Pure Blood [Bryce]

#1Onderwerp: Pure Blood [Bryce] ma feb 11, 2013 9:29 pm

Nonchalant liep ze door de slecht verlichte straten van de stad, ze moesten echt dringend die lantaarns checken. Sommigen gaven nog een doffe gloed licht anderen knipperden de hele tijd aan en uit, iets wat haar niet zenuwachtig maakte maar de jonge vrouw die ze nu al een hele tijd on op gemerkt volgde leek het niet echt fijn te vinden. Gehaast liep ze door de straten, voortdurend achter om kijkend. Mensen voelden soms echt dat ze achtervolgd werden, Willow had nog geen zin in actie dus ze liet de vrouw doodleuk in paniek verder lopen. Het was hier niet echt een prettige buurt, in bijna elk steegje lag er wel een straal bezopen zwerver neer op de betonnen grond. Het zou makkelijker zijn om zo iemand te bijten maar dat deed ze niet, ze verkoos zuiver bloed. Die zwervers smaakten altijd ranzig, hun bloed zat vol klonters door al de drugs die ze in zichzelf spoten en de sterke drank die ze achter over sloegen omdat ze ellendig waren. De vrouw had wel een paar glazen wijn naar binnen waardoor ze licht wankelde, maar dat kwam wel goed van pas. Ze zou zich de volgende dag niks meer herinneren door haar kater. Uiteindelijk werd ze het kat en muis spelletje beu, vals dreef ze de vrouw een steegje in. Buiten een grote container stond er niks in de steeg, De vrouw haastte zich naar de overkant. Willow kon de angst bijna ruiken, dat wakkerde haar dorst nog meer aan. Haar eerste week op de academie had haar uitgeput, haar lichaam snakte gewoon naar vers bloed, het had iets beters nodig dan die troep die je in de kantine kon krijgen. Snel doemde ze voor de vrouw op, die angstig een gilletje slaakte door haar plotse verschijning. Bij het zien van een jong meisje slaakte de vrouw opgelucht een zucht, Willow moest erom grijnzen. Schijn bedroog echt wel, de opluchting van de vrouw veranderde al snel in een geschokte uitdrukking, Toen ze zag hoe Willow's ogen donkerder kleurde. Voor ze weer kon gaan gillen boorde ze haar aangescherpte hoektanden in de slagader van de vrouw die mooi bloot lag in haar nek, ze beukte haar met kracht tegen de vuile muur waardoor ze onmiddellijk het bewustzijn verloor. Hier bleef ze elke keer opnieuw van genieten, die blik die ze haar schonken vlak voor ze beet. Ze liep al eeuwen rond op de aarde, maar dit ging nooit vervelen. Het warme bloed stroomde vlot haar keel binnen, ze bleef slokken. De wonde die haar tanden hadden gemaakt was diep en groot waardoor het bloed met overvloed bleef komen, het was oorspronkelijk niet haar bedoeling geweest de vrouw helemaal leeg te drinken. Maar haar eerste week had haar zo te zien niet veel goeds gedaan, ze kon zich niet eens meer beheersen. Teleur gesteld schudde ze even met het lichaam van de vrouw, die ze nog steeds als een lappenpop tegen de muur pinde. De vrouw was letterlijk helemaal leeg gezogen, Willow had niet kunnen stoppen. Ze zat helemaal vol, nu was ze nog gelukkig morgen zou ze zich vast slecht voelen om de dood van de vrouw. Verdoofd nam ze het levenloze lichaam van de vrouw op en zette het neer in de container iets verder op. Nog steeds in de roes van het bloed liep ze het steegje uit, afwezig veegde ze met de achterkant van haar hand het stroompje bloed van haar mondhoek. Het geluid van naderende voetstappen deed haar opkijken, opslag was haar roes verdwenen. Als dit die ene vampier jager was van de academie zat ze in de shit, als pureblood was het echt schandalig om een mens te vermoorden. Zeker als je hierheen was gehaald om het goede voorbeeld te geven, pech dacht ze nors zij was absoluut de verkeerde geweest voor deze taak als pureblood. Haar alerte blik werd minder toen het toch geen mens of die ene van de academie bleek, het was een vampier. En als ze het zich goed kon herinneren had ze hem ook al op de campus zien rondlopen.

[Srry Flut >.<]

#2Onderwerp: Re: Pure Blood [Bryce] di feb 12, 2013 8:31 pm

Flitsende, felle lichten. Geel, rood, groen, paars; in een razend tempo wisselden ze elkaar af, flikkerden ze door de ruimte, representeerden ze de diepe, dreunende bas die door de zweterige lichamen van de aanwezigen gingen, zweterige lichamen die glansden in die felle lichten. De muziek dreunde, kraakte en zinderde. De toon ervan was agressief en had haast iets wellustigs.
De dansvloer was stampvol. Tussen al die kronkelende lijven bevond zich dat van een jonge vampier. Bryce Logan. Naast de aantrekkelijkheid die niet bepaald ongewoon was voor een vampier viel ook zijn postuur op – behoorlijk gespierd – en zijn haar, dat kort en geblondeerd was. Hoewel Bryce al het nodige op had, voelde hij niets; hij had veel meer alcohol nodig dan een mens om ook maar aangeschoten te raken. Het maakte niet uit; hij had een prima nacht.
Een platinablond meisje danste vrijwel letterlijk tegen hem aan, met opzet. Ze wierp een verleidelijke blik over haar tengere schouder en glimlachte naar hem. Hij plaatste zijn handen op haar heupen en grijnsde. Hij wist wat zij van hem wou en vice versa, maar vannacht zou hij zich inhouden. Hoewel hij niet dringend aan bloed toe was, kon hij in principe al wel weer wat gebruiken en hij wist dat als hij met een meid naar bed zou gaan hij vermoedelijk de controle over zichzelf zou verliezen en haar zou bijten en dergelijke ongelukjes voorkwam hij liever; hij wilde zijn aard niet bekend hebben hier en had ook geen zin om iemand om te moeten leggen.
Ze danste nu tegen hem aan en hij begon het net meer naar zijn zin te krijgen toen de muziek ineens stilviel en de gewone lampen aangingen. Bryce fronste en stapte bij het meisje weg dat een teleurgesteld geluidje maakte.

De partyhost was verlinkt; de politie had het feest stopgezet vanwege een melding dat er drugs in omloop zouden zijn. Om gezeik te voorkomen was Bryce daarom maar snel naar buiten geglipt; hij had geen zin ondervraagd te worden. Het was al eens voorgekomen dat hij een test had moeten doen waarna men vrij verbijsterd was over hoe hij zo helder kon zijn met een dergelijk alcohol promillage in zijn bloed. Lul je daar maar eens uit.
De straat waar hij nu doorliep was verlaten en vervallen. Een paar straatlantaarns flikkerden, alsof ze aan het eind van hun latijn waren en anderen hadden iets dofs, de sfeer van de buurt waar Bryce was representerend, want dof was die; het had allemaal iets troosteloos. Geïrriteerd als hij was merkte hij er de eerste paar straten echter geen fuck van, maar toen de koelte van de nacht hem wat kalmeerde en hij goed om zich heen keek zag hij hoe vervallen het hier was. Niet het kraakpand soort vervallen. Nee, meer het diepe armoede soort vervallen. Even hield hij stil en bijna zou een gevoel van medeleven opgekomen zijn, ware het niet dat zijn aandacht alweer af werd geleid door een geluid uit een steegje; voetstappen. Niet veel later stond een eind verderop een meisje. Bryce merkte direct dat ze niet menselijk was. Hij slenterde verder, haar kant op en herkende haar vaag van gezicht, al bleef het daarbij.
“Moi,” groette hij nuchter. “Ook een nachtje uit?” Terwijl hij dat zei, merkte hij dat ze een lichtelijk verdoofde indruk maakte, al viel het hem niet buitengewoon op.
Het scheelde dat hij vampier was, merkte hij; als mens zou het aardig koud zijn geweest na de warme club, aangezien ook hij redelijk bezweet was; zijn zwarte shirt plakte namelijk aan zijn gespierde borstkas, al was zijn ademhaling normaal; hij had een prima conditie.
“Alles goed?” vroeg hij op neutrale toon, want hoewel hij er eigenlijk niet echt van uitging dat ze zich niet goed voelde kon je het nooit weten. Bryce hoopte dat ze ok was of in elk geval, als dat niet zo was, niet zo een was die buitengewoon lang door kon gaan over haar problemen. Hij was meer het type van oplossen of niet zeuren.

#3Onderwerp: Re: Pure Blood [Bryce] wo feb 13, 2013 8:32 am

Hij leek haar ook opgemerkt te hebben, en liep haar richting uit. Ze liep ook nog wat verder van het steegje vandaan en bleef toen staan, ze was al lang blij dat het geen groepje dronken gasten bleek te zijn of iets dergelijks. Ze had geen idee van wie hij was, alleen dat hij ook op de academie moest zitten. Ze had echt wel behoorlijk haar best gedaan om vreselijk asociaal te zijn de afgelopen week, ze had maar kennis gemaakt met een iemand en daar was het ook bij gebleven. Het had min of meer rap geklikt tussen Nurea en zij, Willow had geen behoefte aan andere vrienden die rond haar hingen alleen maar om wie ze was. De roes die ze had gehad van het bloed begon langzaam weg te trekken, spijtig het duurde nooit lang genoeg. Het gaf haar altijd een verzadigd gevoel, maar lang bleef ze het niet behouden. “Hoi,” zei hij op nuchtere toon, 'Hoi' reageerde ze. “Ook een nachtje uit?” vroeg hij kort daarna, hier dacht ze even over na waarna ze licht haar schouders op hiel, 'Nou, zo zou je het kunnen noemen,' vertelde ze. Ze merkte wel dat het bij hem wel het geval was, hij was bezweet en ze rook vaag de lucht van drank. Ze keek even rond, dit zag er allemaal wel heel armzalig uit als je het moest vergelijken met de stad die hier amper 5 km vandaan was. Ze vermoede dat het niet echt een warme nacht moest zij, de weinige auto's die er stonden hadden bevroren ruiten en die vrouw in het steegje het een dikke jas aan gehad. Van de kou zelf voelde ze maar bitter weinig, het bloed die ze net ophad zorgde ervoor dat haar temperatuur constant bleef. “Alles goed?” vroeg hij verder, 'Ja,' beantwoorde ze kort zijn vraag. Alhoewel dat ze zich afvroeg of het wel zo slim was geweest een lijk in een container te dumpen, het was niet de bedoeling dat de dood van de vrouw tot Willow zou lijden. Ze moest hier trouwens nog een behoorlijke tijd blijven, ze mocht hem pas weer smeren als ze afgestudeerd was voor de zoveelste keer in haar leven. Maar ja waar had ze dat lijk anders moeten dumpen, op het moment in de steeg had die vuilbak het enige slimme gebleken. Het zou daar blijven liggen totdat het vuil werd opgehaald. Ze zouden de oorzaak van de dood kunnen onderzoeken, met veel geluk zouden ze er gewoon van uit gaan dat de keel was open gesneden op een vreemde manier. Alleen dat het tot een schok zou kunnen lijden als ze zouden ondervinden dat er bijna geen bloed in het lichaam zat, en dat er nergens een bloed plas te vinden was geweest in de steeg of de vuilbak. Ze zouden ervan uit kunnen gaan dat de vrouw ergens anders was dood gebloed, en daar gedumpt toch? Al die gedachten speelden zich razendsnel door haar hoofd, ze bande ze weg en besloot zich weer te richten tot de vent van de academie die ze niet kende, alleen maar van zien. 'Ik ben Willow,' stelde ze zich voor, het was makkelijk om mee te beginnen. En iets beters kon ze niet verzinnen na die gedachten stroom van haar.

#4Onderwerp: Re: Pure Blood [Bryce] vr feb 15, 2013 1:02 pm

“Nou, zo zou je het kunnen noemen.” Bryce onderdrukte een grijns; een dergelijke formulering van een zin zei hem genoeg; het leek haar verstandiger om niet teveel in detail te treden. Het was niet zijn stijl om op een dergelijke manier te antwoorden, maar whatever floated her boat. Als hijzelf ergens geen duidelijkheid over wilde geven antwoordde hij eerder met een simpel alibi of met de woorden dat het iemand niets aanging; hij was niet subtiel. Hij was geen type om weloverwogen te spreken en zijn woorden zorgvuldig af te wegen. Nee, Bryce was direct en duidelijk, op het botte af zo nu en dan.
Toen ze bevestigend antwoordde op zijn vraag of het ging liet hij ook dat onderwerp verder voor wat het was; zelfs als hij zo'n antwoord niet geloofde ging hij er zelden op in. Tenzij iemand iets voor hem betekende moest iemand maar naar hem toe komen als hij of zij ergens over wilde praten. Hij kende van die meisjes die graag hadden dat je een beetje ging zitten hengelen. Ze waren bij hem aan het verkeerde adres; hij deed niet aan dergelijke bullshit.
“Ik ben Willow” stelde de vampier voor hem zich voor.
Bryce had de naam wel eens gehoord, maar meer dan dat was het ook niet.
“Bryce,” stelde hij zich voor. Hij schoof zijn handen in de achterzakken van zijn donkere jeans. Hij droeg een mouwloos shirt dat armen onthulde die voor een aanzienlijk deel met tattoo's bedekt waren. Hetzelfde gold voor zijn rug en de chestpiece op zijn borstkas, maar shirtloos rondlopen deed Bryce niet echt vaak; als vampier werd je al genoeg aangestaart als je met korte mouwen buiten liep met deze temperatuur zonder het koud te hebben. Then again, for the heck of it.. Het zou wel eens grappig zijn; gewoon kijken hoe dat volk hier reageerde.
“Jij zit ook op de academie, toch?” vroeg hij Willow, om even te zien of zijn vermoeden klopte, al twijfelde hij er eigenlijk niet eens echt aan; een vampier die hem bekend voorkwam... Hij had wel eens strays ontmoet, van die zwervende types die schijt hadden aan dingen als academies, maar die waren ook snel genoeg weer weg en vaak hadden ze een houding alsof ze superieur waren over andere vampiers, waardoor Bryce eerder slaags met ze raakte dan anything else.

Shortpost is short, sorry. Wist echt niets meer

#5Onderwerp: Re: Pure Blood [Bryce] vr feb 15, 2013 5:07 pm

'Ik ben Willow,' stelde ze zichzelf maar voor, ze was er helemaal niet bij met haar gedachten. En wat de vampier betrof, ze waren grote tegenpolen. Meestal werd het dan gewoon 'Hallo' en 'Dag'. Veel moeite deed ze al lang niet meer om daar iets aan te veranderen, ze was heel op zichzelf en gesloten. Asociaal zijn had soms zo zijn voordelen, dus ze maakte zich er niet druk om. “Bryce,” stelde hij zich ook voor, haar ogen vielen kort op zijn armen. Het grootste deel was bedekt onder de tattoos, ach ja je kon er gewoon niet naast kijken. De meeste hadden op de academie wel hier en daar een piercing of tattoo, maar belange niet zoveel als hem. Zelf had ze er maar een, die je alleen in de zomer te zien kreeg als ze geen skinny aan trok of spijkerbroek. Het blad op de Canadese vlag was in het klein op haar enkel gezet, amper vijf jaar geleden had ze het laten doen toen ze terug gekeerd was vanuit Canada naar Europa. Het was er geweldig geweest, 's winters was het prachtig, en in de zomer toen het 's avonds onweerde was het altijd leuk om de bliksem te aanschouwen vanaf de veranda. Er viel geen druppel uit de hemel, ook al hingen er zwarte wolken aan de hemel te dreigen. “Jij zit ook op de academie, toch?” vroeg Bryce haar, Willow knikte kort. 'Ja mijn eerste jaar,' bevestigde ze, buiten de kantine viel het allemaal best wel mee. Alleen dat die leerkrachten het nooit voor zich konden houden tijdens de les dat zij een Pureblood was. Er was heus niks bijzonder aan, behalve dat ze al eeuwen mee ging. Daarom zocht ze zo weinig mogelijk contact met degene die dat wel wouden, ze gingen haar toch altijd behandelen op een manier dat zij zich zelf niet zag 'Belangrijk'. Ze was dan wel een van de vijf of zeven vampiers die een mens kon veranderen, maar zelf had ze er niet veel op haar naam staan. Ze keerde niemand om zonder een goede reden, als ze zich het goed herinnerde was de laatste 120 jaar geleden geweest. Opeens ontstond er een heleboel kabaal, drie luidruchtige mannen liepen dreigend hun kant uit. Ze waren duidelijk bezat en niks goeds van plan. Oud waren ze niet, ze moesten ergens in de twintig zijn. De straat was verlaten en buiten de drie kerels en de twee vampiers was er niemand. Dit was geen situatie waarin ze zich graag bevond, meestal haalde ze zo een van haar typische verdwijn trucjes uit, maar de mannen waren al veel te dicht bij om nog aan hun te kunnen ontkomen. Ze deed een kleine stap naar achter en hield ze scherp in de gaten, ze had niks om zich me te verdedigen buiten haar hoektanden en haar snelle reflexen. Wat Bryce betrof, die leek wel een potje te kunnen knokken. Gespannen vroeg ze zich af wat ze moesten.

#6Onderwerp: Re: Pure Blood [Bryce] za feb 16, 2013 1:08 pm

De herrie deed Bryce met een frons van irritatie opkijken. Het drietal kon duidelijk minder goed tegen alcohol dan hij. Hij grijnsde. Een klein verzetje was nooit weg, nietwaar?
“Yo, kanker-alto!” werd er geroepen. Normaal gesproken deed schelden met dergelijke woorden Bryce niets – ja, hij keek neer op mensen die het deden, had geen respect voor ze, maar het raakte hem verder totaal niet – en lachte hij holle beledigingen weg, maar hij had nu op zich wel zin in een kleine brawl.
Naast hem stapte Willow naar achteren. Bryce stapte naar voren. Zijn toch al redelijk prominente spieren bolden op onder zijn ondergetattoeerde huid en hij balde zijn vuisten.
“Jongen, homo, had je wat of zo,” riep een, dezelfde als net en vermoedelijk de leider van het stel. Zij waren mensen, en stomdronken. Bryce was een vampier en nog niet eens aangeschoten. Hij zou proberen ze niet al te ver af te tuigen.
“Jullie kunnen nog terug,” grinnikte hij. Ja, dit was machtsvertoon en ja, hij hield hier wel van, maar wat maakte het uit? Ze lokten het zelf uit, dus het gaf niet als het een beetje vernederend voor ze werd.
Ze stonden tegenover elkaar en er was even een soort.. stilte voor de storm; het drietal had zin in relschoppen omdat ze onder invloed en Bryce.. gewoon omdat het kon.
De eerste rende naar voren. Sneller dan verwacht, maar lang niet snel genoeg. Bryce' vuist trof hem in zijn gelaat en er klonk een breken geluid. Terwijl het warme bloed over het gelaat van de man liep, tilde Bryce hem op en gooide hij hem achteloos tegen de andere twee aan. Moeizaam kwam de man overeind. Zijn huid was relatief bleek, waar het bloed sterk tegen af stak. Door de geur kreeg Bryce zin om te drinken, maar hij hield zich in; hij wist net hoe lang hij dat vol zou houden, maar hopelijk lang genoeg.
Een tweede kreeg een harde trap in zijn maag en na een goede klap voor zijn bek viel de derde bewusteloos op de grond. De leider leek te duf in zijn hoofd om nog te vechten en de enige van de drie die nog aardig ok leek, afgezien van het feit dat hij naar adem hapte en voorover gebogen stond, leek niet zo vol zelfvertrouwen als net.
Bryce liep naar hem toe en greep hem bij de achterkant van zijn nek beet.
“Ik kan me momenteel niet zo heel goed beheersen, dus als je weet wat goed voor je is, maak je dat je wegkomt,” zei hij zacht. De geur van bloed was namelijk vrij verleidelijk geworden. Hij gooide de man van zich af en liep terug naar Willow. Afgezien van zijn bebloede knokkels, enkele spetters op zijn kleren en nogal grote pupillen was het niet echt te zien dat hij had gevochten.
“Ik denk dat we beter een paar straten verder kunnen gaan,” zei hij onverschillig; hij ging niet wachten tot zijn zelfbeheersing op was of tot ze gezeik met autoriteiten kregen.
Hij begon te lopen, zijn handen nonchalant in zijn broekzakken. Hij voelde geen schuld; dat had hij eigenlijk alleen in de redelijk zeldzame gevallen dat hij per ongeluk een leven nam. Wat hij hier aan had gericht herstelden ze namelijk toch wel van; worst case scenario; de leider zou de rest van zijn leven een lelijke neus hebben en/of lichte ademhalingsproblemen. Niet iets waar Bryce mee zat.

#7Onderwerp: Re: Pure Blood [Bryce] za feb 16, 2013 6:25 pm

Terwijl zij juist een stap naar achter deed, ging Bryce juist naar voor. Hij leek het komende gevecht te verwelkomen. Daarom trok ze zich ook terug op de achtergrond, er vandoor gaan deed ze niet ze schrok er niet voor terug om eens te zien wat er met die hufters zou gaan gebeuren. Ze probeerde van op voorhand het drietal te schatten, maar een blik op de vampier met gebalde vuisten vertelde al snel genoeg wie er zonder kleerscheuren vanaf zou komen. “Jongen, homo, had je wat of zo,” riep een van de mensen, hij liep iets meer voorop als de andere twee en leek het boeltje te leiden. Willow's bruingroene ogen bleven alles in d'oog houden. Je wist maar nooit dat een ervan opeens een wapen trok, maar op het eerste zicht leken ze alleen hun vuisten in de aanslag te hebben. Dit had ze min of meer wel kunne inschatten toen ze die vrouw naar deze lugubere plek was gevolgd door de stad, maar haar honger naar het warme bloed was sterker geweest. Ze had het wel aardig lang volgehouden, een hele week zonder een druppel bloed alleen een lolly en een slok bloed van dat smerig spul in de kantine. “Jullie kunnen nog terug,” terug grinnikte Bryce, die zeker leek te zijn van zijn overwinning. Willow verdween nog meer op de achtergrond toen er een soort van stilte viel, ze had twee opties. Nu de benen nemen geen een die het zou opmerken, of aan de kant blijven staan en het gevecht aanschouwen. Uiteindelijk bleef ze maar onopgemerkt staan, zolang ze er maar niet opeens midden in zou belanden vond ze het best achtergrond decor te zijn. De eerste vent liep op Bryce af, waar hij al snel spijt van kreeg. De vuist van de vampier trof hem raak in het gezicht, een brekend geluid kondigde een gebroken neus aan. Bryce tilde hem moeiteloos op en duwde hem weer richting de andere twee. De man botste tegen zijn vrienden op, door een rake klap leek zijn lichaam helemaal verslapt. Moeizaam keek de vent weer op, hij zag lijkbleek en het bloed op zijn gezicht stak fel af tegen de bleke huid. Willow's ogen werden iets donkerder, en aan Bryce te zien leek het hem ook niet koud te laten. Maar ze had zichzelf goed in de hand, een lichaam per weekend was voldoende om de week te doorkomen. De rest ging zo snel, de eerst volgende die aan de beurt was kreeg een doelgerichtte trap in zijn maag en de laatste ook een vuistslag in zijn gezicht. Uiteindelijk viel het best allemaal nog mee, buiten die bewusteloze vent die op de grond lag. Een lag naar adem te happen door de trap in zijn maag en de andere zijn neus bloedde nog steeds als een rund. Ze negeerde de roestige geur en keek naar wat er verder gebeurde, Bryce liep naar degene die naar adem lag te happen en nam hem vast langs de achterkant van zijn nek. Willow schuifelde even onrustig, ze wist niet zo zeker wat hij nu van plan was. “Ik kan me momenteel niet zo heel goed beheersen, dus als je weet wat goed voor je is, maak je dat je wegkomt,” zei hij tegen de man, ondanks dat het zacht was geweest had Willow het toch kunnen opvangen. Hun zintuigen waren nu eenmaal verfijnder als die van een mens. Nadat hij de man weer van zich had gegooid liep hij haar richting uit, Willow stapte uit haar schaduwrijk plekje tevoorschijn. “Ik denk dat we beter een paar straten verder kunnen gaan,” sprak hij, ze ging er niet op in. Het was niet het moment om moeilijk te gaan doen, dus ze knikte alleen even kort waarna ze achter hem aan ging. Ze moest eenbeetje sneller stappen om hem te kunnen bij houden, ze was nu eenmaal veel kleiner en haar benen waren belange niet zolang. 'Je kan je wel goed beheersen eh,' zei ze tegen hem toen ze twee straten verder waren. Als zij eerder op die avond die vrouw in dat steegje niet had onderschept, had ze zichzelf niet in de hand kunne houden.

#8Onderwerp: Re: Pure Blood [Bryce] za feb 16, 2013 11:58 pm

Het akkefietje acher zich latend keek Bryce om zich heen. Waarschijnlijk keek hier niemand op van dit soort gebeurtenissen. Hij vermoedde dan ook zeker niet dat hij hiermee in de problemen zou komen.
“Je kan je wel goed beheersen, eh,” zei Willow na een paar straten verder gelopen te zijn en Bryce haalde in reactie zijn schouders op.
“Ik doe m'n best,” zei hij nuchter. Hij kon inmiddels wel relatief gezien een aardig tijdje zonder bloed, maar dat kwam vooral door een hoop wilskracht. Het was een van die dingen waarin hij dan weer niet echt uitgesproken impulsief was.
De omgeving veranderde iets; minder troosteloos en iets beter onderhouden. In de verte blafte een hond venijnig. Die hadden ze hier genoeg. Bryce had wel eens een hondengevecht van dichtbij gezien; de dieren werden uitgehongerd in een kuil tegenover elkaar gezet. Zelfs voor een vent die al het nodige gezien en gedaan had was het misselijkmakend geweest. Hij had zijn bek opengetrokken, maar het enige wat hij had bereikt was een overmacht van tien man tegen zich te krijgen. Als hij toen nou al vampier was geweest...
Hij schudde die gedachte van zich af en stapte gedachteloos om een donkere, stinkende plas heen.
De straten leken hier eigenlijk wel stuk voor stuk verlaten. Tot er in de verte zaklampen door de duisternis flitsten in ieder geval. Bryce fronste. Meer gedoe? Hij maakte zich er niet druk om. Goed, met de bloedspetters op zijn mouwloze shirt zou hij wat uit te leggen hebben als het politie was, maar dat zagen ze dan wel weer. Hij nam Willow even op. Ze kwam onschuldig over, dus dat zou in hun voordeel werken, mochten het smerissen zijn.
“We hebben wel een hoop gezelschap vannacht zeg,” zei hij met een kleine grijns, al klonk zijn stem vreugdeloos. Het was op zich niets om verbaasd over te zijn; je had ze gewoon, van die nachten die altijd op gezeik uitdraaiden.
“Confrontatie afwachten of omzeilen?” vroeg hij Willow. Hijzelf vond een confrontatie geen probleem, maar hij vermoedde dat zij dergelijke verzetjes minder interessant vond dan hij, dus hij liet haar kiezen; steegjes genoeg, dus evasive manouvres zouden niet al te lastig moeten zijn.

» Bryce