang verwerkt, ze kon haar mensen leven al nauwelijks meer herinneren.

"Het was eigenlijk best grappig," zei Nurea plost. "Het ene moment zit ik in een café en het volgende moment zoop ik het bloed van een mens," zei Nurea en grinnikte een keer. Ja, de jongen had haar niet om toestemming gevraagd. De jongen had haar bloed gezogen en had haar vervolgens zonder pardon vampier gemaakt. Ach ja, het leven is nou eenmaal oneerlijk en als ze moest toegeven, zat ze er totaal niet mee dat ze een vampier was. Het bood vele voordelen en daarbij kwam dat ze onsterfelijk was, en als ze dan toch dood wou, kwam ze wel aankloppen bij een vampierenjager. Maar tot nu toe ging haar vampierenleven haar nog prima af. "Hoe is het eigenlijk om een volbloed te zijn?" vroeg Nurea om het gesprek op gang te houden.

#7Onderwerp: Re: Old Times. vr feb 08, 2013 11:00 pm

Toen Willow had verteld over dat er een boek geschreven was over haar als vampier had Nurea gefloten, en gezegd dat er over haar nog nooit een boek geschreven was. Willow zag er de humor ook wel van, het klonk allemaal heel belangrijk. Alsof ze een prinses was die lang gelden dood was gegaan en dat iemand het nodig had gevonden haar heel leven neer te pennen. Maar ja haar moeder schreef graag, en Willow was een van haar jongste dochters die nog met haar contact hield. Ze had haar ouders altijd gemogen, maar het leven als vampier was niet voor hun weg gelegd. In 1500 besloten ze ermee te stoppen, ze maakten samen een eind aan hun eeuwig leven. Vijftig jaar lang had Willow niks anders gedaan als moorden en woede uitbarstingen hebben, ze kon een heel dorp uitmoorden. Haar 3 broers en 2 zussen besloten dat het genoeg was geweest, ze ver knalde hun reputatie. Uiteindelijk vond haar neef Luca haar in een kleine stad in Italië, Napels was in die tijd een arme stad. De mensen deden het met wat ze hadden, ze vond het leuk ze pijn te doen. De familie banden waren daar heel sterk, je hoefde alleen iemand belangrijk te vermoorden om de rest ongelukkig te maken. Op een een warme zomer nacht in een van de vele donkere steegjes werd ze neergestoken met een mes, het mes kon haar niet doden maar omdat het recht in haar hart was viel ze wel even neer. Luca sloot haar weken op in zijn huis, ze mocht niet naar buiten en hij gaf haar geen druppel bloed. Hij deed haar inzien dat ze haar leven goed verpeste. Het duurde 5 jaar lang voor ze weer gewoon tussen mensen kon lopen zonder iemand midden op straat leeg te zuigen. Luca hielp haar door elke moeilijke momenten, ze reisden samen bijna de hele wereld rond. Tot dat hij iemand tegen kwam, het was een mensen meisje. Ze nam hem helemaal in beslag en Willow was stik jaloers, Op een nacht werd ze woedend, ze speurde de jonge vrouw op en beet haar dood. Tegen de ochtend was verdwenen, haar neef zou haar vermoorden. Haar typische beet stond in de nek van de vrouw die hij had lief gehad, hij herkende haar moorden uit het niets. Hij vroeg aan haar zussen of zijn van iets wisten, maar zij deden alsof ze van niks wisten. Willow dook vaak bij hun onder, haar broers meed ze dan weer. Ze wist dat zij in het kamp van haar neef stonden, Maar haar oudere broer niet. Hij had haar altijd beschermd, met hem hield ze vaak contact. Jaren ver streken, en stil aan besefte ze wat ze haar neef had aangedaan. Maar haar schuld gevoel verdween als snel, hij vermoorde 175 jaar nadat zij zijn meisje vermoorde haar eerste liefde. Een Griekse jongen op het eiland Kreta, ze was opslag verkocht. Al snel veranderde ze hem, maar dat hield haar neef niet tegen hem te vermoorden. Ze vond hem 5 dagen na zijn dood terug in het kerkhof, Aan de houten stok die door zijn hart was gestoken hing een briefje waar sierlijk op stond geschreven 'We staan quit, Luca'. Willow schudde die gruwelijke herinnering van zich af. Ze was blij dat ze hem zins dien nog alleen op familie bij een komsten moest zien. Ze meed hem nonchalant, ook al leek het dat hij elke keer een gesprek wou aan knopen. Ze kon de waarheid niet onder ogen zien, het was vreemd en laf maar ze kon het gewoon niet.

De stem van Nurea haalde haar uit haar gepeins, haar nieuwschierigheid deed haar grinniken. Bij Willow kon er ook een lachje af, maar die werd breder bij haar reactie op haar vraag. "Poeh poeh, daar vraag je me wat om zo ver terug in de tijd te gaan,", ze bewees nu ook zelf dat ze ook behoorlijk oud was. "Nou ja, veel bijzonders was het niet. Het was volgens mij een jongen, zijn naam was volgens mij Marko," vertelde Nurea. Willow trok haar neus op bij het horen van de naam van haar jongste broer, ze hadden het nooit met elkaar kunnen vinden. Zij was ooit erg geweest als vampier, maar Merco was er nooit mee opgehouden. "Het was eigenlijk best grappig," zei ze plots waardoor Willow haar aandacht weer op haar richtte, "Het ene moment zit ik in een café en het volgende moment zoop ik het bloed van een mens," eindigde Nurea. Willow grinnikte kort mee, ze schudde licht met haar kop, 'Dit verbaasd me niks, mijn broer is altijd al een enorme zak geweest,' het maakte Nurea vast duidelijk wat voor een vampier Marco wel niet was. "Hoe is het eigenlijk om een volbloed te zijn?" vroeg ze, Willow keek weer op vanuit haar stoel. Die vraag had ze niet acht verwacht, maarja het was niet iets om achter te houden. Ze had geen speciaal contract moeten onder teken die zei dat ze niks mocht vertellen over haar status. Willow haalde kort haar schouders op, 'Nou als je het echt wilt weten, saai. Iedereen verwacht dat je aan alles voldoet,' ze zweeg even en keek daarna met een grijns naar Nurea 'En het goede voorbeeld geeft, waar ik hard in faal.'. Ze dacht er nog even over na, wat kon ze verder nog zeggen? 'Oh ja, het enigste leuke is dat je natuurlijk veel sterker bent als de rest, en als het moet kan ik ze in het gareel houden. Maar die klus laat ik liever over aan de rest,' voegde ze er nog aan toe. 'Vertel eens, eet jij het smerige mensen voedsel of verkies je toch nog steeds bloed?' vroeg ze plots aan Nurea, sommigen vampiers waren over geschakeld op mensen eten. Iets wat Willow zelf niet zou kunnen.

#8Onderwerp: Re: Old Times. za feb 09, 2013 8:38 am

Willow had gezegd dat het haar niks verbaasde en dat haar broer altijd al een zak was geweest. Nurea moest grinniken bij die woorden. Ach ja, de broer van Willow was inderdaad toen een zak geweest, maar Nurea vond het op dit moment totaal niet erg. En ja als er meer vampieren werden gemaakt door Marko en die vonden het wel erg, dan was het hun probleem. Nurea had die Marko ook niet meer gezien nadat ze 'gemaakt' werd en eigenlijk hoefde ze dat ook niet. Maar als ze hem zag, zou ze hem niet ontlopen. Laf zijn was niks voor Nurea.

Nurea richtte haar blik weer op Willow, die had verbaasd opgekeken toen Nurea's vraag had geklonken. Waarschijnlijk had ze die niet verwacht. 'Nou als je het echt wilt weten, saai. Iedereen verwacht dat je aan alles voldoet,' zei Willow met een grijnsje. Nurea grinnikte. Ze begreep het goed. In Nurea's mensen leven was ze een forst geweest en ze wist niet meer wat ze moest doen, maar ze wist wel dat het altijd vreselijk saai was. Dat was ook één van de weinige dingen dat Nurea nog kon herinneren van haar mensen leven. 'En het goede voorbeeld geeft, waar ik hard in faal.' zei Willow. Nurea lachte een keer. "Nou zo slecht ben je toch zeker niet," zei Nurea met een grijns.

'Oh ja, het enigste leuke is dat je natuurlijk veel sterker bent als de rest, en als het moet kan ik ze in het gareel houden. Maar die klus laat ik liever over aan de rest,' voegde Willow er nog aan toe. Nurea knikte een keer. "Nice," zei Nurea kort. Zelf was ze niet zo'n iemand die alleen maar uit was op kracht, maar met de jaren heen was Nurea natuurlijk wel sterker dan vampieren de jonger dan haar waren. 'Vertel eens, eet jij het smerige mensen voedsel of verkies je toch nog steeds bloed?' vroeg Willow. Hieruit maakte Nurea uit dat Willow dus geen mensen voedsel at. Nurea grijnsde opnieuw. "Ik voed me nog steeds met bloed, ik heb niet anders gedaan. Over het algemeen vind ik het mensenvoedsel smerig, behalve van die lolly's die mag ik wel. Maar ik stil mijn honger er niet mee. Bloed is nog altijd het beste," zei Nurea met een grijns.

Ze mocht die Willow wel. Zij was tenminste niet zo'n puurbloed die zo uit de hoogte deed. De meeste die Nurea tegen was gekomen deden dat namelijk wel. Als Nurea dan weer eens een grote mond had dreigde die volbloeden om haar te doden, nou ja dan ging Nurea er niet eens meer op in. Zoals Willow had gezegd, purebloods waren sterker en het maakte niks uit hoe oud je was als een vampier, tegen een pureblood kon je nooit een gevecht winnen. Daarom was ook altijd al meteen weg gegaan. Maar nu voelde ze een vriendschap aankomen in plaats van een gevecht. Ze richtte haar blik even naar buiten. De avond was nog jong en ze zouden straks weer les krijgen. "Wat is je eerste les?" vroeg Nurea waarna ze haar aandacht weer op Willow richtte.

#9Onderwerp: Re: Old Times. za feb 09, 2013 10:44 am

'Oh ja, het enigste leuke is dat je natuurlijk veel sterker bent als de rest, en als het moet kan ik ze in het gareel houden. Maar die klus laat ik liever over aan de rest,' had ze er nog bijgezegd, ze haatte het om iemand die de regels schond op hun plaats te zetten. Ze was niet echt gesteld op een gevecht, die vampiers dachten toch altijd dat ze een kans hadden tegen over haar. Ze was klein en ook een van de jongste Purebloods, ze was gewekt op het zelfde moment als haar broers en zussen en ouders maar toch werd ze beschouwd als de zwakste. Ze zag er in iedereens ogen breekbaar uit, met haar grote onschuldige ogen en room witte huid. De vampiers waren altijd geschokt als ze hun uiteindelijk hardhandig tegen de grond wist te werken. Het gevecht zelf was leuk, maar wat er daarna gedaan moest worden vond ze minder. Haar oudere broer had haar de zwaarste straf voor een vampier geleerd, dat was hem/haar leeg zuigen. Ze walgde ervan, haar eigen soort opdrinken was niet leuk als je het met geweld moest doen. Vervolgens liet ze de uitgedroogde vampier midden in een bos achter, met veel geluk kon hij op tijd een padvinder vinden of een wandelaar. Ze leiden haar gedachten af door aan Nurea te vragen wat zij verkoos, mensen voedsel of bloed. Nurea grijnsde, en antwoorde vlot op haar vraag "Ik voed me nog steeds met bloed, ik heb niet anders gedaan. Over het algemeen vind ik het mensen voedsel smerig, behalve van die lolly's die mag ik wel. Maar ik stil mijn honger er niet mee. Bloed is nog altijd het beste,". Willow grijnsde ook, snoep kon ze wel nog af maar voor de rest moest ze echt geen vast voedsel hebben. Haar blik dwaalde weer af naar buiten, ze staarde naar de laatste mensen die zich haasten naar hun kamers om te studeren of te gaan slapen. Hier en daar zag ze hoe vampiers vanuit de schaduwen kwamen, ze liepen tussen de mensen door op het verlichtte pad. De mensen waren zo druk bezig met zich zelf dat ze niet eens opmerkten dat er leerlingen de tegen over gestelde richting uitliepen. De lessen zouden bijna van start gaan, maar Willow had vast nog genoeg tijd. Ze keek weer op toen Nurea haar vroeg "Wat is je eerste les?". Willow fronste even en antwoorde toen 'Ik heb geen idee...', ze boog zich over de stoel om haar rugzak te nemen die bij haar voeten op de vloer lag. Ze ritste hem behendig open en haalden er een slordig blad uit, ze grijnsde even ordelijk was ze nooit geweest. Ze reikte haar lessen rooster naar Nurea uit, 'Hier moet het normaal opstaan,' zei Willow. Ze had nog geen tijd genomen het zelf te bekijken, toen ze deze ochtend aankwam aan de balie had ze al haar leerboeken en papieren haastig in haar kluis gepropt. Waarna ze eerst haar kamer was gaan bekijken, ze was moe geweest en inslaap gevallen. Tegen de tijd dat ze wakker was geworden had ze rap gedoucht en propere kleren aangedaan. En toen had ze besloten de bibliotheek te gaan bezoeken.

#10Onderwerp: Re: Old Times. za feb 09, 2013 11:22 am

Nurea had haar blik kort gericht naar buiten. De avond was nog jong en een paar dayclass studenten die te laat waren snelde zich naar hun dorm. Intussen waren er al een paar vampieren die zich tussen hen mengde en richting de academie liepen. Nurea was nog steeds van onder de indruk dat die mensen het niet door hadden dat onder hem vampieren leefde. Nurea moest grijnzen bij die gedachtes. Ze richtte haar aandacht weer op Willow nadat ze haar de vraag had gesteld welke les ze als eerste had. Willow fronste even waarna ze antwoordde: 'Ik heb geen idee...' Nurea grinnikte kort omdat antwoord, maar begreep het wel. Willow boog zich over naar de rugzak die voor haar lag en ritste die vervolgens open. Nurea wachtte geduldig af. Uiteindelijk reek Willow een verfrommeld blad aan Nurea.

Nurea grinnikte kort waarna ze het blad aanpakte. 'Hier moet het normaal opstaan,' voegde Willow eraan toe. Nurea knikte kort, terwijl ze het blad op haar boek neer legde en het kort glad streek. Ze keek er even kort op. "Wiskunde," zei Nurea kort. "Dat wordt nog gezellig, heb ik ook," zei Nurea grijnzend. Nurea was niet echt iemand die altijd op lette tijdens de les. Ze had al genoeg levens ervaring, waarom moest ze het nog allemaal leren? Soms ging ze dan ook gewoon niet naar de les. "We hebben de meeste lessen samen, alleen heb ik Nederlands van een andere leraar. Waar je trouwens erg mee boft want die leraar die ik heb zou je liever de strot van open bijten," zei Nurea en grinnikte een keer.

Nurea haalde uit haar broekzak een lolly. Ze had eerder gezegd dat ze nog wel van lolly's hield. Laten we het erop houden dat ze er een verslaving aan had. Je zag haar meestal met een lolly in haar mond. Nurea haalde gemakkelijk en papiertje van de lolly af en deed die weer in haar broekzak. Vervolgens stopte ze de lolly in haar mond en keek ze weer even naar buiten. De academie was voor haar eigen een soort tussenstop. Ze had de halve wereld afgereisd en ze had ongeveer nu al 10 jaar een tussenstop op deze academie. Ze zou op een gegeven moment dan ook vertrekken van de academie en verder reizen, misschien met een kameraad, anders weer alleen waar ze geen problemen mee had. Ze richtte haar donker blauwe ogen weer op Willow. "O sorry, wil je er ook één?" vroeg Nurea terwijl ze duidde op de lolly die ze in haar mond had.

#11Onderwerp: Re: Old Times. za feb 09, 2013 9:49 pm

Willow reikte Nurea het verfromelde blad aan, wat eigenlijk haar lessen rooster moest voorstellen. Ze zag er gewoon uit maar eigenlijk was ze een echte slodervos, na al die eeuwen had ze dat nog steeds niet verleerd. Te veel orde maakte haar gek, haar kamer zat onder de stapels kleren. De stoel die naast haar bed stond verdween bijna onder vijftig jeans broeken, ze had teveel. het werd tijd dat ze een hele hoop weg moest doen, de helft daarvan deed ze al bijna een jaar niet meer aan. Maar ze kon het gewoon niet, dingen weg gooien was haar ding niet. Willow keek op toen Nurea kort "Wiskunde," zei. Haar gezicht vertrok, ze haatte wiskunde, na al die eeuwen kon ze het nu wel maar toch haar haat ervoor bleef. En die leerkrachten van wiskunde kon ze ook nooit uitstaan. Maar hij betrokken gezicht veranderde ook al snel weer in een brede grijns toen ze Nurea hoorde zeggen dat ze samen het vak hadden. Ja dat kon inderdaad nog leuk worden, ze keek opeens meer uit naar het vak. "We hebben de meeste lessen samen, alleen heb ik Nederlands van een andere leraar. Waar je trouwens erg mee boft want die leraar die ik heb zou je liever de strot van open bijten," vertelde Nurea verder, ze grinnikte kort bij haar laatste woorden. Willow moest er ook om lachen een duister plannetje maakte zich meester van haar brein. Ze keek weer naar buiten, alle mensen waren al lang nietmeer te bespeuren. Die zaten warm en knus in hun bed, dat wou zeggen dat ze nog een klein uurtje hadden voor hun les wiskunde begon. Toen ze weer naar Nurea keek zag ze hoe zij ondertussen een lolly in haar mond had gestoken. Op dat moment keek Nurea ook weer Willow's kant op, "O sorry, wil je er ook één?" vroeg ze. willow knikte even van ja, ze kon wel suiker gebruiken vlak voor de les begon. Uit het niets zei ze opeens 'Ik weet jouw perfect afstudeer cadeautje Nurea,' Willow keek haar met een duivels grijnsje aan en ging toen verder 'Het strot van die leraar van je'. Dat waren haar sadistische gedachten van daarnet geweest, zelf vond ze het best een goed plan. Nadat je afstudeerde kon je hem onmidelijk na de fuif smeren, voor je werd gestaakt.

[Flut o.o]

#12Onderwerp: Re: Old Times. za feb 09, 2013 10:44 pm

In alle stilte sabbelde Nurea op haar lolly. Natuurlijk was het aardbeiensmaak, ook al smaakte het naar alles behalve aardbeien. Het zat vol met smaakstoffen en suikers. De combinatie was lekker en zorgde ervoor dat Nurea zich iets beter kon concentreren op de les in plaats van het plannen van de dag wat ze dan zou gaan doen. Natuurlijk zou ze dit keer ook niet opletten tijdens de les aangezien Willow bij haar zat. Nurea wist nu al dat die twee het behoorlijk gezellig konden krijgen op niet gewenste momenten. Nurea moest kort grijnzen bij die gedachtes. Maar bedacht zich plots dat ze nu wel zo lekker op haar lolly zat te sabbelen, maar zo ego was geweest om er niet één aan Willow te geven. Daarom vroeg Nurea al snel of Willow er ook één wou. Willow knikte als bevestiging dat ze er één wou. Nurea graaide kort in haar zak waarna ze nog een aardbeien lolly uit haar zak toverde en die aan Willow overhandigde.

'Ik weet jouw perfect afstudeer cadeautje Nurea,' zei Willow uit het niets. Nurea richtte haar blik weer op Willow en keer haar even kort afwachtend aan. Een duivelse grijns sierde rond de lippen van Willow, iets wat Nurea ook deed grijnzen. Ze wist niet wat Willow van plan was, maar aan haar gezicht te zien, mocht Nurea het wel. 'Het strot van die leraar van je' maakte Willow haar zin af. Nurea grinnikte een keer. "Dat ga ik doen," zei Nurea en keek kort naar buiten. "Dan heb ik tenminste weer een doel om op deze academie te zitten," zei Nurea en grinnikte opnieuw. Als je was geslaagd kon je hem peren en dan Nurea nog even doen wat ze wou doen en was weg voordat ze werd neer gestoken of geschoten door een vampierenjager. Nurea moest grijnzen bij die gedachtes. Natuurlijk waren er een paar vampierenjagers die naar haar opzoek waren, maar Nurea wist ze nog allemaal prima te kunnen ontlopen. Ze wist inmiddels ook al een beetje de trucjes die vampierenjagers gebruikten, dus veel spanning kon het ook niet opleveren.

Nurea legde kort haar hoofd neer tegen de muur achter haar en zag hoe de meeste vampieren zich al naar de academie verzamelde. Nurea kwam meestal wat eerder op de school, net zoals nu, om nog even rond te lopen in de school. Nu was ze eens gegaan naar de bibliotheek en wou in een boek verder gaan waar ze eerder in was gebleven. Natuurlijk had ze nog alle tijd om het boek te lezen en vond het dus niet erg dat ze Willow was tegen gekomen. Daarbij kwam kijken dat Nurea het boek al vaker had gelezen en bijna elke zin foutloos kon nazeggen. "Dus mevrouwtje volbloed kan ook nog sadistische gedachtes hebben," zei Nurea met een grijns wanneer ze weer uit haar gedachtes stroom was getrokken. Ze richtte haar donker blauwe ogen op Willow. Ze mocht haar wel.

#13Onderwerp: Re: Old Times. zo feb 10, 2013 7:27 pm

'Het strot van die leraar van je' kondigde ze aan, het was best een sadistisch geweest om zoiets te verzinnen. Maar soms was ze het zat om die gedachten voor zich te houden omdat het niet gepast was voor een pureblood. Ze snoof even bij die gedachten, waarom moest zij zich juist gedragen. Opeens besefte ze waarom haar familie haar had gedwongen naar de academie te gaan, ze wouden een zware verantwoordelijkheid in haar schoenen schuiven. Omdat er hier op dit moment geen enkele andere pureblood rondliep moest zij het hier een beetje in d'oog houden, ze moest toegeven dat een academie van Mensen en Vampiers niet zonder risico was. Ze wouden Willow gewoon met haar neus op de feiten drukken, haar dwingen ook iets te doen voor het voortbestaan van hun soort en dat van de mens. Ze was helemaal afgeleid door die gedachten, ze hoorde zelf amper Nurea's bevestiging. Willow moest iets te doen hebben om haar woede onder controle te houden, haar blik viel op de on aan getaste lolly die ze nog steeds vast hield. Zonder te knoeien scheurde ze het papiertje eraf en propte die vervolgens ook in een binnen zakje van haar paarse rugzak. Haar oog viel op de kleur van de lolly, die was knal rood. Wat goed uitkwam, de helder rode kleur deed haar alles vergeten. Als ze van iemand dronk verkeerde ze ook in een soort roes, stil mokkend stopte ze de lolly in haar mond. Het was niet het moment om te denken aan iemands bloed, haar les zou over een half uur beginnen. "Dan heb ik tenminste weer een doel om op deze academie te zitten," zei Nurea, Willow keek op. Opeens wist ze weer waarover ze het hadden gehad, ze kon haar gegrinnik ook niet tegen houden. 'Ik wil wel mee, ik kan niet wachten tot ons laatste jaar. Ik wil voor geen goud de kop van die leerkracht missen als je hem bijt,' zei Willow met een kleine grijns. Het moest echt geweldig zijn om na al die jaren wraak te nemen op iemand die je op zijn beurt elke door de weekse dag lastig viel met zijn gezeik. Even stond ze stil bij haar toekomst, ja wat zou ze eigenlijk doen als ze afgestudeerd was? Ze had vele studies gevolgd, maar er nooit een afgemaakt. Oftewel werd ze betrapt omdat ze teveel mensen had leeg gezogen die bij haar in les of op school zaten, of ze trapte het zelf af omdat ze zich vaak dood verveelde. Hier op deze academie zat ze wel onder de mensen, maar ook onder de vampiers. En als je hier te ver ging stond die vampier jager al snel voor je deur, dat wou je niet hebben alleen als je echt dood wou natuurlijk. Haar tong gleed zonder dat ze er ook maar erg in had rond de lolly die nog steeds in haar mond stak. "Dus mevrouwtje volbloed kan ook nog sadistische gedachtes hebben," de woorden van Nurea haalden Willow uit haar gedachten. Ze keek kort op waarna ze haar hoofd wende naar het raam, 'Je moest eens weten,' mompelde ze zacht met een kleine glimlach rond haar lippen. Opeens stond ze op, ze ving snel het boek op die van haar schoot dreigde te vallen en stak hem snel terug in het rek bij de twee andere. Willow wende zich weer tot Nurea en zei kort 'Laten we gaan, de les begint binnen 10 minuten.'. Ze daalde de trap af en liep recht naar de houten deur, die duwde ze met gemak open waarna ze op de gang op Nurea wachtte. De gang was verlaten, altans dat leek zo te zijn op het eerst gezicht. Ze richtte zich op elk klein geluidje en vaag pikte ze iets buitengewoon op, het leek op een heel rustige ademhaling. Ze haalde kort haar schouders op, er liepen hier dus ook rare typen rond eh. Het gebouw was gigantich en Willow had nog steeds geen idee van waar ze moest zijn, ze mocht van geluk spreken dat ze Nurea was tegen gekomen.

#14Onderwerp: Re: Old Times. di feb 12, 2013 8:52 am

Willow was wat in gedachtes verzonken, iets wat Nurea was opgevallen. Ze negeerde het wat, maar trok Willow terug naar het heden door haar opmerking te plaatsen over dat ze ook nog sadistische gedachtes kon hebben. Op zich vond Nurea dat nog wel grappig. Willow leuk zo'n onschuldig meisje, maar ja het bleef een volbloed. Willow keek kort op, waarna ze haar blik wende naar het raam. 'Je moest eens weten,' mompelde ze. Nurea grijnsde breder. Sweet from the outside, a devil from the inside. Iets wat Nurea wel mocht. Plots stond Willow op. Ze ving het boek op dat dreigde van haar schoot te vallen en deed die tussen de rekken. Nurea bleef even zitten waarna ze zich besefte dat de les bijna zou beginnen.

Willow wende zich weer naar Nurea. 'Laten we gaan, de les begint binnen 10 minuten.' zei ze. Nurea knikte kort, waarna ook zij op stond. Het boek dat ze inmiddels in haar hand had zette ze weer in de boekenkast, waarna ze haar tas over haar schouder heen slingerde en Willow volgde. Het geluid van de krakende trap was te horen, terwijl Nurea die afdaalde. Nurea vond het een fijn geluid, maar ging er toch met een lichte snelheid van de trap af. Eenmaal beneden gekomen stond Willow al bij de deur op haar te wachten. Op haar gemakje liep Nurea er heen en deed de deur van bibliotheek achter haar dicht. Nurea had gelijk door dat er nog iemand was. Maar ja, dat was altijd zo. Je moest niet denken dat je hier wat privacy had. De ene keer lieten ze zich wel zien en de andere keer gingen ze je alleen maar stalken.

Ze richtte zich weer tot Willow met een kleine grijns op haar gezicht. "Jammer dat we nog maar 10 minuten hebben, anders kon ik je nog even rondleiden," zei Nurea en knipoogde kort. "Maar laten we maar gaan, je wil die gast van wiskunde niet te lang laten wachten," zei Nurea en grijnsde breder. Ze wenkte Willow dat ze haar moest volgen, aangezien ze aan nam dat Willow de weg hier nog niet kende. Ze liep op haar gemak door de gangen heen en was niet zo iemand die alles op vampier snelheid deed. Elke seconden moest je koesteren en dat deed je het beste door alles op je gemak te doen. Toen ze uiteindelijk voor het wiskunde lokaal stonden duwde Nurea deze open en keek ze kort de klas rond. Veel leerlingen waren er nog niet, maar al wel een paar. Plus de leraar was er. Iets wat ervoor zorgde dat de grijns van Nurea's gezicht af viel. Ze richtte zich nog even naar Willow. "Succes hé," zei Nurea en de grijns op haar gezicht was weder gekeerd. Nurea liep naar de achterste tafel in het lokaal en ging daar zitten. Naast zich hield ze een plaats vrij voor Willow.

#15Onderwerp: Re: Old Times. di feb 12, 2013 1:49 pm

Willow stond geduldig te wachten in de gang voor de bibliotheek op Nurea, ze had de houten deur voor haar laten openstaan. Nou daar ging ze weer, een jaar studeren en voor wat? Ze had geld zat, en ze was niet van plan iets te gaan doe met de kennis die ze hier zo leren. In ieder geval, ze was er niet van overtuigd dat ze hier nog iets ging bijleren. Langzaam verplaatste ze haar gewicht van het een op het andere been, haar rugzak hing nonchalant over haar rechter schouder. Nurea nam de tijd, op haar gemak liep ze door de deur en ze sloot die ook achter haar. Ze leek net als haar door te hebben dat er iemand was, maar ze schonk er geen aandacht aan. Willow keek afwachtend naar haar, ze had een plan van de academie gekregen maar was te lui die uithalen en op te zoeken waar het wiskunde lokaal zich bevond. Nurea richtte zich weer tot Willow en zei met een grijns, "Jammer dat we nog maar 10 minuten hebben, anders kon ik je nog even rondleiden,". Willow glimlachte even toen Nurea knipoogde, 'Nou die rondleiding van jouw komt nog wel,' zei ze nog steeds met een glimlachje op haar gezicht tegen Nurea. "Maar laten we maar gaan, je wil die gast van wiskunde niet te lang laten wachten," vervolgde Nurea met een brede grijns. Willow schudde even lachend met haar hoofd, 'Die leerkrachten van wiskunde zijn allemaal het zelevde, en ze hebben ook steeds het zelfde effect op mij. Ik blijf ze haten.' het laatste zei ze met een kleine grijns. Daarna volgde ze Nurea door de gangen van de school, haar zwarte vans piepten soms over de vloer toen ze slenterde. Ze maakte snel een tussen stop bij haar kluisje om haar boek van getallenleer eruit te vissen. De rommel die in haar zak lag propte ze vervolgens in haar kluisje, ze had nu toch alleen haar agenda en pennenzak nodig. Niet veel later liep ze achter Nurea de klas binnen, een blik op de leerkracht vertelde haar al genoeg. Ze zou zich de rest van het jaar aan hem ergeren. "Succes hé," zei Nurea nog met een grijns tegen haar, 'Ik zal het nodig hebben,' antwoorde ze met een schalks lachje. Ze negeerde de meesten die haar vreemd aankeken, ten eerste omdat ze nieuw was en omdat de helft waarschijnlijk wist wie ze was. Ze wou net Nurea achterna lopen naar de achterste bank toen de leerkracht haar wenkte. Nurea zat al, Willow rolde kort met haar ogen en draaide zich toen om en liep naar het bureau van de leerkracht. 'Willow Fields, was het toch?' vroeg hij, ze hoorde zijn nieuwschierigheid, Willow knikte kort en antwoorde 'De enige echte,'. 'Nou, juffrouw Fields u mag plaats nemen de les gaat zo van start,'. Willow draaide zich om zonder verder nog iets te zeggen, ze was al lang blij dat ze zich niet moest voorstellen aan de klas. Ze had een hekel aan die shit. Iedereen verwachtte dat ze helemaal van voor ging zitten als een braaf school meisje, Willow liep met een neutraal gezicht naar de achterste banken. Waarna ze naast Nurea neerplofte, de blik van de leerkracht vertelde haar boekdelen. Hij vond het maar niks dat ze helemaal van achter was gaan zitten en dan ook nog naast Nurea. Ze draaide zich naar het blonde meisje toe en schonk haar een kleine lach, die sprak ook boekdelen. Ze kon niet wachtten op de bel die het uur zou afronden.

#16Onderwerp: Re: Old Times. di feb 12, 2013 3:29 pm

Willow had eerder gezegd dat Nurea's rondleiding nog wel zou komen. Nurea wist zeker dat die rondleiding nog wel zou komen. Misschien in de pauze. Dan konden ze alles even rustig bekijken. Nurea richtte haar donker blauwe ogen op Willow die nu stond te praten met de leraar. Zoals Nurea had gedacht waren de leraar en studenten helemaal onder de indruk ervan dat er een volbloed bij hun in de klas zat. Al die nieuwelingen toch weer. Nurea zuchtte een keer. Nurea had natuurlijk geen goeie reputatie in de klas, maar ze stond wel iets hoger dan de andere doordat ze behoorlijk oud was.

Nurea stond dan ook vooral bekend omdat ze zo oud was en ze wist niet of dat iets was waar ze trots op moest zijn. Gelukkig had ze nu iemand die ook ongeveer van haar leeftijd was. Natuurlijk was Willow ouder dan haar, maar dat vond Nurea juist wel fijn. Nurea keek kort op toen Willow zich van het bureau af draaide en richting haar liep. Willow nam naast haar plaats en glimlachte kort. Nurea grijnsde kort. Ze richtte kort haar blik op de leraar die het alles behalve fijn leek te vinden dat Willow daar ging zitten. Maar ja, er iets van zeggen zou hij niet. Anders had Nurea misschien nog een leuk afstudeer cadeautje. Nurea moest grinniken om die gedachtes.

Langzaam druppelde de studenten naar binnen en uiteindelijk was het lokaal helemaal gevuld met nightclass studenten. Op haar gemakje leunde Nurea naar achter en keek wat verveeld voor zich uit. De minuten leken voorbij te kruipen. Nurea zuchtte een keer, snapte niet meer waarom ze ook alweer op deze academie wou. Ze richtte kort haar blik op Willow. "Nog eventjes en dan is het pauze. Dan zul je de lol beleven," zei Nurea en grijnsde een keer naar haar.

[topic end]